De lessen van de geschiedenis (vervolg)
Tsaar Nicolaas II was besluiteloos en wispelturig. Wel had hij het geluk dat hij bijgestaan werd door twee zeer bekwame ministers van buitengewone capaciteiten, Sergej Witte en Pjotr Stolypin, die veel ingezet hadden voor het welzijn van Rusland. Maar de tsaar was erg eigenzinnig en luisterde niet echt naar hen, omdat hij van mening was dat zij afbreuk deden aan zijn absolute macht. Zonder aanwezigheid van sterke en bekwame ministers werd hij echter gemakkelijk speelbal van intriganten. Het beleid van Nicolaas II werd gekenmerkt door wandaden. De tsaar kreeg de bijnaam bloedige Nicolaas onder meer van bloedige zondag, executies van politieke tegenstanders en de antisemitische pogroms. Al reeds in 1880 was er een nieuwe golf van een anti-Joodse stemming in Rusland. Na de moord op tsaar Alexander II in 1882 werden enkele Joden onmiddelijk verantwoordelijk gesteld. Er brak een verschrikkelijk periode aan voor de Joden. Pogroms in Rusland vonden tussen 1893 en 1894 en in 1905 plaats en teisterden welig, waarbij enkele duizenden Joden om het leven kwamen. Een hysterische menigte viel zonder tussenkomst van de politie of zelfs met medewerking van de autoriteiten een Joodse wijk aan en vermoordden de Joodse bewoners, jong en oud.
In plaats van tussenbeide te komen nam de Russische regering een reeks zeer strenge anti-Joodse wetten aan. Meestal moedigde de regering de pogroms aan. De pogroms werden als uitlaatklep voor het Russische volk door de regering gebruikt om de aandacht van de slechte economische toestand af te leiden. Bevangen door de schrik slaagden duizenden Joden erin Rusland erin te verlaten en een groot deel hiervan emigreerde naar Amerika. Een ander antisemitische daad van de tsaar en de Russische regering was de publicatie van het beruchte pamflet "De Protocollen van de Wijzen van Zion." In 1890 had de tsaristische geheime politie, de Ochrana, een plan ontvouwd om een lastercampagne tegen de Joden op touw te zetten. De Russische regering en de Ochrana konden het antisemitische pamflet "De Protocollen van de Wijzen van Zion" in hun anti-Joodse beleid uitstekend gebruiken om de Joden aan te wijzen als zondebok voor de rampzalige toestanden op dat moment in het Russische Rijk. (2) In 1905 werd het pamflet in Rusland gepubliceerd door de Rus Sergej Niloes, een geheim agent van de Ochrana. Het pamflet "De Protocollen van de Wijzen van Zion" werd oorspronkelijk vanuit Frankrijk naar Rusland overgebracht door Yuliana Dimitrievina Glinka, die de occulte kringen van madame Blavatsky's Theosofische vereniging regelmatig bezocht. Ze had de oorspronkelijke Franse tekst in het Russisch vertaald en het pamflet werd in 1897 gedrukt in Tsarkoje Selo van groothertog Sergei, een oom van tsaar Nicolaas II. (3) De tsaar, die sterk antisemitisch was, was bijzonder geinteresseerd in de Protocollen en liet er duizenden kopieën van maken. Russische behoudende conservatieven, nationalisten en de Russische-Orthodoxe kerk gebruikten onmiddelijk deze Protocollen als rechtvaardiging voor hun antisemitische doeleinden. Al snel werd het duidelijk dat de Protocollen van de Wijzen van Zion niets anders dan een lastercampagne en een gefantaseerde werk waren van antisemieten, die hiermee de rechtvaardiging wilden aantonen voor hun Jodenhaat. Volgens de voormalige Jezuïet Alberto Rivera was het pamflet "De Protocollen van de Wijzen van Zion" het geraffineerde werk van de Jezuïeten en als rookgordijn gebruikt om de aandacht van het echte Illuminaticomplot af te leiden en de Joden aan te wijzen als de zondebok. Het falende politieke beleid van tsaar Nicolaas II had desastreueze gevolgen voor het hele land: het Keizerrijk Rusland was als een van de belangrijkste grootmachten van de wereld zowel economisch als militair ineengestort. Het Russische leger was wel sterk maar de uitrusting en al het materieel waren hopeloos verouderd. De Russisch-Japanse oorlog (1904-1905), de eerste grote oorlog van de 20ste eeuw, was een groot fiasco, waarbij de Russische vloot in de slag bij Tsushima bijna geheel vernietigd werd. De zware nederlaag was een enorme opdoffer voor Rusland's prestige en legde de kiem voor de latere Russische Revolutie. In plaats van de nederlaag toe te geven gaf de tsaar de schuld aan de Joden. Een ander drama beschadigde ook de reputatie van Nicolaas II verder. Op zondag 9 janauri 1905 (volgens de Gregoriaanse kalender 22 januari) in Sint Petersburg gingen de demonstranten onder leiding van priester Georgi Gapon in de vorm van een processie de straat op en ze trokken op naar het winterpaleis van de tsaar om een petitie aan te bieden aan de tsaar, waarin geeist werd dat het lot van arbeiders en boeren verbeterd moest worden. De demonstratie in Sint Petersburg doet u wel denken aan de Arabische demonstraties in Caïro, Tunis, Damascus en Tripoli. Net als de Arabieren hadden de Russen ook hervormingen geeist. Echter deze demonstratie liep op tragische wijze uit de hand, toen de tsaristische lijfwachten onaangekondigd schoten op de betogers voor het winterpaleis. De cavaleristen rukten met hun geheven sabels op en baanden de weg door de demonstranten die in paniek weg renden. Deze dag ging als 'Bloedige Zondag' de geschiedenis in. Volgens een officieël onderzoek van de oppositie zouden 150 doden gevallen zijn en 200 mensen raakten gewond. Het drama kwam goed uit voor de revolutionairen als Lenin en Trotski. De bolsjewieken en de mensjewieken ontketenden overal plaatselijke revoluties en namen tijdelijk de macht over. Uiteindelijk werden de opstanden keihard onderdrukt. De tsaar trachtte de gemoederen te bedaren door Sergej Witte het Oktobermanifest te laten schrijven, waarin hervormingen werden beloofd. Er kwam al snel een volksvertegenwoordiging, de Doema. Deze had echter weinig macht, want de tsaristische familie oefende veel druk op de tsaar uit, waardoor de democratische hervormingen vertraagd of teruggeschroefd werden. De woede over het bloedbad vormde later één van de belangrijkste oorzaken van de Russische Revolutie: de Februari-revolutie van de mensjewieken in 1917 en uiteindelijk ook voor de communistische Oktoberrevolutie in 1917. Om te bedenken dat de regeerperiode van tsaar Nicolaas II geheel overschaduwd werd door diverse rellen, stakingen, demonstraties en gewelddadigheden.
Rusland nam met groot enthousiasme deel aan de Eerste Wereldoorlog en vocht tegen de Centrale Mogendheden (het Habsburgse Rijk, Duitsland en het Ottomaanse Rijk). Al spoedig bleek het dat het Russische leger niet opgewassen was tegen het beter uitgeruste Duitse leger en diverse nederlagen leed. 3,3 miljoen Russische soldaten waren gesneuveld en het leger was zo gedemoraliseerd, waardoor de tsaar de woede van het volk over de hals haalde. Door de oorlog was Rusland in diepe chaos gedompeld. In januari 1917 braken er voedselrellen uit. De chaos was compleet groot dat de mensjewieken tijdens de Februari-revolutie naar de macht grepen en de tsaar tot troonafstand dwongen. De tsaar en zijn familie werden in het Alexanderpaleis bij Tsarkoje Selo onder huisarrest geplaatst en later naar Jekaterinenburg gedeporteerd. In de nacht van 16 juli op 17 juli 1918 werd de hele tsarenfamilie in de kelder van het Ipatievhuis in Jekaterinenburg geëxecuteerd. De lijken werden grotendeels verbrand en daarna in een mijnschacht gegooid. Volgens Alberto Rivera handelden de moordenaars van de tsaar in opdracht van de Jezuïeten. (4) De Voorlopige Regering werd gevormd door Aleksandr Kerenski, een gematigde socialist. Kerenski bleek niet in staat zijn de crisis in Rusland geheel te bezweren. In de nacht van 25 oktober 1917 (volgens de Gregoriaanse kalender 9 november) begon de gewapende opstand van de bolsjewieken die de geschiedenis inging als de Oktober-Revolutie. De bolsjewieken bezetten eerder strategische plaatsen in Sint Petersburg en bestormden het winterpaleis, waar de Voorlopige Regering verbleef, toen het schip de Aurora het schot 's avonds om negen uur loste. De verdedigers werden overmeesterd door de rode gardisten en de ministers waren gevangen genomen (en later vrijgelaten). Het mag ons overduidelijk zijn dat de revolutie niet het werk was van de proletariërs, zoals Karl Marx ervan gedroomd had, maar van een heel kleine en uiterst gedisciplineerde groep beroepsrevolutionairen. Lenin wist ervan en had ook ervoor gezorgd dat de groep zo klein moest zijn, want hij had geen vertrouwen in massa arbeiders en boeren, die hem zouden helpen bij de machtsovername. Ook was de revolutie eigenlijk een staatsgreep, want veel inwoners van Sint Petersburg (tijdens de oorlog heette de stad Petrograd) begrepen ook nauwelijks dat er een revolutie aan de gang was: het leven ging gewoon door. Bioscopen en schouwburgen waren open, er werd gewinkeld en de trams reden normaal. Het liet de meeste Russen gewoon koud dat de Doema, de Grondwetgevende Vergadering en Rusland's vrij gekozen parlement, op 5 januari 1918 ontbonden werd door de bolsjewieken. Dit kwam doordat de meeste Russen altijd onder de eeuwenoude heerschappij van de autocratische tsaren geleefd hadden en geen enig idee hadden van wat een democratische regeringsvorm inhield! (5) Precies zoals de Arabieren altijd onder de eeuwenoude heerschappij van de islam geleefd hebben en nog steeds geen idee hebben van wat een westers democratische bestuursvorm inhoudt. Nu begint u te begrijpen dat de Arabische revolutie niet tot democratie leidt! De leuze van de bolsjewieken was "Vrede, Brood en Land!" Precies zoals de leuze "vrijheid, gelijkheid en broederschap" tijdens de Franse Revolutie gedragen werd. Maar in plaats van vrede, brood en land volgden er vier jaar bloedige burgeroorlog (1918-1921), hongersnood, terreur en een wereldoorlog, die het leven van miljoenen Russen hadden geeist. De tsaren, die over het Russische Rijk eeuwenlang hadden geheerst, werden vervangen door...de rode tsaren. De rode tsaren waren Lenin, Stalin en hun opvolgers.
 |
| Sovjet-propaganda |
Nadat Lenin en de bolsjewieken de macht gegrepen hadden, was de terreur begonnen. De terreur kreeg algauw de Rode Terreur en was hetzelfde als La Grande Terror van de Franse Revolutie. In Rusland was niemand veilig. Onschuldige burgers werden beschuldigd van samenzwering tegen de communistische partij en werden geexecuteerd of naar strafkampen gestuurd. Het leidde tot uittocht van de intelligentsia, een Russische elite intellectuelen die bezig hield met de vooruitgang en het standhouden van de cultuur. Veel Russen weken uit naar de Verenigde Staten en andere landen. Net als de Franse Revolutie was de Russiche Revolutie zeer antichristelijk. Karl Marx leerde immers dat de godsdienst een opium voor het volk is. De Russische-Orthodoxe kerk was niet gespaard. Kerken en heiligdommen werden geplunderd en verwoest. Priesters werden gedood en in massagraven gedumpt. Op 25 januari 1918 werd de metropoliet van Kiev, Wladimir, vermoord. Patriarch Tichon was ontzet over de antichristelijke aanvallen op de kerk in Rusland. Hij noemde de bolsjewieken "openlijke en heimelijke vijanden die een vervolging tegen de waarheid van Christus zijn begonnen en die bezig zijn het werk van Christus te vernietigen." "In plaats van christelijke liefde zaaien zij het zaad der boosheid, van de haat en van de broederoorlog,"schreef de patriarch. (6) Verder noemde patriarch Tichon het handelen van de kerkvervolgers een satanisch handelen. De bolsjewieken probeeerden niet alleen de sociaal-culturele invloed van de kerk te breken, maar ook het hele christendom uit te roeien. Dat leidde ertoe dat hele Russische generaties verstoken bleven van christelijke scholing en verkondiging van het evangelie. Ondanks de verwoede strijd tegen het christendom waren de communisten nooit erin geslaagd het christendom met tak en wortel uit te roeien. Het is een wonder van God dat de Bijbels in de voormalige Sovjet-Unie binnengesmokkeld waren en het evangelie menige Russen kon bereiken. Na de communistische machtsovername werd het christendom verboden en het atheïsme als officiële staatsleer ingevoerd. Echter het atheïsme verraadt zichzelf: achter het masker van het atheïsme schuilt wel een afgodisch en satanisch eredienst. Communistische leiders werden als halfgoden verheerlijkt. Denk maar aan de persoonsverheerlijking van Stalin, Mao, Kim il Sung, Che Guevara. Russische kinderen leerden dat Lenin "niet dood" is. Hij ligt opgebaard in het mausoleum op het Rode plein in Moskou en vormt nog steeds de bron van alle inspiratie. Een tekst uit een gedicht 'Bij het Lenin-Mausoleum':
"De nacht is lang, maar 't gloort reeds in de verte.
Daar breekt de daag'raad aan, ten leste wordt het licht.
Hij is niet dood, want overal ter wereld is te zien, wat al hij heeft verricht." (7)
Maar Lenin is wel dood en leeft niet meer. Dagelijks bezoeken pelgrims het mausoleum om een glimp van het gebalsemde lichaam van Lenin op te vangen. Het grote verschil met Lenin is dat Jezus Christus aan het kruis was gestorven, in het graf van de rijke begraven lag en na de derde dag uit de dood opstond. Vandaag leeft Hij nog steeds! Het graf, waar Jezus gebalsemd en begraven lag, is leeg! (Matthéüs 28:1-10, Marcus 16:1-8, Lucas 24:1-12, Johannes 20:1-18) Ruim 87 jaar lang ligt Lenin nog steeds levenloos in zijn Mausoleum. Hij is nog niet uit de dood opgestaan. Ook Mohammed, Boeddha en alle andere grootheden uit de geschiedenis zijn niet weer levend geworden.
 |
| Het graf van Jezus is leeg! |
"Gij mannen broeders, het is mij geoorloofd tot u te spreken van de patriarch David, dat hij beide gestorven en begraven is, en zijn graf is onder ons tot op deze dag. Alzo hij dan een profeet was, en wist dat God hem onder ede gezworen had, dat Hij uit de vrucht zijner lendenen, zowel het vlees aangaat, de Christus verwekken zou, om Hem op zijn troon te zetten. Zo heeft hij dit voorziende, gesproken van de opstanding van Christus, dat Zijn ziel niet is verlaten in de hel noch zijn vlees verderf heeft gezien. Deze Jezus heeft God opgewekt, waarvan wij allen getuigen zijn. Nu Hij dan door de rechterhand Gods verhoogd is en de belofte des Heilige Geest ontvangen heeft van de Vader, heeft dit uitgestort dat gij nu ziet en hoort."
Handelingen 2:29-33 (Statenvertaling)
Beste lezer, u moet paar interessante details over het mausoleum van Lenin weten. Het mausoleum werd in de vorm van een getrapte piramide naar het voorbeeld van de Egyptische piramide in 1924 vervaardigd uit donkerrood graniet en zwart labradoriet en is 24 meter lang en 12 meter hoog. In de Egyptische piramide lag een Farao begraven. Net als Egyptische Farao's is Lenin ook gemummificeerd in zijn 'piramide.' De piramide symboliseert de schepping van het herleven na de dood. De archeologen hadden in hun onderzoekingen aangetoond dat de piramide als hemeltrap door de Farao werd gebruikt om na zijn dood plaats te nemen tussen de circumpolaire sterren. (8)
 |
| Het mausoleum van Lenin |
"Zodat Stalin niet weer kan opstaan.
En met Stalin het verleden,
...het verzaken van het welzijn van het volk;
de verdachtmakingen en de arrestaties der onschuldigen." (10)
Net als Maximilien Robespierre was Wladimir Lenin ook een vrijmetselaar. Lenin stierf in geestelijke onmacht. Hij bad tafels en stoelen om vergeving voor zijn zonden! Wat een ontstellende tragedie voor een man, die voor miljoenen aanhangers een voorbeeld en leider werd.
 |
| Lenin ligt levenloos in zijn mausoleum: Na 87 jaar staat hij nog niet uit de dood op! |
Na de dood van Wladimir Ilitsj Lenin (1870-1924) nam Stalins macht snel toe. Jozef Wissarionovitsj Dzjoegasjvili (1879-1953), beter bekend onder de naam Stalin, was reeds vóór de revolutie de vertrouwensman van Lenin en bekleedde de ambt van de secretarisgeneraal van de communistische partij, toen Lenin zich na 1922 terugtrok uit de actieve politiek. Tegen het eind van 1929 was Stalin de absolute heerser over geheel Rusland geworden. Al gauw ontpopte hij zich als een tweede Iwan de Verschrikkelijke. Niet voor niets werd Stalin de "man van staal" genoemd. Hij heeft zoveel kwalificaties als partijbureaucraat, monsterlijke tiran, vader van zijn volk, meedogenloze maniak, rode tsaar in de geschiedenis van Rusland gekregen. Met een koele onberekenbaarheid was hij erin geslaagd met werkelijke of vermeende tegenstanders af te rekenen. De Russische bolsjewist Boecharin die algemeen secretaris van de Internationale was, schreef over Stalin:"Hij is geen mens, maar een duivel." Zeer terecht was Boecharin's opmerking, want de eerste schuilnamen van Stalin waren "Demonosjvili" (de bezetene) en "Besosjvili" (de duivelse). (9)
 |
| Jozef Stalin |
De regeerperiode van Stalin was zo verschrikkelijk en een zwarte bladzijde in de Russische geschiedenis. Deze periode was een verdrukking geweest voor gelovigen. Op 1 oktober 1928 werd Stalins eerste grote vijfjarenplan gelanceerd. Het ging er daarbij om dat Rusland in een aantal jaren tijds de grote achterstand die het op het Westen had, moest inhalen. Stalin's plan vertoont ook grote overeenkomsten met Mao's "grote sprong voorwaarts", die dertig jaar later in China plaatsvond. Eén grote krachtsinspanning van heel de bevolking om vooruit te komen. Stalin wilde collectivisatie in Rusland: grote boerenbedrijven met uiterst moderne landbouwapparatuur en een moderne industrie. Alle boerderijen moesten worden onteigend en ondergebracht in kolchozen en sovchozen, waardoor arbeidskracht zou vrijkomen voor de industrialisatie. Stalins collectivisatiepolitiek was rampzalig en stuitte op groot verzet bij de boeren die nog grond bezaten. Met grote middelen moest Stalin dit verzet de kop indrukken. Miljoenen grondbezittende boeren die tot dusverre voor redelijke oogstcijfers hadden gezorgd, werden als "koelakken" door de communisten aangeduid en naar Siberië gedeporteerd. Het rampzalige gevolg van Stalins massaterreur en deportatie was dat de landbouwopbrengsten zienderogen achteruit gingen, waardoor een grote hongersnood veroorzaakt werd. De hongersnood trof Oekraïne bijzonder zwaar dat men spreekt van genocide. De tragedie kreeg de naam Holodomor dat afgeleid was van de Oekraïense uitdrukking voor mority holodom (dood en vergiftiging). Het aantal doden lag tussen de zeven en de tien miljoen, waarvan drie miljoen kinderen. (14) Stalin was zo meedogenloos dat hij afrekende met allen, die hem in de weg zouden kunnen staan. De moord op Stalins medewerker Kirov was het startsein van de "grote zuiveringen." Miljoenen onschuldigen werden in schijnprocessen berecht en vermoord of verdwenen in goelags en gevangenissen. Arrestaties, martelingen en executies waren aan de orde van de dag. Ook het leger ontkwam niet aan de grote zuiveringen. Tegen 1939 was het grootste deel van de generaals en officieren verdwenen. 35000 officieren waren gedecimeerd. De zuivering had ingrijpende gevolgen voor het rode leger. Wanneer de Duitsers in 1941 Rusland binnenvielen, vonden zij het aanzienlijk verzwakte rode leger die zware verliezen leed, geen geduchte en sterke tegenstander meer. Hoeveel mensen in het Stalinistische tijdperk omgekomen waren, is dat moeilijk te schatten. Volgens beschikbare statistieken en aantal bevestigingen van de Russische veiligheidsfunctionarissen waren ongeveer 18 miljoen in de Stalinistische periode omgekomen. Anderen spreken van 28 miljoen. Betrouwbare cijfers zijn nog niet te achterhalen. Het is bekend dat Stalin zo'n ziekelijk wantrouwen tegen iedereen koesterde. De enige persoon die Stalin kon vertrouwen, was Adolf Hitler!
De verschrikkingen van het Stalinistische tijdperk mogen dan zeer bloedig en berucht zijn. Stalins wrede onderdrukking, het elimineren van anders-denkenden, alsmede het opbouwen van een zeer gevreesde politiestaat maken het onmogelijk de Sovjet-Unie te beschouwen als een socialistische staat waar iedereen gelijk zouden zijn en in vrijheid leven!
Het was zo schokkend om te moeten horen hoe westerse intellectuelen, theologen, politici en kerkelijke leiders alle lof over Stalin spraken, alsof men de misdaden van Stalin wilde goedpraten. De beroemde theoloog Karl Barth die het verzet tegen Adolf Hitler leidde, en lord Bertrand Russell die vanaf zijn jeugd een diepe afkeer van het christelijke geloof koesterde, verkondigden dat Stalin "nog zo slecht niet is geweest"! Lord Bertrand Russell zag in Stalin de "meest ideale zegen voor de gehele wereld." (15) Hoewel Karl Barth het wrede en totalitaire karakter van het communisme niet ontkende, noemde hij Stalin "een man van het formaat." Ook beweerde hij dat het communisme niet antichristelijk en antisemitisch is. Hij zei:"Het heeft nooit de geringste poging gedaan het christendom zelf een andere betekenis te geven, te vervalsen, zichzelf in een christelijk kleed te hullen. Het heeft zich aan de eigenlijke oerheiligschennis van het nationaalsocialisme, het ter zijde stellen van de ware Christus om er een nationale Jezus voor in de plaats te stellen nooit schuldig gemaakt. Het heeft zich nooit schuldig gemaakt aan antisemitisme. Het heeft niets van valse profetie. Het is niet anti-christelijk, het is koel onverschillig a-christelijk." (6) Wat een dwaze uitspraak! De heer K.J. Kraan leverde in zijn boek "Een Christelijke Confrontatie met Marx, Lenin en Stalin" forse kritiek op Barths standpunt en schreef zeer terecht:"Het is niet veel verschil of je van de blaffende hond of van de sfynxachtige kat gebeten wordt." Hij wees erop dat het nationaalsocialisme evenals het communisme is voortgekomen uit het hegelianisme. (6) Dat wil zeggen: Zowel het fascisme, het socialisme als het nationaal-socialisme en het communisme zijn de takken van één en dezelfde boom: de Illuminati. Al deze politieke ideologieën hebben dezelfde kleur: rood! Zowel de Franse Revolutie als de Russische Revolutie zijn ook rood. Beide revoluties hebben met veel dingen gemeen: massaterreur, willekeurige arrestaties, schijnprocessen, intimidaties, executies en eliminatie van andersdenkenden. Dat het communisme ook antisemitisch is, heeft Elseviers Wereldgeschiedenis het bevestigd:
"In aansluiting op oude vooroordelen, en geheel tegen de Leninistische beginselen in, trad Stalin, uit vrees voor het Westen, nu op tegen die groep van Sovjetburgers, die het nauwste contact met Westen hadden, de Joden. De pers begon met lange lijsten te publiceren van ontwortelde kosmopolieten, die toevallig allen Joodse namen hadden, aldus voedsel gevend aan de sterke anti-semitische tendensen van Russen en Oekraïners. De regering sloot Joodse clubs, verbood publikaties in het Jiddisch, legde religieuze beperkingen op en begon ten slotte prominente Joden te arresteren en te deporteren, vaak ook diegenen die in de partij een vooraanstaande rol speelden. De propaganda bereikte zijn hoogtepunt in het zogenaamde doktoren-complot, waarbij Joodse dokteren beschuldigd werden te hebben samengezworen om Stalin te vergiftigen. Toen Stalin stierf, scheen het dat alles klaar was voor een anti-Joodse actie als in de dagen van Hitler. Vrees voor het Westen, en afkeer van het zionisme - vele Joden in Rusland wensten te emigreren naar Israël - waren niet de enige reden voor het Sovjet anti-semitisme. Hoewel men jarenlang culturele autonomie gepredikt had voor de verschillende nationaliteiten, waren vele Sovjetleiders anti-semiet, en zij waren er zich van bewust dat de bevolking in haar geheel anti-semitisme zou verwelkomen op het moment dat de regeringspolitiek weinig anders zou kunnen bieden." (10)
Wordt vervolgd
Om Sions wil zal ik niet zwijgen. God zegene u.
Paul
Bronnen en referenties:
(1) nl.wikipedia.org/wiki/Nicolaas II
(2) nl.wikipedia.org/wiki/De Protocollen van de Wijzen van Zion
(3) roggemansmarcel.fortunecity.com/zion
(4) The Godfathers. Door Alberto Rivera
(5) Lenin en de Russische Revolutie
(6) Christus of ideologie. Door J.A.E. Vermaat
(7) Sovjet Software. Door Hans Bax
(8) nl.wikipedia.org/wiki/Egyptische Piramides
(9) Was Karl Marx een satanist? Door Richard Wurmbrand
(10) Elseviers Wereldgeschiedenis: Bismarck tot heden
(11) Katholieke Encyclopedie
(12) nl.wikipedia.org/wiki/Rode Plein
(13) nl.wikipedia.org/wiki/Jozef Stalin
(14) nl.wikipedia.org/wiki/Holodomor
(15) Vredesteken: ban de bom? Door E. Smit
Geen opmerkingen:
Een reactie posten