Vrede tussen Israël en Egypte ten dode opgeschreven

De voorgeschiedenis

De Egyptische president Anwar Sadat schreef geschiedenis, toen hij als het eerste Arabische staatshoofd op bezoek in november 1977 in Israël kwam en de Knesset, het Israëlische parlement, toesprak. Hij reikte zijn hand toe aan de Joden en bracht deze vrede, die een einde moest maken aan de vijandelijkheden tussen Egypte en Israël. Het nieuws werd wereldkundig bekend gemaakt. Op 17 september 1978 ondertekenden de Israëlische premier Menachem Begin en de Egyptische president Anwar Sadat dankzij de Amerikaanse president Jimmy Carter een vredesverdrag dat als het Camp David akkoord de geschiedenis inging. Het akkoord werd genoemd naar Camp David, het buitenverblijf van de Amerikaanse president. Bij de Camp David akkoorden had Egypte het bestaansrecht van Israël erkend. Als "tegenprestatie" van de erkenning van de Joodse staat kreeg Egypte de Sinaïwoestijn terug, die Israël na de zesdaagse oorlog in 1967 veroverd had. Het akkoord voorzag ook in autonomie voor de Palestijnen.

Bij aankomst in Israël werd president Sadat (midden)
verwelkomd door Israëlische premier Menachem Begin
(links) en de Israëlische president (rechts)

The New York Times

Time Cover 1978: Sadat,
Man van het Jaar.

Anwar Sadat (links), Jimmy Carter(midden)
en Menachem Begin (rechts) drukten hun handen.
Het Camp David akkoord werd een feit.

De "edelmoedige" daad van Sadat werd niet in dank afgenomen door de Arabische landen. Als straf werd Egypte uit de Arabische liga gezet. En Sadat betaalde een zeer hoge prijs voor het sluiten van vrede met Israël met zijn leven, toen hij in 1981 door moslimextremisten die in opdracht van de Moslim Broederschap handelden, vermoord werd. De wereld was diep geschokt door de moord op de Egyptische president Sadat. De vermoorde Sadat werd opgevolgd door de nieuwe sterke man van Egypte, Hosni Moebarak. Onder Moebarak waren de Camp David akkoorden redelijk nageleefd en de diplomatieke betrekkingen tussen Egypte en Israël werden nog steeds ondergehouden. Begin 2011 braken massale volksbetogingen, die gericht zijn tegen het autoritaire regime van Hosni Moebarak, in Egypte in navolging van Tunesië uit. De betogers eisten aftreden van Moebarak en verkiezingen, maar Moebarak weigerde in te gaan op de eisen. De sfeer was erg geladen. Ook riepen de Egyptische demonstranten anti-Israëlische leuzen. En ze verbrandden de Israëlische vlag. In Egypte heersen er nog altijd anti-Joodse en anti-Israëlische sentimenten. Zie de foto dat door de Nederlandse media nog nooit aan ons vertoond wordt;

Toen de demonstraties bleven aanhouden en de druk op de Egyptische president groeide met de dag. Op 11 februari trad Moebarak die voor de druk gezwicht was, af en droeg hij zijn taken over aan het leger. Toen de betogers ervan hoorden, dansten ze uitzinnig van vreugde en het feest werd gevierd. Het Egyptische leger kwam wel tegemoet aan twee belangrijkste eisen van de betogers om het parlement te ontbinden en de grondwet ongeldig te verklaren. Het leger zou 6 maanden aan de macht blijven zodat er presidents-en parlementsverkiezingen zouden worden gehouden.

Israëlische reacties op het aftreden van Moebarak.

Door de aanhoudende onrust in de Arabische wereld houdt Israël zich afzijdig, terwijl het Westen aan roekeloze avontuur begint door zich in de binnenlandse gelegenheden van Libië te mengen. Israëlische commentaren op de "Arabische lente" worden niet gegeven. Toen Moebarak van het politieke toneel verdween, zijn de huidige ontwikkelingen in Egypte met argusogen nauwlettend gevolgd door Israël. 

Anders dan de westerse reacties op het aftreden van Moebarak waren de reacties in Israël zeer bezorgd. In Israël is men pessimistisch over de duurzaamheid van vrede tussen Egypte en Israël. De westerse politici reageren opgetogen op de val van Moebarak en beweren dat Egypte een stap naar democratie had genomen, terwijl Israël de huidige ontwikkelingen heel anders ziet. Op 28 februari verklaarde de Israëlische minister van defensie Ehud Barak op de Israëlische radio dat Egypte nooit een westerse democratie kan worden. Volgens hem is Egypte geen pluralistische maatschappij. (1) Zijn visie is juist, omdat Egypte een moslimland is en de democratie in de moslimwereld nauwelijks ontwikkeld kan worden. In de islam ontbreekt pluralisme volkomen, die de voorwaarde voor de volwaardige democratie moet zijn. Helaas maken de westerse leiders een grote denkfout dat de democratie naar westers model in de Arabische wereld vanzelf zou komen. Het is zeker dat de geschiedenis hen ongelijk zal geven.

"Egypte heeft zijn status in het gebied volledig verloren, terwijl Turkije en Iran rijzende sterren zijn geworden,"wist de voormalige Israëlische ambassadeur in Caïro, Zevi Mazel, aan Ynetnews te vertellen. "Zolang we Moebarak hadden, was er geen vacuüm in onze betrekkingen met de regio. Nu zijn we in grote problemen!" Israel Today schetst een beeld van de machtsbalans in het Midden-Oosten: in de eerste plaats, hoewel de vrede tussen Israël en Egypte onder Moebarak koel was, zorgde hij wel voor evenwicht bij Israël's rivaliteit met Iran en de oplopende spanningen met Turkije. Zoals de situatie er nu uitziet, is er geen regionale Arabische supermacht dat de balans in het voordeel van Israël doet doorslaan. (2) "Er wordt gevreesd dat als de Egyptenaren de Sinaï niet meer onder controle krijgen, dit kan uitgroeien tot een grote bedreiging voor Israël,"wist een regeringsbron te melden aan The Jerusalem Post. (1) Over de rol van de Amerikaanse president Barack Obama, die in deze machtswisseling van het Egyptische regime had gespeeld, zijn veel vraagtekens gezet. "Gedurende de twee weken van protesten tegen de regering, toen Obama zich voegde bij de vele Egyptenaren die de onmiddelijke afzetting van Moebarak eisten, heeft de president van de Verenigde Staten, nagelaten er op te wijzen dat wie dan ook Egypte hierna overneemt, het vredesverdrag met Israël moet honoreren. Obama's veel langere reactie op de val van Moebarak noemde Israël of het Egytische vredesakkoord met de Joodse staat in het geheel niet,"schreef Israel Today. (2) Het lijkt of Barack Obama geen woord over Israël en de Camp David akkoorden met opzet heeft gerept. Bovendien was Moebarak een trouwe bondgenoot van Amerika geweest. Obama had hem gewoon laten vallen ten voordele van de Egyptische oppositie. De Israëlische analist dr. Aaron Lerner, directeur van Indepentent Media Review and Analysis (IMRI), vat uitstekend samen waarom dit zo verontrustend is voor Jeruzalem;"De zeer ongelukkige boodschap van Obama aan de Egyptenaren in het bijzonder en de Arabische wereld in het algemeen, dat wat hem betreft, het op zijn best van tertiair belang is of Egypte het vredesverdrag nu Israël honoreert." (2) Michael Scheuer, voormalig hoofd van de Osama bin Laden afdeling van de CIA, had verklaard dat Barack Obama geen kaas gegeten heeft van de Midden-Oosten politiek. Hij zei dat westerse politici moeten aanvaarden dat het conflict en de huidige ontwikkelingen in het Midden-Oosten te wijten zijn aan het buitenlands beleid van de Amerikaanse president. (3) Volgens Michael Scheuer kunnen de westerse politici niet ermee leven dat de betogingen in het Midden-Oosten hoe dan ook niks te maken hebben met verkiezingen of democratie of vrijheid. De voormalige CIA-agent is blijkbaar goed op de hoogte van de achtergronden van de Arabische lente en zijn inzicht en uitspraak bewijzen dat de westerse politici bijzonder slecht geinformeerd en naïef zijn ten aanzien van de huidige ontwikkelingen in het Midden-Oosten. Benjamin Ben-Eliezer, leider van de Arbeiderspartij en voormalig minister van defensie had voor de legerradio helemaal geen goed woord over Barack Obama en zei;"Ik denk dat de Amerikanen zich nog steeds niet realiseren hoe groot de ramp is waar ze het Midden-Oosten in hebben geduwd." Ook hekelde een Israëlische vooraanstaand columnist de Amerikaanse president Obama voor "de verkoop van Moebarak voor een pot linzen en het niet begrijpen van het Midden-Oosten." "Onze conclusie in Israël moet zijn dat de man in het Witte Huis ons ongezien dreigt te verkopen,"aldus de columnist. (4)

De gevaarlijke ontwikkelingen wijzen in een ander richting

Tijdens de massabetoging op het Tahrirplein in Caïro werd een aanslag op gasleiding in het noorden van de Sinaïwoestijn gepleegd.  (5) Door het gebied lopen gasleidingen naar Israël en Jordanië. De gasleiding is voor Israël van groot belang. Egyptisch gas wordt voornamelijk gebruikt voor een kwart van huishoudens en elektriciteitscentrales in Israël. De aanslag leek het werk van de Bedoeïenen te zijn. Later werd er weer een aanslag op gasleiding gepleegd. Volgens de Egyptische autoriteiten maakten de daders misbruik van de anti-Moebarak betogingen. Er heerste chaos in de Sinaï. Er waren meldingen dat de Egyptische politie op de vlucht sloegen, toen tientallen politieposten aangevallen werden door Bedoeïenen die gebruik maakten van raketten. Israël vreest dat de Sinaï een broedplaats voor terrorisme zal worden. Hamas zou de Sinaï als uitvalsbasis gaan gebruiken om in Israël aanslagen te plegen, met het oog op Eliat, een Israëlische kustplaats, die bij de toeristen erg in trek is. Volgens de Israëlische bronnen is Iran bezig met de opbouw van een smokkelnetwerk in de Sinaï zodat het gebruikt kan worden voor massale wapenlevering aan de Gazastrook. (6) Tijdens de Egyptische Revolutie waren duizenden gevangenen op 30 januari uit zeker vier gevangenissen ontsnapt. Onder de gevangenen waren er zware criminelen en moslimextremisten. De gedetineerden stichtten brand en gingen op de vuist met de bewakers, waarna ze uitbraken. (5) Ze kregen vooral hulp van groepen gewapende mannen, die de gevangenissen bestormden. Tijdens de onrust in Egypte en na de val van Moebarak werden aantal Koptische christenen aangevallen en vermoord. Er werden ook aanslagen gepleegd op de Koptische kerken. Op 1 januari 2011 vielen in de Egyptische stad Alexandrië 21 doden en ruim 20 gewonden, toen een autobom ontplofte bij een Koptische kerk. De bom ging af, toen de Koptische christenen na een Nieuwjaarsdienst naar buiten gingen. (4)
De aanslagen lijken het werk van de moslimmilitanten te zijn. Een ander zorgwekkende ontwikkeling was dat de Palestijnse president Abbas en de Hamasleider Khaled Mashal op 15 mei in Caïro bijeen kwamen om hun handtekeningen te zetten onder het 'verzoeningspact' dat beide partijen op 27 april hadden gesloten. Ze hielden besprekingen over de vorming van een interim regering, het samenstellen van de Palestijnse Nationale Raad en voorbereidingen voor de verkiezingen. Israël wees de samenwerking tussen de PA en de Hamas volledig af en bestempelde dit als een overwinning van het terrorisme. (6) Op 28 april werd de Egyptische grens met Gazastrook geopend en de blokkade was geheel opgeheven. De Opperste Raad van de Egyptische strijdkrachten die na de val van Moebarak de macht overnam, had besloten dat de grens elke dag van 9.00 uur 's ochtends tot 21.00 's avonds wordt geopend als 'onderdeel van pogingen om een eind te maken aan de Palestijnse verdeeldheid en nationale verzoening te bewerkstellingen.' Alleen op vrijdagen en feestdagen blijft de grensovergang dicht. Onder Moebarak werd de blokkade van de Gazastrook ingesteld, nadat Hamas in 2007 op gewelddadige wijze de macht in Gazastrook overnam. De NRC-correspondent schreef over de motieven achter de openstelling van de grens;"De Egyptische maatregelen worden dan ook gezien als een poging om tegemoet te komen aan de eigen publieke opinie, daar waar vroeger geopolitieke belangen en de strategische alliantie met de VS en Israël prioriteit waren. Dat er in Egypte verkiezingen aankomen, en politici voor het eerst rekening moeten houden met de kiezer, is daar niet vreemd aan. Volgens een recente opiniepeiling van het Pew Research Center is slechts 36 procent van de Egyptenaren voorstander van het behoud van het vredesakkoord tussen Egypte en Israël uit 1979." (7) De Palestijnse minister van Buitenlandse zaken was erg blij met het openstellen van de grens, noemde dit een mooi gebaar van de Egyptenaren en zei opgetogen;"We waarderen de beslissing van onze Egyptische broeders om het proces van het oversteken van de grens te vereenvoudigen." (5)
Inderdaad wijzen deze gevaarlijke en verontrustendbare ontwikkelingen in een heel ander richting dat het ongunstig is voor Israël, maar ook voor het Westen! 

Is het Camp David akkoord ter ziele gegaan?

Nu rijst er een grote vraag of de Camp David akkoorden nog nageleefd kunnen worden door de nieuwe Egyptische machthebbers. De Egyptische seculiere oppositiepartij al-Ghad (Morgen) vindt dat het vredesverdrag met Israël moet worden beëindigd. De leider van de oppositie, Ayman Nour, verklaarde dat de Camp David akkoorden voorbij zijn. Iran was blij met de samenwerking tussen Hamas en de PA en hoopt nu dat beide partijen tegen de "zionistische bezetting" zullen vechten. Iran, een fel tegenstander van het Camp David akkoord, prees de rol van het "nieuwe Egypte" bij de bemiddeling tussen Hamas en de PA en zei te hopen dat de grens met Gazastrook snel geopend zal worden. Sinds de val van Moebarak zijn Iran en Egypte naar elkaar toegegroeid. (6)
Mahmoud al-Zahar van Hamas hoopt dat Egypte geen gas meer zal leveren aan Israël. Dit verklaarde hij tijdens een interview voor de krant Asharq Alawsat. "Egypte moet Gaza ook helpen door elektriciteit en olie te leveren." Al-Zahar noemt Israël als "de grootste verliezer bij de ontwikkelingen in Egypte." Ook constateerde hij dat de macht van de Verenigde Staten tanende is en India en China de nieuwe dominante wereldleiders worden. (6) (8) De grootste bedreiging voor de Camp David akkoorden is de Moslim Broederschap. Tijdens de omwenteling in Egypte was de Moslim Broederschap opvallend terughoudend geweest. Mogelijk had deze machtige en invloedrijke moslimorganisatie een strategie gekozen om tijdens de grote betogingen tegen het regime van Moebarak afzijdig te blijven. Wel heeft de Moslim Broederschap geprofiteerd van de val van Moebarak en nu een vrij spel gekregen. Eind april 2011 kondigde de Moslim Broederschap aan een nieuw politieke partij te hebben opgericht om mee te doen aan de Egytische parlementsverkiezingen in september dat jaar. (5) De nieuwe partij heeft de naam gekregen; Vrijheid en recht. Laat u niet misleiden door de islamitische termen vrijheid en recht! Vroeger dacht men in het Westen dat het door de Sovjets veelgebruikte term 'Mir' hetzelfde was als de westerse term vrede. Echter zijn de oosterse termen heel anders dan de westerse! De negentiende eeuwse Britse schrijver Ruyard Kipling (de auteur van het wereldberoemde Jungleboek) wees erop dat Oost en West niet samen kunnen gaan. De door de Moslim Broederschap gebruikte termen 'vrijheid en recht' zijn alleen maar bedoeld om het Westen te misleiden. De in 1928 opgerichte radicale Moslim Broederschap streeft ernaar een Kalifaat te stichten dat de hele islamitische wereld zou omspannen. Het streeft ook naar een theocratisch staatsvorm, een regering die op de Koran en de Soenna moet zijn gebaseerd, en het indammen van westerse invloeden in de moslimwereld. Nu beweert de Moslim Broederschap dat de nieuwe politieke partij Vrijheid en Recht niet theocratisch is. Adolf Hitler beweerde ook tijdens de Rijksverkiezingen in Duitsland in 1933 dat zijn nazi-partij niet naar dictatuur streefde! Het blijkt dat de Moslim Broederschap dezelfde taktiek als die van Adolf Hitler gaat gebruiken; meedoen aan verkiezingen langs de legale wegen en meespelen met de democratische spelregels. Na de mislukte putsch in München in 1924 bedacht Adolf Hitler die een gevangenisstraf had uitgezeten, een nieuwe taktiek. Hij zei;"Ik zal de democratie gebruiken om haar te vernietigen." Hij, een anti-democraat, werd een democraat, deed mee aan de verkiezingen, hield keurig aan de democratische spelregels en won de verkiezingen in 1933 inderdaad. Toen hij rijkskanselier werd, gaf hij meteen een dolkstoot aan de democratie in het vooroorlogse Duitsland en de dictatuur werd gevestigd. Ook de communisten hanteerden dezelfde taktiek in het naoorlogse Oost-Europa en hadden aan de verkiezingen meegedaan. De westerse politici moeten er rekening meehouden dat de Moslim Broederschap wel van plan is de Sharia in Egypte in te voeren! Ook maakt de Moslim Broederschap geen geheim van dat als het ooit aan de macht komt, zal Egypte weer in staat van oorlog met Israël gebracht worden. En alle Camp David akkoorden zouden opgezegd worden. Het is niet ondenkbaar dat Egypte binnen korte tijd als een rijpe appel in de handen zal vallen van de Moslim Broederschap en een streng islamitische staat gevestigd zal worden met de Sharia als de 'leidraad voor het volk.' Uit een opiniepeiling, uitgevoerd door het Pew Research Center in Egypte, blijkt het dat 75 procent van de Egyptenaren achter de Moslim Broederschap staat hetgeen het de radicale groep een buitengewoon goede kans geeft om de macht in het Egyptische parlement over te nemen bij de komende verkiezingen. De meerderheid van de Egyptenaren staat positief tegen een grotere rol van de islam op de politiek en de samenleving en keurt het stenigen van overspeligen, het geven van zweepslagen en afhakken van handen van dieven en het vermoorden van moslims die zich bekeren tot een ander geloof goed! (4) Moebarak had tevergeefs geprobeerd vrouwenbesnijdenis, eerwraak en gedwongen huwelijk uit te roeien. Zonder succes. Want de invloed van de islam op de Egyptische samenleving is veel te groot. Het is zo goed als zeker dat als de Moslim Broederschap aan de macht komt, zal het vredesverdrag met Israël nietig verklaard worden en de staat van oorlog met Israël zal afgekondigd worden. De Israëlische oud-opperbevelhebber deelde mede dat Israël ernstig rekening moet houden met het beëindigen van het vredesakkoord door Egypte. Hij benadrukte dat het vredesverdrag voor Israël van groot belang is, en hij hoopte dat dit gehandhaafd blijft, maar...Israël is wel klaar voor het feit wanneer dit niet zo mocht blijken. (1) 

Egypte in het licht van de Bijbel

De Bijbel voorzegt allang dat de vrede tussen Israël en Egypte ten dode is opgeschreven! In het licht van de Bijbel is Egypte naast Israël een hoofdrolspeler. Israël en Egypte hebben hun unieke plaats in de wereldgeschiedenis gehad en spelen gezamenlijk nog altijd de hoofdrol. In de eindtijd zal Egypte ongetwijfeld opnieuw een hoofdrol gaan spelen, zoals Egypte tijdens de zesdaagse oorlog in 1967 en de Jom Kippoeroorlog in 1973 het voortouw nam. Het doet ons wel denken aan de woorden van William Shakespeare: de wereld is een schouwspel en alle mannen en vrouwen zijn slechts acteurs. Door de Bijbelse geschiedenis bestaat er een haat-liefde verhouding tussen Israël en Egypte; Jozef werd de onderkoning in Egypte, het volk Israël leefde in slavernij in Egypte en werd tijdens de wonderbaarlijke uittocht uit Egypte bevrijd door God. Koning Salomo van Israël trad in het huwelijk met de dochter van de Farao van Egypte. (I Koningen 11:1). De profeet Jeremia moest gedwongen met de overgebleven Joden die niet naar Babel werden meegevoerd, naar Egypte vluchten. Jozef en Maria vluchtten met hun kind Jezus naar Egypte voor koning Herodes, want Herodes wilde Jezus doden. (Matthéüs 2:13-18). En nog veel meer voorbeelden uit de Bijbel. Westerse commentatoren, politici, linkse activisten, media en dominees en predikanten zijn erg verward over Israël en kunnen niet iets afweten van Israël en de rol van Egypte, als we de Bijbel niet ten volle begrijpen!! Wie verward is over Israël, is niet alleen verward over de Bijbel, maar ook over Egypte!! Hoewel Israël, Joden en Jeruzalem in de Bijbel, zowel het Oude Testament als het Nieuwe Testament, vele honderden keren genoemd worden, wordt Egypte 378 keren genoemd in de Bijbel!! Dat is werkelijk uniek. In de Bijbel wordt er ook groot aantal keren geprofeteerd over Egypte. 

Israël maakt een grote fout door een vredesverdrag met Egypte te sluiten. Het door Israël ondertekenen van het vredesverdrag met Egypte verdient helemaal géén goedkeuring van God! Maar..het is wel begrijpelijk maar totaal verkeerd dat Israël onder druk van de Amerikaanse voormalige president Jimmy Carter die veel later verraad pleegt aan Israël, het verdrag moest ondertekenen! Ook de Amerikaanse druk is nooit goedgekeurd door God! Israël begaat inderdaad een grote vergissing op Egypte te kunnen vertrouwen. De profeet Jesaja had ernstig gewaarschuwd niet op Egypte te vertrouwen.

"Zie, gij vertrouwt op die geknakte rietstaf, op Egypte, die, als iemand daarop steunt, hem in de hand dringt en ze doorboort: zó is Farao, de koning van Egypte, voor allen die op hem vertrouwen."
Jesaja 36:6

Een ander Schriftwoord zegt ook;

"wee, de opstandige kinderen, luidt het Woord des Heren, die een plan maken, dat echter niet van Mij komt, en een verbond sluiten, dat echter niet uit Mijn Geest is, om zonde op zonde te stapelen; die op weg gaan naar Egypte zonder Mij te raadplegen, om toevlucht te zoeken onder de bescherming van Farao en om te schuilen in de schaduw van Egypte. Maar de bescherming van Farao zal u tot schande worden en het schuilen in de schaduw van Egypte tot smaad."
Jesaja 30:1-3

De waarschuwing geldt niet alleen voor Israël maar ook voor het Westen! De westerse leiders als Barack Obama, David Cameron, Mark Rutte, Nicolas Sarkozy en Angela Merkel vertrouwen erop dat Egypte een 'volwaardige democratie' zou worden, als er verkiezingen in Egypte gehouden zouden worden en wie de verkiezingen gewonnen zou hebben! Echter zal hun vertrouwen misplaatst zijn, als het blijkt dat Egypte niet een democratisch maar een radicaal islamitisch staat wordt. En het vredesverdrag met Israël zal spoedig een vodden papier blijken. Een dode letter zonder enige betekenis. De Bijbel voorspelt ook dat Egypte samen met andere Arabische landen ten strijde tegen Israël zal trekken!

Israël zal moeten leren alleen op de Here God te vertrouwen en niet op een supermacht als Egypte. Ook niet op Amerika en de EU! Amerika, Egypte en de EU zijn het vertrouwen van Israël niets waard, zoals het staat geschreven in de Schriften;

"Wee hun die naar Egypte trekken om hulp, die steunen op paarden en vertrouwen op wagens, omdat zij talrijk zijn, en op ruiters, omdat zij machtig in aantal zijn, maar de blik niet richten op de Heilige Israëls en naar de Here niet vragen. Maar ook Hij is wijs, Hij doet het kwaad komen en neemt Zijn woorden niet terug; Hij richt Zich tegen het huis der boosdoeners en tegen de hulp door de bedrijvers van ongerechtigheid verleend. De Egyptenaren daarentegen zijn mensen en GEEN God, en hun paarden zijn vlees en geen geest; daarom zal de Here Zijn hand uitstrekken, zodat de helper struikelt en de geholpene valt, en zij allen tezamen vergaan."
Jesaja 31:1-3

Moshe Dayan (links) en Anwar Sadat (rechts) in
gesprek. Let goed op Sadat's stropdas met
hakenkruis motief!!

Bid voor Israël en vrede voor Jeruzalem. Bid ook dat de ogen van Israël geopend zal worden dat Amerika en de EU géén echte vrienden zijn voor het Joodse volk en de Here God alleen de echte en betrouwbaarste bondgenoot van Israël is! In de nabije toekomst zal Israël in grote benauwdheid verkeren, maar de Here zal Zijn volk Israël verlossen uit de hand van Israëls vijanden. God zegene u. Om Sions wil zal ik niet zwijgen.

                                                                 Paul

Bronnen en referenties:

(1) Jerusalem Post, Infonu.nl/nieuws Israël
(2) Israel Today
(3) Gazet van Antwerpen
(4) Egypte zal tot een woestenij worden.. Door Franklin Ter Horst
(5) NOS nieuwsarchief
(6) Infonu.nl/nieuws Israël
(7) NRC Handelsblad
(8) Israel National News, Infonu.nl/nieuws Israël