vrijdag 11 mei 2012

Zorgen over de politieke koers van Frankrijk ten aanzien van Israël



Frankrijk beleeft een politieke ommezwaai


Zoals het verwacht is, heeft François Hollande de verkiezingen afgelopen zondag gewonnen. Voor de tweede keer in de Vijfde Franse Republiek (sinds 1958), waarin het politieke accent van het instabiele parlement naar de uitvoerende macht verschoof, heeft Frankrijk in François Hollande een socialistische president gekozen. (1) Dat gebeurt in economische en financiële crisis waarin de roep om hervormingen groot is. Frankrijk is niet het enige land dat een politieke ommezwaai heeft beleefd. Ook in Griekenland vond een aardverschuiving tijdens de verkiezingen plaats. De traditionele middenpartijen worden er gestraft vanwege hun onvermogen en falen in de aanpak van de crisis. Voor de politici van de gevestigde orde breken moeilijke tijden aan. Overal waar verkiezingen worden gehouden, wordt met hen afgerekend. Afgelopen zondag moesten Nicolas Sarkozy van de UMP en de Griekse coalitiepartijen Nieuwe Democratie en Pasok het veld ruimen voor de nieuwkomers. Onder de kiezers was de ontevredenheid zeer groot. Blijkbaar hebben ze schoon genoeg van de falende en liegende politici die als honden aan de leiband van Brussel lopen. Opgejaagd door stijgende werkloosheidcijfers, krimpende sociale voorzieningen en dalende inkomens zoeken ze wanhopig naar een oplossing die redelijk zou zijn voor iedereen. "De zoektocht naar een alternatief voor het snoeimes leidt onvermijdelijk tot radicale voorstellen, aangedragen door de extreme flanken op links en rechts,"schreef  een redacteur van Trouw. (2) 


Verkiezingszege voor François Hollande
De overwinning van de socialist François Hollande is de media niet ontgaan. Het Spaanse dagblad El Pais beschrijft de overwinning van Hollande als "de wedergeboorte van Europees links." De Britse krant The Indepentent ziet in de verkiezing van Hollande al een 'verandering van de manier waarop Europa de schuldencrisis aanpakt.' De Financial Times brengt de overwinning van Hollande ook direct in verband met Angela Merkel. "Hollande's overwinning is een keerpunt, vooral voor Merkel,"aldus de Financial Times. Dat is volgens de Financial Times niet zozeer omdat Merkel het nu moeilijker krijgt met haar plannen om de euro te redden, maar omdat ze de EU niet langer alleen domineert. (3) 





De Belgische krant Standaard benadrukte dat de keuze voor Hollande goed voor Europa kan zijn, wanneer hij erin slaagt een goede verstandhouding met Merkel te krijgen. (3) Maar de vraag is niet hoe goed is François Hollande voor Europa. De hamvraag is hoe goed is hij voor Israël. 


Wie is François Hollande eigenlijk?


De Duitsers, vooral Angela Merkel, waren erg huiverig geweest voor de verkiezingsoverwinning van François Hollande. Hollande's zege betekent niet alleen het definitieve einde van de politieke loopbaan van Nicolas Sarkozy maar luidt ook het einde van het duo Merkel en Sarkozy in. Immers wordt het einde van het verbond "Merkozy", zoals Trouw noemt, als een bedreiging van de euro gezien! Niet voor niets houdt de Duitse bondskanselier Angela Merkel haar hart vast dat Parijs met zijn hoge staatsschuld (90 % van het Bruto Nationaal Product!), stagnerende export en slechts werkweek van 35 uur in het kielzog van andere Zuid-Europese landen eveneens financieel zal afglijden. (1) Frankrijk is zijn kredietstatus AAA al kwijtgeraakt. Tijdens de verkiezingscampagne had Hollande gezegd dat hij tegen strenge bezuinigingspolitiek is. Hij vond dat de Duitse nadruk op begrotingsdisciplinie en de Duitse huiver voor stimulerende maatregelen van de ECB (Europees Centrale Bank) te eenzijdig zijn. Hij wil 'groei' als prioriteit stellen. "Duitsland kan niet alles voor de rest van Europa bepalen,"zei Hollande tijdens de campagne. Hij kreeg bijval van de Italiaanse premier Monti die ook aandrong op meer aandacht voor groei, evenals president Draghi van de ECB. (2) Nu François Hollande tot president van Frankrijk door het Franse volk is gekozen, heeft Merkel het nu moeilijk gekregen met haar plannen om de euro te redden. Ze kan de EU niet langer domineren en ook niet haar plannen doordrukken, nu Sarkozy van het politieke toneel verdwijnt. Angela Merkel kan het zich niet allemaal veroorloven. Daarom had ze Hollande uitgenodigd om bij haar op bezoek te komen. Zou Merkel alsnog haar zin krijgen, als ze Hollande overhaalt met haar plannen in te stemmen? 




Angela Merkel wéét heel goed dat de afkeer van Europa onder de kiezers in de laatste tijd erg groot is. Ze kan de kiezers niet langer negeren, wetende dat het midden weggedrukt wordt door extreem-links én extreem-rechts. Niet voor niets stond het Front National van Marie Le Pen het erg goed in de eerste ronde van de Franse presidentsverkiezingen. Ook kan François Hollande het zich niet veroorloven om de anti-Merkel te worden, daarvoor is de euro zéér instabiel en te zeer afhankelijk van Frans-Duitse coalitie. (2) Samen met Merkel wil hij een uitweg zoeken. De Duitse bondskanselier Merkel is niet de enige die zich afvraagt hoe goed is Hollande voor Europa. Ook Israël vraagt zich af hoe goed is Hollande voor de Joodse staat. 


Maar wie is François Hollande eigenlijk? Laten we eerst zijn profiel bekijken. Het is moeilijk om een evenwichtig en meer genuanceerde beeld van de nieuwe Franse president Hollande te vormen. Want de overwinnaars, zowel politiek als militair, plegen altijd geschiedvervalsing. Heel weinige mensen weten dat politici niet te vertrouwen zijn. De NOS betittelde François Hollande als een 'saaie realist.' Of Hollande een realist is, zal de tijd leren. Het schijnt dat François een vurige wens had, toen hij nog maar een kleine jongen was. Hij zei tegen zijn moeder:"Ik wil later president worden." (4) We weten niet hoe zijn moeder zich erop had gereageerd. De jongensdroom van Hollande werd inderdaad een werkelijkheid, maar was bijna niet doorgegaan. Want binnen de socialistische partij had men een voorkeur voor Dominique Strauss-Kahn, die als presidentskandidaat werd getipt. Vlak voordat de heer Strauss-Kahn, beter bekend als DSK, zijn hotelkamer in New York betrad, had hij ruim 20 procent voorsprong op zijn rivaal Hollande. (4) Maar DSK's politieke carriére ging roemloos ten onder, toen hij in een zedenschandaal verwikkeld was geraakt. Plotseling was François Hollande door de Parti Socialiste als de man naar voren geschoven, die het moest opnemen tegen Sarkozy in de politieke arena. Dat het Hollande was gelukt, was niet te danken aan zijn charisma of populairiteit. Dit had vooral te maken met de anti-Sarkozy stemming. Dat is logisch, omdat Hollande's zege berust meer op afkeer van Sarkozy. Het is uniek dat Hollande als de eerste president de geschiedenis zal ingaan, omdat hij niet eerst minister is geweest. Dom is hij zeker niet. Hij heeft wel degelijk veel politieke ervaring. François Hollande was geboren op 12 augustus 1954 en groeide in Rouen op. Zijn moeder, Nicole Frederique Marguerite Tribet, was een maatschappelijk werkster. (5) Haar zoonlief François krijgt het socialisme niet bepaald met de paplepel ingegoten. Integendeel, zijn vader, Georges Gustave Hollande, die een oor-, neus- en keelarts was, was een rechts-extremist. (5) De achternaam Hollande was vermoedelijk afkomstig uit hun calvinistische voorouders die uit Nederland in de 16e eeuw naar Frankrijk gingen en de naam van hun land aannamen. (5) Later verhuisde François met zijn familie naar Neuilly-Sur Seine, een dure voorstad ten noordwesten van Parijs, waar Nicolas Sarkozy later burgemeester was. François was katholiek opgevoed, zat op Saint Jean-Baptiste de La Salle kostschool en studeerde politieke wetenschappen aan het Institut d'Études Politiques de Paris. (5) François studeerde in 1974 in de Verenigde Staten. Meteen na zijn afstuderen was hij als raadslid in de Algemene Rekenkamer werkzaam. (5) In 1979 begon hij op 25 jarige leeftijd aan een lange carrière binnen de socialistische partij. (4) Een uitstekende timing voor hem, want in 1981 was Frankrijk op zijn grondvesten als de Vijfde Republiek geschud met François Mitterand als de eerste socialistische president. Hollande werd een naaste adviseur van Mitterand en leerde daarna alle achterkamers van de Franse politiek kennen. (4) Het staat vast dat François Hollande de politieke erfenis van Mitterand niet zal krijgen, ook al wordt hij dan wel de erfprins van Mitterand genoemd. Hij weet heel goed dat de economie van Frankrijk onder Mitterand in de jaren 80 van de vorige eeuw een puinhoop was. Bovendien heeft Hollande bij de Franse rekenkamer gewerkt. Hij weet wat boekhouden is dat 'je een euro maar één keer kunt uitgeven.' (4) 


François Hollande
Hij weet dat het klassieke socialistische dogma van 'lenen en besteden' niet persé een succes hoeft te zijn. (4) In de strijd met Sarkozy gaf Hollande zich te kennen dat hij beetje een afkeer van Europa heeft. Maar dat lijkt een verkiezingsretoriek. Het is niet te verwachten dat Frankrijk onder Hollande snel uit de eurozone en eventueel uit de EU zal stappen, zoals het onder Charles de Gaulle wel gebeurde, toen het land uit de NAVO stapte. Waarschijnlijk heeft Hollande van zijn leermeester Mitterand politieke kunsten geleerd. Mitterand ging akkoord met de Duitse eenheid als de Duitsers onder voorwaarde hun mark zouden inleveren voor de euro. Wat politieke staaltje van kunsten betreft, was François Hollande het die als secretaris erin geslaagd was zijn partij bijeen te houden, toen er in 2005 werd gestemd over het Verdrag van Lissabon. Binnen de Socialistische partij was veel weerstand tegen Europa. Ze vonden dat het omstreden verdrag Brussel meer macht gaf. Hollande was erg pro-Europees, toen hij het Verdrag van Lissabon in zijn partij doorgedrukt had! Het is de vraag of Hollande een anti-Europees koers zou inslaan. 


In zijn privé-leven verschilt Hollande inderdaad duidelijk van zijn leermeester Mitterand. Wijlen Mitterand hield er maîtresses en een tweede familie op na. (4) Dat is bij Hollande niet het geval. Hij woonde heel lang samen met Ségolène Royal, met wie hij vier kinderen heeft. In november 2005 werd door de Socialistische partij besloten om Hollande voor te dragen als kandidaat voor de presidentsverkiezingen in 2007. Gedurende de eerste helft van 2006 bleek echter dat zijn partner Ségolène Royal veel populairder bij de kiezers was dan hij zelf. Uiteindelijk werd zij dan ook gekozen als PS-kandidate voor de presidentsverkiezingen van 2007. Ségolène Royal die in 2007 als presidentskandidate het moest opnemen tegen Nicolas Sarkozy, kwam in opspraak, toen feiten aan het licht werden gebracht dat haar broer Gérald Royal die in opdracht van de Franse geheime dienst handelde, achter de aanslag op het Greenpeace-schip Rainbow Warrior zat. Bij de aanslag werd de Rainbow Warrior in de haven van Auckland in Nieuw-Zeeland tot zinken gebracht waardoor de Nederlandse fotograaf, Fernando Pereira van Portugese afkomst, om het leven kwam. Toen Royal in 2007 in de verkiezingsstrijd van Sarkozy had verloren, liep haar relatie met Hollande stuk. Inmiddels heeft Hollande een relatie met een journaliste Valerie Trierweiler. Schandalen zijn er in de verkiezingscampagne niet opgedoken.


6 mei 2012: Voormalige rivalen Nicolas Sarkozy (links)
en François Hollande staan zij aan zij bij de Arc de
Triomphe voor de viering van de Bevrijdingsdag
Het staat zo goed als zeker vast dat met François Hollande als de nieuwe Franse president de crisis niet snel opgelost zal worden. Want hij kan veel van zijn beloften toch niet waarmaken. Zo zal hij de kosten van de toegezegde verlaging van de pensioenleeftijd en 60.000 extra ambtenaren niet kunnen compenseren met louter 75 % belastingverhoging voor topinkomens. (1) De belastingverhoging zou de toplui uit Frankrijk verjagen hetgeen dit de doodssteek voor de economie betekent. De eurofielen maken zich wel zorgen over de onzekere politieke koers die de nieuwe Franse president Hollande zou inslaan. Dat de euro als zeepbel zou uiteenspatten, hoeven we ons niet druk te maken. Het enige dat wel zorgen baart, is de houding van de nieuwe Franse president en zijn regering jegens de Franse Joden en Israël. Het is bekend dat de houding van links jegens Israël niet echt positief is. 


Hollande een zegen of een vloek voor Israël?


Veel Joden binnen en buiten Israël vragen zich af of de nieuwe Franse president François Hollande pro-Israëlisch is. De relatie tussen Frankrijk en Israël wordt gevoed door het feit dat de tweede grootste Joodse gemeenschap buiten Israël zich in Frankrijk bevindt en door de 80.000 Joden in Israël die zowel de Israëlische als de Franse nationaliteit bezitten. Gilad Shalit die vorig jaar door Hamas werd vrijgelaten, heeft ook de Franse nationaliteit. De brute moord op de rabbi en drie Joodse kinderen in Toulouse maakte veel emoties bij de Joden los. Niemand twijfelt aan het feit dat het bloedbad in de Joodse school het gevolg is van irrationele Jodenhaat. Toch werd de koelbloedige moordenaar Mohammed Merah openlijk verdedigd. In Toulouse kwam een grote groep vrouwen bijeen om de moordenaar eer te bewijzen. De aanvoerdster van de groep demonstranten zei schaamteloos en brutaal tegen de aanwezigen:"Stop het demoniseren van Mohammed. Wij ondergaan net zoveel pijn als deze Joodse familie." Precies hetzelfde werd beweerd door familieleden van Palestijnse terroristen. Zij eisten dat hun lijden op één lijn zou worden gesteld met het lijden van Joodse slachtoffers. De irrationele Jodenhaat van Mohammed Merah heeft totaal niks te maken met het lijden. Toch wordt de moord op de rabbi en drie onschuldige en weerloze Joodse kinderen gebagatelliseerd en goedgepraat. Hoewel de regering Sarkozy in deze situatie snel en met daadkracht had gereageerd, is de vraag of de nieuwe regering onder François Hollande zou reageren op een nieuwe golf van antisemitisme die over Frankrijk spoelt. Na het bloedbad in de Joodse school HaTorah had François Hollande zijn verkiezingscampagne opgeschort en meteen naar Toulouse afgereisd. Hij betuigde zijn medeleven met de nabestaanden van de Joodse slachtoffers en noemde de aanslag verwerpelijk. "Dit raakt heel Frankrijk,"zei hij. De in Israël woonachtige Franse Joden vragen zich af of Hollande als de nieuwe Franse president in staat zou zijn om het antisemitisme in het land te beteugelen, zoals zijn voorganger Sarkozy wel deed. Het antisemitisme is in de laatste jaren gevoed door de snel groeiende moslimbevolking in Europa. De moslimimmigratie blijkt helemaal géén verrijking van de cultuur te zijn, zoals de politici wel beweren. Het tegendeel laat zien dat de antisemitische moslims de Jodenhaat bij ultranatonalisten maar ook bij extreem-links wakker maken, zou de situatie wel eens uit de hand kunnen lopen, concludeert Israel Today. (6) Tijdens een door de Frans-Joodse krant Le P'tit Hebdo georganiseerde bijeenkomst verwoordde de Frans-Joodse Israëlische Liora Zachary haar indruk van de huidige situatie in Europa als volgt:"Het lijkt sterk op het Europa van voor de Shoa, in ieder geval wat betreft de Joden. Joden worden voortdurend aangevallen: in de bus en de metro, op weg naar school, op straat. De situatie is gewoon onhoudbaar." (6) 


"Hollande zal tegen antisemitisme optreden en blijft een vriend van Israël,"beweerde de Frans-Joodse leider Richard Prasquier. "Hij is altijd al een vriend van Israël en ik weet zeker dat hij zo zal blijven,"vertelde hij aan het Europese Joodse Congres (EJC). "Ik wil de heer Hollande feliciteren voor zijn zeer duidelijke overwinning en ik kijk ernaar uit om samen met hem in zijn hoedanigheid van president van de Franse Republiek te werken,"aldus Prasquier. (7) In tegenstelling tot Prasquier's optimisme ten aanzien van Hollande's houding jegens de Franse Joodse gemeenschap heeft Israël grote bezorgdheid geuit over de mogelijke invloed van anti-Israëlische partijen op de nieuwe president, meldde de Israëlische krant Ha'aretz. "Het is te vroeg om te voorspellen of extreem-links zal gedijen in deze regering. Of het nu links of rechts de overhand heeft, is afhankelijk van welke partij een regering vormt,"zei Prasquier. "Extreem-links zal actief tegen Israël blijven. We moeten afwachten welke impact de socialistische partij zal hebben op deze ontwikkeling." De Franse Joodse leider kwam net terug uit New York, waar hij een ontmoeting had gehad met vertegenwoordigers van verschillende Amerikaanse Joodse organisaties om het antisemitisme in Europa te bespreken, met name in het licht van de schietpartij op school in Toulouse in maart. "We blijven nauw samenwerken met gelijkgestemde organisaties in de Verenigde Staten. Ze zijn zeer bezorgd over de toename van antisemitisme,"zei Prasquier. Hij weerlegde dat Frankrijk een antisemitisch land is, en dat het antisemitisme wijd verspreid is in Europa. "Verschillende landen hebben verschillende problemen en verschillende percepties,"aldus Prasquier. Er valt te hopen dat de heer Richard Prasquier geen beoordelingsfout heeft gemaakt. Niet iedereen deelt zijn mening. Prasquier vergeet echter een belangrijk feit dat alleen God het hart van de mens ziet. We zijn allemaal gewend om het uiterlijk en de daden van de mens te beoordelen. Het hart zien we echter niet. 


"Doch de HEERE zeide tot Samuël: Let niet op zijn voorkomen noch op zijn rijzige gestalte, want Ik heb hem verworpen. Het komt immers niet aan op wat de mens ziet; de mens ziet aan wat voor ogen is, maar de HEERE ziet het hart aan."
I Samuël 16:7


God ziet het hart van François Hollande aan en weet wat er in hem omgaat. Hij alleen kan Hollande beoordelen. Laat dit een les voor ons allemaal zijn. We kunnen beoordelingsfouten maken. Maar God maakt NOOIT beoordelingsfouten, want Hij weet alle dingen. Niets is verborgen voor Hem.


Oud-premier Laurent Fabius, de zoon van een Joodse kunsthandelaar, wordt getipt als mogelijke minister van Buitenlandse Zaken in de nieuwe regering Hollande. Hollande had hem vorige maand naar Israël gestuurd. Naar verluidt zou Fabius de Israëlische premier Netanyahu verteld hebben dat Frankrijk onder Hollande 'de harde lijn van Nicolas Sarkozy tegen Iran zal blijven volgen.' (7) Ten aanzien van de Palestijnen bestaat er in de kringen van Fabius enorme weerstand tegen de bouw van de nederzettingen. Netanyahu had Hollande gebeld om hem te feliciteren bij zijn verkiezingsoverwinning. In zijn verklaring zei de Israëlische premier:"De betrekkingen tussen Israël en Frankrijk waren en blijven altijd vriendelijk. Ik kijk uit naar een ontmoeting met de nieuwe Franse president om deze belangrijk relatie, zowel bilateraal als internationaal, voort te zetten." (7) 


In Israël zijn de Franse Joden die naar Israël waren geemigreerd, niet erg enthousiast over de verkiezingsoverwinning van Hollande. De grootste Franse gemeenschap in Israël, Netanya, drukte haar ongenoegen uit over de overwinning van Hollande. Lorence Partush, een bewoner van Netanya, zei:"Hollande is niet goed voor de Joden of voor Israël." Hij geloofde dat veel Joden in Frankrijk nu een goede reden hebben om Aliyah (immigratie) te maken, want 'Hollande houdt van moslims.' (8) 


Veel Joden verlaten Frankrijk


Linkse partijen in Frankrijk en in Europa ijveren nog steeds voor boycot van Israëlische producten. Zoals velen in de Verenigde Staten bezig zijn om alliantie tussen radicale links en anti-Israël groepen met Barack Obama te vormen, is er nog vergelijkbare ongerustheid over de onmurwbare en anti-Israëlische kringen van Hollande. (8) Joden en alle minderheden evenals de meeste populaties gedijen over het algemeen beter in een systeem dat zich richt op individuele rechten en vrijheid, bescherming van eigendomsrechten en de vrije markt in het algemeen, dan in eentje met 'groepsrechten', egalitarisme en de klassieke politiek van de marxistische klassenstrijd en het socialisme, aldus Tundra Tabloids. (9) Tundra Tabloids schreef ook:"De bittere waarheid over het socialisme, de van de wieg tot het graf overheid, groepsbeleid en het multiculturalisme is dat door de verkiezing van een marxistische president die de intentie lijkt te hebben de 5-6 miljoen moslims sussend tevreden te stellen, de Joden inderdaad in de knel zullen komen. " (9) 


Spotprent: Francoïsme
Inderdaad bevoordeelt een socialistische overheidsbeleid altijd een groep boven een andere. Links heeft de moslims bevoordeelt en sluit een pact met de islam. Over de islam en de moslims mag er in de linkse kringen absoluut géén kwaad woord gesproken worden. In feite draagt links een steentje bij aan het antisemitisme. Dat baart heel veel Joden zorgen. Veel Franse Joden overwegen heel serieus om naar Israël te emigreren. Volgens het Joods Agentschap voor Israël bezochten meer dan 5000 Joden uit heel Frankrijk een beurs in het hart van Parijs over emigratie naar Israël. De beurs werd bijgewoond door de voorzitter van het Joods Agentschap, voormalig lid van de Knesset, Sovjetemigrant en ex-dissident Natan Sharansky. "Ik kan me niet herinneren een dergelijk massaal aantal mensen te hebben gezien dat geinteresseerd is in 'aliya' (immigratie) sinds de tijd dat er lange rijen mensen voor de Israëlische ambassade in Moskou stonden,"aldus Sharansky. (9) De beurs vond op dezelfde dag plaats als de verkiezing die Sarkozy, een betrouwbare anti-Iran stem in Europa, verdreef uit het machtscentrum en hem verving door de veel minder betrouwbare François Hollande, een socialist met stevige banden met anti-Israëlische  groepen. (9) In de laatste jaren is de emigratie van de Franse Joden naar Israël sterk toegenomen. Dit is vooral te danken aan de toegenomen antisemitische sentimenten in Frankrijk.


De tijd zal leren of Hollande een zegen of een vloek voor de Franse Joden en de Joodse staat Israël zal zijn. Maar...de kans is niet uitgesloten dat de nieuwe Franse president Hollande waarschijnlijk met een aantal van de linkse partijen die duidelijk GEEN vrienden van Israël zijn, zal samenwerken. De zorgen over Hollande en zijn nieuwe politieke koers ten aanzien van Israël zijn terecht en gegarandeerd! 


De Bijbel heeft een ernstig waarschuwing aan het adres van links (alle linkse progressieven en radicalen) en zeker ook aan het adres van de nieuwe Franse president François Hollande, die een verkeerde en vijandig houding ten aanzien van de Joden en Israël aannemen:


"Ik zal zegenen, die u zegenen, en vervloeken, die u vloekt."
Genesis 12:3a (Statenvertaling)


"Want zo zegt de HEERE der heerscharen: Na de heerlijkheid over u, heeft Hij Mij gezonden tot de heidenen, die u (Israël) beroofd hebben; want die u aanraakt, die raakt Zijn oogappel aan."
Zacharia 2:8 (Statenvertaling)


Niets is gevoeliger dan de oogappel. Vanuit een reflex zullen we altijd onze oogbal of oogappel beschermen. God zegt:"Wie een verkeerde houding of relatie heeft ten aanzien van het Joodse volk, die verwondt mijn oogappel." De waarschuwing van God geldt ook voor rechts en voor alle Europeanen!! Eeuwen geleden heeft Frankrijk een zeer hoogstaande beschaving en Frans was de voertaal in Europa. De hoogontwikkelde beschaving brokkelt nu verder af zolang het antisemitisme in Frankrijk maar ook in Europa welig tiert. De autochtone Fransen en Europeanen zullen niet snel verwachten dat de moslimimmigranten het afbraakproces van de Europese beschaving zullen voltooien! Indien Frankrijk Israël zegent, zal de beschaving op het gebied van cultuur, wetenschap, kunst en literatuur weer bloeien. Zo niet, dan is het lot van Frankrijk bezegeld. Hetzelfde lot zal Europa ook ondergaan. Om Sions wil zal ik niet zwijgen. God zegene u.


                                                                    Paul


Het auteursrecht ligt van dit artikel bij de blogger. Zonder toestemming van blogger Paul zijn vermenigvuldiging, eigen gebruik en publicatie in een ander blog verboden. 


Bronnen en referenties:


(1) Opinie Buitenland door Aad Kamsteeg
(2) Trouw: Hoe gaat François Hollande de eurocrisis te lijf? 7-05-2012
(3) Trouw: Media: overwinning Hollande 'wedergeboorte van Europees links.' 7-05-2012
(4) NOS: Hollande, een saaie realist. 6-05-2012
(5) en.wikipedia.org/wiki/François Hollande
(6) Israel Today: Het nieuwe antisemitisme. Mei 2012 nr. 61
(7) European Jewish Congress 9-05-2012
(8) American Daily Herald: Hollande, Israel's Blessing or Bane? 10-05-2012
(9) Tundra Tabloids, ejbron.wordpress, Brabosh: Emigratie van Franse Joden naar Israël neemt toe. 7-05-2012



Geen opmerkingen: