Voorganger Omar Mulinde behandeld in Israël

Iedereen in het Westen maakt zich druk als het om Israël gaat. Als Israël een misstap doet, schreeuwen de media om moord en brand. De media zijn nog altijd volop bezig Israël te demoniseren. Er zijn zoveel onwaarheden verteld over Israël. Ook vertellen de media onwaarheden over de islam. Niet alleen de media maar ook politici en kerkleiders! Men probeert de gevaren van de islam te bagatelliseren. Er mag absoluut geen kwaad woord gesproken worden over de islam. Als een moslim een christen vermoordt, zwijgen de westerse landen in alle talen! Ook de westerse kerken hullen zich in stilzwijgen en schuiven de schuld in de schoenen van Israël. Er zijn steeds meer berichten binnengekomen over het geweld tegen christenen in aantal islamitische landen. Maar ook in andere landen waar de islam momenteel in de minderheid staat. Het wordt hoog tijd dat we de waarheid onder eigen ogen moeten zien. Beschouw dit artikel als een ernstige waarschuwing aan uw adres en het adres van het Westen! 

Aanslag op pro-Israëlische Oegandese voorganger


Vorig jaar raakte de tot het christendom bekeerde moslim Omar Mulinde op 24 december in Kampala zwaar gewond na een aanval door radicale moslims. De 38 jarige voorganger van de Gospel Life Church Mamasuba staat bekend als vriend van Israël. In een stadion in de Oegandese hoofdstad Nairobi sprak hij voor een publiek van vijfduizend man over de rol van Israël in de heilsgeschiedenis. De terroristische aanval vond plaats vlak na een speciale gebedsdienst in het stadion van Kampala. De terrorist deed alsof hij christen was. Toen Mulinde naar zijn auto liep, hoorde hij roepen:"Pastor, pastor!" Door een soort duister voorgevoel keerde Mulinde zich af. Op dat moment slingerde de aanvaller bijtend zuur naar zijn gezicht en riep:"Allahu Akbar!" (Allah is groot) Het lukte de man in de menigte op te gaan. (1) De prediker had de linkerkant van zijn gezicht in een reflex afgewend. Maar toen de rechterkant van zijn gezicht met een bijtend zuur overgoten werd, raakte hij ernstig verminkt. Ook zijn armen werden verminkt. Mulinde vroeg of hij in Israël behandeld kon worden aan zijn brandwonden en een ernstig beschadigd rechteroog. Zo kwam hij in de Tel Ha Shomer Sheba kliniek bij Tel Aviv. "Ds. Mulinde moet meerdere operaties ondergaan,"zei chirurg Yossi Haik. (2) Het rechteroog van de voorganger Mulinde viel niet meer te redden. (1)

Omar Mulinde

De behandeling van Omar Mulinde wordt geheel betaald door een aantal Israëliërs, de Jerusalem Online University waaraan Mulinde studeert, en het ziekenhuis zelf. (1)

                                                              


De videoclip is mogelijk gemaakt door israelvision.blogspot. 


Israel Today op bezoek bij Omar Mulinde


De verslaggever Yossi Aloni van Israel Today ging op bezoek bij de Oegandese voorganger Omar Mulinde die in het ziekenhuis verbleef. En hij zag dat Omar met een half gezicht liefdevol glimlachte en zijn uitstraling onveranderd was gebleven. In het interview met Israel Today vertelde de voorganger dat de islam in Oeganda momenteel in de minderheid is en christelijke leiders probeert het zwijgen op te leggen. Uit zijn getuigenis kunnen we concluderen dat de islam in Afrika de oorlog aan de christenen heeft verklaard. Wie bovendien vóór Israël is, loopt het meeste gevaar. Mulinde's vrouw en de zes kinderen zijn op een onderduikadres ondergebracht. Voordat Omar in 1993 christen werd, was hij een belangrijke moslim. Hij is het tweeënvijftigste kind van een imam van twee moskeeën. (1) Mulinde discussieert graag met moslims. Hij heeft al duizenden mensen tot Christus mogen leiden. Zijn kerk organiseert bijeenkomsten en conferenties over de relatie tussen de kerk en Israël. Toen hij nog moslim was, wist Mulinde niet beter dan dat je Israël en de Joden moest haten. Na zijn bekering werd zijn liefde voor Israël gewekt toen hij meer en meer in de Bijbel ging lezen. (1) 


Zijn ernstige waarschuwing aan het adres van het Westen


Mulinde constateert in heel Afrika een ongebreidelde groei van de islam en dus ook in zijn vaderland Oeganda dat overwegend christelijk is. Hij waarschuwt tegen de 'politieke correctheid' van westerse kerkleiders, die vooral de christenen in islamitische landen schaadt. "HET ZWIJGEN MOET WORDEN DOORBROKEN,"zegt Mulinde. Hoewel hij daarmee zichzelf en anderen in groot gevaar bracht, protesteerde hij openlijk tegen het bezoek van de Iraanse president Ahmadinejad aan Oeganda in 2010. Hij organiseerde een protestmars in Kampala pal voor het hotel waar Ahmadinejad logeerde. Een paar duizend christenen droegen mutsen met de leus 'Ik houd van Israël', terwijl ze met blauwwitte vlaggetjes zwaaiden. (1) Toen Yossi Aloni afscheid nam van Omar Mulinde, keek de voorganger hem met zijn gezonde oog aan. Hij gaf een indringende boodschap aan Yossi Aloni van Israel Today mee dat aan het Westen doorgegeven moet worden:


"DE POLITICI IN EUROPA VERTELLEN DE WAARHEID NIET OVER DE ISLAM. Het is namelijk GEEN religie van vrede, maar van angst." (1)


Ook de westerse kerkleiders vertellen de waarheid niet! Als een dominee zegt dat de god van de islam hetzelfde is als de God van Israël, dan is hij in feite een leugenaar! Laten we de waarschuwing van de Oegandese voorganger Omar Mulinde serieus nemen. Straks zal Europa hetzelfde lot ondergaan! Wie zwijgt, stemt er in toe met het geweld tegen Joden, christenen en andersdenkenden! Om Sions wil zal ik niet zwijgen. God zegene u.


                                                                                        Paul


Het auteursrecht van dit artikel ligt bij de blogger. Zonder toestemming van blogger Paul zijn vermenigvuldiging, eigen gebruik en publicatie in een ander blog verboden. 


Bronnen en referenties:


(1) Israel Today april 2012: Israel Today op bezoek bij Omar Mulinde. Door Yossi Aloni
(2) Israel Today februari 2012: Belaagde pro-Israëlische Oegandese voorganger in Israël opgenomen voor behandeling.

Antisemitisme herleefd in Frankrijk

De nasleep van de gruwelijke moorden in Toulouse


Een maand geleden had een gestoorde moslim-schutter een rabbijn en drie onschuldige en weerloze kinderen in koelen bloede doodgeschoten. De beestachtige slachting veroorzaakte een grote beroering in Frankrijk. De moorden laten ons wel zien dat het antisemitisme in Frankrijk herleefd is. Niet alleen in Frankrijk maar ook in heel Europa! De herleving van het antisemitisme wordt niet alleen veroorzaakt door de lakse houding van veel Europeanen, maar ook door de eenzijdige en leugenachtige berichten van de reguliere media inzake het Israëlisch-Palestijnse conflict. Kwaadaardige en antisemitische complottheorieën over "zionistische wereldsamenzwering" dragen een steentje bij aan het grimmige klimaat. De moslim-immigratie in Europa is ook een voedingsbodem voor het antisemitisme. Heel veel westerse politici sluiten hun ogen voor de verontrustbarende en zéér gevaarlijke ontwikkelingen en houden vol dat de moslim-immigratie "een verrijking is van de cultuur." Helaas bewijst het tegendeel dat een nieuwe golf van antisemitisme dit keer wordt gevoed door de sterk toenemende moslimbevolkingen in Europa. En zodra de moslim-antisemieten nieuw leven inblazen bij de Joden-hatende Europese ultranationalisten, is de kans reëel groot dat de situatie in rap tempo uit de hand zal lopen. De reacties op de moord op vier Joden in Zuid-Frankrijk laten zien dat een nieuwe golf van antisemitisme opkomt in Europa, die boosheid op Israël als excuus gebruikt. (1) Het wrede en genadeloze vermoorden van een Joodse man en drie Joodse kinderen richtte de aandacht weer op een probleem dat velen probeerden te bagatelisseren: het toenemende antisemitisme in Europa. De schietpartij in Toulouse was ongetwijfeld een meedogenloze daad van antisemitisme, gedreven door irrationele Jodenhaat van de moordenaar Mohamed Merah. (1) De voornaamste drijfveer dat Merah met zijn zinloze daden wraak wilde nemen voor "de dood van Palestijnse kinderen in het Midden-Oosten." En toch verdedigen velen de moordenaar postuum tot onze verbijstering! Men probeerde de beestachtige daden van Merah goed te praten. 

Aanslag op de Joodse school in Toulouse:
kinderen in diepe schock

Sporenonderzoek na de aanslag op de Joodse school
in Toulouse

Na de moord op de rabbijn en drie kinderen ontvangen Joodse scholen in heel Frankrijk - óók de aangevallen school Ozar HaTorah in Toulouse - dreigende emails en telefoontjes. Het personeel van de Ozar HaTorah school, waar de moslimextremist Mohamed Merah genadeloos rabbijn Yonatan Sandler, zijn twee kinderen en de achtjarige dochter van de directeur doodde, vertelde dat ze werden overspoeld met e-mails en telefoontjes die het leven van meer Joodse leerlingen bedreigen. (2) Het Franse persbureau AFP meldde dat talloze e-mails naar de school waren gestuurd, waarin wordt opgeroepen tot moord op nog meer Joden. De recente moorden werden er in gerechtvaardigd als "reactie op het Israëlisch-Palestijnse conflict." Veel van de e-mails waren ondertekend met "de Wreker van Frankrijk en het Franse volk." (2) Deze bedreigingen zijn ook naar tal van andere Joodse scholen in Frankrijk gestuurd, waarvan de meeste tot het Ozar HaTorah scholennetwerk behoren. Het hoofd van dit scholennetwerk vertelde AFP dat hij verdere antisemitische aanvallen vreest. Niet ver van de Ozar HaTorah school in Parijs werd een twaalfjarige Joodse jongen door een bende jongeren aangevallen en geslagen. (2) Zijn aanvallers schreeuwden naar verluidt antisemitische scheldwoorden zoals 'vuile Jood.' Toen de meeste scholen in Frankrijk een minuut stilte hielden ter nagedachtenis van de slachtoffers van de schietpartij in Toulouse, liet een lerares Engels haar klas op de Gustave Flaubert middelbare school in Rouen, Normandië, een minuut stilte houden voor de overleden moordenaar Mohamed Merah! (1) Veel leerlingen liepen uit protest tegen de schaamteloze en respectloze vertoning weg, maar sommigen bleven en zouden gezegd hebben dat de Joodse slachtoffers "verdienden" wat er met hen was gebeurd. (1) Later werd de lerares Engels op last van de Franse regering geschorst, die haar klas probeerde eer te laten betonen aan de moordenaar van onschuldige Joden. In Toulouse hield een grote groep vrouwen een openbare bijeenkomst "ter ere van de nagedachtenis van Merah"! De leider van de groep zei tegen de deelnemers:"Wat wij vandaag vragen, is dat we stoppen met het demoniseren van Mohamed. We delen de pijn en het lijden van de gezinnen, wat het is dezelfde pijn voor ons hier." (1) Die tuig haalt zoveel lef vandaan om de misdaden van Merah goed te praten! Het is hetzelfde duivelse argument dat families van Palestijnse terroristen gebruiken, die beweren dat ze door "hun eigen ontberingen"op gelijke voet staan met de gezinnen van Israëlische Joden, die werden gedood door terreuraanslagen. (1) Op internet werd een Franse Facebook-pagina geplaatst als "Hommage aan Mohamed Merah." Er kwamen veel positieve commentaren voordat de pagina werd gesloten op verzoek van de Franse regering. (1) Het doet ons wel denken aan een geval uit de Bijbel dat het volk een moordenaar had begeerd door de Rechtvaardige te verloochenen en te verwerpen. Het volk eiste dat de moordenaar Barabbas in plaats van de Rechtvaardige Jezus vrijgelaten moest worden. (Johannes 18:40 Statenvertaling) In Handelingen 3;14 lezen we wat Petrus tegen de mensen zei dat men vrijheid voor de moordenaar wilde:


"Doch gij hebt de Heilige en Rechtvaardige verloochend en begeerd, dat u een man, die een moordenaar was, geschonken zou worden.."


In onze dagen begeren veel mensen die het Joodse volk minachten en verwerpen, terroristen en moordenaars! Ze praten bloedige daden van de moordenaars helemaal goed! Men noemt de Palestijnse terroristen "vrijheidsstrijders"! Sommige media passen de tactiek toe, van de moordenaar een slachtoffer te maken, waarmee ze suggereren dat Merah's acties "een natuurlijk gevolg waren van sociale en economische ontberingen." (1) De Franse krant Le Figaro schroomde er niet voor zo'n geraffineerde leugen te bedenken door te schrijven dat "het ér niet aan twijfelt dat Merah's doden van vier onschuldige Joden was opgewekt door de islamofobie van zovelen in Frankrijk." (1) Maar Le Figaro vergat één belangrijk feit dat de moslim Merah twee Franse militairen van islamtische afkomst eerder had gedood! Het heeft er totaal niks te maken met islamofobie! Ook de Amerikaanse krant The New York Times suggereerde dat in Frankrijk "moslims op grote schaal klagen over het gevoel dat ze worden overafschuwd door sommige politieke elementen, vooral in rechtse kringen." (1) Zijn de moslims in plaats van vier onschuldige Joodse slachtoffers opeens slachtoffers van de miserabele toestanden in Frankrijk!? De wereld is helemaal omgekeerd! Geen enkele krant legde uit hoe Merah's emotionele toestand, zelfs als die gevolg zou zijn van echte discriminatie, het harteloze afslachten van onschuldige en zelfs nog kleine kinderen zou kunnen rechtvaardigen! (1) De Franse regering heeft met harde hand op dit alles gereageerd en geëist dat de media geen opnamen mag uitzenden, die Merah nam van zijn moorden. (1) De Franse president Sarkozy kondigde aan dat radicale moslims het land zullen worden uitgezet, die "in ons land niets te zoeken hebben." (3) De Franse rechtbank had een 20 jarige man tot 3 maanden celstraf veroordeeld, omdat hij de serie moorden van Mohamed Merah prees. Mohamed Redha Ghezali werd veroordeeld voor het uitlokken van rassenhaat en verdediging van terrorisme. Volgens aanklager Michel Valet is met de veroordeling een belangrijk signaal afgegeven dat de autoriteiten geen uitspraken ter verheerlijking van de misdaden van Merah tolereren. (3) Ghezali werd opgepakt in Toulouse, vlak nadat Merah was omgekomen door politiekogels. Hij hield een tirade tegen agenten, waarbij hij zei dat Merah "een echte man was, die geen tijd had om zijn werk af te maken." (3) 


Merah's oudere broer, Abdelkader Merah, wordt nu verdacht van medeplichtigheid bij de aanval op de Joodse school Ozar HaTorah. Tijdens het verhoor vertelde hij aan Franse onderzoekers dat hij 'erg trots' was op wat zijn broertje Merah had gedaan. "Ik betreur niets van hem en keur goed wat hij heeft gedaan,"zei Abdelkader vol trots. (1) Merah's vader, Benalel Merah, zei tegen de Franse media dat hij de Franse regering wil vervolgen voor het doden van zijn moorddadige zoon! Mohamed Merah kwam om het leven na het hevige vuurgevecht, waarin hij verscheidende Franse politieagenten had neergeschoten en gewond. "Frankrijk is een groot land dat de middelen had om mijn zoon levend te arresteren,"zei vader Merah verontwaardigd tegen het AFP. "Ze hadden hem bewusteloos kunnen krijgen met aas en hem kunnen inrekenen. Ze wilden hem liever doden... Ik zal Frankrijk aanklagen voor het doden van mijn zoon." (1) Velen zullen de opmerkingen van Abdelkader Merah en zijn vader snel afdoen als de tirades van radeloze familieleden. De vader van Mohamed Merah, een Fransman van Algerijnse afkomst, liet eerder weten dat de moordenaar in Algerije zou worden begraven. Maar Algerije wilde echter niet  dat de 23 jarige Mohamed Merah in het Noord-Afrikaanse land zijn laatste rustplaats zou krijgen. Het Algerijnse consulaat in Frankrijk had zeer negatief gereageerd op de wens van de familie Merah en deelde mede dat de Algerijnse regering de begrafenis van de moordenaar niet toestond "vanwege de openbare orde." (4) Het lichaam van Mohamed Merah bevond zich ruim een week op het vliegveld van Toulouse-Blagnac, waar deze lijk naar Algerije zou worden overgevlogen om daar te kunnen worden begraven. (4) Echter ging het niet door. Uiteindelijk was het lichaam van Merah toch begraven in zijn woonplaats Toulouse, waar hij zijn bloedige aanslagen had gepleegd. De burgemeester van Toulouse was niet erg gelukkig met de uitvaart en had enorme bezwaren. Hij verzocht de teraardebestelling 24 uur uit te stellen. (4) De Franse president Nicolas Sarkozy wilde geen discussie over de begrafenis. "Hij was Frans. Laat hem begraven worden en laten we er niet over ruziën. Ik heb gezegd wat ik vind van Mohamed Merah, die zich monsterachtig heeft gedragen,"zei Sarkozy. Het lichaam van Merah werd bijgezet op een islamitische deel van de begraafplaats in Toulouse. (4) Laten we hopen en bidden dat de laatste rustplaats van de moordenaar geen bedevaartsoord zal worden van extremisten en bewonderaars. 


Na de begrafenis van Merah voerde Frankrijk een grote campagne tegen radicale moslims. De Franse politie had 19 moslims gearresteerd, die betrokken zouden zijn bij een radicale beweging. Er waren wapens zoals kalasjnikovs in beslag genomen. De arrestaties waren verricht in onder meer de streek rond Toulouse, waar Merah in ruim een week zeven mensen had vermoord. (3) Ook in de omgeving van Parijs waren aanhoudingen verricht. Bij de politieactie waren naast vuurwapens kogelvrije vesten in beslag genomen. Volgens welingelichte bronnen bij de Franse justitie was er nog geen direct verband aangetoond tussen de door Merah gepleegde aanslagen en de aanhoudingen. (3) President Sarkozy zei dat er meer acties tegen radicale moslims zullen volgen. (3) De voor verhoor meegenomen moslims zouden lid zijn van de fundamentalistische moslimbeweging "Forsane Alizza" (Fiere Ridders). (3) Echter gebruiken de echte moslims de term "ridder" nooit, want anders zouden de moslims die zich ridders noemen, voor kruisridders aangezien worden! Het is algemeen bekend dat zowel moslims als Joden niks moeten hebben van de Kruistochten. Minister Claude Guéant van Binnenlandse Zaken had eind januari de ontbinding bevolen van de radicale moslimgroep, omdat die zijn leden zou opleiden voor de gewapende strijd. (3) Het is nog een grote vraag of de acties het tij van het antisemitisme kunnen keren. De harde maatregelen van de Franse regering kunnen het antisemitisme wellicht remmen maar zullen het kwaad echter niet uitbannen! Het kwaad zit zo diep geworteld in het Europa, in de harten van de Europeanen.


Want een Franse Jood die naar Israël was geemigreerd, beschreef in een telefonische vergadering, georganiseerd door het Franse Joodse tijdschrift Le P'tit Hebdo, het huidige Europa als sterk lijkend op het Europa van voor de Holocaust, althans voor wat de Joden betreft! "Joden worden de hele tijd aangevallen,"zei Liora Zachary. "Kinderen in de bus, in de metro, op weg naar school, komend van school, echtparen op straat - dit is echt een ondragelijk situatie." (1) In de omgeving van Toulouse vonden de Franse autoriteiten ook graffiti met de teksten "Viva Merah" en "F**k de kippa,"meldde blogspot Elder of Ziyon. (1) Ook de Joodse grafstenen in Frankrijk worden met hakenkruizen beklad. 

Joodse grafstenen in Frankrijk beklad met hakenkruizen

Het is niet de eerste keer dat de rabbijn Yonatan Sandler en drie Joodse kinderen in Frankrijk vermoord werden. In Frankrijk bestaat het antisemitisme allang. Ook in heel Europa! 


De lessen van de geschiedenis


Het is zo beschamend om te moeten vernemen dat niet alleen de Fransen maar ook de Europeanen de lessen van de geschiedenis nog altijd niet hebben geleerd. De geschiedenis heeft het voor de zoveelste keer bewezen dat de mens niets heeft geleerd van de geschiedenis. In de geschiedenis van Europa hebben extreme uitingen van Jodenhaat meermalen geleid tot gruwelijke moord op Joden, zoals pogroms en de Holocaust. (5) Volgens Wikipedia werd de term 'antisemitisme' voor het eerst gebruikt tussen 1870 en 1880 in Duitsland. Echter is het antisemitisme niet een negentiende-eeuwse verschijnsel. Het antisemitisme is van alle tijden! Zowel religies als ideologieën, zoals christendom, islam, racisme, fascisme, nationaal-socialisme en nationalisme, spelen hun grote rol in het antisemitisme, waarbij Joden of het Jodendom als verwerpelijke religie, tegenstander en vijand gezien kunnen worden, bijvoorbeeld als vijand van Allah, vreemdeling, kapitalist, communist, zionist, enzovoorts. De hedendaagse antisemieten aanhangen ook allerlei complottheorieën, waarin dan aan Joden een veelal verborgen bepalende rol in "het wereldgebeuren" en een streven naar wereldoverheersing wordt toegedicht. (5) Een aantal gebeurtenissen wordt vanuit antisemitisch denken aan Joden toegeschreven, van de Russische Revolutie tot de aanslag op de Twin Towers in New York op 11 september. Vaak wordt geen onderscheid gemaakt tussen Joden als volk en Joden als aanhangers van het Judaïsme, Jood en zionist en het zionisme en de staat Israël. Haat en afkeer jegens Joden als ongewenste en veachtelijke minderheid treden sinds de Oudheid in telkens andere vormen weer op. (5) Als u een christen bent, zult u wel eigenlijk zich diep moeten schamen wat de Kerk het Joodse volk heeft aangedaan. Mede door de onbijbelse vervangingstheologie is de Kerk wel de grote boosdoener en hoofdrolspeler van het Europese antisemitisme. Vanaf het jaar 1096, aan het begin van de Eerste Kruistocht, werden in Duitsland in verschillende steden Joodse gemeenschappen uitgemoord door de ongeletterde en ongemanierde boerenbevolking, woeden de anti-Joodse pogroms nog altijd door de eeuwen. Niet alleen in Europa maar ook in Arabische landen. In Europa worden de Joden herhaaldelijk ervan beschuldigd dat zij "Jezus gekruisigd en dus God vermoord hadden." Al zijn deze valse beschuldigingen onredelijk en ongegrond! In aantal christelijke kringen heerst deze opvatting vandaag de dag nog steeds! 

Gravure 1586: De Jood met honden opgehangen

In het Europese rechtssysteem golden Joden als vreemdelingen. Zij werden achtergesteld en zwaarder gestraft dan christenen. De christenen hadden een weerzinwekkende en barbaarse gewoonte om Joden "met honden te hangen." Men hing een ter dood veroordeelde Jood omgekeerd aan de galg naast twee honden. Wanneer het slachtoffer zich alsnog tot het christendom bekeerde, werd hij van de galg losgemaakt en na een snelle doop en andere religieuze formaliteiten onthoofd!! (5) Werkelijk onvoorstelbaar wat men zovele wreedheden jegens de Joden had begaan.


Aan het eind van de 19e eeuw kreeg de Jodenhaat een nieuwe impuls: het antisemitisme was niet langer uitsluitend een uiting van religieus karakter, maar wordt onder invloed van het Darwinisme (Evolutieleer) biologisch gemotiveerd. De verlichtingsfilosofie van Jean-Jacques Rousseau heeft ook een bijdrage geleverd aan het idee dat de maatschappij gezuiverd moest worden van 'alle storende elementen.' (5) Het eindresultaat van het Darwinisme en de verlichtingsfilosofie was de Holocaust, waarbij zes miljoen Joden omkwamen. 


Het antisemitisme in Frankrijk


Weinig Fransen weten dat het antisemitisme in Frankrijk allang bestaat. In 1095 werd het Concilie in Clermont in Frankrijk gehouden. De kerkelijke vergadering werd toegesproken door paus Urbanus II, die alle christelijke koningen, prinsen, bisschoppen, baronnen, ridders en soldaten opriep om een internationaal leger te vormen en het Heilige Land te heroveren op de moslims. Vanaf dat moment noemden de Joodse historici de Franse stad Clermont, waar voor het eerst opgeroepen werd tot een kruistocht, niet Clermont (betekent letterlijk: heuvel van licht!), maar Har Ophel: Heuvel van Duisternis. (6) Want het Concilie van Clermont was het keerpunt in de geschiedenis van het Joodse volk. Nadat paus Urbanus II tot de kruistocht had opgeroepen, brak voor zowel de Joden als de niet-christenen een grote verdrukking aan. Vrijwel onmiddelijk begonnen de christenen benden te vormen, die het land doortrokken op zoek naar Joden, die ze konden verminken en vermoorden. Na het Concilie van Clermont vond op zondag (de zogenaamde christelijke rustdag!) 18 mei 1096 de eerste grote georganiseerde aanval op de Joden plaats in Worms, Duitsland. (6) Meer dan 700 Joden werden afgeslacht. De wrede en bloedige vervolgingen gingen de vier volgende vier eeuwen door in Europa. De kerkelijke autoriteiten in de Middeleeuwen vaardigden voorschriften uit dat de Joden aparte kleding en speciale insignes moesten dragen, zoals  de nazi's ook bevolen hadden dat de Joden gele Davidsster moesten dragen. In de Middeleeuwen werd een speciaal insigne echter verafschuwd en gehaat door de Joden. Het insigne had meestal de vorm van een ring of een cirkel en was geel van kleur. Het werd voor het eerst in 1218 in Engeland ingevoerd, in Castilië (Spanje) in 1219, in de Provence (Frankrijk) in 1234 en in de Pauselijke Staat in 1257. (6) Kort nadat de Eerste Kruistocht begonnen was in 1096, keerden de Franse autoriteiten zich tegen de Joodse gemeenschappen en dwongen hen te kiezen: verloochening van het Joodse geloof en aanvaarding van het christendom of vervolgingen en het verlies van burgerrecht. Slechts weinige Joden wensten hun geloof op te geven, dus moesten ze de gevolgen dragen. Op veel plaatsen waren er pogroms gehouden. Toen paus Innocentius III in 1215 een concilie opende en een aantal bevelschriften die direct gericht waren tegen de Joden, had uitgevaardigd, werden Joden verplicht speciale kleding te dragen, die hen onderscheidt van de christenen. (6) Ook hoefden de kruisvaarders geen rente te betalen, die zij geld van de Joden hadden geleend. Joden moesten belasting te betalen aan de Kerk voor landerijen, die eigendom waren van de Joden. Toen de pauselijke bevelschriften eenmaal bekend gemaakt werden, verergerden de Jodenvervolgingen zich, die uiteindelijk leidden tot verdrijving van Joden uit diverse landen. (6) In Frankrijk was de situatie verschrikkelijk. De Franse Joden werden voor het eerst in 1182 door koning Philippe Auguste verdreven. De Franse koningen, die volgden, zetten deze anti-Joodse beleid voort en in 1306 werden bijna alle Joden gearresteerd en verbannen. Hun bezit werd verbeurd verklaard en ze kregen slechts vier weken tijd om te vertrekken. (6) Toen de gevreesde "Zwarte Dood" door heel Europa rondwaarde in 1348-49 en deze pest méér dan de helft van de Europese bevolking had gedecimeerd, kregen de Joden daarvoor overal de schuld! 


In 1789 was de Franse Revolutie één van de meest beslissende en roerige gebeurtenissen in de wereldgeschiedenis. Napoleon Bonaparte herstelde de toestanden, waarvan de Revolutie juist getracht had af te komen. Ook hervormde hij de wet, de befaamde Codex Napoleon, dat de meeste onrechtvaardigheden niet meer konden voorkomen. Napoleon was zeer gunstig voor de Joden en behandelde hen goed. Hij gaf ze werk in zijn legers tijdens zijn eerste militaire overwinningen. Gedurende zijn veldtocht in Egypte beloofde hij de Joden een nieuw tehuis in Palestina om hen zo aan te moedigen zich met hem te verenigen, als hij de sultan van het Ottomaanse Rijk aan zou vallen. Maar...de Joden herinnerden zich de hulp en gastvrijheid, die de Ottomaanse Turken hun in de 16de eeuw hadden verleend, en weigerden. Dit vertoornde Napoleon en hij ontwierp een sluw plan om de Joden te straffen. (6) Terwijl het er tegelijkertijd op leek dat hij hun grote gunsten verleende, riep Napoleon de leidinggevende Franse Joden samen tot een Frans Sanhedrin: het herstel van van het Sanhedrin als officieel lichaam van het Joodse leven. Het moest in Parijs bijeenkomen en maakte Frankrijk hiermee tot een nieuw wereldcentrum voor de Joden. 

Op 30 mei 1806 herstelde Napoleon de Joodse religie

Het grote Sanhedrin, de eerste bijeenkomst van
de Franse en Italiaanse Joden, bijeengeroepen
door Napoleon op 9 januari 1807

Napoleons voornaamste oogmerk was echter hiermee de loyaliteit van Joden in landen als Duitsland, Oostenrijk en Polen te winnen, zodat, wanneer hij zou proberen Europa te veroveren, de Joden in die landen hem zouden steunen. Het plan mislukte gedeeltelijk, omdat de betrokken regeringen zich ervoor wisten te hoeden de Joodse gemeenschappen tegen zich in het harnas te jagen. Als vergelding kondigde in 1808 Napoleon een reeks strenge wetten af tegen de Joden. Het was hun verboden zich met handel in te laten tenzij met een speciale toestemming, die overigens moeilijk te verkijgen was. Schulden die Franse soldaten bij de Joden hadden, werden nietig verklaard. Deze en andere maatregelen ruïneerden veel Joden, maar hadden tegelijkertijd ook een averechtse effect op de economie van Frankrijk! (6) De Franse Joden kregen pas weer rechten ten tijde van Lodewijk XVII, de broer van de door de revolutionairen onthoofde Lodewijk XVI, die aan de macht kwam, toen Napoleon moest aftreden. Twee generaties ging het de Joden goed, vooral tijdens de regering van Napoleons neef, Napoleon III (1852-1870). In ruil daarvoor investeerden de Joden enorme bedragen in de Franse industrie en de Franse spoorwegen. (6) De Franse minister van Justitie, Adolf Crémieux, die in 1848 de slavernij in de Franse koloniën had afgeschaft, was een Jood. 


Aan het eind van de negentiende eeuw stak het antisemitisme in Frankrijk de kop weer op. Een golf van anti-Joodse gevoelens spoelde zich over heel Frankrijk. Deze werd veroorzaakt door de Franse socialisten, die klaarblijkelijk geloofden dat de Joden streefden naar de wereldheerschappij (6), precies hetzelfde zoals wij bij linkse partijen ook vandaag zien!! Veel van deze vijandschap trad in het leger aan de dag en dit resulteerde weer in de beruchte Zaak Dreyfus. 

Le Petit Journal 13 januari 1895:
Het verraad en de degradatie van
Alfred Dreyfus

De Zaak Dreyfus oftewel Dreyfus Affaire was een grote schandaal in de geschiedenis van Frankrijk dat grote gevolgen had in de Franse politiek. Het schandaal draaide om de onjuiste en omstreden veroordeling van de Joods-Franse legerofficier Alfred Dreyfus (1859-1935). Dreyfus werd er vals beschuldigd voor Duitsland gespioneerd te hebben. Hij werd in 1894 gearresteerd en door de krijgsraad veroordeeld wegens het doorgeven van militaire geheimen aan Duitsland. Een brief over militaire geheimen, die door hem geschreven zou zijn, werd als voornaamste bewijs tegen hem gebruikt. Kapitein Alfred Dreyfus werd schuldig bevonden, uit zijn rang gezet en op 5 januari 1895 tot levenslange gevangenisstraf, die hij op Duivelseiland voor de kust van Frans-Guyana moest uitzitten. (6) (7) 


Het proces Dreyfus ging gepaard met een stroom van beledigingen in de media tegen de Joden in het algemeen. (6)  Dreyfus' veroordeling bleek achteraf gebaseerd op valse verklaringen en op documenten, die door de werkelijke spion en majoor Ferdinand Walsin-Esterházy, zoon van de Hongaarse gravin Marie Anne Esterházy en geadopteerd door de Franse arts Walsin, geformuleerd waren. Het nieuw benoemde hoofd van de inlichtingendienst van het Franse leger, Marie Georges Picquart (1854-1914) was het bekendst voor zijn rol om de waarheid te achterhalen in de Zaak Dreyfus. Toen hij 1896 hoofd van de inlichtingendienst werd, was hij vastbesloten een diepgaande onderzoek naar de ware toedracht in te stellen, wat hem later tegenwerking opleverde. Hij ontdekte dat de brief, dat gebruikt was om kapitein Dreyfus te veroordelen, het werk was van majoor Ferdinand Walsin-Esterházy, en gaf dit door aan zijn meerderen. (7) Binnen de militaire top was dit een ongewent bericht hetgeen later blijkt dat de officieren zelfs valse documenten hadden opgesteld om Dreyfus' schuld te bewijzen. Hooggeplaatste generaals waarschuwden kolonel Picquart zijn ontdekking stil te houden, maar Picquart hield vol en zette zijn onderzoek voort. De hooggeplaatste generaals deden er alles om herziening van het proces te stoppen en de zaak in de doofpot te laten verdwijnen. Hierdoor werd kolonel Picquart van zijn taken ontheven en naar Tunis gestuurd. Na het proces van Émile Zola werd Picquart zelf beschuldigd van de vervalsing van de brief, die hem overtuigd had van Esterházy's schuld. Hij werd gearresteerd en en wachtte op zijn proces voor de krijgsraad. (7)

Kapitein Alfred Dreyfus

Een antisemitische cartoon: Dreyfus als
draak voorgesteld met de titel het verraad

Een antisemitische cartoon van
La Libre Parole. Zelfs de Franse
media maakten zich schuldig aan
antisemitisme.

Een tijdlang had de Franse regering geweigerd de zaak te heropenen, omdat er nogal wat hoge personen betrokken waren bij het complot. De moedige schrijver Émile Zola bracht dit echter in de openbaarheid in de krant L'Aurore. Zola schreef zijn open brief aan de president van de Franse Republiek, Félix Faure, naar aanleiding van de veroordeling van de onschuldige Alfred Dreyfus. Op 13 januari 1898 publiceerde hij zijn beroemd geworden brief , getiteld J'Accuse...! (Ik beschuldig...!), op de eerste twee pagina's van L'Aurore, de krant van de latere premier Georges Clemenceau. De brief eindigt met een aantal beschuldigingen en de hoofdredacteur liet het opschrift 'J'Accuse...!' boven de brief zetten. (7) Émile Zola werd voor de brief aangeklaagd en veroordeeld tot een geldboete en een gevangenisstraf, die hij wist te ontlopen door tijdelijk naar Engeland te vluchten. 

L'Aurore: J'Accuse...!

Israëlische postzegel 1994 ter ere van
Alfred Dreyfus en Émile Zola

Op 19 januari 1898 werd Alfred Dreyfus vrijgelaten, toen de Franse president besloot hem gratie te verlenen. Het vonnis werd ongeldig verklaard en Dreyfus was van blaam gezuiverd. Zijn rang werd in ere hersteld. Ook Picquart werd vrijgelaten en met zijn rang als brigadegeneraal in het Franse leger aangenomen. De Dreyfus affaire had verwoestende gevolgen voor Frankrijk. Niet alleen omdat er sprake was van antisemitisme tegen de vele Joden in het Franse leger, maar ook omdat er ontevredenheid uitsprak over het Franse politieke klimaat. Antisemitisme en nationalisme werden gebruikt door de machthebbers om de publieke opinie te bespelen. De media speelden een grote rol in het demoniseren van Dreyfus en de Joden. Eén van de gevolgen van deze haatcampagne was de aanslag op Dreyfus. In 1908 werd hij door journalist Louis Grégori in Parijs neergeschoten. (7) De Dreyfus Affaire had ook een grote invloed op Theodore Herzl (1860-1904), een Joodse journalist, die de zaak nauwlettend had gevolgd en tot zijn conclusie was gekomen dat een eigen tehuis voor de Joden de enig werkelijke oplossing was. De echte spion Ferdinand Walsin-Esterházy die ontmaskerd werd, vluchtte naar Engeland, waar hij buitenlands correspondent werd voor La Libre Parole. Hij bekende ook dat Dreyfus onschuldig was. Toen Ferdinand Esterházy op 75 jarige leeftijd stierf, was hij nog nooit veroordeeld. 


Toen Duitsland Polen in september 1939 binnenviel, verklaarde Frankrijk samen met Groot-Brittannië de oorlog aan Duitsland. Daarmee was de Tweede Wereldoorlog een feit. In mei 1940 viel het Duitse leger Frankrijk binnen. In juni capituleerden de Fransen en het bestand met de Duitse bezetters werd getekend. Vervolgens werd Frankrijk in tweeën gedeeld: het noorden en westen van Frankrijk kwam onder Duits bestuur en Zuid-Frankrijk die niet door de Duitsers werd bezet, kwam onder de controle van een Franse marionettenregering, die zetelde in Vichy. Aan het hoofd van het Vichy-regime stond maarschalk Philippe Pétain, een held uit de Eerste Wereldoorlog, die veel aanzien genoot bij de Fransen. (8) Het Vichy-regime was zeer berucht vanwege zijn collaboratie met de nazi-Duitsers en begon met het vervolgen van Joden. In de zomer van 1940, na de verovering van Frankrijk door Duitsland, woonden er 350.000 Joden in Frankrijk: meer dan de helft daarvan waren geen Franse staatsburgers, maar Joden die de Eerste Wereldoorlog naar Frankrijk waren verhuisd, en Joodse vluchtelingen uit Duitsland en andere gebieden, die door de Duitsers waren bezet. Bijna direct na de bezetting werden de Joden die in het Vichy-Frankrijk verbleven, onderworpen aan de eerste golf anti-Joodse maatregelen. (8) De Joodse burgers  met de Franse nationaliteit werden in sommige opzichten als tweederangsburgers behandeld. (9) In het door de Duitsers gecontroleerde gebieden raakten de Joden hun baan kwijt, werd hun bewegingsvrijheid beperkt en werden velen gearresteerd. In dezelfde tijd ging de Vichy-regering ook actief Joden vervolgen. In oktober 1940 werd een aantal anti-Joodse wetten aangenomen, het Statut des Juifs genaamd. Deze wetten definieerden duidelijk wie beschouwd moest worden als een Jood en veroorzaakten een drastische teruggang in de Joodse betrokkenheid in de Franse samenleving. (8) Eind april 1942 werd Pierre Laval minister-president van de Vichy-regering, die volledig bereid was met de nazi's samen te werken. In mei werd een fanatieke antisemiet, Louis Darquier de Pellepoix, hoofd van het Bureau voor Joodse zaken, die zeer bereidwillig was alle Franse Joden te vervolgen of ze nu staatsburger waren of niet. (8) De Duitsers en het Vichy-regime begonnen met de deportaties van de Franse Joden. Ook de Franse politie werkte in ruil voor een grote mate van onafhankelijkheid mee met de Jodenvervolgingen. In juni 1942 werden de Joden gedwongen de gele Davidsster te dragen om identificatie te vergemakkelijken: er werden grote Joodse groepen gearresteerd. (8) De aanhoudingen die meest door de Franse politie werden verricht, gingen de hele zomer door. Tijdens een vreselijke razzia die van 16 tot 17 juli 1942 plaatsvond, werden 12.000 Joden in Parijs bijeengedreven. Zo'n 7000 van hen werden dagenlang zonder voedsel, water of toiletten vastgehouden in het Vélodrome d'Hiver, een overdekt sportstation. Vele duizenden Joden werden in veewagons naar een doorgangskamp in de Parijse wijk Drancy gestuurd, waarna zij naar het oosten werden gedeporteerd. Het Vichy-regime deed in zijn zone hetzelfde. In 1942 werden in totaal 42.500 Joden naar het oosten gestuurd. Eén van de beruchte Duitse oorlogsmisdadigers, Klaus Barbie die de bijnaam "Slachter van Lyon" kreeg, had 44 Joodse kinderen uit het weeshuis in Lzieu op transport naar Auschwitz gezet. Aangekomen in Auschwitz waren 43 kinderen omgekomen. In 1947 werd Klaus Barbie bij verstek ter dood veroordeeld. Met hulp van de Amerikaanse geheime dienst CIC (Counter Intelligence Corps) wist hij in 1951 naar Bolivia te ontvluchten, waarna hij onder de naam Klaus Altmann tussen 1964 en 1982 diverse militaire dictators bijstond als ondervragingsspecialist. Klaus Barbie werd in Bolivia opgespoord door het echtpaar Klarsfeld en door de autoriteiten later gearresteerd en uitgeleverd aan Frankrijk. (9) In totaal werden in de oorlog zo'n 80.000 Franse Joden gedeporteerd en op 2000 na vonden allen de dood. Ongeveer 70.000 Joden werden naar Auschwitz gestuurd en de overigen werden gedeporteerd naar Majdanek, Sobibor en een klein aantal naar Buchenwald. (8) 75.000 Franse Joden werden tijdens de Shoa omgebracht.

Franse Joodse jongen

De gele Davidsster gedragen door de Franse Joden

Jarenlang werd de rol van het Vichy-regime in de uitlevering van Joden aan de nazi's gediscussieerd. Een argument was dat het regime van Pétain onder dwang zou hebben gehandeld. Vanaf de jaren 1960 voerde het echtpaar Serge en Beate Klarsfeld een verbeten strijd om de actieve rol van de Franse politie en Justitie bij de Jodenvervolging aan te tonen. De politieke leiders bleven jarenlang ontkennen, van de verzetsheld Charles de Gaulle tot en met de voormalige Vichyfunctionaris en collaborateur François Mitterand. De Gaulle en Mitterand waren presidenten van Frankrijk. Pas president Jacques Chirac Mitterand erkende kort na zijn aantreden in 1995 de politieke verantwoordelijkheid voor de deportaties. Op 16 februari 2009 publiceerde de Conseil d'État een uitspraak waarin volmondig werd erkend dat het Vichy-regime de wegvoering van Joden had toegestaan en mogelijk gemaakt. (9) Het politieke en maatschappelijke klimaat van het naoorlogse Frankrijk toont aan dat de Fransen de historische lessen nog lang niet hebben geleerd. En de houding van Frankrijk jegens Israël is nogal omslachtig. Het ligt ook aan het feit dat Frankrijk onder Charles de Gaulle en zijn reeks opvolgers een pro-Arabische koers heeft ingeslagen. Daardoor zijn de verhoudingen tussen Frankrijk en Israël soms gespannen. De voormalige lijsttrekker en voorzitter van het extreem-rechtse Front National, Jean-Marie Le Pen, die bekend staat om racistische opmerkingen, had de Holocaust een "minimalisering" genoemd. Op 13 september 1987 verklaarde hij:"Ik stel mezelf verschillende vragen. Ik zeg niet dat de gaskamers niet bestaan hebben. Ik heb ze zelf niet gezien. Ik heb de vraag niet specifiek bestudeerd. Maar ik geloof dat het maar een detail is in de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog." (11) Voor zijn nietswaardige en kwetsende opmerking kreeg hij hiervoor een boete van 1,2 miljoen Frank (183.200 euro). In december 1996 zorgde Jean-Marie Le Pen weer voor opschudding toen hij tijdens een toespraak voor de Duitse extreemrechtse Republikaner partij verklaarde dat de concentratiekampen "twee pagina's en de gaskamers 10 tot 15 regels" zijn. (11)

De ellende is nog lang niet voorbij voor de Franse Joden, want in de laatste jaren wordt Frankrijk geteisterd door antisemitische incidenten. In 2006 werd het land opgeschrikt door een brute moord op een Franse jongeman van Joods-Marokkaans afkomst, Ilan Halimi, die werd ontvoerd en vervolgens gemarteld door een bende genaamd, Gang des Barbares (de bende van Barbaren). Op 20 januari 2006 werd Ilan Halimi in de val gelokt door een aantrekkelijke zeventien jaar oud meisje met de naam Yalda. Hij werd overweldigd door de jeugdbende en vierentwintig dagen vastgehouden in de kelder van een flatgebouw in de Parijse banlieues. De nietsontziende bendeleden hadden Ilan Halimi drie weken lang gemarteld door zijn gezicht en hele lichaam met aanstekers en sigaretten te verbranden. Ze verkrachtten hem met de bezemstokken, plasten op hem, sneden en krabden hem met de messen. Naar verluidt kwamen buren langs om te kijken en ook om deel te nemen aan de marteling. Niemand had de politie gewaarschuwd. Aanvankelijk hadden de ontvoerders een losgeld van € 450.000 geëist. Ze dachten dat de hele Joodse gemeenschap hieraan mee zou betalen. De moeder van Ilan Halimi, een gescheiden Marokkaanse, kon dat bedrag niet opbrengen en waarschuwde de politie. Op aanraden van de politie werd er niet onderhandeld met de ontvoerders. De ontvoerders hadden benzine over het lichaam van Ilan gegoten en vervolgens hem in brand gestoken. (12)

Ilan Hamili

Op 13 februari 2006 werd de stervende Ilan naakt, geboeid en gebonden met nylon touw aan de boom in de buurt van de spoorwegen buiten Parijs aangetroffen. 80% van zijn lichaam bestond uit bloeduitstortingen, brandwonden en ernstige kneuzingen. Zijn lichaam was meer blauw dan vleeskleurig, vertoont meerdere gebroken botten en miste een oor en grote teen. Volgens het rapport van de Franse justitie, die gebaseerd was op strafrechtelijke onderzoek, zagen de testikels van Ilan als "zwarte sinaasappels" uit. (12) Onderweg naar het ziekenhuis was Ilan overleden. In de daaropvolgende dagen arresteerde de Franse politie 21 personen in verband met de moord op Ilan Hamili. Ook het moslimmeisje Yalda die als aas werd gebruikt, was gearresteerd. De bendeleider Youssouf Fofana vluchtte naar Ivoorkust, waar hij gearresteerd werd. Op 4 maart 2006 werd hij uitgeleverd aan Frankrijk. Al eerder werd Fofana veroordeeld voor verschillende misdrijven zoals gewapende roofoverval en verzet tegen arrestatie. (12) De wrede moord op Ilan Hamili veroorzaakte veel opschudding in Frankrijk en in de hele wereld. Het motief van de daders Youssouf Fofana en zijn handlangers was voornamelijk ingegeven door antisemitisme en geldzucht. Ook geloofden de antisemieten dat "alle Joden rijk zijn", terwijl het bekende fabel niet op waarheid berust. Fofana en alle betrokkenen zijn helemaal verblind door hebzucht en geldzucht en vervuld van Jodenhaat. U ziet hoe gevaarlijk is de Jodenhaat. De Franse politie omschreef de subcultuur van de bendes die voornamelijk actief zijn in banlieues, als "zeer giftige mentaliteit." De bendeleden zien Joden als hun vijanden. Er was ook veel kritiek geleverd op het handelen van de politie. Op 26 februari 2006 betoogden vele duizenden mensen in Parijs tegen racisme en antisemitisme. Onder de demonstranten bevonden zich Nicolas Sarkozy en Lionel Jospin. Op verzoek van de familie werd het stoffelijk overschot van Ilan Halimi herbegraven in Har HaMenuchot begraafplaats in Israël. (12) Youssouf Fofana, het brein achter de ontvoering en de moord op Ilan Halimi, werd op 11 juli 2009 veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf, zonder mogelijkheid op vervroegde vrijlating. (12) En zijn handlangers kregen gevarieerde gevangenisstraffen. Fofana heeft nog nooit berouw getoond en beledigt de nabestaanden van Ilan Hamili nog ook steeds! 


Het besluit


Het antisemitisme is een kankergezwel en verziekt de hele samenleving. Het vergiftigt ook zeer veel mensen en voedt hen met haat. De Franse regering zal niet erin slagen om het antisemitisme uit de Franse samenleving uit te bannen. Dat kan gewoon niet met politieke en maatschappelijke middelen. Ook de Kerk heeft geen antwoord op het maatschappelijke probleem, omdat de Kerk zelf ook nog steeds vergiftigd is door de vervangingstheologie. Want het antisemitisme is geestelijk en vloeit voort uit het hart van de mens. Daarom moet het antisemitisme met geestelijke middelen bestreden worden. De oplossing vinden we in het Bijbel. Maar...of christenen daartoe bereid zijn de geestelijke middelen aan te wenden, is nog een zeer grote vraag. Want de Kerk weigert nog altijd haar schuld te belijden aan God en het Joodse volk. Ook wil de Kerk geen afstand nemen van de vervangingstheologie. Als christenen de hele tragedie en de geschiedenis van het Joodse volk kennen en hun grote schuld en betrokkenheid in het antisemitisme erkennen, moeten zij nog een grotere stap nemen door ook afstand te nemen van vervangingstheologie, onbijbelse christelijke dogma's en doctrines en heidense feestdagen met christelijke saus! Ook moeten er tranen geplengd en kleren gescheurd worden als teken van boetedoening en verootmoediging. Ja, er kleeft heel veel Joodse bloed aan de handen van de Kerk. Ook kleeft er heel veel bloed aan de handen van regeringen, volken en landen die het Joodse volk hebben vervloekt, vervolgd en afgeslacht. Het wordt hoog tijd dat men hun zonden moeten belijden aan God en het volk Israël. Ook moeten er daadkrachtige maatregelen genomen worden om het antisemitisme met tak en wortel uit te roeien. En christenen die het volk Israël daadwerkelijk liefhebben, zijn ook geroepen om het antisemitisme met Bijbelse wapenrusting te bestrijden. Het bestrijden van antisemitisme is alleen mogelijk met geestelijke wapens. (Efeziërs 6:11-18) Ook grondig heropvoeding van volken is noodzakelijk. Bid voor het Joodse volk, nu het antisemitisme overal in de hele wereld toeneemt. Bid ook voor de regeringen, zoals de Bijbel ook voorgeschreven heeft. Als een christen verzuimt voor de regering te bidden, dan zal een heel land overspoeld worden met demonische krachten. Nu u het artikel gelezen hebt, vertel dan ook aan uw familieleden en vrienden en medegelovigen. Het is zo belangrijk dat u en alle anderen op de hoogte moeten blijven van de geschiedenis. GEBREK AAN BIJBELSE KENNIS EN VOORAL HISTORISCHE KENNIS RICHT ONS VOLK TEN GRONDE!!! (Hosea 4:6)


Gods oproep aan u en alle andere mensen: geloof de eenzijdige verhalen van de media en de complottheorieën absoluut niet! Ze brengen alleen maar verwarring en zaaien haat. Al zouden zij een soort evangelie, afwijkend van het Gods Woord, verkondigd hebben, verkondigen zij in hun complottheorieën over "zionistische samenzweringen" en in mediaberichten over "Israëlische misdaden" een evangelie van haat. Ook de kerkelijke vervangingstheologie is een ander evangelie en komt niet uit het Woord van God! Net zoals de apostel Paulus zegt: die zij vervloekt! Lees Galaten 1:6-9 


Om Sions wil zal ik niet zwijgen. God zegene u. 


                                                                          Paul


Het auteursrecht van dit artikel ligt bij de blogger. Zonder toestemming van blogger Paul zijn vermenigvuldiging, eigen gebruik en publicatie in een ander blog verboden.


Bronnen en referenties:


  (1) Israel Today: De antisemitische nasleep van de moorden in Toulouse. 27-03-2012
  (2) Israel Today: Veel bedreigingen voor Franse Joodse scholen. 29-03-2012
  (3) Brabants Dagblad: Frankrijk zet stappen tegen militante moslims. 30-03-2012
  (4) Reformatorisch Dagblad: Schutter Merah toch begraven in Toulouse. 29-03-2012
  (5) nl.wikipedia.org/wiki/Antisemitisme
  (6) De wonderbaarlijke geschiedenis van het Joodse volk. Door Plantagenet Somerset Fry.
  (7) nl.wikipedia.org/wiki/Dreyfus Affaire 
  (8) Yad Vashem; Beknopte encyclopedie van de Holocaut Frankrijk
  (9) nl. wikipedia.org/wiki/Vichy-Frankrijk
(10) nl.wikipedia.org/wiki/Klaus Barbie
(11) nl.wikipedia.org/wiki/Jean-Marie Le Pen
(12) en.wikipedia.org/wiki/Ilan Hamili

Hamasleider: "Palestijnse identiteit" is uitgevonden!

Newt Gingrich: De Palestijnen zijn een "uitgevonden volk"


Vorig jaar zorgde de Amerikaanse presidentskandidaat Newt Gingrich met zijn opmerkingen voor veel opschudding. Hij zei dat de Palestijnen een uitgevonden volk zijn dat niet bestond tot ergens in de 20ste eeuw.  

Newt Gingrich

In het interview met The Jewish Channel zei Newt Gingrich dat het Joodse volk recht op een eigen staat heeft, maar stopte kort voor het verklaren van hetzelfde voor de Palestijnen. "Herinner je dat er nooit een Palestijnse staat heeft bestaan. Het maakte deel uit van het Ottomaanse Rijk. En ik ben van mening dat wij het Palestijnse volk hebben uitgevonden, die in feite Arabieren zijn en in feite historisch deel zijn van de Arabische gemeenschap. Zij hadden de kans om naar vele plaatsen te trekken. En om een verscheidenheid van politieke redenen hebben wij sinds de jaren 1940 deze oorlog tegen Israël ondersteund en ik vind dat tragisch,"aldus de uitspraak van Newt Gingrich. (1) 


Meteen barst een storm van kritiek op Newt Gingrich vanwege zijn controversiele uitspraak. De meeste mensen die de spot dreven met hem, wezen er op dat er duidelijk miljoenen Arabieren in het zogenaamde "Palestina" wonen. Maar Gingrich sprak niet over de fysieke aanwezigheid van die mensen op dit moment, maar over de nationale identiteit, die zij hebben aangenomen en over het feit dat de meesten nog niet zo lang geleden naar het land emigreerden. (2) 


Newt Gingrich was niet de enige die uitlatingen deed over de Palestijnen. Ook de andere presidentskandidaat Rick Santorum deed opmerkingen. Eerst had de voormalige senator van Pennsylvania Gingrich's uitlatingen als "provocerend" bekritiseerd. Maar zijn eigen meer extreme standpunten kregen op dat moment weinig aandacht, omdat hij werd beschouwd als een hopeloze onder aan de kandidatenlijst en werd niet erg serieus genomen. Maar Rick Santorum steeg in de peilingen, toen hij een ommezwaai maakte en zijn opmerkingen een tweede blik verdienden. Voor zover het Santorum betreft, bestaan de Palestijnen niet! "Er zijn geen Palestijnen,"vertelde hij aan een journalist tijdens een campagne in Iowa. "Alle mensen die in de Westelijke Jordaanoever wonen, zijn Israëliërs. Er zijn geen Palestijnen. Dit is Israëlische land,"zei Rick Santorum. "De West Bank maakt deel uit van Israël dat het won als onderdeel van een agressieve aanval van Jordanië en anderen in 1967. Israël hoeft het niet terug te geven, net zomin als de Verenigde Staten New Mexico en Texas die door middel van oorlog werden verkregen, terug hoeft te geven aan Mexico,"aldus Santorum' opmerkingen. (3)

Bevestiging Hamasleider: De Palestijnen bestaan niet

Hoewel Newt Gingrich veel kritiek te verduren kreeg, zegt nu een Palestijnse minister openlijk voor de Egyptische TV dat bijna alle "Palestijnen" afkomstig zijn van elders in het Midden-Oosten. (2) Een tegenslag voor linkse pro-Palestijnse actievoerders Gretta Duisenberg, Dries van Agt, Anja Meulenbelt, Harry van Bommel en anderen die 'het Palestijnse volk' als hun afgod aanbidden, als zij de onaangename waarheid horen dat het Palestijnse volk in feite NIET bestaat. De Hamas minister van Binnenlandse Zaken en Nationale Veiligheid, Fathi Hammad, hield in maart 2012 een toespraak voor de Egyptische al-Hekma TV, waarin hij in feite steun gaf aan Newt Gingrich' beoordeling. Hij erkende dat de wortels van de meeste 'Palestijnen' elders in het Midden-Oosten liggen, en dat het Palestijnse label slechts een dunne laag vernis is. (2) 


Degenen die aandringen op een Palestijnse Staat en GEEN historische en Bijbelse kennis hebben, proberen aan te tonen dat de Palestijnse Arabieren op een of andere manier verschillen van de Arabieren rondom en daarom hun eigen staat nodig hebben. "Dat is niet zo,"zei Hammad. "Iedere Palestijn in Gaza en in heel Palestina kan zijn Arabische wortels aantonen - of uit Saoedi-Arabië of uit Jemen of waar dan ook. We hebben bloedbanden." Bovendien verklaarde Hammad dat de echte regio van herkomst van de meeste 'Palestijnen' niet in "Palestina" ligt. "Broeders, de helft van de Palestijnen is Egyptisch en de andere helft is Saoediërs,"riep de Hamasminister uit. (2) De ondertiteling van de onderstaande videoclip is Engels. De Engelstalige ondertiteling werd mogelijk gemaakt door Elder of Ziyon. (4)

De opmerkingen van Hammad waren zonder twijfel NOOIT BEDOELD VOOR EEN WESTERS PUBLIEK. In zijn toespraak smeekte hij Egypte en andere buurlanden om de door Hamas gecontroleerde Gazastrook te voorzien van gratis brandstof. "Als wij de hulp van onze Arabische broeders vragen, is dat om door te gaan met het voeren van Jihad,"klonk de oproep van de Hamasleider. (2) 

De feiten onder eigen ogen zien

Het is geen verrassing dat een Palestijnse leider als Hamasminister Hammad een dergelijk uitlating doet. Al eerder hadden verschillende PLO-leiders als Yasser Arafat ook verklaard dat het Palestijnse volk NIET bestaat. In het interview met Trouw verklaarde Zahir Muhsein, lid van het uitvoerend comite van de PLO:


"Het Palestijnse volk bestaat niet. De oprichting van een Palestijns staat is slechts een middel ter voortzetting van onze strijd tegen de Staat Israël door onze Arabische eenheid. In werkelijkheid is er heden geen verschil tussen Jordaniërs, Palestijnen, Syriërs en Libanezen. Alleen om politieke en tactische redenen spreken we heden over het bestaan van een Palestijns volk, daar de nationale Arabische belangen vereisen dat we het bestaan poneren van een afzonderlijk 'Palestijns volk' om het zionisme tegen te gaan. Vanwege tactische redenen kan Jordanië als soevereine staat met vastgestelde grenzen geen aanspraak maken op Haïfa en Jaffa, terwijl ik als Palestijn zonder twijfel aanspraak kan maken op Haïfa, Beersheva en Jeruzalem. Op dit ogenblik echter, waarin wij ons recht op geheel Palestina hebben teruggewonnen, zullen wij geen minuut aarzelen om Palestina en Jordanië te verenigen." (5)


Tien jaar geleden deed een Amerikaanse Midden-Oostendeskundige van Arabische afkomst, Farah, een soortgelijke uitspraak. Op 25 april 2002 verklaarde hij voor Arutz-7 radio:


"Er bestaat niet zoiets als een Palestijns volk. Er heeft in de hele geschiedenis NOOIT een Palestijns volk bestaan. er is een entiteit gecreëerd, die helemaal niet bestond. Er bestaat geen Palestijnse taal, geen Palestijnse cultuur en er is nooit sprake geweest van een land dat bestuurd werd door Palestijnen. Wat men heden ten dage het Palestijnse volk noemt, is niet anders dan een verzameling Arabieren uit verschillende landen." (6)


Dat is logisch. Er is geen bewijsmateriaal die de aanspraak van de Palestijnen kan ondersteunen. Geen enkele archeologische vondst kan bevestigen dat een Palestijn ooit heeft gewoond in "Palestina." Talrijke archeologische en geschiedkundige vondsten en historische bronnen bewijzen voor de zoveelste keer de Joodse aanwezigheid in dat land. Jeruzalem is al duizenden jaren Joods bezit gebleven. Toch hebben de Palestijnse leiders de grote brutaliteit bewijzen van de Joodse aanwezigheid in het land te verdoezelen. Ook verdraaien ze de Bijbel, het Woord van God, om hun valse aanspraken op het land en de stad Jeruzalem te rechtvaardigen. Terwijl de Joden het Pesach in Israël vierden, verklaarde de Palestijnse professor Omar Jaara van de al Najah universiteit in Nabloes dat "Mozes niet de Joodse kinderen van Israël uitleidde, maar moslims." Hij beschouwde de latere Israëlische verovering van het Beloofde Land als "de eerste Palestijnse bevrijding." Deze verovering werd volgens de professor Jaara "niet uitgevoerd door de Bijbelse Jozua, maar door een moslim, Saul of Talut geheten, die ook de Filistijn Goliath zou hebben gedood." "We moeten duidelijk maken dat koning David in de Hebreeuwse Bijbel niet te vergelijken is met David in de Koran, en Salomo in de Bijbel heeft ook niets te maken met Salomo in de Koran, en Saul noch Jozua was de zoon van Nun,"voegde de professor er aan toe voor de Palestijnse TV. "We hebben een groot leider in de Koran, Saul. Deze versloeg Goliath en gaf de moslims een grote overwinning. De moslims onder de kinderen van Israël trokken weg uit Egypte, omdat ze daar onderdrukte mensen waren. Maar de meeste onderzoekers ontkennen dit feit." (7) Wat een schaamteloze brutaliteit om de Bijbelse en historische feiten te verdraaien! In de Palestijnse media wordt de geschiedenis van het Joodse volk en het Beloofde Land herhaaldelijk verdraaid voor politieke doeleinden. Het is niet de eerste keer dat de Palestijnen Bijbelse personen, zoals de Messias Jezus, Mozes, David, Salomo en anderen, veranderen in moslims en de Palestijnen. (7) Het draait allemaal om politieke valse claims op het land en daardoor vervalsen moslims de geschiedenis. Het breidt uit en sijpelt zelfs door in de Palestijnse christelijke bevrijdingstheologie. (7) Straks is de westerse christelijke theologie aan de beurt om de valse Palestijnse claims op het Bijbelse land te steunen! Als u de Palestijnse leugens gelooft, moet u eerst goed op de hoogte zijn van de echte historische feiten dat de echte historische Joodse persoon David die de reus Goliath versloeg, 1000 jaar v. Chr. leefde, toen de islam NIET bestond! De islam ontstond in het jaar 600 na Chr.!! Het staat vast dat de moslims een grootschalige geschiedvervalsing plegen. De Koran staat helemaal bol van onjuistheden en blunders, bijvoorbeeld een bewering dat Alexander de Grote een moslim was! Dat niet alleen de Palestijnen Jezus een Palestijn noemden, deden de nazi's ook geschiedvervalsing! De nazi's trachtten door het middel van "Ariërparagaaf" te bewijzen dat Jezus "geen Jood maar een Ariër was"! De Palestijnen die de Bijbel op grove wijze verdraaien, en de westerse kerken die de Palestijnse claims op de Bijbel en het Bijbelse land steunen, laden wel een zware vloek van God op hun eigen hoofd!


"Er zijn echter sommigen, die u in verwarring brengen en het Evangelie van Christus willen verdraaien. Maar ook al zouden wij, of een engel uit de hemel, u een evangelie verkondigen, afwijkend van hetgeen wij u verkondigd hebben, die zij vervloekt! Gelijk wij vroeger reeds gezegd hebben, zeg ik thans nog eens: indien iemand u een evangelie predikt, afwijkend van hetgeen gij ontvangen hebt, die zij vervloekt!" 
Galaten 1:7-9


We danken God dat de muren de waarheid niet hebben kunnen tegenhouden. Nu de waarheid ons bekend is dat het Palestijnse volk in feite NIET bestaat, moeten we ons realiseren dat de gewone Palestijnen in werkelijkheid als politieke pressiemiddel gebruikt worden om de westerse publieke opinie te bespelen. We moeten de waarheid onder eigen ogen zien dat Hamas en de Palestijnse Autoriteit de Palestijnen helemaal niet vertegenwoordigen en de belangen van het zogenaamde Palestijnse volk ook niet dienen! Ook blijven zij hardnekkig weigeren om de Joodse Staat Israël te erkennen. Hun werkelijke doel is en blijft ongewijzigd: de vernietiging van Israël! De westerse reguliere media hebben zich medeplichtig gemaakt aan het verspreiden van leugens over Israël. Als u de eenzijdige en leugenachtige media-berichten wilt geloven, moet u één ding goed weten dat de journalisten NOOIT objectief zijn geweest. Ze spreken niet altijd de waarheid en zijn ook GEEN geschiedschrijvers!!! Geloof de leugens van de Palestijnse leiders, de westerse media en de westerse politici absoluut niet!! Wat de Palestijnse leiders betreft, zijn ze onverbeterlijke leugenaars! Nog één ding dat u echter goed moet weten wat de naam Palestina eigenlijk betekent. Palestina betekent letterlijk 'het land der Filistijnen.' De Filistijnen waren de erfvijanden van de Joden. Verder was de naam Palestina een westers uitvinding. De Romeinen onder keizer Hadrianus waren degenen, die in 135 na chr. Judea in Palestina veranderden om Joodse identiteit te willen vernietigen. 


Bid voor het volk Israël, opdat het Joodse volk in de benauwdheid bewaard kan worden. Bid ook voor de Palestijnen, opdat het evangelie ook aan hen verkondigd wordt. Vergeet niet dat God de Palestijnen ook lief heeft. Jezus (Jesjoea HaMasjiach) stierf niet alleen voor u maar ook voor alle mensen. Hij stierf ook voor de Arabieren! Alleen de Messias Jesjoea heeft de echte oplossing voor het Israëlisch-Palestijns conflict. De sleutel van de oplossing ligt al rééds in het Bijbelboek Jesaja. Om Sions wil zal ik niet zwijgen. God zegene u.


                                                                      Paul

Bronnen en referenties:


(1) Brabosh.com: Rep. presidentskandidaat Newt Gingrich: Palestijnen zijn een uitgevonden volk 
(2) Israel Today: Hamasleider:'Palestijnse' identiteit is uitgevonden. 3-04-2012
(3) Zaplog.nl: Santorum:"Er bestaat geen Palestina" 6-01-2012
(4) Elder of Ziyon
(5) Trouw 31-03-1977: interview met Zahir Muhsein
(6) Arutz-7 Radio 25-04-2002
(7) Israel Today: Palestijnse professor: Mozes leidde moslims uit Egypte. 7-04-2012

Jezus voor het Sanhedrin. Deel 4 (slot)

                                                                                    Door Arthur U. Michelson




Jezus voor het Sanhedrin


Iedere rechtszaak moet een bepaalde grondslag hebben. In het gericht van Jezus beriep men zich ten eerste op de Wet van Mozes, en ten tweede op de Talmoed. De Wet van Mozes omvat de vijf eerste Boeken van het Oude Testament (Thora). De Talmoed die een zeer uitgebreide verklaring van het Oude Testament is, bestaat uit de Mishna en de Gemara. In de Mishna vinden we een uitleg van de Joodse wetten en tradities. De Gemara omvat boeken over poëzie, spreuken en theologie. 


De vijf Boeken van Mozes (de Thora) zijn de bron geweest van alle Joodse tradities. Toen het volk Israël zich uitbreidde en de onderlinge verhoudingen ingewikkelder werden, onstond de noodzaak uitbreiding te geven aan de wetten, de tradities en de rechtspraak, en alles duidelijk vast te stellen. De Joodse rechtspraak en de aanstelling van de rechters berustte geheel op de oude Wet waarin Mozes de kinderen Israëls gebood:"Rechters en ambtlieden zult gij u stellen in al uw poorten, die de HEERE, uw God, u geven zal, onder uw stammen; dat zij het volk richten met een gericht der gerechtigheid." (Deuteronomium 16:18, Exodus 18:25-26) Ook de grondslag van HET GROTE SANHEDRIN vinden we in de Wet van Mozes, waar God gebood:"En de HEERE, zeide tot Mozes: Verzamel Mij zeventig mannen uit de oudsten van Israël, dewelke gij weet, dat zij de oudsten des volks en dezelfs ambtlieden zijn; en gij zult hen brengen voor de tent der samenkomst, en zij zullen zich daar bij u stellen." (Numeri 11:16-17) 

In Jezus' tijd bestonden er drie verschillende rechtbanken. Ten eerste de Rechtbank van de Richters, die uit drie leden bestond. Deze rechtbank ging alleen over burgerlijke zaken en kon geen misdaden behandelen. Dan was er het Kleine Sanhedrin, bestaande uit drieëntwintig leden. Deze kon allerlei gevallen berechten. De derde rechtbank was het Grote Sanhedrin te Jeruzalem, dat bestond uit zeventig leden en de Hogepriester. Hieronder waren drie groepen: drieëntwintig priesters, hetzelfde aantal Schriftgeleerden en evenveel oudsten. De Schriftgeleerden waren thuis in de Wet, die zijzelf met de hand moesten schrijven. De oudsten waren zakenlieden en degenen die de besluiten uitvoerden. De leden van het Sanhedrin waren grondig onderlegd en bezaten veel ervaring. Ook moesten zij grote kennis hebben van de talen der omwonende volken, omdat een tolk de zittingen niet mocht bijwonen. Om tot het Sanhedrin te kunnen behoren moest men boven de veertig zijn. Immers, die leeftijd had men wel nodig om de Wet van Mozez en de Talmoed uit het hoofd te kennen. Men moest getrouwd zijn en een gezin hebben. Dit omdat er van een vader meer lankmoedigheid verwacht kan worden dan van iemand die geen kinderen heeft. De voorzitter van het Sanhedrin was de Hogepriester, die door het volk gekozen werd. In Jezus'tijd was het hogepriesterschap meer een politieke aangelegenheid. Wie het meeste geld bood, kreeg de waardigheid van de Romeinse stadhouder. De gunst werd verleend aan hem die deze kon bijstaan aan het Keizerlijke Gerechtshof. 

Het Sanhedrin

Het huis van Annas behoorde tot een goddeloze, slechte aristocratie die zich schuldig maakt aan allerlei onrecht en gruweldaden. Annas en zijn schoonzoon Kajafas, die naar het schijnt in hetzelfde paleis woonden, hebben in het Sanhedrin de rechtszaak van Jezus behandeld. De meeste overige leden waren zonen en bloedverwanten van Annas. Naar de wet was er maar één plaats waar het Sanhedrin kon vergaderen, en die was een zaal in de Tempel, bekend onder de naam: Zaal der Gehouwen Stenen. 

De Zaal der Gehouwen Stenen in de Tempel

Besluiten genomen op een andere plaats waren onwettig, van nul en gener waarde. De rechtsbevoegdheid van het Sanhedrin strekte zich uit over alle gevallen. Doodstraf werd op drie manieren toegepast. Voor moord werd de dader onthoofd, bij andere misdaden kon de dood door verbranding of door steniging volgen. Dat het Sanhedrin bij de rechtspraak over Jezus vooraf tegen Hem had samengespannen, was volkomen tegen de wet. De leiders van de Joodse aristocratie hadden zich hevig geërgerd aan Zijn openlijke, radicale uitspraken, die het gewone volk graag hoorde (Marcus 12:37). Het waren hun persoonlijke gevoelens en hun naijver die deze mannen Jezus deden haten. Toen zij bijvoorbeeld zagen dat Hij ongeneeslijken kon helen, beschuldigden zij Hem van tovenarij (Matthéüs 9:34, 12:24, Marcus 3:22, Lukas 11:15). Toen Hij hun zei dat geen profeet geëerd is in zijn eigen land, werden zij vervuld met toorn en wilden Hem doden (Lukas 4:24-29). Dit gebeurde in Nazareth, te Galilea, waar men volstrekt het recht niet had om te beslissen over iemands leven of dood. Die plaats bezat geen drieëntwintig rabbijnen om een Klein Sanhedrin te vormen! Toen Jezus de man met de verschrompelde hand genas, maakten zij van deze gelegenheid gebruik Hem te beschuldigen van Sabbats-ontheiliging (Matthéüs 12:9-14, Marcus 3:1-6, Lukas 6:6-11). En niettegenstaande Zijn verklaring "dat het geoorloofd is op de Sabbat goed te doen", spanden zij met de Herodianen samen om te overleggen hoe zij Hem doden zouden.


Toen een Farizeeër Hem te eten nodigde, waren al hun vragen erop gericht Hem te vangen in iets dat Hij Zich zou laten ontvallen (Lukas 11:37-54). Later herinnerde Jezus hen eraan dat de Tempel Gods bedehuis was voor alle volken (Jesaja 56:7), maar dat zij er een rovershol van maakten. Daarom zochten zij hoe zij Hem zouden ombrengen (Matthéüs 21:12-13, Marcus 11:15-18, Lukas 19:45-47). Men trachtte Hem op politiek terrein in de val te laten lopen, in de hoop Hem van verraad te kunnen beschuldigen, maar dit liep uit op een jammerlijke mislukking. "Is het geoorloofd de keizer belasting te betalen of niet?"was de vraag die zij Hem stelden. Hij antwoordde:"Geeft de keizer wat des keizers is, en Gode wat Gods  is." (Matthéüs 22:15-21, Marcus 12:13-17, Lukas 20:20-26) Hun felste haat werd echter opgewekt toen Jezus Lazarus uit de dood deed opstaan (Johannes 11:41-44). Nu hadden zij met eigen ogen Zijn grootheid gezien en hun jaloersheid kende geen grenzen. Zij hadden Hem wel op klaarlichte dag willen vernietigen, maar dorsten niet omdat velen in Hem geloofden (Matthéüs 21:46, Johannes 2:23, 4:39, 50, 53, 8:30, 11:45, 12:11). Het was zelfs zó dat zij Lazarus wilden doden, omdat deze een tastbaar bewijs en een levend getuige was van Jezus' macht en de aanspraak die Deze maakte op het Messiasschap (Johannes 12:10). Maar zij vonden het te gevaarlijk, omdat dan ieder de drijfveer van hun daad zou doorzien.


Tenslotte kwamen zij tot het besluit zich in ieder geval van Hem te ontdoen, maar dan op zo'n manier dat niemand hun verraderlijke streken zou opmerken. Want dit zou zeker oproer verwekt hebben onder de schare die Hem liefhad en in Hem geloofde (Matthéüs 26:3-5, Johannes 11:47-53). Daarom spanden zij samen met een slappeling onder Jezus'discipelen, Judas Iskariot, die evenals zij de mammon diende, en die geld stelde boven de Heer die hem zich verworven had (Deuteronomium 32:6-18). Zij gaven hem dertig zilverlingen (Matthéüs 27:3-10), zoals door de profeet was voorzegd (Zacharia 11:12-13). Hiervoor zou hij hun de plaats aanwijzen waar Jezus Zich met Zijn discipelen zou terugtrekken in het midden van de nacht, wanneer het volk in en om Jeruzalem in vaste slaap zou zijn. Jezus vierde met Zijn discipelen het Pesach in de bovenzaal (Lukas 22:12-14). Midden onder de plechtigheid, terwijl de discipelen met hun Meester om de tafel verenigd waren, verliet Judas hen, ging naar het Sanhedrin en ontving zijn dertig zilverlingen.  Toen begon Jezus Zijn apostelen openlijk te spreken over alles wat Hij van de overpriesters te lijden zou krijgen, dat Hij gekruisigd zou worden, en ten derden dage zou opstaan uit de doden. Hierna begaf Hij Zich met hen naar de Olijfberg, en vroeg drie van Zijn discipelen bij Hem te waken, terwijl Hij bad in Gethsémane. Het uur naderde en kort na middernacht kwam daar een grote schare van tempelwachters, die Judas ter beschikking gekregen had, met dienaars van de overpriesters, voorzien van lantaarns, fakkels en wapens (Johannes 18:3). Jezus sprak tot hen:"Gij zijt uitgegaan als tegen een moordenaar, met zwaarden en stokken, om Mij te vangen; dagelijks zat Ik bij u, lerende in de Tempel, en gij hebt Mij niet gegrepen." (Matthéüs 26:55. Statenvertaling)


Het was tegen de wet iemand na zonsondergang te arresteren, tenzij hij op heterdaad betrapt werd. Anders was de misdadiger volkomen veilig tot de volgende dag. Zelfs dán mocht hij slechts door de getuigen worden gevangen genomen. Daarbij werd Jezus feitelijk gearresteerd door Judas en diens aansporing. Dit was voor de Wet ongeldig, zoals we lezen in Leviticus 19:16:"Gij zult onder uw volksgenoten niet als een lasteraar rondgaan. Gij zult uw naaste niet naar het leven staan; Ik ben de Here." (NBG-vertaling) Een getuige moest iemand zijn van onbesproken karakter en mocht niet omgekocht zijn. Een medeplichtige of een betrokkene bij de zaak kon onder geen enkele omstandigheid geen getuige zijn. Zo kon Judas nóch getuigen, nóch arresteren, omdat hij bij Jezus' volgelingen behoord had en dus een verrader en lasteraar was. 


Volgens de Mozaïsche en Talmoedische Wet, bestond er geen voorafgaand verhoor. Een vóórverhoor was een gruwel voor de Wet. Dat men Jezus in de nacht ter ondervraging voor Annas bracht, was absoluut tegen de Wet, ten eerste omdat het nacht was, en ten tweede omdt niemand het recht had de beschuldigde of een getuige zo te ondervragen. De Raad van Onderzoek in het Sanhedrin moest bestaan uit drie tot zeven mannen en niemand kon dit op eigen houtje doen. Bij de Wet was ook bepaald dat niemand zichzelf schuldig kon verklaren, met andere woorden dat hij niet gestraft kon worden of een straf kon aanvaarden op zijn eigen betekentenis. Er waren hiervoor minstens twee of drie getuigen nodig volgens de Wet van Mozes (Deuteronomium 17:6, 19:15, Numeri 35:30). Jezus kende de Wet en wees Annas hierop toen Hij zei:"Ik heb vrijuit gesproken tot de wereld; Ik heb allen tijd geleerd in de synagoge en in de Tempel, waar de Joden van alle plaatsen samenkomen; en in het verborgen heb Ik niets gesproken. Wat ondervraagt gij Mij? Ondervraag degenen, die het gehoord hebben, wat Ik tot hen gesproken heb; zie, dezen weten wat Ik gezegd heb." (Johannes 18:20-21. Statenvertaling) Jezus wist dat de Hogepriester geen recht had Hem alleen te verhoren en ook niet zonder de toestemming van het Sanhedrin. Hij wist verder dat er minstens twee getuigen moesten zijn voordat men een vonnis kon uitspreken.


Behalve dat de arrestatie onwettig was geschied, en dat dit verhoor door Annas en Kajafas tegen de Wet was, mocht ook het Sanhedrin niet in de nacht bijeenkomen. Vóór het morgenoffer bij zonsopgang in de Tempel mocht dit niet gebeuren (Matthéüs 26:57). Op de dag vóór de Sabbat mocht er geen rechtspraak zijn. Naar de Joodse Wet wordt een dag gerekend van zonsondergang tot zonsondergang op de volgende dag. Daarom is de arrestatie van Jezus en Zijn verhoor door Annas en Kajafas niet alleen onwettig geweest, omdat het nacht was, maar ook omdat het op de dag vóór de Sabbat was. Er was nóg een reden. Geen rechtspraak mocht gehouden worden op een feestdag, en in de Paastijd was iedere dag een feestdag. 


Ieder geding voor het Sanhedrin bestond uit twee bijeenkomsten met één dag tussenruimte. Na het eerste verhoor moesten de leden van het Sanhedrin vasten en in hun eigen huizen bijeenkomen om de zaak nog eens van alle kanten te beschouwen om indien mogelijk verlichtende omstandigheden te vinden om de beschuldigde vrij te spreken. Als zij dan de volgende dag na het morgenoffer weer samenwamen in de "Zaal van Gehouwen Stenen", zetten zij zich voor het tweede geding. Er waren drie griffiers. Een noteerde alles in het voordeel van de beschuldigde, de ander wat tegen hem getuigde, terwijl de derde het hele verhoor opnam. De aangeklaagde stond tussen de twee eerste griffiers, tegenover de derde. 


De getuigen werden ieder apart voor het Sanhedrin geleid. In onze dagen kan de een over één bepaald feit getuigen en de ander over iets anders, maar in Israël moest iedere aanklager de hele historie vertellen en het hele geval van het begin tot het eind met eigen ogen hebben zien gebeuren. Aan iedere getuige werd eerst de datum, de dag en het uur gevraagd waarop het misdrijf plaatsvond, en iedere bijzonderheid moest nauwkeurig met de tijd erbij weergeven worden. Als er drie getuigen waren, en wat zij ieder afzonderlijk verklaarden niet in ieder opzicht klopte, werd de beschuldigde als "onschuldig" vrijgesproken. Wat wij lazen in Deuteronomium 17:6, 19:15 en Numeri 35:30, heeft Jezus ons ook geleerd:"Maar indien hij u niet hoort, zo neem nog een of twee met u; opdat in de mond van twee of drie getuigen alle woord besta." (Matthéüs 18:16. Statenvertaling. In de NBG-vertaling: Indien hij niet luister, neem dan nog een of twee met u mede, opdat op de verklaring van twee getuigen of van drie elke zaak vaststa) Van schriftelijke getuigenissen was geen sprake, want brieven kon men in een gericht niet gebruiken. Er werd geen eed afgenomen, omdat Joden Gods naam niet mogen gebruiken en hier dus afwijzend tegenover staan. 


Nadat alle aanklagers gehoord waren, begon de verdediger zijn pleidooi en als zo allen gesproken hadden, volgde discussie. Maar het Sanhedrin moest blijven zwijgen totdat één van hen opstond om iets te zeggen ten gunste van de beschuldigde. Indien dit niet gebeurde was discussie verder uitgesloten. Maar was dit wél het geval, dan kon een ander er tegenin gaan. Ieder die dan sprak moest eerst een rechtsgeldige reden opgeven voor zijn houding tegenover beklaagde. Hierna werd er gestemd. Volgens de Wet mocht de Hogepriester nooit zijn opinie ten beste geven, of de getuigne en de beklaagde ondervragen. Het lag niet aan hem iemand schuldig te verklaren of onschuldig. Hij had absoluut te zwijgen. Het stemmen van de Hogepriester werd bewaard voor het allerlaatst. Met het oog op zijn hoge post en zijn invloed vond men dat hij zijn oordeel moest opschorten totdat de laatste gesproken had. Niemand kon zijn stem anders uitbrengen dan in overeenstemming met hetgeen hij tevoren gesproken had, óf het moest zijn ten gunste van de beklaagde vóór vrijspraak. Beginnende bij het jongste lid van het Sanhedrin, nam men eerst de stemmen op van hen die aan de kant van de beklaagde stonden, daarna van hen die tegen hem waren. Bleek het dat allen de man schuldig verklaarden, dan bepaalde de Wet dat het rechtsgeding ongeldig was, en dat de beklaagde vrijgelaten moest worden. Want volgens de Talmoed moest de man minstens twee stemmen in zijn voordeel hebben, en was dit niet het geval, dan moest hij vrijgesproken worden. Voor een schuldigverklaring was een meerderheid nodig van minstens twee stemmen. Indien het Sanhedrin half om half stemde, was de beschuldigde vrij.

Het Sanhedrin

Na de stemming werd de zitting opgeheven. De volgende dag na vasten, bidden en ruggespraak kwam men na het morgenoffer opnieuw bijeen om het geding van de vorige dag nog eens na te gaan om zo mogelijk nog iets te vinden om de aangeklaagde vrij te spreken. Indien de opinie niet veranderd was, moest de terechtstelling onmiddelijk, vóór zonsondergang, plaatsvinden. De gerechtsdienaars van het Sanhedrin voerden de doodstraf niet uit, maar het waren de getuigen die als eersten de hand tegen hem moesten keren om hem ter dood te brengen, daarna de hand van het gehele volk (Deuteronomium 17:7). Maar nóóit de handen van de rechters!


Het was niet nodig dat alle zeventig leden van het Sanhedrin aanwezig waren voor een rechtspraak. Drieëntwintig waren voldoende om een wettig besluit te nemen. Nadat Annas Jezus verhoord had, zond hij Hem naar Kajafas. Wij weten niet of het hele Sanhedrin aanwezig was of slechts een deel van hen. Het was na middernacht. Kajafas ondervroeg Jezus, maar deze zweeg. Boos en teleurgesteld verloor de Hogepriester zijn bevoegdheid, die hij heel goed kende, uit het oog. Hij had immers het recht niet getuigen te verhoren en zijn eigen opinie te uiten! In strijd met de Wet ondervroeg hij Jezus voordat de getuigen waren verhoord en bezwoer Hem onder ede iets te verklaren:"Ik bezweer U bij de levende God, dat Gij ons zegt, of Gij zijt de Christus, de Zoon van God?" (Matthéüs 26:63. Statenvertaling) En omdat Jezus Zichzelve niet kon verloochenen, antwoordde hij:"Gij hebt het gezegd..." Terwijl het de Hogepriester wettelijk verboden was zijn opinie te uiten, scheurde Kajafas zijn klederen en zei:"Hij heeft God gelasterd, wat hebben wij nog getuigen van node? Ziet, nu hebt gij Zijn godslastering gehoord. Wat dunkt ulieden?" Zij antwoordden:"Hij is des doods schuldig." (Matthéüs 26:64-66, Marcus 14:63-64, Lukas 22:70-71. Statenvertaling) Zoals wij eerder opmerkten, mocht in het Sanhedrin niemand iets ten nadele van de beklaagde zeggen, voordat er één ten zijnen gunste gesproken had. Daar er niemand van het Sanhedrin aan de kant van Jezus stond, had Hij volgens de Wet vrijgelaten moeten worden.


De Wet zou hier geëist hebben dat men Jezus gevraagd had te bewijzen dat Hij de Messias was, maar Wie heel het volk immers uitzag. Waren bij Zijn geboorte de wijzen uit het Oosten niet aan Herodes komen vragen waar de Koning der Joden geboren was? Deze had de overpriesters en schriftgeleerden bijeengeroepen en hun gevraagd waar de Messias geboren moest worden (Matthéüs 2:1-6). Zij wisten toen dat de tijd hiervoor rijp was. Daarom had het Sanhedrin Jezus ernstig moeten ondervragen over deze feiten, zoals geschreven staat:"...Zo zult gij onderzoeken, en naspeuren, en wel navragen.." (Deuteronomium 13:14. Statenvertaling) Volgens de Wet en de regels van het geding hadden zij de woorden van Jezus voor waar moeten houden, totdat zij deze hadden kunnen weerleggen. Het was de taak van het Sanhedrin in dit rechtsgeding uit te maken dat Jezus Zich iets aanmatigde, of anders hadden zij Zijn verklaring moeten aannemen dat Hij de Messias was. Er bestaat geen twijfel of Jezus zou bewezen hebben dat Hij de Christus is.


Het Sanhedrin deed de Wet ook nog op een ander punt geweld aan, toen men Jezus in het gelaat spuwde en Hem sloeg. Zij deden Hem lichamelijk geweld aan (Marcus 14:65). Geen rechter mocht zijn hand leggen nóch op een getuige, nóch op een beklaagde, en hem in geen enkel opzicht mishandelen. Kajafas overtrad nog op een andere manier de Wet toen hij zijn klederen scheurde. Wij lezen in Leviticus 21:10:"En hij, die de hogepriester onder zijn broederen is, op wiens hoofd de zalfolie gegoten is, en wiens hand men gevuld heeft, om die klederen aan te trekken, zal zijn hoofd niet ontbloten, noch zijn klederen scheuren." Immers, zijn priesterkleding was het zinnebeeld van de heiligheid van zijn ambt. 


Na een gehaaste samenspreking, wetende dat men Jezus niet zelf ter dood kon brengen (Johannes 18:31), geleidde men Hem zo vroeg mogelijk naar de rechtszaal van Pilatus (Matthéüs 27:1-2, Marcus 15:1, Lukas 23:1). In de zaal van het Hoogste Gerecht, tegenover de Romeinse stadhouder, werden er tegen Jezus beschuldigingen van heel andere aard naar voren gebracht! nu sprak men niet langer over theologische kwesties, maar Jezus was een verrader tegenover het volk en de Staat:"Wij hebben bevonden, dat Deze ons volk verleidt doordat Hij verbiedt de keizer belasting te betalen en van Zichzelf zegt dat Hij de Christus, de Koning is." (Lukas 23:2) Zij wisten maar al te goed dat de eerste bewering in volkomen tegenspraak was met Jezus' leer:"Geef de keizer wat des keizers, en Gode wat Gods is." Maar waar zij Hem ook van zouden beschuldigd hebben, alles zou leugen geweest zijn! Immers, Hij was het "Lam, onberispelijk en vlekkeloos" (I Petrus 1:19). Doch zij begrepen dat niets de stadhouder méér zou treffen dan juist deze aantijging, en dat was precies wat zij nodig hadden. Nadat Pilatus de zaak had uitgezocht, sprak hij zijn oordeel uit:"onschuldig" en dit verscheidene malen (Matthéüs 27:23, Marcus15:14, Lukas 23:4, 14, 22, Johannes 18:38, 19:4-6). Maar hij had te rekenen met de "menigte" die het leven van Jezus eiste. Deze menigte bestond niet uit de inwoners van Judea, Samaria en Galilea, want die kenden Jezus en hadden Hem lief. Maar het waren de Joden uit omliggende landen: Europa, Klein-Azië, Perzië, Griekenland en Afrika, die jaarlijks voor het Paasfeest naar Jeruzalem kwamen, in veel groter getal dan op het Pinksterfeest, waarover we lezen in Handelingen 2. Deze, die de Hogepriester beschowuden als de hoogste autoriteit in Jeruzalem, hadden nauwelijks iets gehoord over het leven en de werken van Jezus. Josephus Flavius, de Joodse geschiedschrijver, meldt dat op een van die Paasfeesten de Hogepriester het overzicht kreeg van het aantal geslachte Paaslammeren en dat dit er niet minder waren dan 256.000. Daar volgens de Wet minstens tien personen van één lam moesten eten, kan men aannemen dat er toen zeker 2.565.000 feestgangers in Jeruzalem moeten geweest zijn, en waarschijnlijk meer. Een groot aantal buitenlandse Joden waren niet op de hoogte van Jeruzalems interne aangelegenheden, en deze zullen voornamelijk de "schare"gevormd hebben, die zich liet overhalen de priesters bij te vallen tegenover Pilatus. Deze slappe, weifelende figuur, bevreesd dat men hem in discrediet zou brengen aan het keizerlijk hof, gaf Jezus over om gekruisigd te worden (Matthéüs 27:20-26, Marcus 15:15, Lukas 23:16-25, Johannes 19:12-16)


Met het bovenstaande hebben wij voldoende bewezen dat het rechtsgeding over Jezus onwettig is geweest van het begin tot het eind. En dit is de reden dat er, buiten de Evangeliën, nooit iets van is opgetekend. Het Sanhedrin, zich volkomen bewust tegen de Wet gehandeld te hebben, paste er wel voor op hiervan een verslag te doen opnemen. Met schending van de Joodse Wet werd Jezus vermoord door een beginselloze, gewetenloze en jaloers priesterkliek, die hun Romeinse stadhouder Pilatus onder bedreiging dwong hun zin te doen:"Indien gij Deze loslaat, zo zijt gij des keizers vriend niet!" (Johannes 19:12. Statenvertaling) Zo hielp hij hen hun bloeddorstige daad ten  uitvoer te brengen, de grootste misdaad in de geschiedenis der mensheid. MAAR...Jezus heeft móeten sterven om zo de eeuwige verzoening tot stand te brengen, naar het woord dat God door Mozes sprak:"Want de ziel van het vlees is in het bloed; daarom heb Ik het u op het altaar gegeven, om over uw zielen verzoening te doen; want het is het bloed, dat voor de ziel verzoening zal doen." (Leviticus 17:11. Statenvertaling) God heeft het bloed gegeven om zonde te verzoenen, het bloed waarin het leven is. De mens had zijn leven verbeurd en moest verloren gaan, of de prijs betalen. Omdat hij deze zelf NIET kan betalen, heeft hij EEN PLAATSVERVANGER NODIG. ALLE MENSEN ZIJN ZONDAARS EN DUS KAN NIEMAND DE SCHULD VOOR ZIJN NAASTE DRAGEN. Alléén de Messias die Volmaakt is, kon Zich geven voor ons allen. Hij is onze Plaatsvervanger geworden door voor de mens te sterven en zó de Wet te vervullen. Dit was geprofeteerd, zoals we lezen:"Deze, DOOR DE BEPAALDE RAAD EN VOORKENNIS GODS OVERGEGEVEN ZIJNDE, hebt gij genomen, en door de handen der onrechtvaardigen aan het kruis gehecht en gedood." (Handelingen 2:23. Statenvertaling)


Deze kruisdood was geprofeteerd in Psalm 22. Dit is hoogst merkwaardig, omdat de Joodse doodstraf werd uitgevoerd door steniging, terwijl de Romeinse wijze van executie de kruisiging was. Eeuwen vóórdat de Romeinen aan de macht kwamen, is dus reeds de Romeinse terechtstelling van de Messias geprofeteerd. De heilige Naam van de Volmaakte Zoon Gods moest geplaatst worden in het register van moordenaars en misdadigers, zoals geschreven staat:"..omdat Hij Zijn ziel uitgestort heeft in de dood, en met de overtreders is geteld geweest, en Hij veler zonden gedragen heeft, en voor de overtreders gebeden heeft." (Jesaja 53:12) Zij die bij het kruis getuigen waren van dit aangrijpendste schouwspel aller tijden, zagen Davids profetie letterlijk in vervulling gaan:"Want honden hebben Mij omsingeld; een vergadering van boosdoeners heeft Mij omgeven; zij hebben Mijn handen en Mijn voeten doorgraven (andere vertaling: doorboren)."  (Psalm 22:17. Statenvertaling) Terwijl zij Zijn uitgeputte lichaam zagen hangen, werd waar wat de psalmist voorzegd had:"Al Mijn beenderen zou ik kunnen tellen; zij schouwen het aan, zij zien op Mij." (Psalm 22:18. Statenvertaling) Ook profeteerde deze over de soldaten die, na Jezus gekruisigd te hebben, aan de voet van het kruis Zijn kleren verdeelden en het lot wierpen over Zijn gewaad. "Zij delen Mijn klederen onder zich, en werpen het lot over Mijn gewaad." (Psalm 22:19 Statenvertaling) En de woorden die duizend jaar tevoren geschreven waren, kwamen over Zijn verdroogde lippen (Psalm 22:2). Jesaja profeteerde dat men Zijn graf bij de goddelozen wilde stellen, maar dat Hij bij de rijke was in Zijn dood, omdat Hij geen onrecht gedaan heeft en geen bedrog in Zijn mond is geweest (Jesaja 53:9). Dit werd in vervulling gebracht door Jozef van Arimathéa die aan Pilatus het lichaam van Jezus vroeg en Hem legde in een nieuw rotsgraf (Lukas 23:50-53). 


Velen andere bijzonderheden van de kruisiging zijn zó tot in alle kleinigheden geprofeteerd, dat het is alsof David, Jesaja en Zacharia onder de toeschouwers bij het kruis hebben gestaan en Zijn lijden op Golgotha met eigen ogen zagen. Indien zij werkelijk aanwezig waren geweest bij de laatste dagen van onze Heer Jezus hier op aarde, dan zouden zij geen correcter en aanschouwelijker beeld hebben kunnen geven van  alles wat er gebeurd is. Bij het lezen van de profetieën en hun vervulling in de Evangeliën dringt de vraag zich aan ons op:"Waar ligt de oorsprong van al deze voorzeggingen, waarvan er niet één onvervuld bleef, of onjuist bleek te zijn?" GEEN TITTEL OF JOTA ZAL ONVERVULD BLIJVEN! Er is maar één eerlijke conclusie te trekken, namelijk dat zij kwamen van Hem die het eind overziet vanaf het begin, en die de uitkomst openbaart, voordat er ook maar één gebeurtenis heeft plaatsgegrepen. Wat is deze reeks profetieën een overtuigend bewijs van de goddelijke inspiratie van de Bijbel. Hoe wonderbaarlijk hebben ze tot in de kleinste bijzonderheden voorzegd: de bijzondere geboorte, het volmaakte leven, het merkwaardige gericht en het verheven sterven van Hem die de Vader zond als Verlosser der wereld. Hij die uit eigen vrije wil gekomen is om het plan Gods letterlijk tot op alle punten te doen geschieden. De mannen die deze profetieën uitspraken, en de apostelen die de vervulling ervan neerschreven, kunnen GEEN HEIMELIJKE AFSPRAAK hebben gemaakt, Want God heeft tussen de profetieën van Maleachi en het Evangelie van Matthéüs vier eeuwen laten verlopen. Een even grote nauwkeurigheid zien we bij Christus' voorzegde opstanding, Zijn hemelvaart en Zijn verheerlijking aan Gods rechterhand. 


Al deze Oud-Testamentische Schriften zijn evenals de Boeken van het Nieuwe Testament geschreven:


"...opdat gij gelooft, dat Jezus is de Christus, de Zone Gods; en opdat gij, gelovende, het leven hebt in Zijn Naam." Johannes 20:31


Dit boekje draag ik op aan Hem, onder Wiens zegen het heil zal worden voor hen die het lezen, zowel de Jood als de niet-Jood.

Cover van het originele boekje
'Jezus voor het Sanhedrin'
van Arthur U. Michelson

                                                                   Uw in Zijn dienst voor Israël,


                                                                   Arthur U. Michelson

Arthur U. Michelson

Om Sions wil zal ik niet zwijgen. God zegene u.


                                                                         
                                             Paul


Het auteursrecht van dit artikel ligt bij Arthur U. Michelson en de blogger. Zonder toestemming van blogger Paul zijn vermenigvuldiging, eigen gebruik en publicatie in een ander blog verboden.