Reisverslag blogger: Suriname

Voorwoord blogger

Beste Lezers, allereerst wil ik m'n excuses aanbieden voor mijn afwezigheid. Meer dan twee maanden lang heb ik niet van me laten horen. Nieuwe artikelen verschijnen de laatste twee maanden niet op mijn blog. Jullie vragen zich vast en zeker af waar ik gebleven ben. Begin september ging ik op vakantie. Het land van bestemming was Suriname. Inderdaad was ik op vakantie in Suriname geweest. Mijn oom die in Suriname woont, had mij uitgenodigd om bij hem te komen logeren. Dus hoefde ik niet in een hotel te overnachten. Ik hou van reizen. Ik ben niet alleen zomaar een reiziger maar ook een romanticus, avonturiër en ontdekker. Jaren geleden maakte ik twee wereldreizen. Ik reisde met een groep mensen door de Verenigde Staten en Canada en ervaarde bijzondere belevenissen. Ik ben al twee keer in Amerika geweest. Ik heb heel wat gezien en beleefd. Ik bezocht ook wereldsteden Londen, Parijs, San Francisco, Los Angeles, New York, Montréal. San Francisco en Parijs zijn mijn grote favoriete steden. Ook hou ik van tropische eilanden. Als kind was ik een keer in Curaçao geweest. Toen ik klein was, ging ik vaak met mijn moeder naar Suriname en Italië. Aan die twee landen heb ik veel goede herinneringen. Ik ben al jaren niet meer in Suriname geweest... tot op 'n dag mijn oom mij had uitgenodigd om bij hem in Suriname te komen logeren. De kans had ik gegrepen en ging naar Suriname. Nu ik weer terug in Nederland ben, schrijf ik een artikel over mijn belevenissen in Suriname. Ook bedocumenteer ik mijn artikel. Dat is erg belangrijk voor de lezers.

Suriname, een fascinerend en kleurrijk land..

Ik merk dat veel Nederlanders nogal vooroordelen jegens Suriname en de Surinamers koesteren. Als ze de naam Suriname horen, denken ze haast aan cocaïne, bolletjesslikkers, Desi Bouterse, enz. Toen ik een scholier was en op een middelbare school zat, maakte iemand een domme opmerking over Surinamers. Hij zei dat alle Surinamers messentrekkers zijn. Zijn boute bewering berust niet op waarheid. Deze opmerking is vast en zeker rascistisch. Er berusten heel veel misverstanden en vooroordelen wat Suriname en de Surinamers betreft. Zelfs de media helpen in verband met cocaïnehandel en Surinaamse bolletjesslikkers een stereotype en negatieve beeld van Suriname te creëeren. Het stereotype beeld is echt verkeerd. De voormalige Surinaamse president Ronald Venetiaan merkte op dat Suriname voor veel Nederlanders 'een-ver-van mijn-bed-show' is. Er zijn al zoveel leugens en halve waarheden over Suriname gesproken. Inderdaad heerst er zoveel onwetendheid over Suriname, want de gemiddelde Nederlander wordt via krant, radio, TV en internet bijna dagelijks geconfronteerd met Suriname en zijn bewoners. Evenals ontmoet de Nederlander de Surinamer in woon- en werkomgeving, op de scholen, op het podium van het theater en in de sport. Vier jaar geleden eisten bijvoorbeeld een aantal Kamerleden in politiek Den Haag dat er 100-procent-controles op vluchten naar Schiphol gehouden moeten worden. Alleen GroenLinks en Partij voor de Dieren vonden deze controles onmenselijk. Dat heeft vooral te maken met het natuurlijke gevolg van de eeuwenoude, vroegere koloniale relatie tussen de twee landen. Gelukkig zijn er ook goede TV-programma's en websites die een objectieve beeld van Suriname weergeven. Zeer terecht schreef IR.J.TJ. Wassink, een auteur van 'Kijk op Suriname';

"Wil men Suriname, de Surinamer en de Surinaamse problemen begrijpen, dan moet men allereerst iets afweten van de achtergronden, van het decor, en dat decor is het land Suriname zelf. Suriname is een fascinerend land, niet alleen door zijn geschiedenis en natuur, maar vooral door zijn veelvormig bevolkingspatroon dat op alle uitingen van deze levensgemeenschap zijn stempel drukt: op leven, werken en wonen, op de taal en de bouwstijl, op de religie en de politiek, op de voedingsgewoonten en de cultuur." (1)

De auteur wijst er ook op een feit dat als iemand met een gedragspatroon, zoals de Surinamer, nogal afwijkt van het Nederlandse, dan heeft dit vooral te maken met een andere kijk op leven en werken dan de onze. Ook blijkt dat de Surinamer op de Nederlander soms 'vreemd' overkomt doordat hij aan de ene kant een 'vreemdeling' is en aan de andere kant juist sterk Nederlands georiënteerd is. Daardoor vallen de kleine verschillen extra op. Zoals de heer Wassink zei, vindt de Nederlander dat de Surinamer een Nederlander zou moeten zijn, en ervaart het dus als vreemd dat de Surinamer het niet is. Veel autochtone Nederlanders schijnen te vergeten dat veel Surinamers in Nederland goed geïntegreerd zijn in de Nederlandse samenleving, terwijl veel Turken en Marokkanen moeite hebben met hun integratie. Mijn Surinaamse familieleden die in Nederland wonen, zijn goed geïntegreerd in de samenleving. Enkele familieleden zijn getrouwd met Hollanders. Bovendien vergeten ook de meeste Nederlanders dat Suriname een originele kleurrijke cultuur heeft, terwijl Nederland tegenwoordig een multiculturele samenleving heeft. In tegenstelling tot Suriname loopt het multiculturalisme in Nederland op een fiasco uit, zoals premier Mark Rutte en voormalige minister van Buitenlandse Zaken Maxime Verhagen in 2011 hadden erkend. Het falen van het multiculturalisme in Nederland is vooral te wijten aan het progressieve beleid en de weigering van bepaalde bevolkingsgroepen om te integreren in de samenleving. Veel Nederlandse politici hebben geen inzicht in de geschiedenis. Daarom herhaalt de geschiedenis zich telkens weer. In de negentiende eeuw en in het begin van de 20ste eeuw tot aan de Tweede Wereldoorlog had de toenmalige Nederlandse regering grote aantallen contractarbeiders in Brits-Indië (India), in China en op Java geronseld en naar Suriname gehaald om in plantages te laten werken, omdat de koloniale overheid vreesde dat de afschaffing van de slavernij tot de instorting van de plantagelandbouw zou leiden. Zo ontstond er een grote etnische verscheidenheid in Suriname. Dit is een resultaat van de agressief gevoerde koloniale arbeidspolitiek die gericht was op de instandhouding van de plantagelandbouw. Deze kleurrijke verscheidenheid heeft geleid tot een veelvormige samenleving waarbinnen verschillende groeperingen betrekkelijk zelfstandig functioneren. Vandaag merken we dat de etnische veelvormigheid van Suriname in alle facetten van het land doorwerkt, wat het echt niet mogelijk is in Nederland. Maar in Suriname is er weinig sprake van echte culturele assimilatie, terwijl men in Nederland heeft gepoogd een experiment met een multiculturele samenleving uit te voeren. We weten allemaal dat het Nederlandse en Europese experiment met het multiculturalisme op een grote mislukking is uitgelopen. Merkwaardig genoeg heeft Nederland in de vorige eeuw een patroon herhaald door Turkse en Marokkaanse gastarbeiders naar binnen te halen. Precies hetzelfde zoals men met contractarbeiders deed. Maar...in tegenstelling tot Nederland die een kille klimaat heeft, is Suriname vanwege de grote etnische gevarieerdheid en een veelkleurige samenleving een UNIEK LAND! Ja, Suriname is en blijft een fascinerend en kleurrijk land. Hoewel er weinig sprake is van culturele assimilatie, hebben diverse Surinaamse bevolkingsgroepen in hun eigen land een gezamenlijk munt, vlag en politiek-, economisch- en sociale beleid. En ze zijn trots op hun gezamenlijke identiteit en de identiteit is uiteraard Surinaams. Zo kon Roy Ong Sioe Khing die niet in China of Hong Kong, maar in Indonesië geboren werd, vertellen dat hij in Suriname zijn thuis heeft gevonden. "Wat precies kan ik niet vertellen, maar dat beeld van Suriname liet mij niet meer los. Het deed mij terugdenken aan Indonesië." (2) Roy Ong Sioe Khing vertelde ook dat als mensen hem niet kennen, denken ze dat hij een Surinamer is. "Zo voel ik mij hier ook thuis. Het lijkt alsof ik in mijn vorig leven hier was geboren,"zei Roy. (2) Wist u dat de Surinaamse bevolkingsgroepen naast de officiële voertaal, het Nederlands, ook het Sranan oftewel het Surinaams spreken!? Hoewel het Surinaams, zoals Sranan genoemd wordt, van oorsprong creools is, wordt deze taal ook gesproken door andere Surinaamse bevolkingsgroepen. Dat is werkelijk uniek. In Suriname spreekt men wel twintig talen. Daarom is Suriname niet voor niets een uniek land. In Gods ogen is Suriname ook een zeer uniek land.

Vlag van de Republiek Suriname

Het is voor de lezer zo belangrijk om allereerst iets af te weten van de historische, culturele, economische en sociale achtergronden van Suriname. Omdat ik en mijn familie een Surinaamse achtergrond hebben, vind ik het ontzettend belangrijk om een objectieve kijk op Suriname te schetsen. Bovendien raad ik ieder lezer aan een boek, getiteld 'Kijk op Suriname' te gaan lezen. De auteur van het boek, de heer Wassink, heeft zelf jarenlang in Suriname gewoond en gewerkt en verschafte veel inzicht in het land en de verschillende bevolkingsgroepen. Zijn boek is absoluut een aanrader, want het bevat een zeer betrouwbare informatie over Suriname. Hoewel het boek in de meeste boekhandels waarschijnlijk niet meer te verkrijgbaar is, is het best mogelijk om bij een tweedehands of op een boekenmarkt te gaan kijken. Een ander boek is ook een absolute aanrader dat u beslist moet lezen. Er is ook een zeer goede website die alle informatie over Suriname geeft. 


Suriname biedt mogelijkheden

Als u niet weet waar Suriname eigenlijk ligt, dan zou u Google Earth moeten raadplegen en een digitale wereldatlas openen. Dan ziet u dat Suriname in ieder geval ver weg is en helemaal aan de noordkust van Zuid-Amerika ligt. Wist u dat Suriname ongeveer vier keer zo groot is als Nederland en circa 566.846 inwoners heeft!? Terwijl Nederland 17 miljoen inwoners telt, dichtbevolkt is en de open ruimte steeds krapper wordt, is de ruimte in Suriname zo open en overvloedig. Suriname ligt tussen twee en zes graden ten noorden van de evenaar en is dus een echt tropisch land met een gemiddelde temperatuur tussen de 23 graden en de 32 graden. Het land grenst in het oosten aan Frans Guyana en in het westen aan Guyana, het voormalige Britse Guyana. De drie landen worden samen wel de drie Guyana's genoemd. Van deze drie buren zijn er twee onafhankelijk, terwijl Frans Guyana een heel bijzondere aparte status heeft. Frans Guyana is een departement, dus in feite een 'provincie' van Frankrijk. Vol trots kan ik vertellen dat Suriname een heel mooie land op aarde is. Het is waar dat Suriname een veelheid van culturen heeft dat samengekomen is op een stukje van de aarde. Maar het land is rijkelijk gezegend met een natuurschoonheid. Het is grotendeels bedekt met ongerepte en adembenemende regenwouden. Onlangs zijn nieuwe en onbekende dier- en plantsoorten in het regenwoud van Suriname ontdekt. Het valt te hopen dat de prachtige en ongerepte regenwouden, de echte natuurlijke rijkdommen van Suriname, niet ten prooi vallen aan massale ontbossing, milieuvervuiling (met name goudwinning) en andere factoren, zoals het regelmatig gebeurt in Brazilië, Indonesië en andere delen van de wereld. Er zijn al zoveel bossen verloren gegaan. Immers, de regenwouden zijn de smaragden van Suriname! Voor iedere toerist is Suriname een hele unieke ervaring. Het land biedt inderdaad veel mogelijkheden en opent een nieuwe belevingswereld voor ieder toerist.

Mijn afkomst

Ik ben niet als een toerist naar Suriname gekomen om de rijk gevarieerde natuur te bewonderen, al hou ik veel van de natuur en van de dieren. Ook ben ik geen zakenman of zendeling. Ik ging alleen naar Suriname om bij mijn familie te logeren, want ik ben al jaren daar niet meer geweest. Bovendien is Suriname ook mijn geboorteland. Mijn familie is een wonderlijk mengeling van Creolen, Hindoestanen, Hollanders, Portugezen, Italianen, Joden, enz. Denk maar aan de Amerikaanse bevolking die ook een smeltkroes van verschillende bevolkingsgroepen is. Ook woont mijn familie tegenwoordig verspreid in Suriname, Nederland, Italië, de Verenigde Staten en Israël. Mijn uiterlijk zorgt voor veel verwarring bij mensen. Sommigen denken dat ik een Marokkaan ben. Een Turk hield vol dat ik een Turk ben. Anderen zeggen dat ik een Italiaan ben (opmerkelijk heb ik ook familie in Italië). Weer zeggen anderen dat ik uit India kom. Mijn voorouders van moeders kant kwamen inderdaad uit India. Ze waren als contractarbeiders naar Suriname geemigreerd. Weer zeggen anderen dat ik een Jood ben. Enzovoorts. Het lijkt wel alsof ik een kameleon ben. Vanwege mijn uiterlijk is het niet moeilijk voor mij om contacten met diverse mensen te leggen wat hun ras, huidskleur en afkomst betreft. Ook zou het ideaal zijn om vanwege mijn uiterlijk een wereldburger te zijn. Maar ik zie mezelf als een burger van het Koninkrijk van God en NIET als een wereldburger in aards zin. Omdat de familie van moeders kant Surinaams is, is mijn vader gewoon een Hollander.  Ik ben bijzonder trots op mijn afkomst en mijn familie, gezien het feit dat mijn grootvader van moeders kant, H.J. de Vries geheten, in de koloniale tijd een waarnemend gouverneur van Suriname was geweest. Mijn grootvader, H.J. de Vries (1878-1959), was een heel opmerkelijk man. Geboren in Suriname en opgegroeid in een arm gezin wist hij zich op te werken tot een gerespecteerd en invloedrijk zakenman. Hij begon al op 8 jarige leeftijd met het verkopen met spullen die hij zelf gemaakt had. Al spoedig bleek dat mijn grootvader een aanleg voor zakendoen had. Op 25-jarige leeftijd opende hij zijn kleine winkel. Zijn winkel was uitgegroeid tot een groot firma. Op 18 mei 1957 werd mijn grootvader als eerste Surinamer in de geschiedenis van Suriname waarnemend gouverneur van Suriname. Ik heb mijn grootvader persoonlijk nooit gekend, omdat ik toen nog niet bestond.

1957: Gouverneur H.J. de Vries

Zijn zoon Hein de Vries was ook een gouverneur van Suriname. Eén van mijn ooms, Erwin de Vries, staat als een beeldend kunstenaar bij zeer veel Surinamers bekend. Over het algemeen heeft mijn familie een zeer goede reputatie.

Enkele bijzonderheden

Toen ik op reis naar Suriname ging, duurde de vliegreis vanaf Schiphol naar Zanderij (Suriname) ongeveer acht uren. Als u Suriname wilt bezoeken, is het belangrijk om te weten dat u eerst een toeristenkaart moet kopen. De kaart is te koop bij een Surinaams consulaat, een aparte balie op Schiphol of op Zanderij. Het kost maar € 20,-. Wilt u langer dan drie maanden in Suriname verblijven, dan moet u eerst in Nederland de Machtiging Kort Verblijf aanvragen. Dit moet drie maanden voor vertrek en gaat niet altijd gemakkelijk. (3) Een advies dat u eerst voor het visum alvorens een ticket koopt. Het komt ook voor dat mensen door visumperikelen hun reisdatum moeten aanpassen. Nog een zeer belangrijk advies voor de reizigers; Ga allereerst langs bij de GGD voor vaccinaties: inenting tegen gele koorts, DTP en hepatitis A wordt absoluut aangeraden. Voor een lang verblijf wordt ook inenting tegen buiktyfus en hepatitis B geadviseerd. (3) De meesten van ons kennen een spreekwoord: voorkomen is beter dan genezen. Wat malaria betreft, is het niet noodzakelijk om te laten inenten tegen malaria. In Paramaribo komt malaria niet meer voor. Alleen als u diep in het binnenland van Suriname wilt vertoeven, is het wel noodzakelijk om de pil tegen malaria te nemen. Om meer te weten komen moet u allereerst de GGD raadplegen. Voordat ik naar Suriname ging, kreeg ik wel vaccinaties tegen tropische ziekten toegediend. Ook wordt u aangeraden eerst een reisgids Suriname te gaan kopen. Er is een zeer goede en betrouwbare reisgids die niet alleen de mooiste bestemmingen in Suriname beschrijft maar ook belangrijke informatie verschaft, te koop in de boekhandels (zie bronvermelding). Een goede raad voor u: Draag geen winterjas in Suriname, want als het vliegtuig in Zanderij landt, zult u bij het uitstappen merken dat het zeer warm is alsof u het benauwd krijgt. In Suriname is het altijd warm dat we van 'de eeuwige zomer' kunnen spreken. En toch zijn er verschillende seizoenen die in Suriname heersen. Over het algemeen geldt dat de kleine regentijd in december en januari plaatsvindt, wordt deze tot en met april gevolgd door de kleine droge tijd. De grote regentijd begint in mei en duurt t/m juli, waarna de grote droge tijd van augustus t/m november is. (3) Let wel goed op dat als het in Suriname gaat regenen, zal het erg heftig maar kort zijn. Het kan soms geheel onverwacht zijn. Zorg dat u zo snel mogelijk een schuilplaats zoekt als het erg heftig gaat regenen.

Toen het vliegtuig het Surinaamse luchtruim naderde, zag ik vanuit het raam eerst de kust en daarna het ongerepte landschap, afgewisseld met adembenemende oerwouden, en ik wist meteen dat het mijn geboorteland is. Bij het zien van mijn vaderland moest ik bijna huilen. Aangekomen in Zanderij werd ik opgehaald door mijn oom en we vertrokken met de taxi naar Paramaribo. De taxi-rit heeft één uur geduurd. Een hele geruststelling voor een lezer als u dat ik geen taalbarriére ondervind. Mijn oom, de taxi-chauffeur en ik konden met ons drieën gewoon Nederlands spreken. Beste lezer, en toch...moet u wel weten dat het Nederlands in Suriname wel anders is dan hier in Nederland. Zoals men in België het Vlaams spreekt, spreekt men in Suriname Nederlands met een Surinaamse inslag. In de reisgids staat duidelijk te lezen dat de intonatie niet alleen anders is, maar ook uitdrukkingen en betekenissen verschillen nogal met wat men in Nederland gewend is. De meeste Surinamers hebben vast en zeker geen badkuip maar een douche; toch zeggen ze altijd dat ze gaan 'baden'. Het Surinaamse Nederlands is wel opmerkelijk en erg interessant. De informatie zult u in de reisgids vinden. Wist u...dat vreemdgaan met een 'buitenvrouw' in Suriname volkomen normaal is!? Mijn oom bevestigde dat vreemdgaan in Suriname normaal is. Ik weet niet of Surinaamse christenen bekend zijn met het standpunt van God dat vreemdgaan volkomen verkeerd en zondig is. Er staat immers geschreven in de Schrift:"Gij zult niet echtbreken". Het ligt niet aan mij om erover te oordelen, want alleen God oordeelt over alle mensen. Ook in Nederland beginnen steeds meer Nederlanders vreemdgaan normaal te vinden. Maar men moet goed beseffen dat het vreemdgaan grote gevolgen heeft voor het huwelijk. Terecht haat God vreemdgaan, echtscheiding en alle vormen van ontucht hartgrondig dat Hij duidelijke richtlijnen in Zijn woord heeft opgesteld voor alle mensen. 

Een wandeling door Paramaribo

In Paramaribo logeerde ik gedurend mijn vakantie bij mijn oom. Mijn oom en ik hebben dezelfde naam Paul. Hij is een bijzonder en innemend gastheer. Hij is gastvrij en behulpzaam en heeft altijd een goede humeur. Dat kunnen veel mensen hem beslist niet nadoen. Overdag gaf mijn oom de rondleiding in Paramaribo. Paramaribo, de hoofdstad van Suriname, is een heel bijzonder stad en heeft heleboel fraaie en prachtige houten gebouwen en huizen. Vooral het historische stadscentrum van Paramaribo is vrijwel geheel in hout opgetrokken. Sommige gebouwen zijn honderden jaren oud.  Wist u dat het stadscentrum van Paramaribo sinds juli 2002 op de werelderfgoedlijst van Unesco staat? In Paramaribo zijn er veel bezienswaardigheden, zoals de Sint Petrus-en-Pauluskathedraal, het presidentieel paleis, het Ministerie van Financiën, Fort Zeelandia en de Palmentuin.  De Sint Petrus-en-Pauluskathedraal is zo uniek, omdat deze imposante gebouw geheel uit hout is opgetrokken. De kathedraal behoort tot de grootste van hout geconstrueerde kerken van Zuid-Amerika. Hij werd tussen 1885 en 1887 gebouwd. Opmerkelijk is dat de buitenzijde van de kathedraal in geel en grijs geschilderd is, terwijl de binnenzijde van ongeschilderd cederhout is. Enkele jaren geleden werd het hout van de Sint Petrus-en-Pauluskathedraal door de termieten aangetast dat het genoodzaakt werd om deze te restaureren. Ik heb veel foto's van de historische binnenstad van Paramaribo gemaakt. Bekijk drie onderstaande foto's die ik geplaatst heb. 

Sint Petrus-en-Pauluskathedraal

Fraaie houten huizen in Paramaribo 

Het presidentieel paleis in Paramaribo

Ook bezocht ik samen met mijn oom Fort Zeelandia. De geschiedenis van Fort Zeelandia is nauw verbonden met de bewogen geschiedenis van Suriname. Op die plek van het huidige fort hadden Hollandse kooplieden Nicolaes Van Saenen en Dirck Claesz in 1613 een handelspost opgezet. Aan de Fransen die na de Hollanders in 1644 kwamen, wordt de bouw van een versterking op de dezelfde plaats, waar de Hollanders een handelspost hadden opgezet, toegeschreven. Al stelde de versterking zich niet veel voor, want het was niets anders dan een stevig houten huis. In 1650 kwamen de Engelse planters uit Barbados, onder leiding van Britse gouverneur Francis Willoughby aan, waar ze op de resten van de Franse nederzetting stuitten. Op dezelfde plek besloot gouverneur Willoughby een fort van steen te bouwen en gaf het een nieuwe naam 'Fort Willoughby'. De schelpsteen of klipsteen werd rondom het fort uit de grond gehakt. Tijdens de Tweede Engelse Oorlog in 1666 veroverde Nederlandse admiraal Abraham Crijnssen het fort. Fort Willoughby werd herdoopt in Fort Zeelandia. In 1667 werd Suriname bij de Vrede van Breda definitief overgedragen aan de Nederlanden. In ruil daarvoor werd Nieuw Amsterdam, het huidige New York, aan de Britten toegewezen dat op hun beurt op de Nederlanders was veroverd. In de loop der eeuwen is Fort Zeelandia verbouwd en uitgebreid. Fort Zeelandia heeft ook een bloedig verleden. Toen het fort na de grondige restauratie in 1972 haar bestemming als een museum vond, werd het tijdens de militaire dictatuur helaas geconfisceerd. Het feit dat Fort Zeelandia een bloedig verleden heeft, is bij veel Surinamers bekend. Op 8 december 1982 werden vijftien tegenstanders van het militaire bewind in Fort Zeelandia gemarteld en geexecuteerd. De executies gingen als de Decembermoorden in de Surinaamse geschiedenis. De Decembermoorden, zoals de massaslachting van 8 december 1982 wordt genoemd, zijn een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Suriname dat met bloed werd geschreven. Heel indrukwekkend zijn de kogelinslagen in de muur van Bastion Veere van Fort Zeelandia. De kogelinslagen zijn duidelijk te zien. Sommige kogelgaten zijn omcirkeld. De kogelinslagen zijn de stille getuigen van de executie van vijftien tegenstanders. Ik had toen een foto genomen van de kogelinslagen in de muur. Ik zag ook een gedenkplaat dat door voormalig president van de Republiek Suriname, Ronald Venetiaan, op de fussilladeplaats Bastion Veere was onthuld. Op de gedenkplaat staan de namen van de vijftien slachtoffers die gefussilleerd waren. De offers die door vijftien slachtoffers werden gebracht, zijn niet tevergeefs. Dankzij hen herwon Suriname zijn vrijheid. Alleen zegeviert de gerechtigheid nog niet, want de moordenaars zijn nog nooit berecht en lopen nog steeds ongestraft vrij rond.    

Fort Zeelandia

Omcirkelde kogelgaten in de muur van Bastion Veere

Een opmerking: in het midden van Fort Zeelandia stond vroeger een zonnewijzer. De zonnewijzer had een indeling met tijden en de schaduwen kwam daarop neer waardoor u de tijd kon nalezen. Deze zonnewijzer was zo bijzonder dat ie van koper werd gemaakt. Blijkbaar was de zonnewijzer gestolen. Het is werkelijk onvoorstelbaar dat koperdieven overal in de hele wereld actief zijn. Mijn oom vertelde me dat de regenwater afvoerpijpen van Fort Zeelandia ook werden gestolen, omdat ze van koper waren. De dieven die de historische en waardevolle zonnewijzer hadden gestolen, hebben géén historische besef en zijn niet geinteresseerd in het cultureel erfgoed van Suriname. In de buurt van Fort Zeelandia staat het standbeeld van koningin Wilhelmina. Op alle vier zijden van de zware sokkel van het standbeeld van koningin Wilhelmina waren er koperen ornamenten aangebracht, waarop het wapen van Nederland te zien was. Drie van de vier koperen ornamenten waren ook gestolen. Er is een grote vraag naar koper. Het schijnt dat koper veel geld waard is. Koper wordt na de aankoop in de meeste gevallen omgesmolten. De vraag naar koper is erg groot en stijgt elke dag. Daardoor stijgt de koperprijs ook simpelweg, omdat er meer vraag is dan aanbod. Koper wordt afgenomen door China, India, Brazilië en voor een niet minder aanzienlijk deel Europa. Doordat er maar weinig koper beschikbaar is voor de handel, komt het steeds vaker voor dat koper gestolen wordt. Daarom stelen de koperdieven alles wat van koper is. Zo brutaal en gewetenloos zijn ze, brengen die onverlaten ook mensenlevens in groot gevaar, als ze de koperen bliksemafleiders willen stelen. De bliksemafleiders beschermen huizen en gebouwen tegen blikseminslagen die brand kunnen veroorzaken. In Nederland hebben we veel te maken met koperdieven die niet alleen bliksemafleiders maar ook koperen geleiders van de spoorwegen stelen. Daarmee brengen ze een machinist en de treinreizigers in groot gevaar. De gevolgen van een treinramp zijn niet te overzien. Ik vind dat de koperdieven heel zwaar gestraft moeten worden. Zoals de Bijbel al zegt, is geldzucht de wortel van alle kwaad en alle ellende (I Timótheüs 6:10a). U ziet twee onderstaande foto's van de zonnewijzer van Fort Zeelandia. De eerste foto werd in 2008 gemaakt door Mark Ahsmann, die ik persoonlijk niet ken. Want deze foto had ik van Franstalig Wikipedia gedownload en toen verkleind, zodat u de zonnewijzer op de foto beter kan zien. En de tweede foto dat ik gemaakt (en ook verkleind) had, laat zien dat de zonnewijzer verdwenen is. Er blijft alleen van de sokkel over. 

2008: Zonnewijzer Fort Zeelandia

2013: Zonnewijzer Fort Zeelandia verdwenen

Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat er veel veranderd is in Paramaribo. Sommige gebouwen en huizen herken ik niet meer, omdat ik jarenlang niet in Suriname ben geweest. Bijvoorbeeld herken ik een ouderlijk huis, waar ik als een peuter had gewoond, niet meer. Het huis is blijkbaar veranderd en helemaal verbouwd. Tot verbijstering merkten mijn oom en ik dat een heel oude houten huis, waar mijn grootmoeder vroeger had gewoond, verdwenen is. Op dezelfde plek staat nu een betonnen pand. Was het vroegere huis door een brand verwoest? Of was deze helemaal gesloopt? Een hele tijd hebben mijn oom en ik zich afgevraagd hoe het kan. Inmiddels is duidelijk geworden dat het oude stadscentrum van Paramaribo dreigt te verdwijnen van de Unesco-werelderfgoedlijst. Suriname heeft nu tot 31 december de tijd gekregen om dat via een serie maatregelen te voorkomen. Sinds 2002 staat de hoofdstad van de Republiek Suriname op de VN-lijst. De oorzaak is dat veel historische houten gebouwen, waarvan sommige honderden jaren oud zijn, verwaarloosd en gesloopt worden. Vaak worden ze vervangen door betonnen panden, zoals het geval is met het huis van mijn grootmoeder. Een adviescommissie wil het historische stadscentrum daarom van de VN-lijst van werelderfgoed afhalen, tenzij...er maatregelen komen om onherstelbare schade aan de nog bestaande gebouwen te voorkomen. Ik juich het besluit van de adviescommissie toe, want ik wil niet dat het cultureel erfgoed van Suriname voorgoed verloren zou gaan. De toerismeorganisatie Tours vindt dat Suriname op de werelderfgoedlijst hoort. De ondernemerskoepel vindt het slecht nieuws dat Unesco dreigt met verwijdering. De organisatie vindt de lijst van groot belang. Economisch gezien valt er voordeel te halen van het cultureel erfgoed, vooral de bouwstijl in de binnenstad. "In Suriname is geen toren van Pisa of een vrijheidsbeeld of andere interessante zaken op het gebied van erfgoed. Daarom is die Unesco-lijst zo belangrijk. Het wekt positieve gevoelens bij de toeristen,"verklaarde een Tours-voorzitter tegenover de Surinaamse krant De Ware Tijd. (4) De voorzitter merkte op dat Suriname zijn positie op de werelderfgoedlijst moet behouden. Ook zei hij dat de overheid zich niet alleen een slecht beheerder toont, maar ook mee afbreekt. Zo verwees hij naar een feit dat de klassieke kantoorgebouwen van de overheid al jaren in verval zijn. (4) Inderdaad heeft Paramaribo geen toren van Pisa, vrijheidsbeeld en Eiffeltoren. Maar de fraaie houten gebouwen in architectonische stijl zijn wel historisch en behoren samen met Fort Zeelandia, het Ministerie van Financiën, de Sint Petrus-en-Pauluskathedraal en het presidentieel paleis tot het werelderfgoed. Denk maar aan Amsterdam. Amsterdam heeft ook helemaal géén toren van Pisa en vrijheidsbeeld, maar wel de grachtengordel, de Westertoren, de Munttoren en het Koninklijk Paleis op de Dam die tot het werelderfgoed behoren. Opmerkelijk werd de 400 jaar oude grachtengordel in Amsterdam in de Gouden Eeuw gefinancierd door veel Amsterdamse kooplieden die belang hadden in de slavernij. Het wordt hoog tijd dat Surinamers een historisch besef zullen krijgen. Het is de grote vraag of de Surinaamse regering bereid is strenge maatregelen te nemen om verwaarlozing en sloop van vele historische gebouwen te voorkomen. Bekijk drie onderstaande foto's die ik van historische houten gebouwen van Paramaribo had gemaakt.

Huize Emma (van Leger des Heils)

Het Ministerie van Onderwijs en Volksgezondheid 

Een fraaie houten huis. Vooral de portalen van de deur
zijn bijzonder en in een uniek stijl gemaakt

Ik moet bekennen dat ik zo verdrietig ben dat het huis van mijn oma niet meer bestaat. Indien mijn grootmoeder nog geleefd had, zou ze vast en zeker niet blij zijn met de sloop van haar oude woning. De twee andere huizen, waar mijn grootouders, mijn moeder, mijn ooms en tantes hadden gewoond, bestaan nu nog steeds. Van deze twee historische huizen had ik ook foto's genomen. Wat ik er persoonlijk van betonnen panden in de binnenstad vind, vind ik hen lelijk. Ja, ze zijn in architectonisch opzicht afschuwelijk en passen helemaal niet in het beeld van het historische stadscentrum van Paramaribo. Willen de Surinamers dat hun hoofdstad Paramaribo 'het Parijs van Zuid-Amerika' wordt, dan moeten zij samen met hun regering het historische stadscentrum gaan redden. Anders is het verlies van het cultureel erfgoed niet meer goed te maken. Ik denk dat veel Surinamers ook ervan zullen vinden dat het cultureel erfgoed gered moet worden. Als de Surinaamse regering echt zo slim is, dan moet deze overheid ervoor zorgen dat de gebouwen en huizen in de binnenstad geheel gerestaureerd moeten worden, opdat de toeristen uit de hele wereld hen kunnen bewonderen. Hopelijk beseft de Surinaamse regering ook dat het toerisme de Surinaamse schatkist veel kan opleveren. Dat is ook goed voor de werkgelegenheid in Suriname! Dan krijgt Paramaribo de ere-titel 'het Parijs van Zuid-Amerika', zoals ik een voorstel doe.

Het is volkomen waar wat de heer Wassink in zijn boek over Paramaribo zegt. Hij schreef:

"Een wandeling door Paramaribo is als een wandeling door de gangen van het gebouw van de Verenigde Naties: je komt er de hele wereld tegen." 

In Paramaribo krioelt het van mensen uit alle lagen van de verschillende bevolkingsgroepen: Creolen, Hindoestanen (let wel goed op dat er twee stromingen zijn in de Hindoestaanse gemeenschap: Hindoe's en moslims. De moslims noemen zichzelf Hindostanen), Javanen, Chinezen, Hollanders, Indianen, Libanezen, Marrons (voorheen bosnegers), enz. Daarom zeg ik: Vanwege de etnische gevarieerdheid is Suriname een uniek land. Misschien het uniekste land ter wereld. Ik heb heel wat interessante personen in Paramaribo ontmoet. Hoewel Paramaribo een mooie stad is en heel wat historische bezienswaardigheden heeft, ben ik alleen niet blij met de aanwezigheid van casino's in deze stad! In Paramaribo zijn er nu vijftien casino's gevestigd. Al de glitterende en flitsende borden van de casino's doen me denken aan Las Vegas. Jaren geleden was ik ook in Las Vegas geweest. Ik was helemaal overdonderd door glitter en glamour van veel casino's en hotels in Las Vegas. Ik werd helemaal gek van flikkerende lampen die overal in Las Vegas aanwezig zijn. Of de casino's in Paramaribo goed is voor de Surinaamse economie, is de vraag. Eerlijk gezegd ben ik niet bepaald gecharmeerd door de aanwezigheid van casino's. Ze passen gewoon niet in het oude vertrouwde straatbeeld van Paramaribo. Bovendien kunnen de casino's als onweerstaanbare magneten criminaliteit en gokverslaving in de hand werken. Omdat geschiedenis mijn hobby is, ben ik goed op de hoogte van de geschiedenis van Las Vegas. De reputatie van Las Vegas stond op het spel, toen bleek dat de mafia, met name de Cosa Nostra, eigenaar was van de meeste grote casino's. De staat Nevada greep in en zuiverde de meeste casino's van ongure elementen. De kans dat de georganiseerde misdaad in de casinowereld in Paramaribo actief is, is vrij reëel. Of er een strenge staatscontrole is in Suriname, weet ik niet. Zoals mijn wijlen mentor en vaderlijke vriend, de heer Rudolf Bär (de vader van Nederlandse bisschop Bär), zei dat de kermis een attractie van de duivel is, zijn casino's de speelholen van de duivel. Het schijnt dat de Turken als managers en croupiers in de casino's in Paramaribo werken. Dat had ik gehoord van mijn oom en de broer van mijn goede vriend. Maar de Turkse managers en croupiers zijn helemaal niet de grote jongens in de casinowereld. De echte grote jongens blijven buiten ons gezichtsveld. Ik weet niet wie ze zijn en bemoei me ook niet met hen mee. Trouwens, de gokwereld interesseert me helemaal niet. Het boeit me ook niet als iemand een bonus wint. 
  
Bezoek aan een krottenwijk

Terwijl steeds meer mensen in Nederland in armoede, veroorzaakt door de crisis, vervallen, kent Suriname ook echte armoede. Het leven in Suriname is hard dan hier in Nederland. Mijn oom en ik bezochten een echte krottenwijk in Paramaribo. Voor de eerste keer van mijn leven heb ik een krottenwijk betreden en met mijn eigen ogen aanschouwd. We kennen allemaal documentaire- en journaalbeelden van krottenwijken maar zien de realiteit niet onder eigen ogen. Het is belangrijk om goed te weten wat het verschil is tussen een krottenwijk in Suriname en een achterstandswijk in Nederland. U kunt een achterstandswijk NIET vergelijken met een krottenwijk. Ik heb echte armoede in Suriname met mijn eigen ogen gezien. Veel mensen in Nederland en aantal westerse landen, vooral rijke en verwende jongeren, weten NIET wat echte armoede is. Bovendien beschikt Suriname niet over sociale voorzieningen, zoals we in Nederland kennen. In Nederland roept men wel verontwaardigd als de regering besluit de sociale voorzieningen te snoeien door een harde bezuiniging door te voeren. Maar toen ik armoede in Suriname zag, merk ik dat het in Nederland echt meevalt met de sociale voorzieningen. De armen in Suriname begrijpen Nederlanders niet als het om gemopper gaat. Hoewel het leven in Nederland goed is, moeten de Nederlanders God dankbaar zijn. Maar dat doen ze niet. In plaats van dankbaarheid en God eren mopperen en zeuren veel westerlingen. Als we de Bijbel lezen, merken we gauw dat God zwaar vertoornd is op mensen die ondankbaar handelen en morren, terwijl ze juist veel zegeningen hebben ontvangen. Die mensen zijn blijkbaar nooit tevreden! Ook niet met zichzelf! Ontevredenheid in het rijke Westen is een gevolg van een grote en gapende leegte in hun persoonlijke leven. Dat hebben veel mensen niet in de gaten gekregen. Het blijkt ook dat luxe en luxeueze goederen de leegte van het leven van rijke westerlingen niet kunnen vullen, terwijl die mensen van het materialisme een afgod hebben gemaakt. Wat pensioenen in Nederland betreft, wordt er ook flink bezuinigd op pensioenen. Het Nederlandse kabinet heeft besloten de AOW-leeftijd van 65 naar 67 jaar te verhogen. Het betekent dat mensen tot de 67 jarige leeftijd moeten doorwerken. Veel mensen in Nederland zijn niet blij en protesteren fel tegen kabinetsplannen. Maar in Suriname zijn de pensioenen zo laag dat veel Surinamers in armoede leven. Mijn andere oom in Suriname ontvangt ook zo'n laag pensioen en moet doorwerken, ook al is hij 76 jaar oud! Eerlijk gezegd zijn de Nederlanders en andere westerlingen zo verwend. Ze leven goed, ontvangen goede pensioenen en kunnen genieten van hun oude dag. Het gedrag van de meeste westerlingen is zo beschamend als ze mopperen en zeuren. Bovendien is de kritiek van Nederlanders op Suriname en de Surinamers vaak niet terecht. Ze hadden hun mond beter moeten houden, als ze eerst naar hun eigen spiegelbeeld en dan naar de toestanden in Suriname en andere landen kijken om er een vergelijking te maken. 

In de krottenwijk had mijn oom mij voorgesteld aan een zwaar gehandicapte meisje, Angelique genaamd. Het meisje Angelique is bijzonder zwaar gehandicapt en mismaakt en kan vrijwel niet lopen. Daarom zit ze op haar rolstoel. Haar ouders hebben eigenlijk geen geld om een rolstoel voor haar te kopen. Hoe Angelique een rolstoel had gekregen, zal ik u iets bijzonder vertellen. In 2006 kreeg mijn oom een auto-ongeluk. Zijn auto was total-loss. Mijn oom was zwaargewond en zijn voet was totaal verbrijzeld. Wonder boven wonder had mijn oom het auto-ongeluk overleefd. Dat mijn oom nog steeds leeft, is zeker een wonder van God. Ook mocht hij van geluk spreken dat zijn voet niet geamputeerd was. Uiteraard was mijn oom aan zijn voet geopereerd. Acht maanden lang zat hij in de rolstoel. Nadat mijn oom in 2008 helemaal hersteld was, kon hij weer met zijn nieuwe auto overal naartoe gaan. Maar wat moest hij doen met de rolstoel? Hij gaf de rolstoel als kado aan het meisje Angelique. Vanaf 2008 deed mijn oom een soort sociaal werk. Ik kan me voorstellen hoe dolblij was het zwaargehandicapte meisje met de rolstoel dat ze van mijn oom had gekregen. Maar het probleem was dat ze op de grond van de badkamer gewassen moet worden. U moet niet denken dat het meisje in de badkuip zit. In Suriname hebben de meeste Surinamers geen badkuip. Het meisje moest letterlijk op de harde grond gewassen worden, als ze ging baden. Mijn oom besloot een speciaal stoel voor Angelique te gaan kopen en riep mijn hulp in. De ouders van Angelique zijn zo arm dat ze zeker geen geld hebben om een speciaal badstoel te kopen. Mijn oom en ik gingen naar een winkel om een speciaal stoel voor het gehandicapte meisje te zoeken. Ook moesten we eerst weten hoeveel het kost. We vonden een geschikte badstoel die gemaakt van aluminium buizen is en wielen heeft, en kochten hem gezamenlijk. Ik betaalde de helft van het bedrag. Toen we de stoel aan Angelique schonken, was ze dolblij. Ze was mijn oom en mij zeer dankbaar. Maar mijn oom en ik zijn geen weldoeners. Helemaal niet. Zo rijk zijn we zeker niet. We doen alleen voor de Heer. Bovendien had ik ook geld gegeven aan Angelique zodat ze via haar zus eten kan kopen. Met haar toestemming had ik een foto van haar gemaakt, terwijl ze op haar nieuwe badstoel zat.  

Wist u...dat de naam van de krottenwijk die ik bezocht had, Saron is? Saron is de Bijbelse naam die dikwijls in de Bijbel en in Israël voorkomt. Denk maar aan de roos van Saron. 

Bezoek aan de Synagoge

Het hoogtepunt van mijn vakantie in Suriname was het bezoek aan een synagoge. Het was een hele bijzondere ervaring voor mij. Het is niet de eerste keer dat ik een synagoge bezocht. Vele jaren geleden hadden mijn overleden vriend Bob en ik een oude synagoge in Bourtage (Oost-Groningen, Nederland) bezocht. Vreemd genoeg voel ik me meer verbonden aan de synagoge dan aan de kerk. In een synagoge zou ik me ongetwijfeld meer thuisvoelen. De synagoge in Paramaribo is zeer uniek, omdat deze gebouw aan de moskee grenst. U zult heel verbaasd zijn dat een Joods synagoge zij aan zij met een islamitisch moskee staat. In Nederland en andere delen van de wereld is het niet mogelijk dat een synagoge en een moskee aan elkaar grenzen. Dat is ondenkbaar! Maar in Suriname is het wel mogelijk. Over het algemeen dulden de moslims een synagoge in de buurt van hun moskee niet, anders schreeuwen ze om moord en brand. Maar in Suriname staan de Joodse Synagoge en de islamitische Moskee zij aan zij. Het is werkelijk uniek. Dit feit geldt internationaal als een lichtend voorbeeld van wederzijds respect tussen twee religies, de islam en het Jodendom, zoals op een artikel van Wikipedia staat te lezen. Daarom zeg ik: Suriname is een uniek land! Suriname is werkelijk zo uniek dat moslims, hindoe's, christenen, Joden en andere religieuzen vreedzaam kunnen samenleven. Of het lichtend voorbeeld van wederzijds respect tussen de moslims en de Joden in Suriname wereldwijd gevolgd wordt, valt nogal te betwijfelen. In landen, waar de radicale islam opkomt, vallen gestoorde extremisten synagoges aan en verwoesten hen. U hoort en leest helemaal niet, want de media verzwijgen gruwelijke gebeurtenissen die in hun ogen 'niet politiek correct' zijn. Hopelijk zal dat niet in Suriname gebeuren. Ik bid dat God Suriname bewaart voor het islamitisch extremisme. Besef dan wel dat de radicalen alles overhoop halen en onvoorstelbare ellende veroorzaken bij zeer veel mensen, ook bij gewone moslims die niets met politiek te maken willen hebben. Wederzijdse respect is daarom zo belangrijk, zoals de Bijbel ook leert. Bid dat God Suriname bewaart voor islamitisch extremisme en terrorisme.  

Toen ik in Suriname kwam, was mijn vurige wens om de Joodse synagoge in Paramaribo te bezoeken. Dat was ook de bedoeling van God. Niet voor niets heeft God mij naar Suriname geleid. Mijn oom had dagenlang tevergeefs telefonisch contact met iemand van de synagoge om een afspraak te maken. Ook moesten mijn oom en ik om toestemming vragen of we de synagoge mochten bezoeken. Toen mijn oom nog steeds niet erin geslaagd was telefonisch contact te krijgen, bad ik in stilte tot God of Hij ervoor zou zorgen dat mijn oom en ik de synagoge mochten bezoeken. Tot mijn verbazing verhoorde God mijn gebed meteen. Vijf a zeven minuten later, na mijn gebed, liet mijn oom mij weten dat hij eindelijk telefonisch contact kreeg met iemand van de Synagoge. We kregen toestemming de Synagoge te mogen bezoeken. Eigenlijk was God Degene die Zijn toestemming heeft gegeven! Normaal zou Hij nooit toestaan dat een christen of een moslim een Joods synagoge zomaar bezoekt en meteen ontheiligt in naam van vreemde goden. In het verleden hebben heel wat christenen en moslims in Europa en het Midden-Oosten Joodse synagogen met het ongewenste bezoek 'vereerd' en verwoest en de Naam van de levende God ontheiligd.

Op diezelfde dag reden mijn oom en ik met de auto naar de binnenstad. Nadat mijn oom zijn auto had geparkeerd, staken we de straat over en liepen naar de synagoge, waarna we binnengelaten werden. Een Joods mevrouw, met wie mijn oom telefonisch contact had gekregen, verwelkomde ons in de Shamash, een kantoor dat ook als een klein museum en een bibliotheek dient. De sfeer was heel hartelijk. Tot mijn verbazing vernam ik van de Joodse vrouw dat ik Joodse voorouders heb. Ik kon nauwelijks geloven dat ik Joods bloed in mijn aderen heb. Eigenlijk heb ik in mijn hart altijd geweten dat mijn verre voorouders Joden waren. De Joodse vrouw toonde me de archieven van de synagoge en liet me zien dat ik inderdaad Joodse voorouders heb. Zegt een spreekwoord niet:"Het bloed kruipt waar het niet gaan kan." Een Joods jongeman uit Nederland die in Suriname een les in de Hebreeuwse taal gaf, zei dat ik een Jood ben. En ik zei dat ik eigenlijk geen Jood ben, maar in mijn hart wel. "Ja in je hart wel, maar jij bent en blijft ook een Jood!"riep de jongeman. Ik heb lang erover nagedacht waarom ik helemaal niets wist dat ik Joodse voorouders heb en waarom aan mij op 'n dag zojuist bekend gemaakt werd. En toen herinner ik me een merkwaardig voorval uit de Bijbel hoe de bijl in het water viel en door een wonder boven het water dreef. Toen een man een boomstam velde, viel de bijl in het water en de man slaakte een kreet en riep dat de bijl geleend was. Maar de profeet Elisa vroeg waar de bijl was gevallen. Nadat de plaats, waar de bijl in het water viel, aangewezen werd, sneed Elisa een stuk hout en wierp het daarheen. Door het wonder van God dreef de bijl boven het water (2 Koningen 6:1-7). Zo zal God een machtig wonder doen met duizenden mensen die niets weten van hun Joodse afkomst, en de verloren tien stammen van Israël door de bijl, zoals de Joodse identiteit genoemd wordt, boven het water te laten drijven! Het doet er niet toe of ik wel of geen Jood ben. Het belangrijkste is dat ik altijd warme liefde voor de Eeuwige, de God van Israël, en Zijn volk Israël blijf koesteren.

2013: De synagoge naast met de moskee in Paramaribo

De Joodse jongeman gaf de rondleiding in de Synagoge. Toen mijn oom en ik in de synagoge binnenkwamen, was ik zo overweldigd door de eenvoud en schoonheid van de synagoge. De eenvoud en schoonheid van de synagoge illustreert ook de aanwezigheid van de Almachtige God. Hij is alomtegenwoordig en Zijn Geest is overal en tegelijk. Ook is Hij in alle synagogen, waar ook overal ter wereld, aanwezig. Weet u wat de Hebreeuwse naam van de Joodse synagoge is? Neve Shalom is de naam van de Synagoge. In Istanboel, Turkije, heeft een synagoge ook dezelfde naam. Neve Shalom betekent in het Nederlands: Huis van Vrede. Inderdaad ziet de Synagoge in Paramaribo er vredig uit. Deze prachtige synagoge is helemaal in hout opgetrokken en in wit geschilderd. Wit symboliseert reinheid en vrede. De oorspronkelijke Synagoge Neve Shalom werd in 1719 gebouwd en tussen 1835 en 1837 herbouwd en uitgebreid tot zijn huidige staat. Vandaag is deze prachtige houten synagoge de enige actieve synagoge en het centrum van de Joodse gemeenschap in Paramaribo. Binnen in de Synagoge is de grote zaal werkelijk prachtig maar eenvoudig. Luxe is er niet, want de synagoge is niet in pracht en praal gebouwd. Veel gelovigen van verschillende religies bouwen dikwijls hun gebedshuizen in overdadig luxe om hun goden te behagen. Maar we kunnen God echter niet gunstig stemmen door een gebedshuis in pracht en praal te bouwen. Want God wil alleen dat we onszelf met onze hart volkomen aan Hem toewijden.  In de synagoge zijn de Aron Kodesh (heilig ark), Bimah (podium) en de banken allemaal van prachtig houtwerk. Ik mocht foto's van de buitenzijde en binnenzijde van de synagoge maken. Ook had ik gefilmd. Tot mijn stomme verbazing mocht ik ook een foto maken van de Thora-rollen die in de Aron Kodesh liggen, hoewel ik niet erom had gevraagd. Alleen uit diepe eerbied voor de Eeuwige, de God van Israël, mocht ik niet te dicht in de buurt van de Aron Kodesh komen. Op afstand van vijf á zes meter mocht ik foto's van de prachtige houten Aron Kodesh maken. Mijn oom was onder de indruk geraakt dat ik de synagoge had gefotografeerd en gefilmd. Hij zei tegen mij:"Ik ben stomverbaasd over jouw buitengewone belangstelling voor het Jodendom. De moeite en tijd en liefde die je er ingestopt hebt om zoveel te filmen verbaast mij." Dit vat ik als een compliment op. De Synagoge Neve Shalom is zeer uniek vanwege de zandige grond. Inderdaad is de vloer in de grote zaal bezaaid met zand. Omdat ik mijn sandalen droeg, kleefden zandkorrels aan mijn voeten. Dat was knap lastig voor mij. Het deed mij denken aan de veertig jaar lange zwerftocht van de Israëlieten in de woestijn. Volgens de traditie herinnert het zand de Joodse bezoekers aan hun voorouders die veertig jaar in de woestijn na de uittocht uit Egypte moesten rondzwerven. Ook herinnert het zand de Joden aan de gruwelijke tijd van de Inquistie. Tijdens de beruchte Inquisitie werd het belijden en beoefenen van het Jodendom bestraft met de dood. Tijdens die roerige dagen ontmoetten de Marranen, zoals de Joden werden genoemd, elkaar in de donkere kelders om hun Jodendom in het geheim te beoefenen. Ze bedekten de vloer met zand om de klanken van hun gebeden te dempen. Veel van de Marranen werden tijdens de Spaanse Inquisitie door de christenen gedwongen om zich te bekeren tot het christendom. Hoewel de Marranen in Spanje zich uiterlijk bekeerd waren, vroegen ze de God van Abraham, Izak en Jakob om vergeving als ze iedere keer een kerk betraden. In die tijd was het levensgevaarlijk om in het geheim het Jodendom te beoefenen. De straf op overtreding was de dood. Dikwijls werden de joden op de brandstapels levend verbrand en al hun bezittingen waren verbeurd verklaard door de Kerk! Ja, er kleeft heel veel bloed aan de handen van de Kerk, ook al willen hedendaagse christenen niet graag toegeven. Het schokkendste is dat sommige bladzijden uit het geschiedenisboek door de christelijke kerken opzettelijk gescheurd zijn. Die willen ze niet graag lezen. Maar christenen moeten weten dat de Joden die bewuste pagina's uit het hoofd hebben geleerd. Wanneer u als christen een zekere afstand of koelheid ervaart in de omgang met de Joden, weet dan wel dat er 19 eeuwen van christelijk antisemitisme zijn geweest!

Synagoge Neve Shalom in Paramaribo

Al zouden de christenen niet graag willen geloven, staat de geschiedenis toch helemaal bol van verslagen over de enorme wreedheden die de Kerk jegens het Joodse volk heeft begaan. Hoe kunnen de christenen zeggen dat de God van Israël 'christelijk' is en de Kerk Joods-Christelijke wortels heeft, terwijl het christendom het Joodse volk al tweeduizend jaar lang heeft vervolgd!? Is dat soms naastenliefde waarover christenen preken? Christenen moeten zich diep schamen voor wat de Kerk het Joodse volk heeft aangedaan. Ook moeten de christenen zich schamen voor hun verkeerde opvattingen over Israël. Eén van de verkeerde opvattingen is de beruchte en verderfelijke vervangingstheologie die leert dat 'God met Zijn volk Israël heeft afgedaan, de Kerk de plaats van Israël heeft ingenomen en de Kerk is het geestelijk Israël'. Deze duivelse vervangingstheologie is de belangrijkste oorzaak van de bloedige Jodenvervolgingen door de Kerk. De duivelse vervangingstheologie is vervloekt, omdat deze leer niet overeenstemt met de Bijbelse waarheid en ook niet van God afkomstig is, net zoals de apostel Paulus, zelf een Jood, in zijn brief aan de Galaten heel duidelijk waarschuwde voor een valse evangelie en een valse leer:"Doch al ware het ook, dat wij, of een engel uit den hemel u een Evangelie verkondigde, buiten hetgeen wij u verkondigd hebben, die zij vervloekt!" (Galaten 1:8-9) Ook marxistische bevrijdingstheologie en Alverzoeningsleer zijn vervloekt. Gelukkig zijn er ook christenen die het Joodse volk een warm hart toedragen, en ze zien de ernst in dat de vervangingstheologie absoluut onbijbels en duivels is. Ook erkennen ze dat de Kerk een grote schuld heeft aan de eeuwenlange Jodenvervolgingen. Daarom is het zo belangrijk dat alle christenen een collectieve schuld op zich moeten nemen en een collectieve schuldbelijdenis aan God en het Joodse volk moeten doen en om vergeving vragen. God is genadig en vergevingsgezind. Er zijn enkele christenen die nogal rare ideeën en wereldvreemde theorieën hebben over de Thora, en hun argumenten zijn ongehoord en misleidend die niet stroken met de Bijbelse waarheid. Christenen moeten goed beseffen dat de Thora door God aan de Joden is gegeven, terwijl de door God gegeven Noachitische geboden aan de heidenen zijn gegeven (Genesis 9:1-6). Daarom dienen de christenen zich aan de Noachitische geboden te houden, terwijl de Thora alleen voor de Joden is (Lees goed Handelingen 15:19-29). Helaas hebben sommige christenen kritiek geuit op de Joden en de Thora. Vaak is hun kritiek niet juist. Wie de Thora aanvalt, valt God aan! Raak Israël, Gods oogappeltje niet aan (Zacharia 2:8)!! Dit is een ernstig waarschuwing van God aan het adres van de heidenen, ook aan de Kerk!

Bezoek aan een bijzonder Surinaamse tante

Mijn oom en ik gingen op bezoek bij een heel bijzonder Surinaamse vrouw. Mijn moeder had mij verzocht een kado aan de Surinaamse vrouw mee te geven. De Surinaamse vrouw is de beste vriendin van mijn moeder. Naar Surinaamse gewoonte noem ik haar tante, omdat ze en mijn moeder vriendinnen zijn. Tante Fransje, zoals ze heet, woont in een bejaardenhuis. Bovendien is ze ook hoogbejaard. Zoals ik al zei, is ze niet zomaar een gewone vrouw. Ze heeft inmiddels haar 98-jarige leeftijd bereikt. In Suriname is het zeldzaam dat een bejaarde een hoge leeftijd bereikt. Terwijl veel bejaarden in Nederland met hun gezondheid sukkelen en vaker met hun rollators lopen of met scootmobiels rijden, is tante Fransje lichamelijk en geestelijk vitaal. Ik was stomverbaasd toen ik haar in normaal tempo zag lopen. Wat mij ook opviel, heeft tante Fransje ook helemaal géén gezondheidsklachten. Ze is vitaal en energiek en haar geest is scherpzinnig. Ik overdrijf het helemaal niet. Wat ik verteld heb, is waar gebeurd. Hoe het mogelijk is dat tante Fransje een vitale gezondheid heeft, kan alleen verklaard worden dat God haar veel gezegend heeft. Wat ik met mijn eigen ogen gezien heb, doet me denken aan een voorval uit de Bijbel. Mozes was 120 jaar oud, toen hij stierf. Zijn ogen waren niet blind geworden en zijn kracht nam ook niet af (Deuteronomium 34:7). Zijn vitale gezondheid was vooral te danken aan God. Bij tante Fransje zag ik ook een precies dezelfde parallel. Alleen draagt ze wel een bril. Dat is normaal bij de ouderen. Bovendien is tante Fransje net als mijn moeder ook een zeer gelovige en een vurig volgeling van Jezus. Ze is ook nederig en zachtmoedig. Haar kamer in een Surinaams bejaardenhuis is eenvoudig en klein, terwijl veel bejaarden in Nederland vaak grote kamers in bejaarden- en verzorgingstehuizen hebben. Luxe heeft tante Fransje beslist niet. Het komt ook veel voor dat Nederlandse bejaarden zonder bescherming van de Heer slachtoffers van oplichting, beroving en mishandeling zijn. Vooral rijke bejaarden zijn het geliefkoosde doelwit van criminelen. In Suriname komt het maar zelden voor, want in Suriname hebben ze over het algemeen respect voor bejaarden, terwijl respect voor ouderen in Nederland steeds verder afneemt en de verloedering erom heen grijpt. Dat is een belangrijk les voor de Nederlanders, als ze hun vooroordelen jegens Surinamers opzij willen schuiven. Het is zo geweldig om te zien hoe God de gezondheid van tante Fransje heeft gezegend. Daarom geef ik ook een getuigenis wat de Heer voor haar heeft gedaan.

Tante Fransje

Mijn oom en ik hadden heel gezellig met tante Fransje gepraat. Tante Fransje bad ook voor ons en gaf ons de zegen. Ook vroeg tante Fransje mij om geld te doneren aan een project dat school- en voedselpakketten voor de kinderen verzorgt. Veel ouders van Surinaamse kinderen hebben vaak geen geld om schoolpakketten te kopen. Een schoolboek is voor hen een luxe. Met plezier haalde ik geld uit mijn portemonnee en doneerde 110 SRD (Surinaamse dollar). Naar Surinaams begrip is dat veel geld. Waarom ik geld doneerde aan het project, deed ik alleen voor de Heer.

De relatie tussen Suriname en Nederland

Ik was zo blij dat ik op vakantie in mijn oude vaderland ben geweest. Ik kon mijn familieleden die ik al jaren niet meer gezien heb, weer ontmoeten en met hen gesproken. Ook kon ik Surinamers die ik niet ken, ontmoeten en leren kennen. Ik heb heel wat interessante personen ontmoet. Ik ben ook mijn oom zeer dankbaar voor de gastvrijheid en de rondleiding in Paramaribo. Het weer in Suriname was bijzonder aangenaam. Nu ik weer terug ben in Nederland, moest ik nog een tijdje even wennen aan het wispelturige Hollandse weer. Aan Suriname heb ik nu weer goede herinneringen. Alleen heb ik geconstateerd dat er veel veranderd is in Suriname. In Paramaribo zijn de supermarkten overvloedig. Ondanks armoede en misstanden is er geen gebrek aan levensmiddelen. De situatie in Suriname is redelijk stabiel. Toch loeren er wel gevaren voor Suriname. Daarom is een intensieve gebed voor Suriname nodig. Wat de relatie van Suriname met Nederland betreft, heeft Nederland dus een probleem. Eigenlijk niet het probleem van Suriname! Over de verhouding tussen Nederland en Suriname wil ik een aantal punten zetten. Er bestaan onder enkele Surinamers nog steeds haat en wrok jegens de voormalige kolonialisator. Besef dan wel dat de geestelijke wonden van Suriname nog heel erg diep en nog niet helemaal geheeld zijn. De littekens zijn nog steeds zichtbaar. Het is te gevaarlijk om de oude wonden open te rijten. Alleen God kan de diepe wonden helen. Daarvoor zijn vergeving en genezing nodig. Zonder vergeving is genezing niet mogelijk. Nederland moet wel erkennen dat het een grote schuld heeft aan de slavernij. In het verleden waren de slavendrijvers en opzichters ongeloofelijk wreed. Eén van de gruwelijkheden was dat ze een weggelopen slaaf aan zijn ribben opgehangen hadden. Om Nederlanders wakker te schudden en te confronteren met het slavernijverleden, is er een afbeelding onderaan geplaatst. Omdat men vroeger geen foto's kon maken en een fototoestel nog niet uitgevonden werd, moest men alleen de gebeurtenissen op gravures en tekeningen vastleggen. Aan de afbeelding zien we hoe een slaaf levend aan zijn ribben werd opgehangen. De arme slaaf stierf langzaam en leed onverdragelijke pijn. 

Een slaaf aan zijn ribben levend
opgehangen

Voor Nederlanders is het onmogelijk om de slavernij te ontkennen. Ook kan men het bestaan van de Holocaust niet ontkennen. Het ontkennen van de Holocaust is in Nederland strafbaar. Daarom vind ik dat het ontkennen van de slavernij ook strafbaar gesteld moet worden. Er zijn enkelen die gepoogd hebben de geschiedenis te vervalsen, en ze doen alsof de slavernij, de holocaust en andere tragedies nog nooit hebben plaatsgevonden. Hoewel de slavernij door Nederlanders op 1 juli 1863 in Suriname en op de Nederlandse Antillen officieel afgeschaft werd en die dag als feestdag keti-koti (Dag van de vrijheden) wordt gevierd, is het merkwaardig dat de zwarten na de afschaffing van de slavernij nog niet werkelijk vrij waren. Tot 1873 moesten ze tegen betaling verplicht werken, omdat de koloniale overheid vreesde dat de plantagelandbouw anders zou instorten. Ik vind het ongehoord schandalig. Voordat Suriname in 1975 onafhankelijk werd, heeft Nederland de welvaart nog nooit met de voormalige kolonieën gedeeld hoewel Suriname vroeger deel van het Koninkrijk der Nederlanden was. Eigenlijk zouden we spreken van puur egoïsme. Terecht zeiden Clara M. van Dijk en Sjoerd Poorta in hun brochure '1992 en hoe verder' over het egoïstische gedrag van Nederland en Europa:"Wij vergaren die rijkdom niet zozeer om de arme landen ermee te zegenen, en zelfs niet met het motief om met man en macht het milieu te redden. We zijn nog te egoistisch; de rijkdom is meer voor onszelf dan om er goed mee te doen. Luther moet eens gezegd hebben dat als onze goederen niet beschikbaar zijn voor de gemeenschap, het gestolen goederen zijn!" (5) De auteurs merkten ook op dat als Nederland nog meer voorspoed nodig heeft, is de vraag of het hoog tijd wordt dat de rijke westerlingen gaan zorgen voor de armen op aarde. Maar het rijke Westen is zo zelfzuchtig en wil alleen maar rijkdom, macht en voorspoed veiligstellen ten koste van andere landen en volken! Laten we even naar een historische feit gaan kijken...

Toen Suriname in 1975 onafhankelijk werd, stemde de toenmalige regering-Den Uyl ook in met de onafhankelijkheid. Maar waarom stond de Nederlandse regering opeens achter de onafhankelijkheid? Waarom al die haast? Waarom werd er geen referendum onder de Surinaamse bevolking gehouden over de onafhankelijkheid? De gerespecteerde Surinaamse politicus Jagernath Lachmon (1916-2001) die de versnelde onafhankelijkheid niet zag zitten, merkte op dat Nederland van Suriname af wilde komen. Hij had gelijk. Wat veel Surinamers en Nederlanders echter niet weten, is de reden dat het toenmalige kabinet Den Uyl de toestroom van Surinamers wilde stoppen door de versnelde onafhankelijkheid aan Suriname te verlenen. De echte reden is dat de Nederlandse regering de welvaart in eigen land wilde beschermen!! Men wilde de welvaart niet met het Surinaamse volk delen! Helaas pakte het voor de Nederlandse regering anders uit, want toen Suriname onafhankelijk werd, stroomden de Surinamers massaal naar Nederland. Het kwam geheel onverwacht voor Nederland. Ik herinner me nog heel goed wat iemand, een Nederlandse christen, een opmerking maakte over de toestroom van Surinamers. Hij zei:"De Surinaamse immigranten zijn een straf van God voor Nederland." Inderdaad heeft God Nederland gestraft, maar het besef schijnt nog niet tot de Nederlanders  goed doorgedrongen. Wat de zaak in de ogen van God nog kwalijk maakte, is de Nederlandse ontwikkelingshulp aan Suriname. Hoewel Nederland de welvaart met Suriname nog nooit heeft gedeeld, is de ontwikkelingshulp eigenlijk een middel om Suriname zoet te houden. De schrijfster Clara M. van Dijk schreef over de negatieve kant van de ontwikkelingshulp aan de Derde Wereld:"Het terugbetalen van leningen en rente aan het Westen leggen een gigantische schuldenlast op deze landen, die daardoor in hun ontwikkeling achterblijven, zelfs steeds armer worden, en zich ook in binnenlandse aangelegenheden steeds minder kunnen verweren tegen de invloed van hun schuldeisers. Zo kampen deze landen niet alleen met het hongerprobleem, maar zijn ook hun vrijheid goeddeels kwijt. Een slavensituatie in nieuwe vorm, lang nadat de slavernij is afgeschaft; dat is de realiteit! Wij dumpen ons chemisch afval in hun landen, wij kopen in de supermarkt hun supergoedkope bananen, die ze voor ons verbouwen om hun schulden af te betalen. Voor hen is er niet eens eenvoudig basisvoedsel en medisch hulp beschikbaar. Er kleeft daardoor bloed aan onze vingers!" (5) We zien hoe geraffineerd en gewetenloos zijn de rijke westerlingen. Helaas voor de Nederlanders is het volkomen waar. 

Toen de slavernij door de Nederlanders in 1863 afgeschaft werd, heeft Nederland nog nooit een schadevergoeding gegeven aan de vrijgelaten slaven. Echter zegt de Bijbel dat alle vrijgelaten slaven niet met de lege handen weggezonden mogen worden tenzij zij een schadevergoeding krijgen. Weliswaar is in de Tenach, zoals het Oude Testament door de christenen genoemd wordt, eveneens sprake van slavernij, MAAR...daar hebben slaven tenminste nog rechten! Bijvoorbeeld door de instelling van het sabbatsjaar, waarbij alle Hebreeuwse slaven vrijgelaten moesten worden en ze NIET met lege handen mochten weggaan. Hun loon moest hun volledig vergoed worden (Deuteronomium 15:12-13)! Ook lezen we in Deuteronomium 23:15 dat een gevluchte slaaf niet aan zijn meester uitgeleverd mocht worden. Uit de Bijbel kunnen we opmaken hoe zéér rechtvaardig is God! In Exodus 21:16 staat te lezen dat een mensensmokkelaar de doodstraf krijgt, als hij een mens rooft en verkoopt. Veel zwarte slaven waren ook geroofd en als koopwaar verhandeld! Nog een heel bijzonder maatregel uit de Thora is dat als iemand zijn slaaf of zijn slavin met een stok of een zweep slaat, zodat deze aan verwondingen bezwijkt, zal de gestorven slaaf zeker gewroken worden (Exodus 21:20-21)! Wanneer een hardvochtig meester het oog van zijn slaaf of het oog van zijn slavin ernstig beschadigt, dan zal hij hem of haar om zijn/haar oog moeten vrijlaten (Exodus 21:26-27)! Het is werkelijk onvoorstelbaar dat slavenhandelaars en eigenaren in het koloniale verleden, gekleed in hun keurige zondagspak, naar de kerken gingen om naar een gepreek van een dominee of een priester te luisteren en te zingen. Ook dominees en priesters maakten zich schuldig aan de slavernij doordat ze een leugen hadden verkondigd dat God met de Thora had afgedaan en een nieuw verbond sloot met de Kerk. Op die manier hadden ze geprobeerd de slavernij te rechtvaardigen, zoals ze ook de Jodenvervolgingen hadden verdedigd. In Australië waren de kampcommandanten die de veroordeelden wreed behandelden, geestelijken!! Als u niet wilt geloven, dan zult u aan een Australiër of een Australische historicus moeten vragen en dan krijgt u van hem een bevestiging.

Nederland heeft nog nooit volledige schadevergoeding gegeven aan de vrijgelaten slaven, toen de slavernij afgeschaft werd. In plaats daarvan moesten de vrijgelaten slaven in de plantages tegen betaling verplicht werken. Toen Nederland dankzij de vondst van eigen aardgas rijk werd, heeft deze land de welvaart nog nooit gedeeld met Suriname die toen nog een deel was van het Koninkrijk der Nederlanden. Het gevolg ervan was dat veel Surinamers naar Nederland kwamen, omdat de levensomstandigheden daar veel beter waren dan in hun eigen land. Toen Suriname onafhankelijk werd, gaf Nederland in plaats van herstelbetalingen aan de nakomelingen van de slaven en de contractarbeiders alleen maar ontwikkelingshulp, terwijl Suriname de rente nog moet terugbetalen. In Nederland doet men alsof Suriname een ontwikkelingsland is. De hele houding van Nederland is zo schandalig en beschamend. Willen de Nederlanders hun houding jegens Suriname en de Surinamers veranderen, dan moet er in de eerste plaats een schuldbelijdenis aan God en het Surinaamse volk gedaan worden.  Hoewel de Nederlandse regering het slavernijverleden erkent, heeft vicepremier Lodewijk Asscher namens de Nederlandse regering geen excuses aangeboden voor de slavernij. Tijdens de nationale herdenking van de afschaffing van de slavernij van 150 jaar geleden op 1 juli 2013 heeft de regering wel voor de derde keer spijt betuigd over het slavernijverleden. Ook al was het voor de eerste keer dat er spijt werd betuigd op Nederlandse bodem. Bij de herdenking in het Amsterdamse Oosterpark waren ook koning Willem-Alexander en koningin Máxima aanwezig. De koning hield geen toespraak en legde ook geen bloemenkrans op het Nationaal Monument Slavernijverleden. Vermoedelijk mocht koning Willem-Alexander van de regering geen toespraak houden en de bloemenkrans op het herdenkingsmonument leggen. Als het waar is, welke recht heeft de regering nou eigenlijk om het staatshoofd te verhinderen de bloemenkrans te leggen op het herdenkingsmonument!? Zegt de Bijbel niet:"Vreest God; eert de koning (I Petrus 2:17 Statenvertaling)". De Nederlandse regering hóórt niet alleen God te vrezen, maar ook de koning te eerbiedigen, zoals de Schrift benadrukt. Helaas handelt de Nederlandse regering goddeloos. Veel Surinamers waren na afloop van Asschers toespraak boos en teleurgesteld over het ontbreken van excuses. Ze vinden dat een Nederlandse spijtbetuiging niet voldoende is voor al het leed dat hun voorouders is aangedaan. Gelijk hebben ze. God neemt ook GÉÉN genoegen met de spijtbetuiging van de Nederlandse regering. Hij vindt de verkeerde houding van de regering weerzinwekkend en schandalig. Eigenlijk is de houding van de Nederlandse regering arrogant. Wat zegt de Bijbel ook alweer? God wederstaat de hoogmoedigen. Al voeren de Nederlandse bewindslieden graag argumenten over de spijtbetuiging, maar hun argumenten zijn verwerpelijk. Waarom de Nederlandse regering geen excuses wil aanbieden, heeft het te maken met hun angst dat als er een excuses aangeboden zou worden, dan zou dit de weg naar de herstelbetalingen vrijmaken. Hoe dan ook heeft het Surinaamse volk wel recht op schadevergoeding. Bijbels gezien is de Nederlandse regering wel verplicht herstelbetalingen aan Suriname en het Surinaamse volk te doen. Kennelijk is de regering zo bang dat de herstelbetalingen astronomisch hoog zullen zijn. Een voorbeeld uit de Bijbel zien we heel duidelijk hoe God ervoor gezorgd had dat de Israëlieten na hun bevrijding uit de 430 jaar lange slavernij in Egypte niet met lege handen konden vertrekken voordat ze alles van de Egyptenaren kregen; goud, zilver en kleding. Zo beroofden ze de Egyptenaren (Exodus 12:35-36). God wil dat de Nederlandse regering, het Nederlandse volk en de Nederlandse kerken gezamenlijk hun zondebelijdenis aan Hem moeten doen en de schuld aan de slavernij erkennen. Ook wil God dat Nederland herstelbetalingen aan de Surinamers moet geven en geen ontwikkelingshulp. Zolang er geen verootmoediging en schuldbelijdenis zijn, is vergeving door God ook niet mogelijk dan kleeft er nog steeds bloed aan de handen van Nederland! Er rust nog steeds een zware smet op het blazoen van Nederland. Zoals ik al zei, heeft Nederland dus een probleem. Het nederlandse probleem is niet het probleem van Suriname. Wat Nederland Suriname heeft aangedaan, heeft het land God ook aangedaan. Jezus zegt dat als we aan de minste van onze broeders niet hebben gedaan, hebben we Hem ook niet gedaan (Matthéüs 25:31-46). 

Surinamers moeten wrok en boosheid jegens Nederland niet blijven koesteren. Want wraakzucht lost niets op. Het maakt alleen maar erger. Wat zegt God precies over wraakzucht? "Gij zult niet wraakzuchtig en haatdragend zijn..(Leviticus 19:18"  Haat is ook niet goed voor de menselijke ziel. Het vreet de ziel en leidt uiteindelijk tot zelfvernietiging. Daarom leert de Bijbel dat we onze naasten moeten liefhebben en vergeven, anders kan God ons ook niet vergeven. Na vergeving volgt ook genezing. Over Nederland zal God zeker oordelen, zolang er geen schuldbelijdenis is. Laat het oordeel maar aan God over. Het kan op 'n dag gebeuren dat God Zijn hand afhoudt van Nederland en de hele Europese Unie, dan volgen er vreselijke rampen over al deze Europese landen. Stel u eens voor dat Nederland helemaal bankroet gaat, dan komt deze land bij Suriname aankloppen en om geld bedelen. Wat zouden de Surinamers ervan zeggen? Ik zou niet weten hoe de Surinaamse overheid hierop zou reageren. Nederlanders moeten niet erop rekenen dat de Surinaamse regering snel bereid is geld te geven aan Nederland. Hoe het zal aflopen, zullen we nooit weten. Maar we moeten rekening meehouden met alle mogelijke scenario's die in de toekomst zullen plaatsvinden, want de Bijbel voorzegt het oordeel over veel volken en wereldmachten. Daarom raad ik Nederland aan zo snel mogelijk een schuldbelijdenis te doen aan God en het Surinaamse volk, anders is het te laat. Blanken en zwarten hebben elkaar vergeving, troots en liefde nodig. Dat is heel belangrijk voor de beide naties.

Gebed voor Suriname

Gebeden voor Suriname zijn dringend noodzakelijk. Ik kan niet zomaar zeggen dat Suriname op goede weg is gegaan. Er zijn hindernissen op de weg, die nog overwonnen moeten worden. Zoals ik al zei, liggen gevaren op de loer. Ook zijn er misstanden in Suriname, die we niet zomaar kunnen negeren. Een van de grootste bedreigingen is illegale houtkap. Wereldwijd is de handel in illegaal hout goed voor tussen de 20 en 75 miljard euro per jaar of tussen 15 en 30 % van de wereldwijde handel. De illegale houtkap veroorzaakt klimaatverandering, omdat regenwouden grote hoeveelheden CO2 uit de atmosfeer halen. In het Amazonegebied worden de grootste regenwouden 'de longen van de aarde' genoemd, omdat ze voor zuurstof zorgen en CO2 vasthouden. De vraag naar hout is zeer groot. Er is ook steeds meer vraag van rijkere Chinezen naar exotische houtsoorten. In het koloniale verleden heeft Nederland exotische houtsoorten uit Suriname ook geplunderd! De menselijke hebzucht kent geen grenzen. De hebzuchtige mens heeft de door God ingestelde grenzen verleggen en Gods geboden overtreden. "Gij zult niet begeren..uws naasten huis, uws naasten vrouw, noch zijn os..."luidt één van de Tien Geboden (Exodus 20:17, Deuteronomium 5:21). In delen van de wereld worden ook regenwouden in brand gestoken om meer grond te krijgen, zodat men palmolie, soja en suiker kunt verbouwen. In Brazilië hebben veeboeren ook een aantal regenwouden in brand gestoken en de Indiaanse stammen uit hun grondgebieden verdreven om meer grond in bezit te nemen, zodat hun vee kunnen grazen. Het vlees van geslachte vee wordt naar het rijke Westen vervoerd om via fastfood-restaurants westerse magen te vullen! Het komt veel voor dat Indiaanse stamhoofden, milieuactivisten en journalisten die de noodklok luiden, vermoord worden door gewetenloze veeboeren. De Bijbel verbiedt het stelen van andermans land en het in brand steken van een regenwoud bijzonder streng. Zo staat geschreven in de Schrift dat landroof- en onteigening niet getolereerd is:

"Gij zult uws naasten landpale, die de voorvaderen gepaald hebben, niet verrukken in uw erfdeel, dat gij erven zult, in het land, hetwelk u de HEERE, wu God, geeft om dat erfelijk te bezitten" Deuteronomium 19:14 (Statenvertaling). 

Opmerkelijk is een strenge maatregel uit de Bijbel dat als een veeboer zijn vee in een veld of een wijngaard van zijn naaste laat loslopen of een bos in brand steekt, dan moet hij een fikse schadevergoeding geven (Exodus 22:5-6)!! Ook biedt de Bijbel een heel bijzondere milieubescherming. Dat is onder andere op te maken uit de oorlogswetten van Mozes. Daarin staat bijvoorbeeld:"Wanneer gij een stad vele dagen zult belegeren, strijdende tegen haar, om die in te nemen, zo zult gij haar geboomte NIET verderven, de bijl daaraan drijvende; want gij zult daarvan eten; daarom zult gij dat NIET afhouwen (want het geboomte van het veld is des mensen spijze).." (Deuteronomium 20:19). Over deze 'onbelangrijke' milieumaatregel moeten we niet te gering denken. De boomvruchten zijn zeer belangrijk voor de gezondheid, zeker in moeilijke tijden na een oorlog. In de regenwouden zijn veel vruchten en geneeskrachtige kruiden te vinden. Bovendien groeien vruchtbomen erg traag. In de oudheid was het de gewoonste zaak van veel volken om bij een belegering eerst alle boomgaarden en akkers bij een stad te vernietigen. De tactiek van een 'verschroeide aarde' was bij veel volken een geliefd strijdmiddel. Maar bij de Israëlieten was dat absoluut verboden. De Bijbelse milieumaatregel heeft ook betrekking op de bescherming van regenwouden, al realiseren zeer veel mensen niet!! Wat er nu in Brazilië gebeurt, heeft dat ook grote gevolgen voor Suriname en andere buurlanden! Met het oog op hedendaagse stroperij en dierenmishandeling beschermt de Bijbel ook de dieren. Zo staat een maatregel ter bescherming van dieren te vinden in de tekst:"Een os zult gij niet muilbanden, als hij dorst" (Deuteronomium 25:4). Daarom is stroperij in de Bijbel ook streng verboden. In Suriname is bijvoorbeeld de jaguar wettelijk een totaal beschermd diersoort. Dat houdt in dat er niet op dit dier gejaagd mag worden, omdat het met uitsterven bedreigd wordt. De jaguar is helaas zeer gewild vanwege zijn vacht en aangezien zijn habitat uitgebreid is, wordt hij regelmatig afgeschoten wanneer hij zich aan vee vergrijpt. Ook zijn er dieren, insecten, vogels en reptielen Suriname uitgesmokkeld. Vaak komen ze terecht in westerse dierenwinkels of worden de exotische dieren op e-bay te koop aangeboden. Daarom moeten er dringende en noodzakelijke gebeden voor het behoud van regenwouden en de bescherming van de jaguar en andere exotische dieren in Suriname gehouden worden. Ook moet er een halt toegeroepen worden aan illegale goudwinnerij in Suriname. Goudzoekers hebben in Suriname onnoemelijke schade toegebracht aan het milieu. Het water is verontreinigd doordat er gebruik gemaakt wordt van kwik. Dat heeft grote gevolgen voor regenwouden en hun bewoners, zowel dieren als Indianen en Marrons. In Paramaribo bedreigen de kwikdampen de volksgezondheid, omdat het goud in de illegale goudsmelterijen opgewarmd wordt waardoor een aanzienlijk deel van het gebruikte kwik ter plekke verdampt en de lucht en het water sterk vervuild achterblijven.  Bid dat de Surinaamse overheid de wet invoert, illegale goudwinning aan banden legt en de volksgezondheid beschermt. Toen ik in Suriname was, voelde ik dat God in mijn hart sprak dat ik bronwater moest kopen en gebruiken. Waarom wist ik eerst niet. Ik deed wat God in mijn hart zei. Na mijn terugkeer in Nederland las ik een schokkend artikel in Parbode magazine en toen begreep ik eindelijk waarom ik bronwater gebruikte. Suriname is zeer rijk aan flora, fauna en grondstoffen. Natuurreservaten zijn in Suriname zeer belangrijk. Maar nog belangrijker is dat er ook alles aan gedaan moet worden om de natuur in Suriname te behouden en maatregelen te nemen. Ook moeten de wetten in Suriname geërbiedigd worden. Bid dat stropers, jagers en smokkelaars zwaar gestraft worden, opdat de dieren beter beschermd worden. We zijn immers verantwoordelijk voor het milieu en de hele natuur. Oorspronkelijk heeft de mens van God opdracht gekregen om de aarde te 'bewaren' (Genesis 2:15), zoals beheer wordt genoemd, en goed voor dieren te zorgen (Genesis 1:28). Helaas heeft de zondige en gevallen mens van de planeet aarde een enorme rotzooi gemaakt! Hoe is het mogelijk dat enkele mensen in Amerika een ambitieuze en gewaagde ruimtevaartproject hebben opgezet om een bemande reis naar de planeet Mars te maken en de moeder Aarde als een vuilnisbelt af te danken!? Zo'n ruimtevaartproject kost miljarden dollars!! Waarom gebruikt men het geld niet om het milieu op aarde te redden? 

Jaguar

Bid ook voor de Surinaamse regering opdat het Surinaamse volk in rust kan leven en God ook Suriname bewaart voor de bedreigingen. Dat leert de Bijbel ook (I Timótheüs 2:1-2). Stabiliteit in Suriname is noodzakelijk, want de geestelijke nood onder de Surinamers is erg groot. Daarnaast is er ook veel occultisme in Suriname. In Suriname is maatschappelijk geaccepteerd wanneer bijvoorbeeld Creolen voorouderverering praktiseren of geesten oproepen om problemen op te lossen. De kerken in Suriname hebben zich daar tandenknarsend bij neergelegd, want ze zijn bang dat als men gaat verbieden, anders zouden de kerken leeglopen! Maar dat is volkomen verkeerd. Een grote fout dat de kerken hebben gemaakt, is de verwaarlozing van geestelijke wapenrusting. In feite hebben de kerken het Woord Gods krachteloos gemaakt. De Bijbel leert dat een gelovige de Bijbelse geestelijke wapenrusting moet gaan gebruiken om de strijd aan te binden met de boze machten (Efeziërs 6:10-19). Verzuimen wij onze gebeden en Bijbelse wapenrusting, dan wordt een land als Suriname of Nederland overspoeld door de boze demonische machten. De Bijbel en ook de geschiedenis hebben voor de zoveelste keer bewezen dat het occultisme een volk ten gronde kan richten met ziekten van allerlei aard, oorlogen, verwoestingen van steden en land, verdrukking, hongersnood, epidemieën als vreselijke gevolgen. Afgoderij, bijgeloof en occultisme staan onder zware goddelijke vloek. Aangezien afgoderij, bijgeloof en occultisme in het bijzonder zware overtredingen van het Bijbelse verbod (Deuteronomium 18:9-14) zijn, straft God deze ook bijzonder zwaar tot in het derde en vierde geslacht (Exodus 20:3-5). Het is niet zo dat God wraakzuchtig is. Omdat God liefde is, wil Hij niet dat we ons inlaten met bijgeloof en occultisme. Want Hij weet dat het occulte bijzonder gevaarlijk en onheilspellend is voor de mens. Om alle vormen van occultisme te verbieden en ons voor het dodelijke gevaar te beschermen zegt God uit liefde:"Gij zult niet doen!" De geestelijke nood in Suriname is erg groot, want Surinamers hebben  genezing en bevrijding nodig. Dat kan alleen God. God houdt ook van Suriname en heeft alle Surinamers lief, al verlangt Hij ernaar om Suriname te zegenen.

Ten laatste: bid ook dat de Nederlandse koning Willem-Alexander in de toekomst een bloemenkrans op het herdenkingsmonument in het Oosterpark in Amsterdam zal leggen en de schuldbelijdenis namens de regering en het volk zal doen. Bid ook voor de verzoening tussen Nederlanders en Surinamers, opdat beide naties gezegend zullen worden. Wijlen Surinaamse pastor Pudsey Meye die ik persoonlijk gekend heb, schreef in zijn boek:"God kan zonder ons niet werken. Evenmin kunnen wij zonder Hem iets bereiken". De Bijbel verzekert u dat een volhardend gebed niet alleen vruchten maar ook verbazingwekkende resultaten zal opleveren.

Hebt u vragen, dan kunt u een brief aan mij schrijven. Mijn  nieuwe emailadres is general7424@gmail Ook zoek ik financiele steun voor mijn blog en mijn werk, zodat ik mijn toekomstige werk in Suriname en Israël kan voortzetten. Wilt u giften geven aan een steunproject in Suriname, schrijf dan een email aan mij. Om Sions wil zal ik niet zwijgen. God zegene u.

                                                       Paul Parker

Het auteursrecht van dit artikel ligt bij blogger Paul. Er wordt GEEN toestemming gegeven om mijn artikel te publiceren in een ander blog, website of een boekvorm.  

Bronnen en referenties:

(1) Kijk op Suriname. Door IR.J.TJ. Wassink
(2) Parbode Magazine oktober 2013 jaargang 8 nr. 90
(3) Reisgids Suriname buitenkansjes
(4) Waterkant.net: Toerismebranche; Suriname hoort op erfgoedlijst 7-4-2013
(5) 1992 en hoe verder. Door Clara M. van Dijk en Sjoerd Poorta

Aanbevolen lektuur en website:

www.suriname.nu