Egypte op weg naar de nieuwe dictatuur
Ruim een jaar na het einde van de dictatuur van Hosni Moebarak lijkt het Egyptische volk nog niet uit haar roes ontwaakt te zijn. De Egyptische Revolutie die duidelijk een uitgesproken islamitische smaak heeft gekregen, lijkt nog ver weg te zijn en kan in vele opzichten nog niet voltooid worden. Nog steeds heerst er een tweespalt in de Egyptische samenleving. Niet iedereen staat achter de Moslim Broederschap en vreest een nieuwe dictatuur. Hun vrees lijkt niet ongegrond. Voor het eerst in de geschiedenis van Egypte werd oud-dictator Hosni Moebarak op 2 juni 2012 tot levenslange gevangenisstraf veroordeeld. De rechtbank achtte het bewezen dat hij de opdracht had gegeven om op demonstranten te schieten. Door dat bevel kwamen tijdens de massabetogingen in Egypte ongeveer 850 betogers om het leven. Bekijk de onderstaande NOS videoclip hoe het vonnis van de rechtbank luidde.
Na de veroordeling van Moebarak braken er ongeregeldheden uit. Zowel binnen als buiten de rechtbank gingen aanhangers en tegenstanders van Moebarak met elkaar op de vuist. Ook in Caïro was het de hele nacht zeer onrustig. De demonstranten vonden de straf te licht. Ze wilden dat Moebarak de doodstraf had moeten krijgen. Het lijkt wel of het volk het bloed van Moebarak wilde zien.
Na de uitspraak van de rechtbank werd Moebarak direct per helikopter naar de gevangenis gevlogen, waar hij meteen in het ziekenhuis werd opgenomen. Zijn gezondheid werd na de veroordeling verslechterd. Volgens de veiligheidsdiensten ging het met de dag slechter met hem. Moebarak was sindsdien al een paar keer beademd. Ook had hij een zenuwinzinking, een zware depressie en een hoge bloeddruk. Hij heeft ook ernstige hartproblemen. De artsen van het gevangenisziekenhuis gaven hem sondevoeding en trachtten zijn hartproblemen onder controle te houden. Ze moesten tot tweemaal toe een defibrillator gebruiken om zijn hartritme te stabiliseren. De toestand van Moebarak werd gestabiliseerd, nadat hij aan de beademing was gelegd. (1) Hij weigerde nog steeds gevangenisvoedsel te eten. Volgens zegslieden van de Torah-gevangenis is Moebarak weggezonken in een diepe depressie. Zijn zonen waren bij hem op bezoek. Volgens advocaat Farid el-Deeb vertrouwt Moebarak de behandeld artsen niet. Hij is bang dat ze hem willen vermoorden. (1) De gezondheid van Moebarak is sterk achteruitgegaan. Er waren tegenstrijdige berichten over zijn gezondheidstoestand. Het Egyptische staatspersbureau MENA meldde dat Moebarak klinisch dood is. Hij zou opnieuw een beroerte hebben gehad. Andere TV-zenders en hoge legerfunctionarissen zeiden dat Moebarak wordt beademd, maar dat klinisch dood niet de juiste beschrijving is. MENA berichtte dat hij na een beroerte naar een militaire ziekenhuis gebracht werd en dat hij bij aankomst klinisch dood was. Verdere details bleven uit. Eén van de militaire leiders, generaal Said Abbas, deed het bericht van MENA als "onzin" af. Het persbureau AP meldde echter op basis van bronnen binnen de Egyptische veiligheidsdienst dat de oud-dictator nu in coma ligt. Moebarak zou van de beademing af zijn en zelfstandig ademen. Het hart en de andere vitale organen van Moebarak zouden nog functioneren. Volgens Mohsen el-Fangari, een hoge generaal van het militaire bewind, is de toestand van Moebarak 'zeer kritiek.' Dat zei hij tegen een verslaggever van de Arabische krant al-Shorouk. Veel Egyptenaren reageerden sceptisch op de berichten over Moebarak's gezondheid. Velen geloven dat het een truc is om de oud-dictator uit de gevangenis te krijgen. (13)
De Egyptenaren hadden voor enkele dagen op het Tahrirplein in Caïro betoogd tegen presidentskandidaat Ahmed Shafik, die premier was tijdens het bewind van Hosni Moebarak. Ze vonden dat de Revolutie is vastgelopen, en waren bang dat Shafik Moebarak zou vrijlaten als hij aan de macht komt. Het was onduidelijk hoeveel betogers er waren. De schattingen zouden variëren van enkele duizenden tot honderdduizenden. De demonstranten zien ook niets in de kandidaat van de invloedrijke Moslim Broederschap, Mohammed Morsi. Ze willen een modern liberaal Egpte dat niet wordt overheerst door de politieke islam. Niet voor niets waarschuwde Ahmed Shafiq de kiezers luid en duidelijk dat het kiezen van zijn rivaal Mohamed Morsi die door de Moslim Broederschap was aangesteld voor de kandidatuur van het presidentschap, Egypte in duisternis zal hullen en het conflict met Israël weer doet oplaaien. (2) In een persconferentie zei Shafiq dat als de Moslim Broederschap zowel het parlement als het presidentschap beheerst, "Egypte terug zal keren naar de donkere eeuwen."
Ahmed Shafiq |
Mohammed Mursi (midden) |
Aanhangers van Mohammed Mursi met de verkiezingsborden |
Op zondag 17 juni werden twee middellange afstandsraketten op het Sinaï-schiereiland vanuit de Egyptische bodem op Zuid-Israël afgevuurd. De raketten sloegen in nabij de stad Mitzpe Ramon in de Negev-woestijn en het vliegveld Uvda ten noorden van Eilat, waar Israël de bouw van een internationale luchthaven overweegt. (5) Beide Israëlische plaatsen waren nog nooit eerder het doelwit van raketaanvallen. Er is nog steeds niets gemeld over gewonden of schade. De aanslagen vielen samen met de laatste ronde van de Egyptische presidentsverkiezingen. Veel Israëlische functionarissen geloven dat de aanslagen plaatsvonden in opdracht van de Moslim Broederschap. Een functionaris vertelde aan de Israëlische krant Ha'aretz dat de Bedoeïenen in de Sinaï, die werden bevoorraad door Hamas, de aanval hadden uitgevoerd in opdracht van de Moslim Broederschap. (5) Israël vreest dat als de Moslim Broederschap Egypte geheel zou overnemen, de Sinaï een nog gevaarlijker basis van terroristische operaties zal worden om daarmee Israël in een direct conflict te betrekken. (5) Het conflict zou verder escaleren.
Aan het eind van de verkiezingen waren de stemlokalen om 10 uur 's avonds gesloten. Mohammed Mursi claimde dat hij de presidentsverkiezingen had gewonnen. Maar zijn rivaal Ahmed Shafiq betwistte dat en zei dat hij voor op lag bij de verkiezingen. Wat de uitkomst is, is nog niet duidelijk. Het wachten is op de definitieve uitslag van de presidentsverkiezingen dat op z'n vroegst op woensdag of donderdag wordt verwacht.
Een Egyptische vrouw kiest een president |
De strijd in Syrië gaat onverminderd door
De strijd in Syrië wordt steeds feller en gaat onverminderd door. Het land balanceert nu al aan de rand van de burgeroorlog. Verschillende oppositiegroepen voeren de strijd tegen het Syrische regime op. De dagen van de Syrische president Bashar al-Assad lijken geteld te zijn. De Syrische president en de Alawitische minderheid vechten voor hun overleven en vrezen bij een nederlaag een bijltjesdag. Ze weten dat als het regime valt, zal Syrië ontaarden in een waar bloedbad. Niemand weet hoe lang dit zal duren eer het Syrische regime omvalt. De strijd gaat niet alleen maar om Syrië. De strijd maakt veelal deel uit van de regionale strijd tussen soennieten in de golfstaten en Sjiieten uit het Iran. Bovendien is de situatie in Syrië steeds meer uitzichtloos en grimmig. Een VN-functionaris sprak van een burgeroorlog. Hij zei:"We kunnen nu wel spreken van een burgeroorlog. De Syrische regering is op diverse plekken de controle kwijtgeraakt over grote gebieden aan oppositieleden. Door grof geweld in te zetten probeert het regime van Assad de macht terug te winnen."
Bashar al-Assad |
Nog geen twee weken later na het bloedbad in Houla vond er weer een beestachtige slachting plaats. Bendes zouden volgens de activisten "namens het regime" zeker 78 slachtoffers in Mazraat al-Qubairin hebben gemaakt. Veel vrouwen en kinderen waren afgeslacht. De burgers zouden zijn vermoord in twee dorpen bij de stad Hama. Volgens de oppositie zouden de dorpen door het leger zijn beschoten en daarna zijn aangevallen door pro-Assad milities. Op websites van oppositiegroepen waren beelden te zien van dode kinderen die waren verbrand. Andere slachtoffers zouden zijn doodgestoken. Echter is het bericht nog niet van onafhankelijke kant bevestigd. De oppositie beweerde dat het Syrische regime achter de moorden stond. De Syrische regering wees de beschuldiging van de hand en ontkende elke betrokkenheid bij het bloedbad. "De beschuldiging van de oppositie dat het leger achter de moordpartij zit, is op niets gebaseerd,"aldus de regering in een verklaring op staatstelevisie in Damascus. (8) "Wat bepaalde media bericht hebben over de gebeurtenissen in Mazraat al-Qubairin in de regio Hama, is volledig onjuist. Een terroristische groepering heeft een misdaad gepleegd in de regio van Hama, waarbij negen mensen om het leven kwamen. Die media hebben hun bijdrage geleverd aan het bloedvergieten in Syrië,"klonk de regeringsverklaring. (9) Bewoners van het gebied hadden na de tragische gebeurtenis het leger om bescherming gevraagd.
De VN-waarnemers die poolshoogte wilden nemen in Mazraat al-Qubairin waar een bloedbad werd aangericht, hadden geen toegang gekregen. Ze werden tegengehouden door militairen en dorpelingen. Dat hadden generaal Mood, het Noorse hoofd van de VN-waarnemersmissie, en de VN-secretarisgeneraal Ban Ki-moon meegedeeld. Toen de VN-waarnemers nog een poging waagden het dorp te bereiken, werden ze beschoten. Het scheen dat er gewonden onder de VN-waarnemers die zelf niet bewapend waren, waren gevallen. Ook was niet duidelijk wie er geschoten had. Vermoedelijk zaten de rebellen achter het schietincident. De VN-secretarisgeneraal Ban Ki-moon zei niet of er gewonden waren gevallen. Wel zei hij tijdens een VN-vergadering dat de VN-waarnemers onder vuur waren genomen.
Het scheen dat de VN-waarnemers door een woedende menigte aangevallen en met stenen en metalen staven bekogeld werden, toen zij al-Haffa in de buurt van de stad Kardaha, de woonplaats van de Syrische president, wilden bereiken. De belagers weten maar heel goed dat de VN niet onpartijdig is. In hun ogen heeft de VN de kant van de rebellen gekozen. Of de aanvallers de VN-waarnemers hadden beschoten, is officieël niet bevestigd. Toch beweren de ooggetuigen die een melding deden aan persbureau Reuters, van wel.
De landen die zich "de Vrienden van Syrië" noemen, willen de hulp aan de Syrische oppositie gaan coördineren. Op een conferentie in de Turkse hoofdstad Istanboel hadden ze afgesproken om een coördinatiegroep voor steun aan de oppositie in het leven te roepen. Op de top waren er vertegenwoordigers uit vijfien landen en de EU. De zogenaamde 'vrienden van Syrië' die NIET namens het Syrische volk spreken, maar in werkelijkheid de belangen van de moslimradicale oppositiegroepen behartigen, spraken af om een afgezant te sturen naar een conferentie van Syrische oppositiegroepen. Die werd ook in Istanboel gehouden. Het Westen begaat een zeer ernstig fout door steun te verlenen aan de Syrische oppositie die juist meer dan verdeeld is en uit verschillende en van elkaar onafhankelijke groepen bestaat. Er is nog steeds veel onzekerheid over het democratische gehalte van de oppositie. De vraag blijft of deze oppositie het Syrische volk vertegenwoordigt. Opvallend is dat er tijdens de conferentie van "de Vrienden van Syrië" geen woord werd gerept over de bescherming van de etnische minderheden zoals de Alawieten en de christenen. Ook was er niets gezegd over de aanwezigheid van al-Qaeda in Syrië!
De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Hillary Clinton, herhaalde haar standpunt in Istanboel dat president Assad afstand moet doen van de macht. "Er moet in Syrië snel een interim-regering komen die vrije en eerlijke verkiezingen uitschrijft,"zei Clinton. Of er vrije en eerlijke verkiezingen in Syrië zouden komen, als Bashar al-Assad een troonafstand doet, hoeven we echter géén illusies maken! Eén ding is zeker: Syrië zal helemaal uitmonden in een bloedige burgeroorlog, als Assad verdwijnt! Het is zéér onverantwoordelijk om met de problemen in Syrië te bemoeien. Het Westen deed een oproep aan Rusland en China om zich uit te spreken tegen het Syrische regime. Maar de Russen en de Chinezen blijven het Syrische regime steunen en maakten duidelijk dat een buitenlandse interventie in Syrië niet gewenst is.
In 2005 nam de Algemene Vergadering van de VN een document aan waarin bepaald wordt dat de Veiligheidsraad het recht krijgt van buitenaf desnoods militair te interveniëren in een land, als een regering faalt eigen bevolking te beschermen tegen oorlogsmisdaden, etnische zuivering of misdaden tegen de menselijkheid. De Russische regering had in het verleden in de Veiligheidsraad van de VN een veto uitgesproken tegen militair ingrijpen in Syrië. Van een interventie in Syrië is voorlopig nog geen sprake. Want Moskou kan zich niet veroorloven nog een fout te maken. In het geval van Libië had Rusland een uitzondering gemaakt door zich van stemming te onthouden in de Veiligheidsraad, omdat deze interventie alleen tot doel had de burgerbevolking te beschermen, maar uiteindelijk bleek de actie van de NAVO wel degelijk tot de val van Muammar Khadaffi te leiden. Ook werd Khadaffi met medeweten van het Westen vermoord. Een fout die Moskou geen tweede keer wil maken. Rusland onderhoudt nog steeds nauwe banden met het Syrische regime. De oude band die nog stamt uit de tijd van de Sovjet-Unie, is er nog altijd. Het Syrische regime is wel waarschijnlijk de laatste echte bondgenoot van Moskou in het Midden-Oosten. Als Assad valt, verdwijnt ook de Russische invloed in het Midden-Oosten! "We beschermen Assad en zijn regime ook helemaal niet,"zei de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergej Lavrov onlangs. Hij wees erop dat Syrië een gecompliceerde, multi-confessionele staat is. (10) Dat is wat het Westen niets wil weten van de echte achtergronden van Syrië!! "We weten ook dat sommigen die om militaire interventie vragen, deze diversiteit willen vernietigen en van Syrië een slagveld voor de dominatie van de islamitische wereld willen maken,"aldus Lavrov. (10) Dat is de harde realiteit waarvoor de westerse regeringen hun ogen sluiten en niet willen inzien dat militaire interventie juist tot vernietiging van de gecompliceerde Syrische samenleving zal leiden. Bovendien speelt het Westen de moslimradicalen zoals de Moslim Broederschap en al-Qaeda in de kaarten. Dat is wat Moskou ten diepste vreest. In de Russische pers wordt de Syrische oppositie constant beschreven als een bolwerk van moslim-extremisten en de Arabische Revolutie als een beweging van fundamentalisten. (10) Het is tragisch dat de realiteit nog niet tot de westerse regeringen is doorgedrongen. Het is algemeen bekend dat de westerse politici opportunistisch, eigenzinnig en hoogmoedig zijn. Ze koesteren nog altijd hun illusies dat de Arabische Revolutie tot democratie en mensenrechten zou leiden. Eens zal op een dag bedrogen uitkomen! Het is begrijpelijk dat Rusland niet het Syrische regime maar de Syrische bevolking juist wil beschermen tegen de moslimfundamentalisten. In tegenstelling tot Rusland beschermt het Westen het Syrische volk helemaal niet tegen de moslimfundamentalisten. Integendeel, het Westen heeft de opstandelingen geholpen met het verdrijven van Hosni Moebarak en Muammar Khadaffi en een zéér gevaarlijk vacuüm gecreëerd waardoor het radicalisme een vrij spel krijgt. Ook vergeet het Westen dat de Arabische woestijncultuur beslist NIET hetzelfde is als de westerse landschapcultuur!
Wat een hypocrisie! De Russische minister van Buitenlandse Zaken, Sergej Lavrov, weerlegde de Amerikaanse beschuldigingen en had stellig ontkend gevechtshelikopters aan het Syrische regime te leveren. Rusland verklaarde eerder geen wapens te zullen leveren waarmee het Syrische regime de opstand kan neerslaan. (12) In werkelijkheid hebben de Russen Syrië al tientallen jaren van wapens voorzien. Rusland heeft een vanuit strategisch oogpunt zeer belangrijke marinebasis in de Syrische havenstad Tartus aan de Middellandse zee waarvandaan Russische schepen bevoorraad kunnen worden. Tartus is de enige militaire basis van de Rusland. Op hun beurt beschuldigden de Russen de Amerikanen ervan wapens aan de oppositie te leveren. De Amerikanen wezen de beschuldigingen onmiddelijk van de hand. De Rus Sergej Lavrov heeft gelijk dat de Amerikanen de Syrische oppositie ook hebben bewapend. Volgens het Syrische ministerie van Buitenlandse Zaken hebben de rebellen de beschikking over geavanceerde antitankwapens. Het kan niet anders dat de Amerikanen de leveranciers zijn van geavanceerde antitankwapens. "Daardoor wordt de situatie in het land alleen maar slechter,"constateerde Lavrov. De harde verwijten over een weer van Rusland en de Verenigde Staten laten zien dat de internationale diplomatie is verwikkeld in een "schaduwgevecht,"merkte NRC buitenlandredacteur Juurd Eijsvoogel op. (12)
Wordt vervolgd
Om Sions wil zal ik niet zwijgen. God zegene u.
Paul
Het artikel is bijgewerkt.
Het auteursrecht van dit artikel ligt bij de blogger. Zonder toestemming van blogger Paul zijn vermenigvuldiging, eigen gebruik en publicatie in een ander blog verboden.
Bronnen en referenties:
(1) Parool: Moebarak is weggezonken in een diepe depressie. 13-06-2012
(2) Israel Today: Presidentskandidaat waarschuwt tegen Moslim Broederschap. 4-06-2012
(3) De Morgen: Egyptisch parlement effectief ontbonden. 16-06-2012
(4) Israel Today: Politieke ommekeer in Egypte: dreigt nieuwe revolutie? 15-06-2012
(5) Israel Today: Egyptische raketten uit Sinaï treffen Zuid-Israël. 17-06-2012
(6) NOS TT: Amerikanen bezorgd over Egypte. 18-06-2012
(7) NOS-TT: Rusland: Assad hoeft niet te blijven. 6-06-2012
(8) Volkskrant:"Terroristen zitten achter bloedbad Hama." 7-06-2012
(9) NOS nieuws: Ban Ki-moon: waarnemers Syrië beschoten. 7-06-2012
(10) Trouw: Waarom blijft Rusland Syrië toch zo beschermen? 14-06-2012
(11) Elsevier: Clinton: Rusland levert Syrië gevechtshelikopters. 12-06-2012
(12) NRC Handelsblad: Rusland en VS ontkennen wederzijdse beschuldigingen Syrië. 13-06-2012
(13) NOS, Volkskrant: Mubarak in coma. 20-06-2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten