Kerstmis in het licht van de Bijbel

                                                         Alle teksten en aanhalingen komen uit de Statenvertaling.

Wat betekent Kerstmis eigenlijk?

Wie aan de Kerst denkt, denkt meteen aan een prachtig versierde kerstboom, de beroemde kerstkribbe, de eetfestijnen, de kerstman en de winkeldrukte. Echter weten zeer veel mensen niet wat Kerst eigenlijk betekent. Voor de christenen is Kerst de geboortedag van Jezus Christus. De Kerst is het belangrijke christelijke geboortefeest van de Heer. Het feest wordt door katholieken Kerstmis genoemd en door protestanten Kerstfeest. Het Kerstfeest wordt in de westerse wereld gevierd op 25 december, terwijl in Rusland wordt het 13 dagen later gevierd. De Oosterse kerken zoals de Russisch-Orthodoxe Kerk gebruiken de Juliaanse kalender voor de liturgische kalender vandaar men de Kerst vieren. Als u de betekenis van Kerst wilt weten en Wikipedia raadpleegt, krijgt u een uitleg als op Wikipedia staat:"Met Kerstmis wordt door christenen de geboorte van Jezus Christus gevierd. De evangeliën van Lucas en Matteüs beschrijven de geboorte van Jezus. Vooral Lucas geeft brede aandacht aan de geboorte van Jezus in Bethlehem." Een ander informatie is een oud Nederlands Encyclopedie. De Nederlandse Encyclopedie uit 1952 beschrijft Kerstmis als "feest ter herdenking der geboorte van Christus; oorspronkelijk gevierd op 6 januari, latere Driekoningendag. Liberius (4de eeuw) stelde datum op 25 december vast, 9 maanden na 25 maart, scheppingsdag en dag van Mariaboodschap. Aan kerstfeest dat in Midden-Europa ook in Germaanse landen het Joelfeest verdrong, zijn vele folkloristische gebruiken verbonden als opstellen van kerstkribbe (Rooms-Katholicisme), plaatsen van kerstboom (protestantisme), zingen van kerstliederen, bakken van kerstbrood. In de Rooms-Katholieke Kerk 3 missen in kerstnacht; middernachtsmis, dageraads- of herdersmis en dag- of kerstmis, herinnerend aan geboorte uit Heilige Maagd, geestelijke geboorte uit harten der christenen en eeuwige geboorte uit God de Vader, Tweede Kerstdag te vieren als Zondag." (1) De informatie uit de Encyclopedie is zeer schaars, terwijl Wikipedia een uitgebreide uitleg geeft. Echter is het thema Kerstmis op Wikipedia dikwijls gewijzigd doordat het artikel soms betwist en herschreven wordt. Het gevolg ervan is dat de informatie steeds onbetrouwbaarder wordt. Sommige delen op het Wikipedia-artikel kloppen wel. Bovendien weten heel veel mensen niet meer wat Kerst eigenlijk betekent, gezien het feit dat de ontkerstening in Europa zich doorzet. En de samenlevingen in Europa zijn tegenwoordig geseculariseerd doordat het kerkbezoek op een zeer laag peil staat. Sommigen willen alle christelijke feesten zoals Kerstmis afschaffen, terwijl islamitische feesten gedoogd zijn. 

 Kerstmis/kerstfeest

De Bijbelse Encyclopedie verschaft ons wel een helder en duidelijk informatie en stelt dat het woord Kerst volgens het werkwoord de Germaanse vorming van het Griekse Christus (Grieks: Christos) is. Het betekent dus Christus-feest. Ook wordt bevestigd dat de Kerstmis de mis ter ere van Christus' geboorte is. Eigenlijk is de naam "Kerstmis" afkomstig van het oud-Latijnse woord Cristes Maesse. Maar...volgens de Bijbelse Encyclopedie kende de eerste Christengemeente helemaal géén Kerstfeest, want in de apostolische brieven weinig of geen aandacht wordt geschonken aan de geboorte van Jezus! In de Bijbelse Encyclopedie staat te lezen:"Er is geen enkele reden aan te voeren, dat de Here Jezus in de maand december werd geboren. De keuze voor deze maand houdt waarschijnlijk verband met de zonnewende, de geboorte van het licht op 21/22 december. Overigens is het merkwaardig dat de christelijke jaartelling wel begint met het jaar, maar niet met de dag van Christus' geboorte. De Romeinse monnik Dionysius Exiguus die onze jaartelling heeft ontworpen, wijzigde daarbij niet de Romeinse indeling van het jaar in maanden en begon dus met de eerste dag van de eerste maand van de Romeinse kalender: 1 januari en wel van het jaar 754 ab urbe condita, dus vanaf de stichting van de stad Rome." (2) Zoals de Bijbelse Encyclopedie zegt, wordt vastgesteld dat Kerst in de eerste eeuw na Chr. helemaal NIET bestond! Er werd door de eerste christenen helemaal geen Kerst gevierd. In de tijd van de eerste christengemeente die in Jeruzalem ontstond, hield niemand zich bezig met 'het Kindje Jezus' of de 'geboortedag' van Jezus. Het was zeker niet eens de gewoonte voor de eerste christenen om een verjaardag te vieren. Alleen de Romeinen hadden de gewoonte om hun verjaardag te vieren. Voor Thora-getrouwe Joden en eerste christenen was het daardoor helemaal ondenkbaar om een dergelijk geboortefeest als de Kerst te vieren! Nergens staat in de Bijbel te vinden dat er een verjaardag gevierd moet worden. Als u een christen - katholiek of protestant of pinksterganger - bent, moet het voor u een enorme schok zijn om te vernemen, dat de eerste christenen de Kerstmis nog nooit hadden gevierd! Zelfs de katholieke Encyclopedie heeft toegegeven dat de christenen in de eerste periode van het christendom de Kerst nog nooit hebben gevierd.

Is Kerstmis wel de geboortedag van Jezus of toch niet?

Hoewel de Joden in de tijd van Jezus niet de gewoonte hadden om een verjaardag te vieren, vierde koning Herodes die door veel Joden als een marionet van de Romeinen werd gezien, wel zijn geboortefeest zoals in Matthéüs 14:6-12 staat beschreven. Er werd gedronken, gedanst en  later zelfs een gevangene ter dood gebracht. De bekende gevangene was in dit geval Johannes de Doper die door toedoen van Herodes' stiefdochter Salomé onthoofd werd. Blijkbaar had de goddeloze koning Herodes, zelf een telg van de Edomieten, de Romeinse gewoonte overgenomen, wat betreft het vieren van een verjaardag. Maar er zijn uit de Romeinse geschiedenis verhalen bekend, die wijzen op meer van dergelijke praktijken. Een oud geschrift dat door Origens (185-255) werd geschreven, geeft aan hoe negatief de Kerk van die tijd over het vieren van een geboortedag dacht. Origens schreef:

"En wat betreft verjaardagen, als dit goddeloze woord regeert over hen, dansen ze zodanig dat hun bewegingen het woord eer aan doet. Iemand die ons is voorgegaan, heeft het woord dat geschreven is in Genesis aangaande de verjaardag van de Farao, nader bekeken. Hij heeft gezegd dat een waardeloze man die geinteresseerd is in zaken, die met geboorte te maken hebben, dan ook maar zijn geboortedag moet vieren. En ik neem deze suggestie graag over. Ik vind namelijk nergens in de Schriften een rechtvaardig man die zijn verjaardag vierde. Want Herodes was net zo onrechtvaardig als de bekende Farao, want de laatste doodde een bakker op zijn verjaardag en de eerstgenoemde Johannes." (3) 

Naarmate het christendom zich steeds meer en meer uitbreidde onder heidense volkeren, waren ook steeds meer heidense gebruiken in de leefwereld van de christenen binnengeslopen. Romeinen die gewend waren hun verjaardag te vieren, stopten daar niet altijd mee, nadat ze bekeerd waren tot het christendom. (4) Zo kwam in de vierde eeuw het gebruik om Jezus' geboorte te vieren de Rooms-Katholieke Kerk binnen. Het vieren van verjaardagen was tot dan toe een typisch Romeinse gewoonte. Logisch dat de eerste christenen helemaal geen verjaardagen vierden. Julius Africanus (160-240), een Romeins legerofficier die tot zijn bekering een vurig aanhanger van de Mithrascultus was, stelde in 221 na Chr. als eerste voor om de geboortedag van Jezus Christus te vieren op 25 december. Het leek hem een goede 'tegenhanger' voor het feest ter ere van Mithras, dat de Romeinen op 25 december vierden. Zijn idee viel niet in goede aarde bij de bisschoppen vanwege de dubieuze datum. Het probleem was echter dat de échte geboortedatum van Jezus onbekend was. (5) 

Clemens van Alexandrië meende dat Jezus op 18 november geboren was; anderen dachten op 19 april, 25 of 28 maart. Zijn stelling was gebaseerd op een vermelding van een 'kerstachtig' feest in Egypte. Men besloot om te vieren op 6 januari, de dag waarop in Egypte de wedergeboorte van de Nijlgod gevierd werd. Hoewel de exacte geboortedatum van Jezus in de Bijbel niet genoemd is, zijn er in ieder geval grote twijfels bij de huidige datum in het winterseizoen. In de Bijbel staat dat toen Christus werd geboren, er herders waren in het veld die 's nachts de wacht hielden over hun kudde (Lukas 2:8). Maar herders in Judea brachten hun kudden over het algemeen uiterlijk half oktober naar de stal om ze te beschermen tegen het koude, regenachtige seizoen dat dan aanbrak. (5) Ook werden er grote fouten gemaakt omtrent de berekening van de maanden, wanneer Christus werd geboren. De fout was dat men aannam dat de Joodse maanden gelijk liepen met de westerse maanden. De eerste Joodse maand is 'Nisan' en begint in de westerse maand 'Maart'. Het probleem voor de theologen is echter dat de Joodse maanden in de Bijbel bepaald worden door de stand van de maan. Een maand begint bij de 'nieuwe maan' (in het Hebreeuws: Rosj Chodesj). Dit is wanneer de eerste nieuwe sikkel van de maan weer zichtbaar wordt, nadat deze even onzichtbaar is geweest. Daardoor is het op de 14e en de 15e van de maand altijd volle maan. Daarom zijn de Joodse maanden lunar maanden die zijn berekend volgens de loopbaan van de maan. Een lunarmaand als de Joodse telt 29 of 30 dagen. 

De Joodse maanden bepaald door de stand van de maan

De gangbare westerse (Gregoriaanse) kalender is gebaseerd op de stand van de zon, omdat de solar maanden volgens de omlooptijd van de zon berekend zijn. Een solarmaand duurt 30 of 32 dagen. De theologen dachten dat de 4e Joodse maand, waarin zij meenden dat Christus geboren was, hetzelfde was als de 4e maand van hun eigen kalender. Anderen kwamen door een combinatie van dit soort rekenfout uit op bijvoorbeeld 20 april. Ook voerde Clement van Alexandrië een 'bewijs' als argument aan dat de datum van Jezus' geboorte op 28 maart moest plaatsgevonden hebben, omdat 'op die dag de materiële zon geschapen was.' Dit was een stelling die hij later nooit goed heeft kunnen verdedigen. Mogelijk bedoelde hij dat het begin van het Joodse jaar ook het begin van de schepping moet zijn geweest. (4) 

Net als de geboortedatum is ook het geboortejaar van Jezus Christus onbekend. Veel mensen denken nog altijd dat het jaar '0' het geboortejaar van Jezus is. Trouwens, onze jaartelling is daarop gebaseerd. Maar de Romeinse monnik Dionysius Exiguus die in 533 van paus Johannes I de opdracht kreeg om Jezus' geboortejaar vast te stellen, maakte een aantal fouten. Op basis van nieuwe berekeningen wordt Jezus' geboorte geplaatst tussen het jaar 8 en 4 vóór de christelijke jaartelling. Dit is berekend door de regeringsperioden van de verschillende Romeinse heersers uit de Evangeliën naast elkaar te houden: keizer Augustus, Herodes de Grote en Quirinius de bewindvoerder uit Syrië. (5) In eerste instantie werd er rond het jaar 300 na Chr. een grote strijd gevoerd over de datum waarop de geboorte van Jezus Christus gevierd moest worden. De bisschoppen bestookten elkaar over en weer met argumenten om de door hen gestelde datum algemeen te maken (4): 

* 25 december: Sol Invictus, het Romeinse feest van de onoverwinnelijke zon (geboorte van
   Mithras).
* 6 januari: In de Oudheid was Epifanie, voordat het 'verchristelijkt' werd, in het Oosten onder 
   andere het feest van de godheid van de eeuwigheid, Aion, en de openbaring van de maagdelijke
   godin Kore in de vorm van haar standbeeld. Ook bij dit feest met dezelfde naam betekende het 
   woord 'verschijning' (4) vandaar 'de Maria-verschijning'! Tegenwoordig kennen we 6 januari als
   de Drie-Koningendag.
* Chanoeka: Het Joods lichtfeest, waarin men viert dat de Menorah, de grote zevenarmige 
   kandelaar op het plein bij de Tempel te Jeruzalem bleef branden op slechts heel weinig licht. 
   Dit gebeurde tijdens een oorlog met de Makkabeeën. 


Doordat de eerste christelijke gemeenten al vroeg in de 2e eeuw een antisemitische houding hadden aangenomen en steeds meer niet-Joden aan de nog jonge Joods-christengemeente werden toegevoegd, groeide de weerstand tegen de Joodse gebruiken, verviel het Chanoekafeest al snel. De zogenaamde 'vervangingsleer' die leerde dat God met Zijn volk Israël heeft afgedaan en de Kerk de plaats van Israël heeft genomen, werd de basis van het christelijk geloof dat zich los maakte van zijn oorspronkelijke Hebreeuwse wortels. Met het eerste Concilie van Nicea in 325 na Chr. is deze breuk definitief geworden. Hierna heeft de christelijke kerk Gods Woord op geheel eigen wijze geïnterpreteerd en in diverse dogma's en geloofsbelijdenissen vastgelegd. Bovendien werd het de gelovigen uit de Joden die trouw bleven aan de leer van Yeshua (de Hebreeuwse naam van Jezus) en die wilden blijven leven naar de Thora van Mozes, steeds moeilijker gemaakt door de niet-Joodse gelovigen. Later werden de geboden van het 'Oude Testament' door de kerkleiders aan alle christenen verboden. De door God Zelf ingestelde Joodse feesten die door de eerste christengemeenten ook gevierd werden, werden door de kerkleiders verboden. 

Vanaf het moment ontbrandde het meningsverschil over de 'verjaardag' van Christus zowel binnen als buiten de Kerk, heeft keizer Constantijn de Grote de knoop doorgehakt en wees de 25ste december - destijds een centrale heidense feestdag ter ere van de zonnegod Sol - aan als de datum van de viering van Christus' geboorte. In de loop van de derde eeuw werd dit keizerlijke besluit officieel bekrachtigd. Over Constantijn de Grote moeten we een aantal belangrijke dingen weten. Keizer Constantijn de Grote was door zijn beroemde visioen bekend geworden. Het verhaal luidt dat toen Constantijn op de dag voor de slag bij de Milviusbrug tot zijn zonnegod bad, er boven de ondergaande zon een kruis verscheen, waarop stond geschreven:"In hoc Signo vinces," wat betekent:'In dit Teken zult gij overwinnen!" De volgende dag trok Constantijn ten strijde onder een vaandel waarop een kruis stond afgebeeld. Hij won de slag en verkondigde dat hij bekeerd was. De bekering van Constantijn betekende dat de christenen voor het eerst in meer dan 300 jaar niet meer vervolgd werden. Uiteraard bevorderde zo'n (schijnbare) triomf voor het christendom - de bekering van de keizer als gevolg van het visioen van het kruis - de acceptatie van het kruis in de Rooms-Katholieke Kerk in hoge mate. 

Constantijn de Grote

De vraag is of de keizer een echte visioen zou hebben ervaren en daadwerkelijk tot bekering was gekomen. In feite hebben wij weinig reden om dit visioen als authentiek te beschouwen, daar elke echte historische basis ervoor ontbreekt. De enige bron, waarin de historici dit verhaal hebben gevonden, was Eusebius, die erom bekend stond dat hij terwille van de uitbreiding van de Kerk de waarheid nogal eens geweld aandeed. Indien Constantijn inderdaad ooit een dergelijk visioen zou hebben gehad, dan staat wel vast dat dit visioen NIET van God afkomstig was! Het idee al alleen dat onze Heere Jezus een heidense keizer zou bevelen om achter een kruisbanier ten strijde te trekken, is beslist NIET in overeenstemming te brengen met de leer van de Bijbel, zoals deze aan ons is overgeleverd. Maar wanneer dit visioen niet uit God was, hoe kwam het dan dat Constantijn erdoor tot bekering kwam? Het blijkt dat de hele "bekering" van Constantijn voorgewend was! Hoewel deze man zich zeer beijverd heeft voor de invoering van bepaalde onbijbelse doctrines en heidense gebruiken in de van de zuivere leer vervreemde Kerk, bewijzen de feiten duidelijk dat hij niet werkelijk bekeerd was - tenminste niet in de Bijbelse zin van dit woord. Historici hebben zelf toegegeven dat de bekering van Constantijn "zelfs naar de maatstaf van die tijd gemeten, slechts uiterlijke schijn geweest is." (6) Het feit dat Constantijn helemaal niet bekeerd was, bewijst ook dat hij na zijn zogenaamde bekering nog verschillende moorden had gepleegd, waaronder die op zijn vrouw en zijn zoon! Volgens de Bijbel heeft "geen mensenmoorder het eeuwige leven blijvend in zich" (I Johannes 3:15)!! Nadat Constantijn het Concilie van Nicea had geleid en de 25ste december als de officiële geboortedag van Christus instelde, liet hij zijn oudste zoon en rechterhand Crispus in 326 na Chr. ter dood brengen. Nadat hij zijn eigen zoon liet vermoorden, beval hij de terechtstelling van Licinianus, de zoon van zijn zuster. Evenzo liet hij Licinus, haar echtgenoot, om het leven brengen, hoewel hij had beloofd dat hij diens leven zou sparen! (6) Maar omdat Constantijn een positieve bijdrage had geleverd door een einde te maken aan de bloedige christenvervolging in Rome, bewees hij de christenen vele gunsten. Zo schafte hij de doodstraf door middel van kruisiging af. Maar nam hij deze beslissingen zuiver op grond van Bijbelse opvattingen of had hij politieke motieven? De bekering van Constantijn bleek helemaal géén geloofsdaad, maar een politiek stunt te zijn. 

Constantijn wist maar heel goed dat de Romeinen er nog steeds niet geslaagd waren het christelijke geloof door middel van christenvervolgingen uit te roeien. Waarom zou hij in het Romeinse Keizerrijk dat voortdurend onderling verdeeld was met heidenen die vijandig stonden tegenover de christenen, niet een politiek van verzoening voeren en beide partijen samen te laten smelten, zodat hij alle krachten binnen zijn rijk tot een sterke krijgsmacht kon bundelen? De christenen die de ware Bijbelse leer immers niet meer kenden, zouden denken dat zij vochten voor het kruis van Christus, en de vereerders van Mithras konden daar ook geen enkel bezwaar tegen maken, daar het kruis ook tot de symbolen van hun eigen godsdienst behoorde! Vandaar het feit dat christenen en de vereerders van Mithras samen op 25 december de officiële geboortedag van Christus vierden! Dus slim bedacht. In werkelijkheid is de 25ste december de geboortedag van de heidense god Mithras en niet van Jezus Christus!! De heidense verjaardag van Mithras werd verchristelijkt. Het Christendom was in de tijd van Constantijn de Grote al vermengd met het heidendom. Hoewel hij zijn standbeeld liet verwijderen uit heidense tempels en verbood dat er offers aan hem werden gebracht, bleven de mensen spreken over de goddelijkheid van de keizer. Als pontifex maximus (de titel hebben de pausen tegenwoordig nog steeds gedragen) bleef Constantijn waken over de heidense godsdienst en de rechten ervan beschermen. Bij de wijding van Constantinopel - het huidige Istanboel - in 330 werd een halfheidense, halfchristelijke ceremonie gebruikt. Zo werd de wagen van de zonnegod op de markt geplaatst met erboven het kruis van Christus. (6) De munten die werden geslagen om deze grote overwinning bij de Milivische brug te gedenken, werden echter niet opgedragen aan de God van Israël en de Heere Jezus Christus, maar aan de aloude favoriete godheid van zijn Constantijns legioen, Sol Invictus (onoverwinnelijke zon). De Mithrascultus was de meest populaire religie van de overal gelegerde Romeinse legioenen. 

Terwijl Constantijn beleed christen te zijn, bleef hij trouw aan de zonneaanbidding. Zijn politieke daad was de afschaffing van de Joodse Sabbat dat niet alleen door de Joden maar ook door de eerste christenen werd gehouden. In het jaar 321 heeft keizer Constantijn de zondag als rustdag geproclameerd. De tot christelijke rustdag verheven zondag heeft uiteraard te maken met de zonneaanbidding. Nergens staat in de Bijbel dat de Heere Jezus Christus die Zelf een Jood is, de Joodse Sabbat afschafte en zondag als rustdag geheiligd heeft. De Bijbel maakt duidelijk dat zaterdag als de zevende dag door God apart is gezet en geheiligd. De Sabbat is niet alleen als teken van Zijn volbrachte scheppingswerk, maar ook als een richtlijn voor ons om ook te rusten. Daarom mag de mens leven vanuit deze geheiligde rust en ontmoeting met zijn Schepper. Ook wordt de Sabbat in verband gebracht met de opstanding van Jezus Christus! Door de Sabbat af te schaffen en de zondag als rustdag te verheven begaat de Kerk een zéér zware overtreding van Gods gebod zoals in Exodus 20:8-11 is vastgelegd:"Gedenk de sabbatdag dat gij die heiligt." Het instellen van zondag als rustdag heeft veel te maken met de Mithras-cultus. Het festival van Sol Invictus (de onoverwinnelijke zon) werd gevierd, kort na het lengen van de dagen na de winterzonnewende, tijdens de "wedergeboorte" van de zon op 25 december. Daarom werd het fesitval Dies Natalis Solis Invecti, de Latijnse benaming voor "verjaardag van de onoverwinnelijke zon" genoemd. De heidense en religieuze titel Deus Sol Invictus werd toegekend aan Jezus Christus! Een onderstaande (links) afbeelding van mozaiek laat ons zien dat Christus met een zonnekroon, in de zonnestrijdwagen van Apollon-Helios afgebeeld wordt en de titel van "Zon van gerechtigheid" toebedeeld krijgt. 

Jezus Christus afgebeeld als
Sol Invictus

Keizer Aurelianus had in 270 na Chr. de cultus van Sol Invictus als officiële staatsreligie in het Romeinse Rijk eerder geintroduceerd, waarbij Sol de hoofdgod van het rijk werd en de Romeinse keizer een zonnekroon ging dragen. Ook wijdde Aurelianus de tempel ter ere van Sol Invictus op 25 december tijdens Dies Natalis Solis Invecti in. Op 7 maart 321 werd door het decreet van Constantijn de Grote Dies Solis, de 'dag van de zon' tot officiële Romeinse rustdag uitgeroepen, zoals we hem als zondag vandaag kennen. Voor christenen is de verering van de zon goed te duiden met een verwijzing naar Christus als de Zon der gerechtigheid. Zo is er sprake van de dag ter verering van de zon én de sancta dies Dominica. (7) Tot het heden worden de leugens in alle Roomse, Protestantse, Orthodoxe kerken en Pinksterbewegingen nog altijd verkondigd dat de 25ste december de geboortedag van Jezus Christus is en Zondag de 'dag des Heren'!! Bijna alle christenen, zowel katholieken als protestanten, hebben zich nog steeds niet gerealiseerd dat de Kerstmis en de zondagsrust veel te maken hebben met de heidense en paganistische aanbidding van de zon. Ook hebben de hedendaagse christenen nog steeds dezelfde fout begaan door meer te luisteren naar de kerkelijke dogma's dan te gehoorzamen aan het Woord van God. De Bijbel verbiedt de aanbidding van de zon en de maan ten strengste: 

"Dat gij ook uw ogen niet opheft naar de hemel, en aanziet de zon, en de maan, en de sterren, des hemels ganse heir; en wordt aangedreven, dat gij u voor die buigt, en hen dient.." 
Deuteronomium 4:19 (Statenvertaling)

Het Christendom is syncretisch. Vele zogenaamde christelijke elementen komen helemaal niet overeen met de Bijbel! Het feit dat Christus als een zonnegod gezien werd, hebben talrijke schilderijen en prenten Jezus met "gouden stralen" rondom Zijn hoofd voorgesteld volgens de manier, waarop  eeuwenlang de zonnegod van de heidenen was afgebeeld! De Schriften hebben nog nooit de fysieke kenmerken van Jezus aan ons getoond. Tijdens Zijn leven hier op aarde werd er van Hem geen enkele afbeelding gemaakt. De christengemeente tijdens de eerste drie eeuwen bezat ook geen daadwerkelijke afbeeldingen van Hem! Hier blijkt dan ook weer duidelijk dat de zogenaamde afbeeldingen van Jezus Christus slechts het produkt zijn van de rijkelijke verbeeldingen van artiesten. Heel duidelijk komt hieruit ook weer naar voren dat geen van al die afbeeldingen - soms volslagen verschillend - er een kan zijn van Jezus zoals Hij in werkelijkheid was. Bovendien is Hij ten hemel gevaren en kennen wij Hem "nu niet meer naar het vlees" (2 Corinthiërs 5:16), want Hij is immers "verheerlijkt" (Johannes 7:39) en bezit een "verheerlijkt lichaam" (Filippenzen 3:21). Zelfs de beste artiest ter wereld zou nooit een afbeelding kunnen maken van onze Heere Jezus ofwel Yeshua haMasjiach in Zijn volle en ware heerlijkheid! (6) Bovendien verbiedt de Thora het afbeelden van de levende God! "Gij zult u geen gesneden beeld, noch enige gelijkenis maken, van hetgeen boven in de hemel is, noch van hetgeen onder op de aarde is..."luidt één van de Tien Geboden (Exodus 20:4). 

De invoering van de 25ste december als Christus' geboortedag en de zondag als rustdag hebben ook te maken met de politieke eenheid dat keizer Constantijn in zijn rijk wilde bewaren. Alsof het nog niet genoeg was, werd het Christendom ook tot staatsgodsdienst verheven! De Elseviers Wereldgeschiedenis zegt ook:"Keizer Constantijn bevestigde die politiek, waarbij de christenen geduld werden, onder andere door het befaamde edict van Milaan (313 na Chr.). Wat meer zegt: het grote Concilie van Nicea in 325 werd onder keizerlijke auspiciën gehouden. En toen Constantijn stierf, was de Kerk hard op weg om de officiële staatskerk van het Romeinse keizerrijk te worden." (8) Omdat men eenheid en onderwerping aan het pauselijk gezag, besloot paus Liberius in 354 door middel van een decreet dat 25 december de geboorte van Jezus Christus gevierd zou worden met een speciale kerstmis. Nog een heel ander feit: Iedereen die het niet eens  was met Constantijns politiek, werd meedogenloos vervolgd! Ook heeft de keerzijde van de medaille ons laten zien dat het Concilie van Nicea de basis heeft gelegd voor de bloedige Jodenvervolgingen in Europa in latere eeuwen, terwijl de christenvervolging officieel afgeschaft werd!

Wanneer werd Jezus echt geboren? 

Sommigen vragen zich af of de Kerstmis werkelijk de dag van Christus' geboorte is. Hoewel de Bijbel niets zegt over de exacte datum van Jezus' geboorte, geeft deze wel aanwijzingen. Wat betreft de werkelijke datum van Jezus' geboorte, is de 25ste december erg twijfelachtig. Eén ding is zeker dat de serieuze onderzoekers wel met elkaar eens zijn dat de datum van Jezus' geboorte in ieder geval NIET op 25 december is. De laatste jaren zijn er een aantal serieuze maar heel goede onderzoekingen verricht naar de geboortedag van Jezus. Inmiddels is wel duidelijker hoe het werkelijk in elkaar zit. Toen Jezus werd geboren, waren er in diezelfde landstreek schaapherders die de wacht hielden bij hun kudde (Lukas 2:8). Schaapherders in Judea verblijven in de winter niet in het veld, omdat ook in Israël de winter koud en nat is. Geen enkele schaapherder zou het in dat land in zijn hoofd halen om midden in de winter 's nachts met de schapen in het veld te verblijven! Zoals onderzoeker Adam Clarke goed opmerkte, hadden de herders hun kudde nog niet naar kooi gebracht, dan is dat omdat het vermoedelijk nog geen oktober was, en bijgevolg is Heere Jezus niet op 25 december geboren, want dan zijn er geen kudden buiten op het veld. (6) Hoewel de Bijbel ons de juiste datum van Christus' geboorte blijft onthouden, bestaan er wel aanwijzingen dat Heere Jezus in de herfst is geboren. Wij weten dat Jezus in de lente gekruisigd werd, in de tijd van het Joodse Pascha (Johannes 18:39). Indien we uitgaan van een periode van drie en een half jaar waarin Zijn dienstwerk gestalte kreeg, moeten we de aanvang van dit werk in het herfstseizoen plaatsen. Toen was hij ongeveer dertig jaar oud (Lukas 3:23). De Thora bepaalt dat vanaf deze leeftijd officieel tempeldienst mag worden verricht (Numeri 4:3). Enkele aanwijzingen die de Bijbel ons geeft, zijn genoemd:

In de dagen van Jezus' geboorte verbleven Jozef en Maria in Bethlehem (Hebreeuws: Beit Lechem) in verband met de volkstelling. Er is geen verslag uit die tijd bekend, die deze gebeurtenissen hartje winter laat plaatsgrijpen. Zoals al betoogd, is er voldoende grond om aan te nemen dat Christus in de herfst is geboren, pal na het binnenhalen van de oogst. In deze tijd viert Israël het Loofhuttenfeest (Hebreeuws: Soekot) te Jeruzalem, ter ere waarvan Maria kennelijk met Jozef was meegereisd (Lukas 2:41). Zo is ook beter te verklaren waarom er zelfs te Bethlehem "geen plaats was in de herberg" (Lukas 2:7). Volgens de Joodse geschiedschrijver Flavius Josephus telde Jeruzalem 120.000 inwoners. Gedurende de feestdagen kwamen maar liefst twee miljoen Joden samen. Zulke grote menigten vulden niet alleen Jeruzalem, maar ook alle omliggende plaatsen waaronder zeer zeker ook Bethlehem, vijf mijl naar het zuiden. De geciteerde Bijbelplaatsen sluiten het samenvallen van het Loofhuttenfeest en de volkstelling van koning Herodes zeker niet uit en wijzen veeleer op gelijktijdigheid. Op grond van de geschiedkundige gegevens die de Bijbel zelf aandraagt, kan gesteld worden dat Christus in de herfst is geboren. (6)
  

Miryam and de baby Yeshua

De discipel Johannes was natuurlijk precies op de hoogte van de echte verjaardag van Jezus. Verwijzend naar het Loofhuttenfeest zegt hij:"En het Woord is vlees geworden, en heeft onder ons gewoond (Johannes 1:14). Het Griekse woord skenoo betekent 'tabernakelen' of 'tent opslaan.' Ditzelfde woord gebruikt in Openbaring 21:3 wanneer de nieuwe hemel en de nieuwe aarde zullen komen en Gods tabernakel bij de mensen zal zijn. en Johannes doelt dan ook hier op het Loofhuttenfeest. In het Engels heet dit feest trouwens terecht het 'Feast of Tabernacles.' Toen de engelen aan de herders verschenen, verwezen ze ook naar het Loofhuttenfeest (Lukas 2:13-14). Dit bijzondere feest staat bekend als het 'Feest van Blijdschap' en tegelijkertijd wordt dit het 'Feest van de Naties' genoemd. Omdat alle heidense volken welkom zijn om het Loofhuttenfeest mee te vieren (Zacharia 14:16-19). Daarom zegt de engel tegen de herders dat hij hen grote blijdschap verkondigt, die heel het volk ten deel zal vallen (Lukas 2:10). Bedenk dan wel dat de schaapherders zeer laag op de maatschappelijke ladder stonden, maar zij toch als eersten de pasgeboren Messias mochten bezoeken. Het was ook geen toeval dat juist in Bethlehem de schapen werden gehouden door de Levitische schaapherders, die de offerlammeren voor de Tempel moesten weiden. Deze schapen moesten vlekkeloos en volmaakt zijn. Zouden de engelen daarom aan deze speciale herders hebben aangekondigd dat het perfecte Offerlam die de zonde van de wereld zou wegnemen, nu echt was gekomen? (10)

Het is duidelijk dat het Loofhuttenfeest in verband moet worden gebracht met de geboortedag van de Messias en met het Duizendjarige vrederijk. Nergens staat in de Bijbel dat we het Kerstfeest moeten vieren. Nog nooit hebben Jezus en Zijn discipelen in de Bijbel opgeroepen tot het vieren van het heidense en onbijbelse Kerstfeest. Bovendien heeft God juist het Joodse feest zoals het Loofhuttenfeest als EEUWIGE INZETTING ingesteld (Leviticus 23:33-34). Nog nooit heeft God deze feest veranderd of naar het Kerstfeest verplaatst, omdat Hij NIET veranderd is (Maleáchi 3:6). Ook heeft Jezus benadrukt dat NIET één titel of jota van de Thora is afgevallen. Het is vreemd genoeg waarom de meeste kerken en ook de Pinkstergemeenten geen aandacht schenken aan het door God gegeven Loofhuttenfeest, hoewel juist de Bijbel een grote profetische waarde toekent aan deze unieke Joodse feest. Er zijn nog meer aanwijzingen uit de Bijbel in overvloed dat Jezus Christus op het Loofhuttenfeest werd geboren. 

Was Jezus geboren in de Kerststal?

Absoluut niet!! Het idee van de Kerststal is afkomstig van Franciscus van Assisi. Hij kwam in 1223 op het idee een levende kerststal in het Italiaanse dorp Greccio op te zetten. Zijn absurde idee vloeide voort uit de vertaling van het Evangelie van Lukas, waarin staat dat Jezus in een kribbe gelegd werd, omdat "er geen plaats was in de herberg." De plaats van een kribbe zou de stal zijn, wat een "logische keuze" lijkt als de herberg zelf vol is. (11) Voor de katholieke gezinnen is het een traditie een kerststal neer te zetten. Een ander overlevering is dat de geboorte van Jezus zou plaatsvinden in een grot. De overlevering gaat echter terug op een legende dat Mithras, de tegenhanger van Jezus Christus, geboren was in de grot. De heidense gedachte dat Jezus Christus in een stal of een grot is geboren temidden van een os en een ezel, druist geheel tegen de Joodse reinheidswetten in! Toen het Concilie van Nicea de Thora en de Talmoed in de ban heeft gedaan, ging de kennis van de christenen voorgoed verloren, zoals in Hosea staat dat het volk zichzelf te gronde richt door gebrek aan kennis des Heren ofwel Bijbelse kennis. In de Middeleeuwen namen de mensen de hygiëne niet zo nauw, wat uiteindelijk leidde tot epidemieën zoals de gevreesde Zwarte Dood die de Europese bevolking bijna had gedecimeerd. Men gaf de schuld van de gevreesde epidemieën aan de Joden!! De door God gegeven Joodse reinheidswetten, zoals we in Leviticus lezen, blijken hygiënische voorschriften te zijn!! Het is werkelijk onvoorstelbaar dat de Kerk in de Middeleeuwen de Joodse Thora verbood en de hygiënische voorschriften uit de Bijbel aan z'n laars lapte, heeft deze uiteindelijk het onheil over zichzelf en heel Europa afgeroepen! Maria en Jozef waren beslist niet dom om hun Kind in de smerige stal ter wereld te brengen, anders loopt het Kind Jezus grote kans een besmettelijke ziekte te krijgen! Jezus die Zelf een Jood en een rabbi was, hield juist aan alle Joodse wetten. Het verhaal van de Kerststal is helemaal niet Bijbels maar door en door heidens!! Zowel Matthéüs als Lukas vertellen helemaal niets over een stal, niets over een os en een ezel!! Het Christendom, zoals we vandaag kennen, dat helemaal van de oorspronkelijke Joodse wortels is afgesneden, is helemaal doordrenkt in het westerse denken. Daarom is het van groot belang dat we de Bijbelse feesten en de Hebreeuwse context moeten gaan begrijpen, want de Bijbel is absoluut GÉÉN westers boek, maar oosters! Er is inderdaad een groot verschil tussen westerse en oosterse contexten.

Het gebruikte Griekse woord 'phatne' in de grondtekst voor kribbe staat in het Hebreeuws ook voor broodbak. Het Griekse woord 'phatne' dat hiervoor gebruikt is, komt van het woord 'pateomai', wat betekent 'om te eten.' Een 'phatne' is een houten bak die inderdaad gebruikt zou kunnen worden als een kribbe, een voederbak. Joden maakten namelijk gebruik van houten bakken om voedsel in te bewaren, zoals we de broodtrommel kennen. (12) Dat geeft ons een heel bijzonder inzicht. De broodbak werd immers tijdens het Loofhuttenfeest geplaatst in de zelfgebouwde hut. Men nuttigde gedurende zeven dagen de maaltijden in deze hut en het brood werd - direct nadat het gebakken was - gewikkeld in doeken om het vers te houden. Zelfs de doeken, waarin Yeshua werd gewikkeld, verwijzen dus naar dit Loofhuttenfeest. Gods patroon wordt nog meer zichtbaar als we beseffen dat Bethlehem 'Huis van Brood' betekent! Voor de toehoorders van Yeshua was het geen geheimenis, toen Yeshua van Zichzelf zei:"Ik ben dat Levende Brood, dat uit den hemel nedergedaald is (Johannes 6:51)." Het Brood des levens was geboren in het Huis van Brood! De ezel en de os komen in het Bijbelse verhaal beslist niet voor. Het is zelfs aannemelijk dat deze dieren er later aan toe zijn gevoegd op grond van een vers in het Bijbelboek Jesaja, waar staat te lezen:"Een os kent zijn bezitter, en een ezel de krib zijns heren; maar Israël heeft geen kennis, Mijn volk verstaat niet." (Jesaja 1:3. Statenvertaling) We begrijpen nu dat de ezel en de os er dus later door de Rooms-Katholieke Kerk in de stal zijn bijgeplaatst om de vervangingstheologie te benadrukken:"Israël accepteerde Jezus Christus niet, maar de ezel en de os tenminste wel." Dit was helaas een tragische toevoeging en een grove belediging voor het Joodse volk die nog steeds Gods volk is! (10) Zeker ook een zeer ernstige belediging voor Jezus Christus!! Opmerkelijk is dat er nergens over stro in de broodbak wordt gesproken! 

Pas op voor de misleidende plaat!

Wat herberg betreft, bestaan er tal van misverstanden. De westerlingen denken aan een herberg, dan denken ze meteen aan een huis waar u kamers kunt huren voor één of meer nachten. We zijn zo gewend om tijdens onze reizen in een herberg of in een hotel te overnachten. Maar voor de Joden uit de tijd van Jezus was dat beslist niet zo. Om inzicht in het Kerstverhaal te krijgen, moeten we een ander verhaal lezen waar hetzelfde Griekse woord 'kataluma' dat hier vertaald wordt met herberg, gebruikt wordt. Het woord komt in Lukas 22:11 en Markus 14:14 voor.  Het Griekse woord 'kataluma' wordt in de Statenvertaling vertaald met 'eetzaal'. Dat is hetzelfde als gemeenschappelijke ruimte. De archeologische vondsten tonen aan dat de herberg in het Oude Israël, zoals beschreven in Lukas 2:7, beslist geen hotel was, zoals wij die tegenwoordig kennen. Het was een open hal, met tafels langs de muren, waar de gasten zich terug trokken om te eten en te drinken. Dan lag men rond de tafels te slapen. Het was erg open en publiek, erg druk en rumoerig dat we best kunnen vergelijken met een wachtruimte op een vliegveld of een treinstation. Ook uit opgravingen blijkt dat de herbergen in het Oude Israël uit een aantal grote gemeenschappelijke ruimtes bestonden. Mannen en vrouwen waren ook gescheiden. Op een binnenplaats met meestal een galerij eromheen stonden dan de dieren. Omdat het hier om grote gemeenschappelijke ruimtes ging en niet om kleine privé gedeeltes (privacy is typisch westers), is het ook niet zo verwonderlijk dat een bevallende vrouw daar niet zo maar tussen kon zitten. Zeker voor een Jood is dat onmogelijk, omdat een vrouw die bevallen is volgens de Mozaïsche wet (Leviticus 12) onrein is. Waar Maria zich teruggetrokken heeft om het Kind te baren, deelt de Bijbel ons niet mede. Een Jood zei ooit over het Kerstverhaal:"Het Kerstverhaal is zo westers dat het nooit in Israël kan hebben afgespeeld! Geen enkele Jood zou een pasgeboren kind in een voerbak leggen, waar onreine dieren uit kunnen eten en dat nog afgezien het hygiëne probleem." (12) 

Volgens het traditionele Kerstverhaal zouden er drie koningen uit het Oosten gekomen zijn. In alle kerststallen zien we dan ook drie mannen met kronen op hun hoofd en met ieder een zeer kostbare cadeau in hun hand. Volgens het traditionele Kerstverhaal knielden ook zij voor het pasgeboren Kind Jezus neer. Echter beschrijft de Bijbel drie mannen NIET als koningen, maar als wijzen. In Matthéüs 2:1-2 lezen we:"Toen nu Jezus geboren was te Bethlehem, gelegen in Judéa, in de dagen van Heródes, enige wijzen van het Oosten zijn te Jeruzalem gekomen. Zeggende: Waar is de geboren Koning der Joden? want wij hebben gezien Zijn ster in het Oosten, en zijn gekomen om Hem te aanbidden." Het woord dat hier vertaald is met wijzen is van oorsprong het Griekse woord 'magos' vandaar het nederlandse woord 'magiër' hiervan afgeleid is. Het Griekse woord 'magos' was de naam voor een Babylonische en Perzische klasse van priesters, raadgevers, astrologen, magiërs en wetenschappers. In Daniël 5:11-12 staat te lezen:"Er is een man in uw koninkrijk, in wien de geest der heilige goden is, want in de dagen uws vaders is bij hem gevonden licht, en verstand, en wijsheid, gelijk de wijsheid der goden is; daarom stelde hem de koning Nebukadnézar, uw vader, tot een overste der tovenaars, der sterrekijkers, der Chaldeeën, en der waarzeggers, uw vader, o koning! Omdat een voortreffelijke geest, en wetenschap, en verstand van een, die dromen uitlegt, en der aanwijzing van raadselen, en van een die knopen ontbindt, gevonden werd in hem, in Daniël, die de koning de naam van Béltsazar gaf; laat nu Daniël geroepen worden, die zal de uitlegging te kennen geven."

In het huis vonden de wijzen het Kind Jezus...

De drie koningen zouden volgens de legende Melchior (koning van Arabië), Caspar (koning van Tarsus) en Baltasar (koning van Ethiopië) zijn. Maar de Bijbel vermeldt alleen dat de wijzen uit het Oosten kwamen. Als u een atlas openslaat, zult u direct merken dat Arabië ten oosten van Israël ligt. Want Tarsus ligt ver in het noorden van Israël en Ethiopië ligt ver ten zuiden van Israël! Dat de wijzen drie koningen met de namen Melchior, Caspar en Balthasar zouden zijn, komt uit oude legendes en vooral uit de Mithrascultus, zoals we straks zullen lezen. Ook zegt de Bijbel niet hoeveel wijzen er waren geweest, maar men heeft aan de hand van de drie geschenken dan maar bepaald dat het er drie moeten zijn geweest. Echter is er géén Bijbelse grond voor de goede onderbouwing. Ook klopt er helemaal niet met het traditionele Kerstverhaal dat de wijzen in de rij achter de schaapherders staan om het Kind Jezus te aanbidden. Het is duidelijk dat de wijzen veel later kwamen. De Bijbel zegt nadrukkelijk dat de wijzen HET HUIS waren binnengegaan waar Jozef en Maria met hun Kind Jezus verbleven, zoals in Matthéüs 2:11 staat te lezen:"En in het huis gekomen zijnde, vonden zij het Kindeke met Maria, Zijn moeder, en nedervallende hebben zij Hetzelve aangebeden; en hun schatten opengedaan hebbende, brachten zij Hem geschenken.."
(Statenvertaling) Een ander bewijs dat de wijzen niet direct Jezus kwamen opzoeken, valt af te leiden uit het feit dat Jozef en Maria na de 41e dag een paar duiven als armenoffer in de Tempel offerden. Dat hadden zij nooit kunnen doen als zij toen al de drie zéér waardevolle geschenken - goud, wierook en mirre - van de wijzen hadden gekregen. Bovendien moesten Maria en Jozef 8 dagen tot de besnijdenis van Jezus (In het Hebreeuws is besnijdenis b'rit milah. De besnijdenis van Jezus valt samen met de achtste dag van het Loofhuttenfeest, Simchat Torah. Simchat Torah is de vervulling van de Torah-cyclus vandaar de uitspraak van Jezus dat Hij de vervulling van de Thora is!) en nog eens 33 dagen moesten wachten met het offer. Dus 41 dagen na de geboorte van Jezus was Maria nog steeds arm, want ze offerde 'een paar tortelduiven of twee jonge duiven.' Ze had blijkbaar geen geld voor een stuk kleinvee. Uit de echte feiten kunnen we concluderen dat de drie zogenaamde koningen helemaal niet thuishoren in het Kerstverhaal! 

De echte oorsprong van de Kerst 

Om de achtergronden van de Kerstmis volledig te begrijpen, moeten we ook weten waar de Kerst eigenlijk vandaan komt. Duidelijk is dat het Kerstfeest helemaal géén verjaardagsfeest van Jezus Christus is. Zelfs de Heere Jezus zou nooit gewild hebben dat Zijn geboortedag gevierd zou worden! Nergens staat in de Bijbel dat Hij Zijn volgelingen heeft bevolen om Zijn geboortedag te vieren, zoals de Kerk wel beweert.  Dat het Kerstfeest van oorsprong heidens is, staat buiten kijf. Dat zijn alle onderzoekers het er wel over eens. De geschiedenis van het Kerstfeest gaat helemaal terug in Babylon. Babylon was niet alleen de wig van alle beschavingen op aarde, zoals de Bijbel heel duidelijk zegt. Ook vinden alle wereldreligies hun oorsprong in het oude Babylon. Hoewel Babylon als stad al lang vernietigd was en er slechts een ruïne van was overgebleven, zoals de profeten dat voorzegd hadden, verdween de Babylonische religie helemaal niet! We zullen zien dat het Babylonische religieuze systeem bleef voortbestaan en zich had ingeburgerd bij vele volken en beschavingen ter wereld! In die tijd kort na de Zondvloed begon de eerste Babylonische beschaving in het land Sinear. De mensen vestigden zich in een vlakte in het land Sinear en bouwden de eerste stad dat beter bekend staat als Babel. En de landstreek raakte bekend onder de naam Babylonië, ook Sumerië en Mesopotamië genoemd, wat we tegenwoordig Irak kennen. In de woelige periode bouwden de mensen niet alleen de stad Babel, maar ook de befaamde Toren van Babel. Degene die het initiatief voor de bouw van de stad Babel en de Toren nam, was Nimrod (ook vaak Marduk genoemd). In Genesis 10:9 staat te lezen dat Nimrod "een geweldig jager voor het aangezicht des HEEREN" was. Blijkbaar was Nimrod's succes als "geweldig jager" er de oorzaak van dat hij zich roem verwierf onder dat volk. (6) De Schriften zeggen dat hij een "machthebber" op aarde werd. 

Als de eerste machthebber op aarde kon Nimrod organiseren en een systeem, zowel politiek als religieus, bedenken. "Waarom die steden met elkaar dan niet georganiseerd tot een koninkrijk, met daarin een koning, die over hen zou regeren?"was klaarblijkelijk de redenering van Nimrod, want de Bijbel vertelt ons dat hij een dergelijk koninkrijk stichtte:"..het beginsel zijns rijks was Babel, en Erech, en Accad, en Calne in het land Sinear." (Genesis 10:10) Het koninkrijk werd op deze wijze gegrondvest en werd tevens het eerste koninkrijk, waarvan in de Bijbel melding wordt gemaakt. Als vooruitgang die Nimrod boekte, mag goed zijn, maar...Nimrod was een bijzonder goddeloos heerser. Daaruit lezen we niet alleen dat hij beroemd werd en politieke macht verwierf, want het Hebreeuwse woord 'gibor' dat hier gebruikt wordt, betekent ook tiran. Bovendien is de betekenis van de naam Nimrod ook nog:"Laten we in opstand komen." (6) De Bijbelse term 'jager' past eigenlijk niet in de lijn van een jager op dieren om een machtig heerser te worden. De Joodse Talmoed helpt hier ook. Die spreekt van 'een jager op zielen van mensen.' Omdat ook zijn naam 'rebel' al aangeeft dat hij niet vriendelijk was en datgene deed wat God juist verboden had, mogen we aannemen dat dit inderdaad bedoeld wordt. De Joodse Encyclopedie zegt ervan:"Nimrod was degene, die alle mensen opstandig maakte tegen God." Dat de natuur van Nimrod in wezen opstandig was, zien we ook in de uitdrukking dat hij een machtig jager was "voor het aangezicht des HEEREN." Het woordje 'voor' heeft in dit geval een vijandige betekenis. Met andere woorden: Nimrod richtte zich op voor God, maar in de betekenis van 'tegen' de HEERE God. De bekende historicus Flavius Josephus schreef:"Nu was Nimrod degene die hen aanzette tot grote belediging en verachting van God... Ook veranderde hij zijn bestuur geleidelijk in tirannie, daar hij geen andere methode kende om de mensen van de vreze des HEEREN af te brengen... De menigte was bereid Nimrod te volgen...en zij bouwden een toren, zonder kosten of moeite te sparen: en dank zij de vele werklieden werd deze zeer hoog... De plaats waar zij de toren bouwden, heet thans Babylon." (6) Vandaar de befaamde Toren van Babel, zoals in Genesis 11:1-9 staat beschreven! 

De bouw van de Toren van Babel mag dan wel zeer ongewoon zijn voor die tijd. Dat vergt enorm veel werk als u van plan bent om tot hoog in de hemel te komen. In de Statenvertaling staat te lezen:"..een toren, welks opperste in den hemel zij.." In een ander Bijbelvertaling:"waarvan de top tot de hemel reikt.." Om te beginnen moeten we weten wat de naam Babel echt betekent. De naam Babel is gemaakt van twee woorden. Het woord 'bab' betekent 'poort' of 'doorgang' en het woord 'el' dat God betekent. De Griekse naam Babylon is afgeleid van het Akkadisch 'bãb-ilãni' wat 'poort der goden' betekent. En Babel is afgeleid van 'bãb-ili' voor 'godspoort.' (2) Alexander Hislop heeft gedetailleerd beschreven hoe de Babylonische religie zich heeft ontwikkeld uit tradities over Nimrod, zijn vrouw Semiramis en haar kind Tammuz. Daarbij heeft hij zich gebaseerd op historische, legendarische en mythologische gegevens. Toen Nimrod stierf, werd volgens de oude overleveringen zijn lichaam in stukken gehakt, verbrand en werden de delen over diverse streken verspreid. Dergelijke praktijken bestaan nu nog steeds in enkele landen en worden zelfs in de Bijbel vermeld (Richteren 19:29, I Samuël 11:7). De dood van Nimrod werd hevig betreurd door het volk van Babylonië. Zijn gemalin-koningin Semiramis maakte er aanspraken op dat hij nu de Zonnegod was. En later, toen deze overspelige en afgodische vrouw het leven schonk aan een onwettige zoon, beweerde zij dat deze zoon, Tammuz geheten, de herboren Nimrod was. De koningin, de moeder van Tammuz, had vermoedelijk gehoord van de eeuwenoude profetie aangaande de komende Messias, die geboren zou worden uit een maagd, want die waarheid was van oudsher bekend (Genesis 3:15). Daarom maakte koningin Semiramis er aanspraak op dat haar zoon op "bovennatuurlijke wijze" was, en dat hij "het beloofde zaad" was, de "verlosser." (6) 

Semiramis en Tammuz

In de Babylonische religie die zich ontwikkelde, werd niet slechts het kind, maar ook de vrouw, de moeder, vereerd en evenzeer (of zelfs meer) aanbeden dan de zoon vandaar de huidige Maria-verering! Veel van de Babylonische eredienst werd vervat in de mysterieuze symbolen. Op die wijze werd de godsdienst gemaakt tot een 'mysterie-religie'. Het gouden kalfje bijvoorbeeld werd zo'n symbool van Tammuz, de zoon van de zonnegod. En aangezien men nu eenmaal geloofde dat Nimrod de Zonnegod of Baäl was, werd vuur gezien als de voorstelling die we van hem moesten hebben op aarde. (6) Denk maar aan de Feniks (Phoenix) die om 500 jaar sterft en uit het vuur herrijst. Daarom werden er kaarsen en rituele vuren ontstoken tot zijn eer. Ook op andere manieren werd Nimrod uitgebeeld, zoals door zonnesymbolen, een vis, bomen, pilaren en dieren. Dit systeem van afgoderij begon zich vanuit deze streek Sinear naar de uithoeken van de wereld uit te breiden, doordat de mensen kort na de Babylonische spraakverwarring over de aarde verstrooid werden (Genesis 11:9). Terwijl ze Babylon verlieten, namen zij hun afgodische verering van die Babylonische familie met zijn diverse mysterieuze symbolen met zich mee. Volgens de Griekse historicus uit de oudheid, Herodotus, was Babylon de hoofdbron, van waaruit al die afgodische systemen in de delen van de wereld vloeiden! (6) Een van de meest bekendste heidens (van oorsprong Babylonisch) aanbidding is de moeder-en-kind-verering.

Het heidendom van Babylon heeft tot op de dag van vandaag zijn weg gevonden in diverse religies, zeker ook in het 'Christelijke' Kerstfeest en andere christelijke feestdagen zoals de Goede Vrijdag en de Pasen. Het meest treffende voorbeeld is de Maria-verering in de Rooms-Katholieke Kerk. Eeuwen geleden heeft de Rooms-Katholieke Kerk de Maria-verering in het leven geroepen om de eredienst aan de moedergodin van Babylon te vervangen. U zult straks zien dat de Roomse maagd Maria (ook bekend als Madonna) beslist NIET de Bijbelse Maria is, zoals we kennen! Het verhaal van moeder en kind was alom bekend in het Oude Babylon en had zich zodanig ontwikkeld, dat daaruit een gevestigde eredienst was ontstaan. (6) Talloze monumenten van Babylon tonen de godin-moeder Semiramis met haar kind Tammuz in de armen. Toen de bevolking van Babylon na de spraakverwarring over de diverse delen van de aarde verstrooid raakte, nam zij die godsdienst van de goddelijke moeder en haar kind met zich mee. In heel wat diverse culturen en landen, waarheen dit Babylonische godsdienstige gebruik zich verbreidde, droegen moeder en kind verschillende namen tengevolge van de Babylonische spraakverwarring. De Germanen aanbaden de maagd Herta, die een kind in haar armen hield. In het Oude Egypte aanbaden de Egytenaren de godin Isis die Horus voedde met haar borst als 'teken van eeuwige wedergeboorte' is. De laatste heidense tempel ter ere van de godin Isis in Philae bij Assouan, werd pas in 535 gesloten om later een kerk ter ere van de maagd Maria te worden! In het Oude Griekenland stonden de Babylonische moeder-godin en haar kind zeer bekend als de Griekse godin Aphrodithe en haar kind Eros (Bij de Romeinen zijn ze Venus en Cupido). In India vereren de hindoe's ze als Devaki en Krishna. In China werd de moedergodin Shing Moo met haar kind vereerd door de Chinezen. Zelfs in Tibet en Japan waren de Jezuïeten die als missionarissen werkzaam waren, verbaasd toen ze een tegenhanger van de Madonna en haar kind ontdekten, alsof ze in Rome waren! (6) 

Boven: Maria met 'Jezus', Isis met Horus,
Devaki met Krishna. Onder: Shing Moo met
het kind, Aphrodite met Eros

Ook de Azteken, de Maya's en de Inca's kenden de moedergodin en haar kind! Onder de Azteken werd de moedergodin Tlazolteotl (ook Tlalteutli) genoemd en haar kind was Centeotl. Het is duidelijk dat Semiramis bekend was geworden onder veel namen: Astarte, Devaki, Shing Moo, Aphrodite/venus, Diana, Tlazolteotl, enzovoorts. De huidige Maria-verering is een uitgroeisel van de heidense verering van de moedergodin. Dat er ook titels aan haar verleend werden, draagt de Roomse maagd Maria de titel "Madonna". Want Semiramis werd ook Baalti genoemd. Als dit woord in het Engels wordt vertaald, betekent het "My Lady" (Mijn Vrouwe); in het Latijn "Mea Domina" en uiteindelijk in het Italiaans het welbekende "Madonna"! (6) Een ander, veel pompeureuze titel, die door de Kerk uit het heidendom werd overgenomen en aan Maria werd gegeven, is "koningin des hemels." Geattendeerd wordt dat de echte Bijbelse Maria, de moeder van Jezus, helemaal niet de koningin des hemels is, want de titel "koningin des hemels" was een van de benamingen voor de heidense moedergodin, die eeuwen, voordat Maria geboren was, al vereerd werd. Wanneer we het Bijbelboek Jeremia in de Statenvertaling gaan lezen, zien we daar:"De kinderen lezen hout op, en de vaders steken het vuur aan, en de vrouwen kenden het deeg, om gebeelde koeken te maken voor de Melécheth des hemels, en andere goden drankofferen te offeren, om Mij verdriet aan te doen." (Jeremia 7:18) Het Hebreeuwse woord 'Melécheth' wordt in het Nederlands vertaald als koningin. Bij de oude heidense volken komen we de koningin des hemels tegen:Inanna, Astarte, Ishtar, Aphrodite/Venus, Diana, Artemis, Freya, Shing Moo, Tlazolteotl, enz, zoals de Rooms-Katholieke Kerk een vrouw vergoddelijkt heeft: Maria! Als de paus de mis opdraagt, wendt hij zich tot de hemel en zegt:"Met mijn hart vol lof voor de koningin des hemels, het teken van hoop en de bron van troost... Deze liturgie eert u, Maria, als de vrouw bekleedt met de zon.." (13) De Maria-verering komt dus bij de heidense volken vandaan. De Egyptische godin Isis werd dikwijls afgebeeld als staande op de wassende maan met sterren rondom haar hoofd. In bijna elke Rooms-Katholieke kerk in Europa vinden we afbeeldingen die Maria met twaalf sterren in een cirkel om haar hoofd en de wassende maan onder haar voeten voorstellen. (6) De kerkleiders deden hun uiterst best om de Bijbelse Maria te transformeren in de moedergodin van het heidendom en haar te verheffen tot een goddelijke niveau. Wat betreft deegkoeken voor de koningin des hemels, kent de afgodische religie priesters die zich 'vader' noemen en op zondagmorgen offeren met een koek met een afbeelding erop om het lichtfeest te vieren. Vandaag kennen we deze heidense ritueel als Roomse eucharisatie-viering. (6) 

Moedergodin bij vele heidense
volken. Boven: Maria, Tlazolteotl.
Onder: Artemis, Kuan-Yin

Interessant wordt als de Bijbelse Encyclopedie ons meer informatie verschaft over de koningin des hemels. Daarin staat te lezen:"In Babylonië, Fenicië en Kanaän werd Astarte beschouwd als de godin van de liefde, van de wellust, van de vruchtbaarheid. In Assyrië was zij vooral de krijgsgodin." (2) De Azteekse godin Tlazolteotl was niet alleen de godin van vroedvrouwen, maar ook van vuiligheid (zonde!), ondeugd en seksuele misdaden. Want het Azteekse woord tlazoli is gerefereerd aan ondeugd en ziekte. Haar dubbele natuur is te zien in haar benamingen; Tlaelquani, wat betekent "Zij die de vuiligheid (zonde) eet" en Tlazolmiquiztli staat voor "Die de dood veroorzaakt door lust." Ook staat ze bekend als de vrouw met twee gezichten. De Bijbelse Encyclopedie bevestigt ook dat de moedergodin en koningin des hemels ook bekend stond als de wellustige vrouw, precies zoals Semiramis ook overspelig was geweest:"In de hellenistische tijd werd Ishtar met Aphrodite vereenzelvigd. Bij de opgravingen in Israël zijn veel beeldjes van Astarte, als naakte vrouw voorgesteld, gevonden. Het is beschamend, dat deze beeldjes juist uit de tijd der Israëlieten zo talrijk zijn. In Babylonië waren ook afbeeldingen van Ishtar met een baard wat wijst op een mannelijk-vrouwelijk karakter. Allerlei motieven: moederschap, vruchtbaarheid, zinnelijke liefde, krijgshaftigheid spelen in de dienst van Astarte een rol. Vrouwen gaven in de dienst van Ishtar haar eerbaarheid prijs. Zo onstond het verschijnsel van tempelprostitutie, van "gewijden", tempelprostituées." (2) In het Oude Rome waren de Vestaalse maagden die in dienst van de Romeinse godin van de liefde (Venus) stonden, in feite prostituées! Vandaag bestaat de tempelprositutie nog steeds. In India en andere landen komt de tempelprositutie veel voor.

Artemis/Diana 

In Efeze was van oudsher Diana vereerd als godin van de maagdelijkheid en het moederschap. Ze vertegenwoordigde ook de krachten van de vruchtbaarheid in de natuur, een reden waarom zij ook werd afgebeeld met vele borsten (zie afbeelding links). Een kroon, in de vorm van een toren, symbool van de toren van Babel, sierde haar hoofd. Toen in de dagen Paulus in Efeze kwam en het evangelie verkondigde, was daar een tempel ter ere van Diana/Artemis. In die dagen kwamen de mensen werkelijk tot bekering en vernietigden ze hun afgodsbeelden van de moedergodin (Handelingen 19:24-27). Het is opvallend dat de naam Artemis in de meeste Bijbelvertalingen genoemd wordt, terwijl de naam Diana juist in de Statenvertaling vermeld staat. Echter was Artemis een plaatselijke afgod. Diana was daarentegen een godin die de "gehele wereldgodsdienst bewijst." (Handelingen 19:27) Hoewel de Griekse naam Artemis is, hadden de SV-vertalers het inzicht en de kennis van de Griekse oudheid het te vertalen met Diana. Artemis werd niet over de hele wereld aangebeden, de huidige Diana "Maria" daarentegen wel! Logisch dat de Romeinse naam Diana één van de veel gebruikte meisjesnamen is, terwijl de Griekse Artemis zelden of bijna nooit als meisjesnaam gebruikt wordt! Het bewijs dat de Roomse Maria in de kerken aangebeden wordt, vinden we in de Bijbel zelf, want het woord 'kerk' komt één keer voor in de Bijbel. Opmerkelijk: het woord 'kerk' wordt in de moderne Bijbelvertalingen zoals de NBG en de NBV vervangen door het woord 'tempel.' Is dat soms politiek correct? Gedeeltelijk, maar de NBG , de NBV en andere moderne vertalingen staan geheel onder de Roomse invloed. Alleen het woord 'kerk' wordt gevonden in de Statenvertaling:"..Gij mannen van Éfeze! wat mens is er toch, die niet weet, dat de stad der Éfezeren de KERKBEWAARSTER zij van de grote godin Diána, en van het beeld, dat uit de hemel gevallen is?" (Handelingen 19:35) De christengemeenten uit de eerste twee eeuwen hebben zichzelf nog nooit kerken genoemd! Waarom? Omdat de eerste christenen wisten dat het woord 'kerk' veel te maken heeft met het afgodische heidendom! Het Griekse woord voor kerk is kyriakon. Pas veel later werd het woord kerk door de afvallige christenen gebruikt. Nu zien we waarom het woord 'kerkbewaarster' door de corrupte bijbelvertalers angstvallig weggelaten wordt! Het woord 'kerk' heeft zeker géén Bijbelse zin. De echte Bijbelse woorden 'samenkomst' en 'gemeente' hebben wel hun Bijbelse zin, omdat ze gebaseerd zijn op de tempel dat God in ons wil wonen. Ons lichaam is de tempel van God (I Corinthiërs 3:16). Het Griekse woord voor 'gemeente' en 'samenkomst' is ekklesia. Ekklesia staat duidelijk in de Griekse grondtekst van de Bijbel. De eerste christenen die Joden waren, hielden hun diensten in synagoges. U zult zich afvragen waarom bijna alle kerkgebouwen, zowel katholiek als protestant, torens hebben. Zoals we al eerder lezen dat de "kerkbewaarster" Diana alias Maria een kroon in de vorm van de toren op haar hoofd heeft, zijn de torens van de meeste kerkgebouwen gebaseerd op de toren van Babel! De godin Cybele die ook werd geidentificeerd met Semiramis, stond bekend als de godin, die een toren met zich meetorste. De betekenis van de naam van de godin Astarte is geschreven als "de vrouw, die torens bouwde." Er is een duidelijk verband tussen de verering van de moedergodin en de torens die er waren in de religie van Babylon. De christenen zijn niet de enigen die zulke torens van hun kerken hebben. Ook de Boeddhisten hebben zulke pagodes als torens die hoog boven het omringende landschap staan. Bij de moslims vinden we, zij het in wat andere vorm, de religieuze torens, de mineratten! De halve (wassende) maan is het symbool van de islam. De moslims realiseren zich niet dat de halve maan in feite het symbool van de moedergodin is! Want in Mekka staat ook het heiligdom dat bekend staat als de zwarte steen. Volgens een overlevering was de zwarte steen uit de hemel gevallen, precies zoals we in Handelingen 19:35 lezen dat het beeld in de tempel van Diana ook uit de hemel gevallen was! 

Geen wonder dat de zogenaamde koningin des hemels die in feite een heidense godin van de liefde, de wellust, de zonde en de oorlog (de Romeinse oorlogsgodin Minerva!) is, door de Bijbel geidentificeerd wordt als...de grote hoer, de moeder der hoererijen en der gruwelen der aarde die op een scharlakenrood beest zit. (Openbaring 17:1-6) Op haar voorhoofd staat een naam geschreven, namelijk verborgenheid; het grote Babylon! Volgens de Joodse verhalen was Semiramis die de basis heeft gelegd voor de moeder-kind verering, een bordeelhoudster. Dat de moedergodin ook dikwijls als een oorlogsgodin gezien wordt, bewijst het feit ook wel dat de grote hoer 'dronken van het bloed der heiligen en van het bloed der getuigen van Jezus' is. (Openbaring 17:6) De geschiedenis laat ons zien dat de Kerk die de Maagd Maria als de koningin des hemels bewierookt, het bloed van de Joden en de Bijbelgetrouwen heeft vergoten! Alleen maar omdat de Joden en de Bijbelgetrouwen geweigerd hebben de heidense moedergodin te aanbidden! 

Is Maria, de 'koningin des hemels'de Bijbelse Maria? 

Echter zullen de katholieken zeggen dat Maria na de geboorte van Jezus nog steeds maagd is gebleven. Echter zegt de Bijbel dat de echte Joodse Maria (Hebreeuws: Miryam) na de geboorte van Jezus (Yeshua) geen maagd meer is! Na Jezus' maagdelijke geboorte hadden Jozef en Maria kinderen verwekt. In Matthéüs 24-25 staat heel duidelijk te lezen:"Jozef dan, opgewekt zijnde van den slaap, deed, gelijk de engel des Heeren hem bevolen had, en heeft zijn vrouw tot zich genomen; En bekende haar niet, totdat zij dezen haar eerstgeboren Zoon gebaard had; en heette Zijn naam JEZUS." Het woord "bekennen" heeft verschillende betekenissen en betekent in het oud-Nederlands geslachtsgemeenschap. Het van Dale groot woordenboek bevestigt dit:"een vrouw (resp. een man) bekennen, vleselijke gemeenschap met haar (hem) hebben." Een bewijs dat Jezus broers heeft, vinden we in  de Bijbel zelf:"Daarna ging Hij af naar Kapérnaüm, Hij, en Zijn moeder, en Zijn broeders, en Zijn discipelen.." (Johannes 2:12) Jezus mag in de NBG-vertalingen en de Nieuwe Bijbel Vertaling geen eerstgeboren Zoon meer zijn. Het is duidelijk dat de NBG en de NBV geheel onder de Roomse invloed staan, zijn vele belangrijke teksten opzettelijk weggelaten! De NBV is door samenwerking met de Katholieke BijbelStichting tot stand gekomen. Dat de Roomse Kerk leert dat Maria na de geboorte van Jezus geen kinderen meer heeft gekregen en voor altijd "de Maagd" blijft, ligt voor de hand dat de waarheid om duistere redenen verdoezeld wordt. Een goede raad voor u: Lees de NBG, de NBV en andere moderne Bijbelvertalingen nooit meer! Alleen de Statenvertaling is betrouwbaar, omdat het uit Hebreeuwse en Griekse talen getrouw overgezet wordt in de Nederlandse taal.

In de eerste eeuwen na Chr. vereerden de christengemeenten Maria helemaal niet. De echte Bijbelse Maria (Hebreeuws: Miryam) werd juist gezien als een gezegende vrouw die de moeder van Yeshua (Jezus) heeft mogen zijn. In tegenstelling tot de Roomse leer dat Maria de middelaarster is, heeft Jezus benadrukt dat Hij alleen de Weg, de Waarheid en het Leven is en niemand tot God de Vader komt dan alleen door Jezus. (Johannes 14:6) Daarom werd er geen andere middelaar(ster) getolereerd! De Bijbel maakt duidelijk dat Jezus de enige Middelaar is. In de eerste eeuwen werd de 'grote moeder' alleen beschouwd als een heidense godin. Toch heeft de moeder-kind verering een belangrijke stempel gedrukt op het hedendaagse Kerstfeest. Met name door de verering van Tammuz kwam de nadruk vooral te liggen op de baby Tammuz. Niet op een steeds ouder wordende kind, zoals normaal was in die tijd, maar men bleef vooral het pasgeboren 'wonderkind' aanbidden, zoals we vandaag ook kennen! (13) Na de dood van Nimrod heeft Semiramis de mensen aangemoedigd de zon te aanbidden als eerbetoon aan haar man Nimrod. Ze vertelde hen dat ze door haar man die toen vereerd werd als Babylonische oppergod Marduk, bevrucht was en een zoon zou baren, die een reïncarnatie zou zijn van haar man. De zoon werd Tammuz genoemd, geboren uit een maagd. In Ezechiël 8:14 komen we Tammuz ook tegen. Semiramis zei dat ze een groot voorstander van het celibaat was, daar dat het teken van 'godsvrucht' was. De zoon Tammuz werd volgens de geschiedenis geboren op 25 december. Door het baren van dit "onbevlekte" kind, verkreeg Semiramis de titel 'koningin des hemels'. Deze (weder)geboorte van dit zonnekind werd gevierd als het feest 'Saturnalia'. (13) Saturnalia was een Romeinse feest ter ere van de onoverwinnelijke zonnegod Mithras. Het is logisch dat door de Babylonische spraakverwarring verspreidden de mensen zich over de aarde en nam men ook het verhaal van Nimrod en Semiramis mee. Mede door de Babylonische spraakverwarring zijn in veel volken Nimrod, Semiramis en het kind Tammuz bekend onder verschillende benamingen. Intrigerend is dat het verhaal van de onbevlekte geboorte bij veel volken allemaal gelijk is. Ook zou Tammuz gestorven zijn en later weer opgestaan uit de dood! Deze gebeurtenis wordt jaarlijks herdacht vandaar vrouwen zijn dood bewenen, zoals we in Ezechiël 8:14 lezen! 

De "maagdelijke" geboorte van Tammuz was ook bekend onder de Perzen en de Romeinen. Alleen heeft Tammuz onder de Perzen en de Romeinen een andere naam: Mithras. Mithras is de Romeinse naam voor de Perzische god Mithra. Mithra speelde als een godheid een zeer belangrijke rol in het Zoroastrisme. In de Perzische mythologie werd Mithras ter wereld gebracht door Anahita, een "onbevlekte maagdelijke moeder die aanbeden werd als vruchtbaarheidsgodin." Van Anahita wordt verteld dat ze de "verlosser" ontvangen had van het zaad van Zarathoestra, bewaard in de wateren van een meer in de Perzische provincie Sistan. Hier lezen we duidelijk de Perzische variant van Semiramis en Tammuz. Volgens de legende werd Mithras op 25 december geboren in een grot. Herders waren daar getuige van. Omdat Mithras ook als zonnegod aangebeden werd, wordt op 25 december ieder jaar de geboorte van de nieuwe zon gevierd. De zon die op die dag op het laagst stond, werd op die dag opnieuw geboren. Voordat de Mithras cultus naar Rome werd gehaald, vierde men op deze dag het feest van Saturnus. De Romeinse god Saturnus is direct te herleiden naar Nimrod de zonnegod. Zowel het Griekse 'Helios' als het Latijnse 'Sol' is een verwijzing naar de planeet Saturnus. Omdat deze twee feesten op dezelfde dag gevierd werden en erg op elkaar leken, werden ze al gauw als één feest gevierd. Het feest heette in de Romeinse tijd 'Saturnalia.' Opmerkelijk is dat 25ste december ook de geboortedag van de Egyptische god Osiris, de Griekse god Dionysus (het Romeinse equivalent van Dionysus is Bacchus, de god van de wijn!) en Adonis is. De Saturnalia werd gevierd met het geven van pakjes, muntstukken en kaarsen en het houden van orgieën en het versieren van...een groenblijvende kerstboom, takken en kransen aan de deuren en muren. (13) Volgens de mythen was de wereld geschapen door Saturnus, maar toen de wereld bedreigd werd door een stier, het symbool van alle kwaad, die het water roofde, schoot Mithras te hulp. Hij temde de stier en doodde hem. Maar Mithras stierf ook in de strijd en stond later uit de dood op! (5) We zien hierin een duidelijke parallel met 'Nimrod, de machtige jager.' De vereerders van Mithras dronken symbolisch het bloed van Mithras om zo te vieren dat hij in hen zelf opnieuw werd geboren. 

Fresco Mithras en de stier

De Mithrascultus was een mysteriegodsdienst, wat wil zeggen dat alleen ingewijden mochten deelnemen aan de rituelen. De ingewijde Mithrasaanhangers kwamen bijeen in grotachtige ruimtes, Mithraea genoemd. Dit was een herinnering aan de grot waar Mithras volgens de legende geboren was, en symboliseerde het 'herboren' worden van de ingewijden. De Mithras-aanhangers vierden hun heilige dag op zondag om de geboorte van de zonnegod te vieren. Deze cultus was uitsluitend voor mannen toegankelijk. De aanhangers zagen zichzelf als een leger in dienst van de god. Ze waren soldaten van Mithras en moesten hem gehoorzamen zoals een soldaat gehoorzaamt. Doordat het Romeinse Rijk flink uitgebreid was en grote gebieden besloeg, kwamen de Romeinse soldaten in aanraking met de Mithras-cultus. Al snel werd Mithras opgenomen in het Romeinse polytheïsme (veelgodendom) en bovendien zeer populair bij de Romeinse soldaten. Interessant is een detail dat Mithras ook als 'bemiddelaar' werd gezien! In het Zoroastrisme staat Mithras in het midden tussen 'de goede Ahura Mazda'  en 'de kwaadaardige Angra Mainyu.' Dit is de reden waarom de oude Perzen hem de middelaar noemden. Echter is er sprake van dualisme dat Ahura Mazda en Angra Mainyu van elkaar wisselen, zijn beiden in feite niets anders dan één persoon. Bovendien is Angra Mainyu beter bekend als Ahriman. De Bijbel identificeert hem als 'de vorst van Perzië', de machtige demonische geest. In de Zoroastrische geschriften van de Avesta wordt vermeld dat Mithras alias Ahriman een Yazata is, een engel! Het gaat hier dus om een gevallen engel. Mithras staat ook bekend als Maitreya vandaar de afgeleide naam. In het Boeddhisme zou Maitreya op aarde verschijnen om tot een volledige verlichting te komen! Hierin zien we duidelijk dat Mithras niets heeft gemeen met onze Heere Jezus Christus!!

De herkomst van de Kerstboom

Bij de viering van het Kerstfeest heeft men op traditionele wijze de Kerstboom ingericht. Om sfeervoller te maken, wordt de Kerstboom versierd met kaarsen, kerstballen, slingers en engelenhaar. Kerst zonder de Kerstboom is geen kerst, vinden zeer veel mensen. De katholieken gaven eerder aan de Kerststal, eventueel met groene versieringen, de ereplaats in huis. Pas sinds 1982 staat er in het Vaticaan ook een Kerstboom. Protestanten weerden echter in het algemeen de beelden van de Kerststal vanwege hun beeldenverbod. Echter had de Kerstboom bij hen meer succes. (11) De Kerstboom wordt door de christenen tegenwoordig 'theologisch' geïnterpreteerd als "voorafbeelding van het hout van het kruis van Christus' lijden en offerdood." Daarnaast wordt met het groene hout naar de kribbe en het eeuwige leven dat door Jezus bewerkstelligd en verdiend werd, aldus de christelijke opvatting. (11) Maar is de christelijke opvatting wel juist? Absoluut niet! Deze zogenaamd 'christelijke' opvatting is niets anders dan een drogreden. Maar omdat het christendom zo syncretisch is, heeft de Kerk het Woord Gods op eigen wijze geïnterpreteerd om valse dogma's en leerstellingen die niet overeenkomen met de Heilige Schrift, te rechtvaardigen. Nergens staat in de Bijbel dat de Kerstboom een voorafbeelding van het kruis van Christus' lijden en offerdood is! De Schrift zegt dat het hout van de terdoodveroordeelde een vloek is! (Deuteronomium 21:23, Galaten 3:13) De eerste christenen zagen het kruis NIET als een waardevol symbool, maar veeleer als een "vloekhout", een voorwerp dat dood en schande vertegenwoordigde (Hebreeën 12:2). Zij stelden hun vertrouwen helemaal niet op een ruw houten kruis! Integendeel, hun geloof was gebaseerd op wat er aan het kruis is volbracht en door dat geloof kenden zij de volkomen vergeving van hun zonden! Het was in die zin dat de apostelen het kruis predikten en erin roemden (I Corinthiërs 1:16-17). Wanneer er in de brieven van de apostel Paulus over het kruis gesproken wordt, wordt daarmee nooit bedoeld een stuk hout dat u om uw nek zou kunnen dragen of de Kerstboom als voorafbeelding maakt of het kruisteken met de vingers slaat zoals de katholieken doen! Het feit dat Jezus aan een kruis stierf, toont slechts dat het een doodstraf was. Het was beslist geen christelijk symbool, toen Jezus eraan hing en er is niets, dat daar ooit verandering in heeft gebracht zodat het nu tot een christelijk symbool gemaakt wordt! (6) Ambrosius had gelijk toen hij zei:"Laten wij Christus, onze Koning, die aan het hout hing, aanbidden en NIET het hout zelf!"  Volgens de Joodse wetten moest een kruis, na gebruikt te zijn voor een kruisiging, meteen worden verbrand! De Kerstboom is echter van oorsprong heidens en gaat terug op een vruchtbaarheissymbool! Ook de gebruiken rond de Kerstboom met kaarsjes en verlichting kennen  een opmerkelijk rijke ontstaansgeschiedenis.

Een Assyrische reliëf van de levensboom

De kerkhervormer Maarten Luther zei dat de Kerstboom de christen herinnert aan de boom in het paradijs en de kerstballen aan de vruchten waarvan Adam en Eva aten. De piek in de boom staat volgens Luther voor de Ster van Bethlehem, die de wijzen de weg wees naar de geboorteplaats van Jezus. (11) Echter klopt er helemaal niets van zijn bewering! Het hoeft ons niet te verbazen dat Maarten Luther die door de beroemde stellingen de misstanden van de Rooms-Katholieke Kerk aan de kaak stelde, de Roomse leerstellingen, gebruiken en tradities nog nooit geheel heeft afgeschaft, maar in feite voorzet, zoals bijvoorbeeld de zondagse rust! Het staat buiten kijf dat de Kerstboom heidens is en niet christelijk. De heidense wortels gaan heel ver terug..in het Babylon! De Assyriërs en de Babyloniërs kenden ook hun eigen Kerstboom! (zie de afbeelding links) Een oude Babylonische fabel vertelt van een altijd groene boom, die uit een dode boomstronk groeide. De oude stronk symboliseerde de terugkeer in Tammuz van de weer tot leven gekomen Nimrod. (6) De altijd groene boom stond in de heidense tijden wel bekend als de levensboom! In de Kabbala is dit de boom van Sefirot ofwel sefirotische boom. Hoewel de boom des levens in de eerste instantie vermeld staat in de Bijbel (Genesis 3:22), heeft de heidense levensboom zoals de sefirotische boom echter een heel andere achtergrond. Deze boom staat in de Bijbel eerder bekend als gewijde paal! Het heeft het woord  aserah dat afgeleid is van de Kanaänitische godin Astarte (de moeder/echtgenote van Baäl). Astarte die ook bekend stond als de sumerische godin Athirat, wordt afgebeeld in de vorm van een boom. De gewijde paal was het symbool van de moedergodincultus dat veelvuldig voorkwam in Kanaän. Het is tevens de aanduiding van een heilige boom, een groene boom die als teken van leven gold! In de Statenvertaling wordt 'gewijde paal' vertaald met 'bos' in de zin van een aantal bomen:"Maar hun altaren zult gijlieden omwerpen, en hun opgerichte beelden zult gij verbreken, en hun bossen zult gij afhouwen." (Exodus 34:13) Een ander Bijbelvertaling zegt:"..hun gewijde palen zult gij omhouwen." Het begrip 'bos' in de Statenvertaling is wel juist, omdat de originele Hebreeuwse tekst spreekt hier van aserah (asherah), wat dus zo veel als heilige boom betekent. Het woord bossen dat hier gebruikt wordt, is uit het Hebreeuws 'aserah.' Het Hebreeuwse woordenboek vertaalt het als volgt:Aserah (of: Asherah) = bossen voor afgoden verering, een babylonische godin Astarte, Kanaänitische godin, Heilige bomen (of palen) die bij een altaar staan. (14) Semiramis werd in het latere Assyrische rijk vooral bekend onder de naam Astarte. De naam Astarte betekent 'Asht-tart', wat letterlijk betekent: de vrouw die torens bouwde. Bomen die bij de verering van Astarte horen, zijn groenblijvende, liefst sparachtige bomen. In sommige landen in het Midden-Oosten werden er ook palmbomen voor  gebruikt zoals de oude Egyptenaren de palm vereerden. De spar had veelal de voorkeur, omdat de piramideachtige vorm deed denken aan de toren van Babel en met zijn punt naar het rijk der goden wees! (14) Geen wonder dat het oude Israël ook bekend was met het vereren van bomen van Astarte. Op ten minste tien bijbelplaatsen wordt de "groene boom" geassocieerd met afgodendienst en aanbidding! In 1 Koningen 14:23 staat te lezen:

"Want ook zij bouwden zich hoogten, en opgerichte beelden, en bossen, op allen hogen heuvel, en onder allen groenen bomen." 


De hedendaagse Kerstboom blijkt wel degelijk te maken hebben met de boomaanbidding! Bij de Kelten vereerden de druiden ook heilige bomen en in de Romeinse cultuur gold de pijnboom als heilig. De Germanen vereerden ook hun heilige boom. Tijdens de Saturnalia, de verjaardag van Tammuz/Mithras hingen er rode bessen in ter versiering. Van de Scandinavische oppergod Odin werd geloofd dat hij speciale gaven zou schenken op Kerstmis (Bij de Scandinaviërs is Kerstmis Yul of het Joelfeest), die zijn heilige pijnboom naderden. (6) Als u een christen en een trouwe kerkganger bent, zult u geschokt zijn, als u hiervan verneemt hoe God over de Kerstboom denkt. Een tekst uit het Bijbelboek Jeremia bewijst dat de hedendaagse Kerstboom al rééds bij de Israëlieten en de heidense volken in de lang vervlogen tijden bekend was:

"Hoort het woord, dat de HEERE tot ulieden spreekt, o huis Israëls! Zo zegt de HEERE: Leert den weg der heidenen niet, en ontzet u niet voor de tekenen des hemels, dewijl zich de heidenen voor dezelve ontzetten. Want de inzettingen der volken zijn ijdelheid; want het is hout, dat men uit het woud gehouwen heeft, een werk van des werkmeesters handen met de bijl. Men pronkt het op met zilver en met goud; zij hechten ze met nagelen en met hameren, opdat het niet waggele." 
Jeremia 10:1-4

De boomversiering, waarover de profeet Jeremia sprak, past precies in de hedendaagse kersttijd! De mensen in de dagen van Jeremia zijn, zoals de tekst vertelt, in feite bezig een afgod van de boom te maken; het woord "werkmeester" (Een ander Bijbelvertaling spreekt over werkman) betekent niet alleen houthakker, maar ook een vakman die afgoden maakt (zie ook Jesaja 40:19-20, Hosea 8:4-6). Het woord "bijl" verwijst naar een heel speciaal houtsnijwerk-instrument. Uit de genoemde Bijbeltekst van Jeremia concluderen we dat God niet alleen Israël, maar ook Bijbelgetrouwe gelovigen ernstig waarschuwt om het voorbeeld van de heidenen NIET te volgen, wat betreft de viering van de Kerst! Rééds lang voor de geboorte van Jezus werden bomen versierd als manier om afgoden te vereren. Zoals we in Jeremia 10:1-4 lezen, werden bomen versierd met goud en zilver. In het oude Babylon werden de heilige bomen ook versierd met afbeeldingen van zon, maan en sterren ter ere van de zonnegod Nimrod/Marduk. Bij de Kelten werden dode vogels opgehangen in de offerboom. Ook is bekend dat de druiden mensen offerden bij de verering van de heilige bomen. Andere heidense gelovigen gebruikten slingers van bloemen als offer voor de boomgeest. Vooral de achtergrond van de Kerstbal is erg interessant. Volgens de overleveringen moesten de ballen worden opgehangen voor het raam, met als doel vervloekingen, boze geesten en ongeluk af te weren. Als de geest de bal aanraakt, wordt hij geabsorbeerd en raakt gevangen in de bal, net zoals in sommige sprookjes geesten gevangen zitten in lampen of flessen (denk b.v. aan de Aladdin en de wonderlamp).

Kerstballen

Over de kerstballen, zoals we het beste kennen uit de Kerstboom, moeten we een ware achtergrond weten. De Kerstballen staan echter bekend als heksenballen! Een heksenbal wordt ook wel 'glasbal' genoemd. De traditie dat blinkende voorwerpen zoals kristallen of glazen spiegels heksen kunnen afweren, is al oud. Heksen zijn bang voor hun eigen spiegelbeeld en dat geldt zeker, wanneer dat beeld nog extra verwrongen wordt door een bolronde bal van zilverglas, die een 'heksenbal' wordt genoemd. (5) Deze heksenballen zijn bedoeld om het kwade terug te kaatsen. Ook worden negatieve invloeden teruggestuurd, naar degene die ze verstuurd heeft. Speciaal 'het boze oog' wordt hiermee effectief afgeweerd. Meestal gaat het om een spiegelkleurige zilveren bal, maar tegenwoordig worden ze in veel kleuren gemaakt. (14)

De Ster van Bethlehem

De kerkhervormer Maarten Luther en de hedendaagse christenen beweren dat de ster in de piek van de Kerstboom de Ster van Bethlehem aanduidt. Hun misleidende argument houdt echter géén steek! Het is volkomen duidelijk dat de Kerstboom, zoals de Bijbel hem gewijde paal noemt, gewijd is aan de heidense moedergodin Astarte alias de Maagd Maria, de koningin des hemels. Interessant wordt als de Bijbelse Encyclopedie ons meer vertelt over Astarte:"De identiteit van de morgen- en avondster was vroegtijdig bekend. De morgenster werd beschouwd als het oorlogsgesternte, de avondster als de ster van de minnedrift. In de hellenistische tijd werd Ishtar met Aphrodite vereenzelvigd. In de boven aangehaalde plaatsen uit Jeremia zullen wij bij de koningin des hemels wel te denken hebben aan de Venusster, die als morgen- en avondster verschijnt." (2) Uit Jesaja 14:12 blijkt dat de morgenster in werkelijkheid satan is:"Hoe zijt gij uit den hemel gevallen, o morgenster, gij zoon des dageraads!" De zogenaamde moedergodin Astarte is niets anders dan een perfecte vermomming van satan. Omdat de moedergodin bij veel heidense volken verschillende namen heeft, wist de Griekse historicus Herodotus te vertellen over het equivalent van Aphrodite (bij de Romeinen Venus vandaar de morgenster!):"De Assyriërs noemen Aphrodite Mylitta, de Arabieren al-Ilat, en de Perzen Mitra." Mitra was dus Mithras en de Arabische godin al-Ilat was in de pre-islamitische tijden één van de drie dochters van Haboel die tegenwoordig beter bekend staat als Allah. Ook wordt Allah de morgenster wel genoemd! Geen wonder dat het beeld (de zwarte steen), dat uit de hemel was gevallen, zowel in de tempel van de Kerkbewaarster Diana/Artemis te Efeze als in de moskee in Mekka aangebeden wordt! De ster dat aan de top van de Kerstboom staat, is in werkelijkheid de morgenster, ook wel bekend als de vijfpuntige ster (pentagram).

Dat de Kerstboom aangebeden wordt, bewijst een bekend Kerstlied "O dennenboom" wel. Het Kerstlied dateert waarschijnlijk uit de Middeleeuwen en werd bewerkt door componist Melchior Franck (1579-1639). Oorspronkelijk heette het lied in het Duits:Es hing ein Stalknecht seinen Zaum (Vertaald: Daar hing een stalknecht zijn toom). Daarin bevatte de tekst:"O Tanne, du bist ein edler Zweig, Du grünest Winter und die liebe Sommerzeit. Wenn alle Bäume dürre sein so grünest du, edles Tannesbäumelein." (Vertaald: O Spar, je bent een edele tak, je kleurt groen in de Winter en in de lieve Zomertijd. Als alle bomen dor zijn, dan kleur je groen, edel sparrenboompje) Het Kerstlied kwam pas, toen een Duits leraar uit Leipzig in 1824 de tekst herschreef en het eerste vers behield, waarin de 'Dennenboom' als Kerstboom bezongen werd. (15) Sindsdien werd het Kerstlied in vele talen, zo ook in het Nederlands, waar de spar door dichterlijke vrijheid of 'germanisme' in een den veranderde. De Nederlandse tekst van het Kerstlied luidt: 

O denneboom, o denneboom,
Wat zijn uw takken wonderschoon
Ik heb u laatst in 't bos zien staan,
Toen zaten er geen kaarsjes aan.
O denneboom, o denneboom, 
Wat zijn uw takken wonderschoon.

Dit is pure afgoderij! Het is een grove belediging aan het adres van de levende God. Muziek is geschapen om God te eren en te aanbidden. De engelen zingen het wel bekende lied "Ere zij God in de hoogste hemelen en vrede op aarde." Dat doen zij alleen maar om God te lofprijzen en te aanbidden. Koning David zong in zijn psalmen alleen maar op zijn manier om God te prijzen en te aanbidden en nooit zichzelf noch een ander. Eigenlijk is de muziek een vorm van aanbidding. Maar om de natuur, zoals de Kerstboom, of een ander te bezingen en eer te bewijzen, is volkomen verkeerd, immoreel en afgodisch. 

De Kerstman

De Kerstman

Wie kent de Kerstman als een goedgehumeurde, vrolijke en mollige man met de witte baard die een rode jas met witte kraag en manchetten, rode broek, zwarte en leren riem en laarzen en soms bril draagt, niet? Er wordt dikwijls gezegd dat de Kerstman op 24 december, tussen 's avonds en 's nachts uren van de Kerstavond geschenken naar de huizen van de goede kinderen brengt en soms kolen over stoute kinderen strooit. Hij zou geholpen worden door de elfen die in de werkplaats het speelgoed voor de kinderen maken. De Kerstman is een figuur met legendarische, mythische, historische en folkloristische oorsprong in veel westerse culturen. Het hedendaagse en populaire beeld van de Kerstman was gecreëerd door een Duits-Amerikaanse cartoonist Thomas Nast. Maar in 1930 kreeg de Amerikaanse Haddon Sundblom de opdracht van Coca-Cola een serie advertenties te ontwerpen voor de Kerstmis. De reclamecampagnes, met name die van de jaren dertig van de vorige eeuw, droegen bij tot de huidige uiterlijk en grote bekendheid van de Kerstman. Haddon Sundblom's Kerstman is de hedendaagse icoon van de westerse cultuur. In de Verenigde Staten heet de Kerstman Santa Claus. Volgens Wikipedia is de Amerikaanse Santa Claus een verbastering van de Nederlandse naam Sinterklaas. Via de Amerikanen kwam de Amerikaanse Santa Claus weer terug naar Europa. Als u Wikipedia raadpleegt over de oorsprong van de Kerstman, is deze informatie niet echt duidelijk. Want de Wikipedia-schrijvers beschikken niet over grondige kennis van het paganisme. Daarom zijn de artikelen op Wikipedia tamelijk oppervlakkig. Alleen is de informatie over de Kerstman op Engelstalige Wikipedia vrij accuraat. Het klopt wel dat Kerstman en Sinterklaas vrijwel identiek hetzelfde zijn, omdat ze allebei witte baarden dragen, dezelfde kleur in hun kleren hebben en via de schoorsteen in een huis binnenkomen. Straks zullen we lezen dat beide figuren een dezelfde heidense oorsprong hebben.

Het verhaal dat de Kerstman met een grote zak met kadootjes, zoals de Sinterklaas ook doet, in het huis door de schoorsteen binnenkomt, is al eeuwenoud en dateert al uit voorchristelijke tijden!  Omdat de kerstballen vroeger ook in verband met de zonnewende feesten van de noordelijke gebieden gebracht werden, geloofde men in Siberië, Groenland en het noorden van Canada dat de sjamaan (toverpriester, medicijnman) zou verschijnen als de zon op zijn laagste punt stond. In deze noordelijke gebieden was de sjamaan erom bekend dat hij via het rookgat de huizen of onderkomens van de mensen binnenkwam. (14) De eeuwenoude overlevering past precies in het hedendaagse beeld van de Kerstman (en de Sinterklaas)! De sjamaan gebruikte zijn magische krachten en deed voorspraak bij de goden door middel van het eten van hallucinerende paddestoelen. (14) Deze rode paddestoelen met de witte stippels die ook als decoratie voor de Kerstboom gebruikt worden, werden ook gegeten door rendieren. De Scandinavische god Odin wordt ook vaak afgebeeld in gezelschap van rendieren. Hij wordt ook sjamaan genoemd. Tal van parallellen zijn getrokken tussen de Kerstman en de Scandinavische god Odin. In voorchristelijke Noorse traditie komt Odin op de zonnewende vaak door de schoorsteen. Omdat de sjamaan zo gevreesd werd, was het de gewoonte van de heidenen om  in hun huis iets achter te laten voor de sjamaan. Voor het slapen gaan legde men dan iets van voedsel neer, in de hoop dat de sjamaan daardoor gunstig gestemd zou worden. (14) Precies datzelfde ritueel kennen we ook bij de Kerstman/Sinterklaas. Voor de kinderen was het een gewoonte om in hun huis een wortel achter te laten voor het paard van de Sinterklaas. Hetzelfde doet men ook bij de Kerstman. Bijvoorbeeld lekkernijen zoals snoep of melk. Omdat er veel parallellen zijn getrokken tussen de Kerstman en Odin, vertoont de Noordse mythologie ook veel overeenkomsten met Tammuz/Nimrod! 

Volgens de Noordse mythen offerde Odin zichzelf door negen nachten lang aan de levensboom Yggdrasil te hangen om wijsheid te verwerven. Dat lijkt erg sterk op het Offer van Christus. Een oplettende lezer weet dat Odin's offer absoluut niet vergeleken kan worden met Christus' Offer. Want de levensboom Yggdrasil uit de Noordse mythologie is exact hetzelfde als de groene boom van Astarte, ook omdat de Edda's spreken over "altijd groene boom." De Vikingen vereerden Yggdrasil. De afgodenvereerders verzamelden zich vaak rond de boomsoort Taxus die volgens hen de Yggdrasil is. In hun visie waren zulke oude bomen onsterfelijk en werden ze daarom gezien als heilige boom, omdat de boomsoort Taxus een veel langere levensduur heeft. In een heel ver verleden werd de taxus gebruikt voor sjamanistische rituelen. De boom produceert het gif taxine, een gevaarlijk gif dat een bijna-doodservaring veroorzaakt waarbij de geest uit het lichaam tijdelijk treedt. (16) Dit verklaart de ervaring die Odin had, toen hij na negen dagen bijna dood te zijn geweest, hangende aan de boom, de wijsheid kreeg. Ook komt deze overeen met de Babylonische versie van de boom die de terugkeer in Tammuz van de weer tot leven komen van Nimrod symboliseerde. Bovendien is Yggdrasil exact hetzelfde als de Kerstboom. In feite is Yggdrasil ook de gewijde paal ter ere van de koningin des hemels! Volgens de mythologie kronkelen de oerslangen Góinn en Móinn onderaan de wortels van de levensboom en vreet de draak Nidhogg die de duistere macht symboliseert, aan de wortels. (16) En de andere mythische bewoner van de boom Yggdrasil is de eekhoorn Ratatoskr die als de boodschapper tussen de werelden fungeert, precies hetzelfde als de Griekse god Hermes (het equivalent van de Romeinse god Mercurius) die boodschapper van de Griekse oppergod Zeus is. In de Noordse mythologie verbindt de boom Yggdrasil die de hemel, de aarde en de hel met elkaar verbindt. 

De Kerstman en zijn acht rendieren

Het bekende is dat de Kerstman acht rendieren heeft, die zijn slee trekken en in staat zijn te vliegen. De namen van de rendieren zijn Dasher, Dancer, Prancer, Vixen, Comet, Cupid, Donder en Blitzen. Deze namen zouden gebaseerd zijn op het gedicht van Clement Clark Moore. (16) Maar...als we die Engelse namen nog eens goed bekijken, valt het ons op dat de naam Donder in werkelijkheid de naam van Thor is! Thor (Nederlands: Donar) is de Scandinavische dondergod die in zijn bokkewagen, getrokken door de bokken Tandenknarser en Tandenmaler, door het luchtruim stormde, rolde de donder en als hij zijn driekoppige hamer Mjölnir slingerde, bliksemde het. Want de naam Blitzen betekent ook bliksem! Wat betreft de Engelse naam Cupid, wordt in het Nederlands vertaald als Cupido, die bij de Grieken en de Romeinen bekend staat als de god van de liefde. Bij de Grieken heet hij Eros. Want Odin werd door de Vikingen ook gezien als de god van de liefde! Het is bekend dat Odin rendieren heeft. Maar hij rijdt liefst zijn geliefde paard, Sleipnir genaamd. Zijn paard is zeer ongewoon, want hij heeft acht benen. Volgens de Noordse mythologie vereenzelvigd Odin's hengst Sleipnir met de levensboom Yggdrasil. Ygg betekent de vreselijke en drasill is paard vandaar paardenkracht, dragend vervoermiddel. Het paard was het favoriete dier voor sjamanen om tussen verschillende werelden te reizen, wat de connectie benadrukt tussen de negen werelden die Yggdrasil verbindt. (16) In werkelijkheid staan de acht rendieren zeer bekend als acht draken van Niflheim die volgens de Noordse mythologie aan de voet van Yggdrasil staan! Het getal acht symboliseert oneindigheid! Men probeert door een list de ware herkomst van Santa Claus' acht rendieren te verdoezelen door een negende rendier erbij te doen. Het negende rendier zou Rudolph heten. 

Odin's achtbenige paard Sleipnir

Een ander en grote overeenkomst tussen Odin en de Kerstman is de troon. Volgens de mythologie verblijft Odin regelmatig in Valaskjálf, waar zijn troon Hlidskjalf ruim over de werelden biedt. Ook de Kerstman zit op de troon en ontvangt regelmatig kinderen, zoals Odin alle gesneuvelden en uitverkorenen strijders in een speciaal hal Valhöll ontvangen heeft! De Griekse god Zeus (het eguivalent van de Romeinse god Jupiter) zetelt ook op zijn troon in zijn woonplaats Olympus. Hoewel het uiterlijk en de kleding van Zeus, Odin en de Kerstman verschillend zijn, hebben ze exact dezelfde overeenkomsten en patronen dat ze op de troon zitten en dezelfde witte baard dragen! Bekijk de onderstaande afbeelding goed, dan ziet u de grote overeenkomst tussen hen.

Van links tot rechts: Zeus, Odin en de Kerstman

Odin alias Santa Claus is inderdaad verwant aan Zeus en andere Indo-Europese goden zoals Indra, Horus, enz. Dat de Kerstman op de Noordpool woont, verklaart ook de grote overeenkomst dat Zeus' verblijfplaats op de berg Olympos (de Oude Grieken dachten dat dit de woonplaats van de goden, genaamd Olympus, is) juist in het noorden van Griekenland ligt. Ook Asgard, de woonplaats van Odin en de andere Scandinavische goden, bevindt zich in de bovenwereld, dan is het ook niet moeilijk te raden dat Asgard ook zich in het noorden bevindt. Gezien het feit dat de heidense goden Zeus en Odin op dezelfde troon zitten, wordt deze troon in de Bijbel de troon van satan genoemd (Openbaring 2:13)! In de oudheid bestond een altaar van Zeus in Pergamum. De Heere Jezus noemde Zeus' altaar de troon van satan. In Jesaja 14:13 lezen we dat satan niet alleen aan God wilde gelijkstellen, maar ook zijn troon hoog in het noorden wilde oprichten:"En zeidet in uw hart: Ik zal ten hemel opklimmen, ik zal mijn troon boven de sterren Gods verhogen; en ik zal mijn troon zetten op den berg der samenkomst aan de zijden van het noorden." Deze Bijbeltekst komt overeen met de legendes en mythen dat de Kerstman op de Noordpool woont, Zeus op de hoogste berg Olympos in het noorden van Griekenland troonde en Odin in de bovenwereld zetelde. Nog een heel belangrijk detail dat Odin in verband met kennis, wijsheid, poëzie wordt gebracht, wordt hij de god van de wijsheid genoemd. In Ezechiël 28:3 en 28:12 lezen we dat lucifer (de andere naam van satan) vol van wijsheid was en ook wijzer dan Daniël was. Volgens de Noordse mythologie heeft Odin zijn oog afgestaan aan de reus Mímír om van de bron van wijsheid te mogen drinken. Aan dit avontuur met de reus Mímír hield Odin de naam "de Eenogige" over. Dit komt overeen met het Oog van Horus dat wel bekend staat als het Alziende Oog! Odin wordt ook als ": de alwetende" genoemd. Zowel Kerstman als Sinterklaas worden ook alwetend genoemd! Maar hun alwetendheid vloeit dus niet voort uit een onfeilbaar geheugen! Want de "alwetendheid" van Sinterklaas vloeit echter uit rapporten van zijn spionnen: de zwarte pieten die informatie verzamelen over het gedrag van kinderen. Hetzelfde zien we ook bij Odin. Odin wordt altijd vergezeld door twee raven, die Hugin en Mugin (Gedachte en Herinnering) heetten. Die raven fluiteren hem in het oor wat er in de wereld gebeurde. Dat Odin (alias Kerstman alias Sinterklaas) alwetend genoemd wordt, is zeker een vorm van godslastering. We concluderen dat Zeus, Odin en de Kerstman één en dezelfde persoon is, die de naam satan heeft! Is het bij u niet opgekomen dat de eerste naam van de Kerstman, Santa, achterstevoren geschreven is!? De beruchte satanist, vrijmetselaar en magiër Aleister Crowley (1875-1947) leerde in zijn boek "Magic" hoe u achterstevoren kunt praten en schrijven. Dit heeft veel rocksterren geinspireerd om muziekteksten achterstevoren te verbergen. Sommigen zeggen dat het Engelse woord 'santa' afgeleid is van saint, een Engels woord voor heilige. Maar dat is niet juist. Als we het woord santa omkeren, is dit...satan! Odin beoefent ook tovenarij en zijn naam betekent zoveel als 'razernij', 'waanzin' en 'bezetenheid'! De Babylonische gemalin van Nimrod, Semiramis, heeft ook hekserij beoefend en gold zich als een zeer machtige tovenares.

Een Zweeds prent: Tomte met de geit

Dat Santa Claus in werkelijkheid satan is die zich voordoet als de Kerstman, vinden we nog een onweerlegbare bewijs. In de Scandinavische folklore bereed Tomte (of Nisse) die als een kleine, bebaarde man, dus een kabouter, afgebeeld werd, zijn geit. In Finland is hij bij de Yule (het zonnewende-feest, Joelfeest dat ook als het hedendaagse Kerstfeest gevierd wordt) een geit die geschenken voor de kinderen brengt. Bij de Finnen heet hij julbocken. Tegenwoordig is een rietje geit een kerstversiering in heel Scandinavië. (16) Dat de oorspronkelijke Kerstman bij de Scandinaviërs een geit (of bok) is, ligt het bewijs in de Bijbel zelf. In de Bijbel lezen we dat de Hogepriester tijdens de Yom Kippoer een lot heeft gedaan op de bok, die naar de woestijn weggezonden moest worden. Door het wegzenden van de bok wordt de zonde van Israël zinnebeeldig op de bok beladen:"Maar de bok, op denwelken het lot zal gekomen zijn, om een weggaande bok te zijn, zal levend voor het aangezicht des HEEREN gesteld worden; opdat men hem als een weggaanden bok naar de woestijn uitlate." Het woord "weggaande bok" uit de Statenvertaling is afkomstig uit het Hebreeuws, wat daarin vertaald: azâ'zêl. De SV-vertalers hadden de naam Azâzêl door 'weggaande bok' vertaald. In de NBG-vertaling komen we de naam azazel tegen, maar de moderne vertalers willen suggereren dat het om een plaatsnaam gaat. Wat echt de doorslag geeft om 'azâzêl' op te vatten als eigennaam, moeten we niet aan een plaatsnaam denken. Het ligt voor de hand dat dit aan de naam van een wezen ligt, wat er gedacht moet worden dat het om een woestijndemon gaat. In de woestijnen huizen ook demonen die door de Bijbel als 'harige bokken' beschreven worden. In de Jesaja-tekst uit de Statenvertaling lezen we dat de duivels in de woestijn huppelen (Jesaja 13:21). In het Hebreeuws zijn ze se'irim, wat letterlijk betekent 'harigen', 'ruigen.' In het Grieks worden ze vertaald als satyrs. De voorstelling dat de bok door de Joodse Hogepriester naar de woestijn weggezonden werd, is dat de zonde thuishoort bij de demon van de woestijn. De woestijn staat in symbolische betekenis voor plaats van dood. De Bijbelse Encyclopedie vertelt ook dat Azâzêl de naam van satan is. Als u echt niet gelooft, moeten we het Boek Henoch dat in Jozua 10:13 en 2 Samuël 1:18 als 'het Boek des Oprechten' bekend staat, maar door het toedoen van de Rooms-Katholieke Kerk in diskrediet werd gebracht, gaan lezen. In Henoch 10:4-6 staat te lezen:"En wederom sprak de HEERE tot Raphaël: Bind Azâzêl aan handen en voeten en leg hem in de duisternis; maak een opening in de woestijn die in Dudâêl is, en leg hem erin. En leg ruwe puntige stenen op hem en bedek hem met duisternis, zodat hij daar voor altijd blijft. En bedek zijn gezicht, opdat hij het licht niet aanschouwe! En op de dag des oordeels moet hij in de poel van vuur worden geworpen." Deze tekst uit het Boek Henoch komt overeen met een tekst uit het Bijbelboek Openbaring dat een engel met de sleutel van de afgrond en een grote keten in zijn hand satan zal grijpen en vastbinden om vervolgens in de afgrond te werpen (Openbaring 20:1-3, 20:7-10). We begrijpen pas waarom de zonde op de bok symbolisch beladen wordt, ligt het antwoord in Henoch 10:8:"En de hele aarde werd verdorven door het werk van Azâzêl; reken hem alle zonden toe!" In het satanisme wordt azâzêl voorgesteld als de geitegod Baphomet. De naam baphomet is een verbastering van het Arabische woord abufihamet, wat ook letterlijk betekent: vader van de wijsheid. Dit is precies hetzelfde als Odin die als god van de wijsheid aangebeden werd! Een heel interessante informatie is dat Azâzêl in de astrologische geschriften wordt gekoppeld aan Saturnus, vandaar de Romeinen op 25 december de geboorte van Mithras/Tammuz tijdens het Saturnalia vieren. De Noordse mythologie vertelt dat Odin veel gezichten en evenveel namen heeft en van gedaante kan veranderen. Ook is hij altijd onderweg en  tussen de mensen aanwezig, omdat hij ook eveneens 'de wandelaar' wordt genoemd. In de Statenvertaling staat exact dezelfde tekst over vermomming te lezen:"En het is geen wonder; want de satan zelf verandert in een engel des lichts." (2 Korinthe 11:14) In een ander Bijbeltekst uit de Statenvertaling staat te lezen dat satan ook 'de wandelaar' is:"Toen zeide de HEERE tot den satan: Van waar komt gij? En de satan antwoordde den HEERE, en zeide: Van om te trekken op de aarde, en van die te doorwandelen." (Job 1:7) Geen wonder dat de hedendaagse Kerstman met zijn slee met de rendieren over de aarde rondtrekt! De Kerstman, zoals we hem vandaag kennen, is niet bepaald onschuldig. In feite is de Kerstman niets anders dan een vermomming van satan, vandaar dat hij ook zich als engel des lichts voordoet! 

Julbocken (links) alias Tomte (rechts) alias Azazel

Het schijnt dat de Kerstman geholpen wordt door de elfen die in hun werkplaats het speelgoed voor de kinderen maken. Ook werd de Kerstman vroeger soms kabouter (nisse) genoemd. Elfen en kabouters blijken niet bepaald onschuldig te zijn, als we denken! Kabouters hebben in alle culturen een andere naam, bijvoorbeeld kobolds (Duitsland), leprechauns (Ierland), nisse (Scandinavië), gnomes, holgoblins (Engeland). In Rusland heten ze domovoj. Het woord kabouter is afgeleid van het Germaanse woord kuba-walda, wat betekent: huisbewaarder. In het Duits zijn kobolds echter hoogmoedige, goed- of kwaadaardige geesten. (16) Kabouters worden in het Hebreeuws vertaald als se'irim. Als u wikipedia opzoekt en leest dat de kabouters klein van gestalte zijn en hun vermogen hebben om zich onzichtbaar te maken of verborgen te houden voor mensen. De beschrijving klopt wel. Want de Bijbel geeft op enkele plaatsen nadere informatie over deze gematerialiseerde 'veldgeesten', zoals in 2 Kronieken 11:15 staat te lezen dat koning Jeróbeam de priesters heeft aangesteld voor de offerdienst aan de gematerialiseerde veldgeesten. In de Statenvertaling worden die geesten duivelen genoemd. Het van Dale groot woordenboek uit 1970 bevestigt de stelling en beschrijft kabouters als "aardmannetjes, kleine gedienstige huisgeesten." Ook zijn de elfen geen onschuldige kindertjes met de vleugels, zoals we hen uit de sprookjes kennen. Het van Dale groot woordenboek uit 1970 zegt:"Voorheen benaming voor boze geesten en dwergen, thans voor fantastische ijle geestengestalten, inz. als jonge vrouwen of kinderen gedacht." Dat de Kerstman elfen heeft, heeft de Sinterklaas ook eigen zwarte pieten. Vroeger werden de zwarte pieten duiveltjes genoemd! Is het u niet opgevallen dat de Kerstman en ook kabouters altijd rode mutsen dragen!? Net als de hedendaagse Kerstman die rode muts en rode kleren draagt, droeg Mithras in de Romeinse en Perzische cultus ook rode muts en rode kleren!! Als u de onderstaande afbeelding goed bekijkt, is de overeenkomst treffend.

Het rode hoofddeksel van Mithras werd door de Romeinen een mitra of mijter genoemd. De hedendaagse Sinterklaas draagt ook een rode mijter en een rode mantel. Een mozaiek uit de zesde eeuw na Chr. toont een afbeelding van de drie koningen, Balthasar, Melchior en Caspar, die geschenken meebrengen voor 'het kind Jezus'. Als u de onderstaande foto goed bekijkt, dan ziet u dat de drie koningen naar het voorbeeld van Mithras rode mutsen dragen!

Drie koningen met de rode mutsen

Uit de foto blijkt dat de drie zogenaamde koningen helemaal GÉÉN Wijzen uit het Oosten zijn, zoals we uit de Bijbel kennen. Het verhaal van de drie koningen blijkt heidens! Wat betreft drie koningen met de bekende namen Balthasar, Melchior en Caspar, hebben ze helemaal geen geschenken voor Jezus meegebracht, maar wel voor het kind Mithras alias Tammuz! De Franse revolutionairen droegen ook rode mutsen. Zulke rode muts of mijter is nog NOOIT gedragen door Jezus Christus of de apostelen! Aäron en de Joodse hogepriesters dragen zulke rode mutsen en mijters nooit dan alleen tulbands. De kleur evenals het begrip 'rood' in de mythologie, religie en politiek is in verband gebracht met het Hebreeuwse woord voor 'rood', nl Edom. In Genesis 25:29-30 staat te lezen dat de naam Edom rood betekent. Zover we weten, was Edom de erfvijand van Israël. Koning Herodes de Grote die het kind Jezus wilde vermoorden, was ook een Edomiet. Dat Mithras ofwel de Kerstman rode muts en rode kleren draagt, past precies bij het scharlakenrode beest uit het Bijbelboek Openbaring. In Openbaring 17:3 zien we dat de moedergodin, koningin des hemels en grote hoer op het scharlakenrode beest zit en het beest heeft namen van godslastering. 

Besluit

Nu u het artikel gelezen hebt over de ware oorsprong van de Kerstmis, is het voor ons helemaal duidelijk dat de achtergronden van het Kerstfeest heidens en occult zijn en door de Kerk met christelijke saus erover getrokken worden. Ook is duidelijk dat het Kerstfeest helemaal niet de geboortedag van Jezus Christus is, zoals de christenen wel beweren. Nergens staat in de Bijbel dat we het Kerstfeest moeten vieren. Nog nooit heeft het Kerstfeest een Bijbelse oorsprong. Nog nooit hebben Yeshua (Jezus), Kefa (Petrus), Sjaoel (Paulus) of een ander discipel of profeet in de Bijbel ons opgeroepen tot het gedenken van de geboortedag, de sterfdag, de dag van de opstanding of de hemelvaart van Yeshua op een speciale dag. Absoluut niet!! Ook zegt de Bijbel nooit dat we onze rustdag op zondag moeten vieren, zoals de christenen wel  beweren. Hun argumenten zijn zeer ongehoord en schaamteloos en stemmen ook niet overeen met de Heilige Schrift! In de Bijbel staat heel duidelijk dat God de Joodse feesten Loofhuttenfeest, Yom Kippoer, Pesach heeft ingesteld als eeuwige inzettingen, zoals in Leviticus 23:1-2 staat beschreven. De echte Bijbelse feesten heten in het Hebreeuws Moadiem. Als we de Heere Jezus, zoals Hij in het Hebreeuws Yeshua (of Jesjoea) heet, met onze hele hart en ziel liefhebben en willen volgen, horen we het Kerstfeest helemaal niet te vieren! De Bijbel roept ons op om radicaal te breken met heidense feesten en afgoden, zoals de profeet Samuël het volk Israël opriep radicaal te breken met de verering van Astarte en Baäl:

"Toen sprak Samuël tot het ganse huis van Israël, zeggende: Indien gijlieden u met uw ganse hart tot den HEERE bekeert, zo doet de vreemde goden uit het midden van u weg, ook de Astharoths; en richt uw hart tot den HEERE, en dient Hem alleen, zo zal Hij u uit de hand der Filistijnen rukken. De kinderen Israëls nu deden de Baäls en de Astharoths weg, en zij dienden de HEERE alleen." I Samuël 7:3-4

Het is tragisch om te zien dat bijna alle kerken, zowel katholiek als protestant, en pinkster- en charismatische bewegingen het Kerstfeest nog steeds vieren als "de geboortedag van Jezus", terwijl zij grote nadruk leggen op de Bijbel. Ook beweert de Kerk Joods-christelijke wortels te hebben, terwijl er helemaal géén spoor van een Joods-christelijke achtergrond te vinden is. In India bekeren hindoe's tot het christendom, moeten ze de oude hindoe-goden afzweren en Jezus Christus alleen op de troon zetten. Maar ze zijn het er dan ook niet mee eens als ze het altaar van de Hindoe-god Shiva laten staan, met de wierook en belletjes nu aan Jezus Christus denken en het Kerstfeest als Christus' geboortedag vieren. God verwacht van hen dat ze hun banden met hun oude religie verbreken en de oude goden afzweren. Ook verwacht God van u en andere christenen dat u en andere gelovigen radicaal breken met zogenaamde 'christelijke' feesten die in werkelijkheid louter heidens zijn.. Dat het Kerstfeest duidelijk veel te maken heeft met het heidendom, het satanisme en de afgoderij, horen de Bijbelgetrouwe gelovigen NIET deel te nemen aan de avondmaal van de boze geesten! 

"Wat zeg ik dan? Dat een afgod iets is, of dat het afgodenoffer iets is? Ja, ik zeg, dat hetgeen de heidenen offeren, zij den duivelen offeren, en NIET Gode; en ik wil NIET, dat gij met de duivelen gemeenschap hebt. Gij kunt den drinkbeker des Heeren niet drinken, en den drinkbeker der duivelen; gij kunt niet deelachtig zijn aan de tafel des Heeren, en aan de tafel der duivelen. Of tergen wij den Heere? Zijn wij sterker dan Hij?"
I Korinthe 10:19-22

Zoals de katholieken de Kerst kerstmis noemen, heeft de katholieke mis ook een heidense achtergrond. Volgens de Roomse leer hebben de priesters de macht om de elementen van brood en wijn te veranderen in het vlees en het bloed van Christus gedurende het opdragen van de mis. Dat heet transsubstantiatie. De Roomse Kerk baseert het idee op de uitspraak van Jezus. Maar de echte Joodse Jezus heeft de wijn nog nooit in bloed veranderd! Nadat Hij de beker gezegend had, noemde Hij het nog steeds "de vrucht der wijnstok", NIET het letterlijk bloed (Matthéüs 26:29). Toen Jezus ook uit de beker dronk, dronk Hij toen Zijn eigen bloed? Als de wijn letterlijk bloed werd, zou het drinken van bloed daarvan verboden zijn door de Bijbel! Het drinken van bloed is volgens de Thora niet kosjer! Lees Deuteronomium 12:16, Handelingen 15:20. Het Rooms-Katholieke ritueel van de mis is echter occult en als occult gepraktiseerd in de Kerk! Deze ritueel is afkomstig van de Mithras-cultus en de Egyptische mysterie-godsdienst. De Baäl-priesters maakten zich schuldig aan kannibalisme. Nadat mensenoffers aan Baäl, Astarte en Moloch werden gebracht, aten de heidense priesters een deel van alle offeranden op! In het satanisme wordt ook het bloed gedronken. In de Kerk wijden de katholieke priesters hun mis om "de geboorte van Jezus" te vieren, vandaar het woord Kerstmis! Dat is de reden waarom de apostel Paulus ons ernstig waarschuwt om niet deel te nemen aan de avondmaal van de boze geesten! 

"Trekt niet een ander juk aan met de ongelovigen; want wat mededeel heeft de gerechtigheid met de ongerechtigheid, en wat gemeenschap heeft het licht met de duisternis? En wat samenstemming heeft Christus met Belial, of wat deel heeft de gelovige met den ongelovige? Of wat samenvoeging heeft de tempel Gods met de afgoden? Want gij zijt de tempel des levenden Gods; gelijkerwijs God gezegd heeft: Ik zal in hen wonen, en Ik zal onder hen wandelen; en Ik zal hun God zijn, en zij zullen Mij een volk zijn. Daarom gaat uit het midden van hen, en scheidt u af, zegt de Heere, en raakt niet aan hetgeen onrein is, en Ik zal ulieden aannemen. En Ik zal u tot een Vader zijn, en gij zult Mij tot zonen en dochteren zijn, zegt de Heere, de Almachtige."
2 Korinthe 6:14-18

De Kerk, zowel katholiek, protestant als charismatisch en orthodox, die beweert de Bijbel als het gezaghebbende te beschouwen, heeft de levende God echter vervangen door afgoden (de moedergodin en koningin des hemels Maria), de Kerstman (Tammuz), de Kerstboom en andere 'kerkelijke' rituelen, ceremonieën en leerstellingen. De apostel Paulus wist ervan en schreef ook in zijn brief aan de Romeinen: 

"Omdat zij, God kennende, Hem als God niet hebben verheerlijkt of gedankt; maar zijn verijdeld geworden in hun overleggingen en hun onverstandig hart is verduisterd geworden; Zich uitgevende voor wijzen, zijn zij dwaas geworden; En hebben de heerlijkheid des onverderfelijken Gods veranderd in de GELIJKENIS EENS BEELDS VAN EEN VERDERFELIJK MENS, en van gevogelte, en van viervoetige en kruipende gedierten. Daarom heeft God hen ook overgegeven in de begeerlijkheden hunner harten tot onreinheid, om hun lichamen onder elkander te onteren; Als die de waarheid Gods veranderd hebben in de leugen, en het schepsel geeerd en gediend hebben boven den Schepper, Die te prijzen is in der eeuwigheid, amen." 
Romeinen 1:21-25

Het is begrijpelijk dat sommige lezers die dit artikel gelezen hebben, zich helemaal ontdaan voelen, als ze hiervan horen dat de Kerstmis beslist niet door God is ingesteld, maar heidens en duivels is. De vele misvattingen die ook in onze gedachten zijn geslopen, illustreren de noodzaak om 'alle dingen te toetsen', zoals de Bijbel ook zegt, maar ook om de echte waarheid van hun bedekking te ontdoen. Niet het Kerstverhaal is de waarheid, maar de Bijbel is onze absolute waarheid en autoriteit. Een belangrijke keuze dat God aan ons heeft gesteld en we ook moeten maken, is of we aan de kerkelijke dogma's en leerstellingen òf aan God gehoorzamen. De profeet Samuël zegt dat gehoorzaamheid aan God beter is dan offeren (I Samuël 16:22). Maar hij voegt er ook aan toe:"Wederspannigheid is een zonde der toverij, en wederstreven is afgoderij en beeldendienst. Omdat gij des HEEREN woord verworpen hebt, zo heeft Hij u verworpen.." (I Samuël 16:23) De Kerk heeft een zéér zware zonde begaan door echte Bijbelse en Joodse feesten volledig uit te bannen en heidense feesten in te voeren. Ook heeft de Kerk het Woord van God verworpen en een eigen leer bedacht dat niet overeenkomt met de Schrift  

Er is géén Bijbelse machtiging, vroege traditie, noch voorschrift dat de herdenking en viering van de geboortedag van Jezus ondersteunt. Dat kan niet gezegd worden dat Jezus' geboorte en zijn betekenis ons ontgaat, maar voor religieuze herdenkingen of vieringen moeten we een Bijbels gebod of Bijbelse grond voor hebben. Belaangrijk is ook dat de eerste christengemeenten de geboorte van Jezus helemaal niet vierden, maar dat gebruik pas onstond in een kerk die heidense riten en gebruiken 'kerstende', namelijk Rooms-Katholicisme, een Kerstmis met staatsreligie die gesticht werd door Constantijn de Grote, omdat het Woord van God de viering van de Kerstmis NIET ondersteunt, behoort het geweten van een christen daar niet aan gebonden te worden! (17) Wist u dat de nazi's het Kerstfeest vierden in Auschwitz en andere vernietigingskampen, terwijl zij bezig hielden met het vermoorden van het Joodse volk, Gods eigen volk. Daarom is het niet verantwoord om zo'n onbijbelse en heidens feestdag zoals de Kerstmis te vieren. Het wordt hoog tijd dat alle ware en Bijbelgetrouwe gelovigen echt moeten teruggaan naar de eenvoud in Jezus Christus, zoals Hij Yeshua HaMasjiach genoemd wordt, en zelf en vurig strijden voor dat oorspronkelijke geloof, dat eens werd overgeleverd aan de ware heiligen! De Bijbel zegt heel duidelijk:

"De zuivere en onbevlekte godsdienst voor God en den Vader is deze: wezen en weduwen bezoeken in hun verdrukking, en zichzelven onbesmet bewaren van de wereld."
Jakobus 1:27

God belooft ons zegeningen indien we aandachtig naar Hem luisteren en Hem gehoorzamen, gelijk staat geschreven:

"En het zal geschieden, indien gij der stem des HEEREN, uws Gods, vlijtiglijk zult gehoorzamen, waarnemende te doen al Zijn geboden, die ik u heden gebiede, zo zal de HEERE, uw God, u hoog zetten boven alle volken der aarde. En al deze zegeningen zullen over u komen, en u aantreffen, wanneer gij der stem des HEEREN uws Gods, zult gehoorzaam zijn."
Deuteronomium 28:1-2

Maar het niet luisteren naar de stem van God en Zijn Woord en Hem ongehoorzaam zijn brengt helaas vervloekingen met zich mee, zoals staat geschreven:

"Daarentegen zal het geschieden, indien gij der stem des HEEREN, uws Gods, niet zult gehoorzaam zijn, om waar te nemen, dat gij doet al Zijn geboden en Zijn inzettingen, die ik u heben gebiede; zo zullen al deze vloeken over u komen, en u treffen."
Deuteronomium 28:15

Het ligt niet aan mij om u ervan te overtuigen dat de viering van de Kerst niet thuishoort in ons geloof. Het ligt aan God dat Zijn Heilige Geest u wel ervan zal overtuigen. Het is ook niet de bedoeling om een leerstelling te houden of wetticisme te promoten. Ieder individu heeft zijn/haar eigen verantwoording dat hij/zij aan de Schepper van alle dingen moet afleggen. En wees ook niet onwetend omtrent de ware en duistere oorsprong van de Kerstmis. Voor veel mensen is het Kerstfeest een gewoonte om cadeau's aan elkaar te geven. Dat klinkt heel mooi. Maar...God heeft ons een allergrootste cadeau gegeven: Zijn geliefde en eniggeboren Zoon Jezus Christus ofwel Yeshua HaMasjiach. 

"Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe. Want God heeft Zijn Zoon niet gezonden in de wereld, opdat Hij de wereld veroordelen zou, maar opdat de wereld door Hem zou behouden worden. Die in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar die niet gelooft, is alrede veroordeeld, dewijl hij niet heeft geloofd in den Naam des eniggeboren Zoons van God."
Johannes 3:16-18

 Ik hoop dat God uw ogen heeft geopend en u ook ervan overtuigd heeft. Om Sions wil zal ik niet zwijgen. God zegene u.

                                                                                  Paul Parker

Het auteursrecht van dit artikel ligt bij de blogger. Zonder toestemming van blogger Paul zijn vermenigvuldiging, eigen gebruik en publicatie in een ander blog of website verboden.

Bronnen en referenties:

  (1) Eerste Nederlandse Systematisch Ingerichte Encyclopaedie 1952
  (2) Bijbelse Encyclopedie, vijfde druk 1975 
  (3) A Dictionary of early christian beliefs
  (4) Wanneer men Kerst begon te vieren.. Door Peter en Rolanda Noordzij
  (5) Wat is er met Kerstmis? Door Joyce de Jongh
  (6) De Mysterie Godsdienst van Babylon. Door Ralph Woodrow
  (7) Israël en de Kerk: De Sabbat vieren. Door Christenen voor Israël
  (8) Elseviers wereldgeschiedenis 1969
  (9) Wanneer werd Jezus echt geboren? Door Peter en Rolanda Noordzij
(10) Past Kerstmis in Gods Kalender? Door Miel Vanbeckevoort en Arno Lam
(11) nl.wikipedia.org/wiki/Kerstmis
(12) Het Kerstverhaal. Door Peter en Rolanda Noordzij 
(13) De geschiedenis van Kerst (voor de geboorte van Jezus). Door Peter en Rolanda Noordzij
(14) Kerstboom en andere...gewoontes. Door Peter en Rolanda Noordzij
(15) nl.wikipedia.org/wiki/dennenboom
(16) Diverse bronnen
(17) De oorsprong van Kerst. Door Marc Verhoeven