Wie vermoordde president John F. Kennedy? Deel 1

            "De schikgodinnen hebben een merkwaardig spel gespeeld met de Kennedy's. Zij
             bekleedden hen met verpletterend succes, veel goud en nazaten. Maar dan was er 
            steeds weer de Dood die ontijdig op het appel verscheen..."
           Rik Kuethe


John F. Kennedy: Een Amerikaans icoon, legende en ster die niet wil uitdoven

Op 22 november 2013 is het precies vijftig jaar geleden dat de Amerikaanse president John Fitzgerald Kennedy werd doodgeschoten. De moord op de president bracht de hele wereld in grote beroering, wat een gigantisch schokgolf betekende. Op 42-jarige leeftijd werd John F. Kennedy, bekend onder zijn initialen JFK, gekozen tot 35e president van de Verenigde Staten. Uniek in de Amerikaanse geschiedenis was dat een eerste rooms-katholieke president in het Witte Huis als JFK werd gekozen in een door blanke protestantse heren gedomineerde land. Hem werd echter geen lang leven gegund. Hij stierf op 46-jarige leeftijd. Iedereen was verbijsterd hoe het mogelijk was dat de geliefde Amerikaanse president vermoord werd. Men kon zich niet voorstellen dat de moord het werk van één man was geweest. Hoewel de moord op Kennedy een eind maakte aan een briljante carrière en Amerika van één van zijn grote presidenten beroofd werd, stierf Kennedy's roem helemaal niet. Integendeel, zijn dood creëerde zijn mythe die helemaal niet met de werkelijkheid overeenkwam. Voor eeuwig als 'jonge god' vastgespijkerd in de lijst van de geschiedenis, leeft John F. Kennedy voort als mythologische figuur, zoals Rik Kuethe schreef. Hetzelfde geldt zeker ook voor de vroeg gestorven prinses Diana die als 'koningin in de Britse harten' voortleeft. Hoewel JFK bij leven al een legende was, werd de mythe na de moord in 1963 alleen maar groter, merkte Elsevier hoofdredacteur Arendo Joustra op. Inderdaad heeft de Kennedy-mythe veel weg van een cultus. JFK is eigenlijk meer een ster van het witte doek dan een briljante politicus. De hoofdredacteur van Elsevier, Arendo Joustra, weet de Kennedy-mythe goed te omschrijven als een bijna religieus cultus:

"Een goed uiterlijk, een heldhaftig oorlogsverleden, een rijke familie, een chique echtgenote, de macht van het woord en een hofhouding van musici, kunstenaars, journalisten, filmsterren, schrijvers en intellectuelen die van hem een man van de wereld maakte. Maar vooral droeg hij een belofte in zich. De belofte van de moderne tijd. Hij was de verpersoonlijking van de veranderingen die aanstaande waren." (1)

Kennedy wist generaties die na hem waren geboren, nog altijd te inspireren. Zijn persoonlijkheid spreekt nog veel mensen tot verbeelding aan. Niet alleen in de Verenigde Staten, maar ook in Europa en elders in de wereld. Voor veel Nederlandse politici is Kennedy nog steeds een inspiratiebron en een lichtend voorbeeld. "Vraag niet wat uw land kan doen voor u, maar vraag wat u kan doen voor uw land," is een beroemde uitspraak van Kennedy die ook Jan Peter Balkenende (CDA) als Nederlandse premier dikwijls aanhaalde. In verkiezingstijd wordt een populaire politieke nieuwkomer wel eens vergeleken met Kennedy. Het maakt al niets uit of hij rechts of links is. Voor Haagse politici is de eretitel "Nederlandse Kennedy" nooit verwerpelijk. Voormalige PVDA-leider Wouter Bos werd met Kennedy vergeleken. Pim Fortuyn werd ook 'de Nederlandse Kennedy' genoemd. Dat laatste was niet alleen omdat zowel Fortuyn als Kennedy slachtoffer werd van een politieke moord, maar ook omdat beiden uitblonken als begaafde debaters, charisma bezaten en het medium televisie in hun campagne ten volle wisten te benutten. (1) Allebei stierven ook een gewelddadige dood. In Pim Fortuyns werkkamer in het Palazzo di Pietro te Rotterdam hing een portret van John F. Kennedy. De LPF-leider Fortuyn had een mateloze bewondering gekoesterd voor Kennedy. Tot aan die manier waarop Kennedy stierf toe, zei Fortuyn:"Dat is een mooie dood, dan maak je geschiedenis." Niemand kon ooit vermoeden dat het Pim Fortuyn ook bizar overkwam. Veertig jaar na de dood van Kennedy werd Fortuyn in het Hilversumse Mediapark doodgeschoten, alsof hij zijn eigen Dallas vond. Al willen Amerikaanse, Europese en Nederlandse politici zich graag vergeleken met Kennedy, kunnen ze in veel opzichten echter NIET tippen aan hem! Kennedy was met zijn 43-jarige leeftijd de jongst gekozen Amerikaanse president ooit, had geld, macht en roem en een fotogeniek gezin en werd door de gehele westerse wereld op handen gedragen. Geen president naar wie na zijn dood zoveel pleinen, straten en lanen in de Verenigde Staten, Nederland en andere landen zijn vernoemd! Toen de voormalige Nederlandse premier Jan Peter Balkenende die zichzelf graag met Kennedy vergeleek, van het politieke toneel verdween, is niet één straat naar hem vernoemd. Dat is een belangrijk verschil tussen twee personen. Want de Kennedy magie is blijkbaar nog nooit uitgewerkt, terwijl de geheime formule van Jan Peter Balkenende op den duur niet meer werkte. John F. Kennedy is een Amerikaans icoon, een legende en een wereldster die weigert uit te doven. Het staat vast dat zijn dood zoveel beroering in de hele wereld heeft gebracht. Na een halve eeuw blijft de moord op Kennedy ons nog steeds intrigeren. Nadat de fatale schoten in Dallas een einde aan het leven van de Amerikaanse president maakte, is de intrigerende vraag nooit beantwoord wie John F. Kennedy vermoord heeft.

Hoewel de moord op Kennedy nog steeds een onopgeloste mysterie blijft en de ware toedracht nooit onthuld is, duiken er telkens weer nieuwe theorieën jaar na jaar op. Er worden nieuwe titels toegevoegd aan de stapel boeken over de moord. "De puzzel komt nooit af,"denkt de jonge Kennedy-deskundige Perry Vermeulen die pas 19 jaar na dato geboren werd en erdoor gefascineerd is. Dat het mysterie misschien nooit opgehelderd zal worden, heeft volgens Perry Vermeulen zo zijn charme. "Maar het gaat wel om moord en het is jammer dat daar mensen mee wegkomen." (2) Volgens vermeulen wordt de zaak ook niet overzichtelijk. "Alleen al deze maand verschijnen zo'n 200 nieuwe boeken. Daar zit heel veel onzin tussen,"aldus Perry Vermeulen. (2) Ook bevatten heel wat complottheorieën op internet veel onzin. De meeste theorieën zijn op suggesties gebaseerd. Het probleem is dat ze nooit overtuigende bewijzen kunnen opleveren. Er zijn ook talloze films en documentaires over JFK gemaakt. Hoewel sommige films en documentaires best overtuigend en knap gemonteerd zijn, bevatten ze helaas ook elementen van fictie. Eén ding is zeker: Alle boeken, complottheorieën, films en documentaires kunnen NOOIT een bevredigende antwoord geven op de vraag wie John Fitzgerald Kennedy vermoord heeft! Wel zijn de meeste auteurs, biografen, documentairemakers, regisseurs en complottheoretici op ÉÉN punt het over elkaar eens dat de moord op Kennedy NIET het werk van een enkeling als Harvey Lee Oswald is. Allereerst gaan we lezen wie de charmante president John F. Kennedy in werkelijkheid is. 

Biografie van JFK

Of John F. Kennedy een goede president was geweest, is de vraag niet relevant. Veel Amerikanen weten inmiddels beter dat Kennedy niet zo'n goede president was. Hij bracht sociale wetgeving weinig tot stand. De Amerikaanse betrokkenheid in Vietnam werd onder hem eerder groter dan kleiner. En toch...blijft de persoon JFK tot de verbeelding spreken. Volgens peilingen was hij de populairste Amerikaanse president ooit: 70% van de Amerikanen keurde de manier waarop hij zijn werk deed goed. Dat blijft ongeëvenaard. (2) Voor de immense populairteit van Kennedy heeft publicist Marc Chavannes een verklaring. "Kennedy leefde niet lang genoeg om zijn kiezers teleur te stellen." Chavannes maakte een goede vergelijking met de huidige Amerikaanse president Barack Obama die ook op een golf van populairiteit aan de macht kwam en voor de tweede ambtstermijn herkozen werd, maar...gaandeweg taande Obama's populairiteit doordat hij vanwege een aantal schandalen onder vuur kwam te liggen. Volgens de Amerikaanse historica Alice George vormt ook de opkomst van de televisie een belangrijke verklaring voor Kennedy's lange 'leven na de dood', zoals ze de aanhoudende aandacht voor hem betitelt in een artikel voor het blad Forbes. Anders dan bij de moord op eerdere Amerikaanse presidenten, Lincoln (1865), Garfield (1881) en McKinley (1901), waren in 1963 camera's aanwezig die zijn laatste momenten vastlegden. 

JFK als baby

Handtekening John F. Kennedy

John Fitzgerald Kennedy werd op 29 mei 1917 in het chique voorstadje Brookline in de Amerikaanse staat Massachusetts geboren. Hoewel hij onder zijn initialen JFK bekend was, was zijn roepnaam Jack. Hij was het tweede kind van Joseph (of Joe) en Rose Kennedy, rooms-katholieken van Ierse afkomst, die in het protestantse Boston - hoe rijk ze ook waren - toch altijd enigszins met de nek werden aangekeken. (1) Zijn vader, Joseph Kennedy (1888-1969), was een politicus en zakenman die fortuinen verdiende met de handel in drank. Het echtpaar had negen kinderen. Het gezin werd na Kennedy's verkiezing tot president ook wel schertsend de onofficiële koninklijke familie van de Verenigde Staten en de Kennedyclan genoemd, omdat er zoveel invloedrijke personen uit voortgekomen zijn. (3) De kinderen kregen door hun ouders ingeprent dat het in het leven maar om één ding draait: winnen. Zij kregen bij geboorte ieder 1 miljoen dollar  mee om dat winnen hier en daar een handje te helpen. Tot in de kleinste dingen was het bestaan een competitie. Zo werd een spelletje croquet nog een strijd op leven en dood. Vader Joseph, zoals hij als pater familias betiteld werd, bleek een dwingeland met bedenkelijke opvattingen te zijn, toen hij zijn kinderen tot het laatst tot grote prestaties bleef opzwepen; zijn invloed op hen, ook toen ze al lang volwassen waren, was kolossaal. (1) De vaderlijke invloed heeft helaas ook fatale gevolgen, zoals in het leven van JFK duidelijk is gebleken. Bijvoorbeeld is winnen toch niet alles. Veel topsporters ervaren ook dat winnen eigenlijk niet alles is en verliezen soms geincasseerd moet worden. Toen Joe, de oudste zoon van Joseph en Rose, in de Tweede Wereldoorlog gesneuveld werd, schoof de verantwoordelijkheid op naar John, in de hoop dat hij president zou worden. Toen president Franklin D. Roosevelt Joseph Kennedy tot ambassadeur benoemd had, verhuisde het gezin Kennedy in 1938 naar Londen. In Groot-Brittannië steunde Kennedy senior de gevaarlijke appeasement-politiek van Britse premier Neville Chamberlain, die hij bijna dagelijks sprak. De ambassadeur Joseph Kennedy stond welwillend tegenover Adolf Hitler. (1)  In tegenstelling tot zijn vader zag de jonge John, zoals hij Jack werd genoemd, de dreiging van nazi-Duitsland wel. Toen hij enige tijd in Londen woonde en studeerde, maakte hij voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog reizen naar München en Praag, waarover hij in 1940 als afstudeerscriptie een scherp analyserend verslag schreef met daarin waarschuwingen tegen Adolf Hitler, getiteld "Why England slept" (Vertaald: Waarom Groot-Brittannië sliep) over het Britse aandeel in het Verdrag van München, een scriptie die daarna als boek gepubliceerd een bestseller werd. (1) (3) Anders dan zijn vader die dikwijls met de dwaas Neville Chamberlain bevriend was, bestond er voor zoonlief Jack geen grotere held dan Winston Churchill. De jonge Jack was intelligent en had goede schoolresultaten. Aan Harvard Universiteit behaalde JFK cum laude een graad in internationale betrekkingen.

John F. Kennedy op elfjarige leeftijd

John F. Kennedy in zijn Football uniform

JFK als marinier in dienst (1942)

JFK op krukken

Hoewel JFK een lichtend voorbeeld voor miljoenen bewonderaars is en als 'jonge god' in de lijst van de geschiedenis vastgespijkerd werd, moet ieder lezer goed beseffen dat JFK toch eigenlijk niet volmaakt en dus helemaal geen god is. Onsterfelijk is hij zeker niet. Het motto 'nobody is perfect' geldt nog steeds vandaag in de Verenigde Staten. John F. Kennedy heeft ook gebreken en zwakheden, al was hij menselijk. Al vroeg had hij een slepende ziekte en later zware rugproblemen, die hem de rest van zijn hele leven zouden blijven kwellen. Als gevolg van de in de oorlog opgelopen verwondingen en andere kwalen, zoals de ziekte van Addison, leed Kennedy aan ernstige rugpijnen en liep daarom buiten het zicht van de openbaarheid vaak op krukken. (3) Hoewel Kennedy de pijnlijke details zo veel mogelijk geheim wilde houden en naar buiten toe de indruk maakte een buitengewoon gezond man te zijn, was dat in werkelijkheid niet zo! Hij stond onder voortdurend medisch toezicht. Tijdens een bezoek van de Japanse premier Hayato Ikeda in 1961 moest Kennedy krukken gebruiken om aan boord van een schip te komen. (1) Zolang hij aan ernstige rugpijnen leed, maakte hij tijdens zijn presidentschap vaak gebruik van zijn geliefde schommelstoel. In de oorlog was JFK luitenant bij de marine, hoewel hij als gevolg van zijn lichamelijke kwalen in eerste instantie niet werd goedgekeurd voor actieve dienst. Dankzij de invloed van zijn familie lukte het hem echter in een gevechtsfunctie te worden geplaatst, hetgeen namelijk voor veel kiezers een voorwaarde voor een stem op hem bij presidentsverkiezingen zou zijn. Een ander zwakheid is de grote voorliefde voor mooie vrouwen. Al vroeg was hij helemaal verslingerd aan vrouwelijk schoon. Kennelijk had hij zijn zwakheid geerfd van zijn vader. Zijn vader Joseph was een notoire echtbreker en had om de haverklap een nieuwe vriendin. Soms nam Kennedy senior die veroveringen mee naar huis en liet ze doorgaan voor vriendinnen van zijn dochters. Soms mochten ze zelfs mee eten. (1) JFK lijkt in de voetsporen van zijn vader te treden. Al snel bleek duidelijk dat de voorliefde voor vrouwelijke schoonheden een achilleshiel voor de jonge Kennedy was. Al deze lichamelijke klachten hadden kennelijk geen invloed op zijn libido. Integendeel: misschien brachten zijn talloze amoureuze escapades hem wel verlichting. "Als ik drie dagen geen vrouw heb gehad, krijg ik hoofdpijn,"zei hij er zelf over. (1) In zijn dagboek schreef hij:"De vrouwen zijn erg aantrekkelijk." Tijdens een zomervakantie in Europa versierde hij een Italiaans kamermeisje. In zijn dagboek schreef hij:"Naar bed gegaan. Moe, maar voldaan." (1) Als een onverbeterlijk rokkenjager had hij een groot aantal minaressen. Zelfs had hij in de jaren 40 een verhouding met de Deense journaliste Inga Marie Arvad, bijgenaamd 'Inga Binga', in Washington, waarvan de ernstige verdenking bestond dat zij een nazi-spionne was! (1) (3) Er waren keiharde geruchten dat Kennedy tijdens zijn huwelijk een verhouding had gehad met de wereldberoemde filmster Marilyn Monroe, die hem op zijn 45ste verjaardag zo verleidelijk had toegezongen. Bekende lied van Marilyn Monroe die voor president John F. Kennedy zong, was 'Happy Birthday, Mr. President'. Of Kennedy daadwerkelijk een verhouding met haar had, ontbreekt er nog steeds een geloofwaardig bewijs. Want beiden waren dood en hadden wellicht hun geheim in hun graf meegenomen. Een buitenechtelijk verhouding is bijzonder riskant voor een Amerikaanse president. De Monica Lewinsky affaire kostte voormalige president Bill Clinton bijna z'n kop. Het komt veel voor dat mooie vrouwen opgeofferd worden aan de eerzucht van zulke mannen als Kennedy. John F. Kennedy was sinds 1953 getrouwd met de mooie en aantrekkelijke Jacqueline (Jackie) Bouvier, met wie hij vier kinderen kreeg: Arabella (1956, doodgeboren), Caroline (1957), John F. Jr. (1960-1999) en Patrick (1963, stierf twee dagen na zijn geboorte). Onder druk van zijn vader besloot Kennedy met enige tegenzin om te trouwen. Want wie nog hogerop wilde dan de Senaat, moest behalve over een glanzend oorlogsverleden over een respectabele echtgenote beschikken. (1) Kennedy's motief om te trouwen was niet alleen louter politiek. Twee jaar eerder was de jonge Kennedy gevallen voor Jacqueline Bouvier, een eenvoudig en beeldschoon meisje uit een keurige katholieke familie.

John F. Kennedy en zijn echtgenote Jacqueline Bouvier

John F. Kennedy en zijn zoontje JFK jr

Omslagfoto LIFE; Marilyn Monroe
poseerde met president Kennedy en zijn
dochtertje Caroline

Tijdens de Tweede Wereldoorlog kreeg de jonge Kennedy als luitenant-ter-zee het bevel over twaalf bemanningsleden op zijn PT-109, een kleine motortorpedoboot. Zijn missie was om de Japanse konvooien in de Blackstett Strait aan te vallen. In plaats daarvan werd de torpedoboot op 2 augustus 1943, om half drie in de nacht, door de Japanse kruiser Amagiri bij de Salomonseilanden overvaren en tot zinken gebracht, waarna Kennedy bij een moedige actie toch zijn bemanning wist te redden. (1) (3) Na het zinken van de torpedoboot zwom Kennedy met de overlevenden vier uur in zee voordat zij een klein eiland Plum Pudding (Kasolo Island of ook wel Kennedy Island) wisten te bereiken. En dat alles onder leiding van een jonge man (26 jaar) die chronisch aan hevige rugpijn leed. Het merendeel van de bemanning, van wie sommigen niet konden zwemmen, volgde op een losgeslagen plank. Kennedy die deel uitmaakte van het zwemteam van Harvard, trok hierbij een gewond bemanningslid. Eén bemanningslid werd nooit meer teruggezien. (1) Omdat Kasolo Island slechts 100 meter in doorsnede is en er geen voedsel te vinden was, zwommen Kennedy en zijn bemanningsleden naar een ander eiland (Olasana Island). Omdat er in dit gebied regelmatig Japanse schepen langsvoeren, was deze tocht niet zonder gevaar. Na 10 dagen van kokosnoten geleefd te hebben, werden Kennedy en zijn bemanningsleden ontdekt door inboorlingen en tenslotte gered. (3) Kennedy kraste een SOS-boodschap voor zijn meerderen op de bast van een kokosnoot en vroeg de eilandbewoners om die naar een post van westerse militairen te brengen. Die kokosnoot zou twintig jaar later op zijn bureau in het Oval Office van het Witte Huis prijken. (1) Voor zijn betoonde moed en doorzettingsvermogen ontving Kennedy de Navy and Marine Corps Medal. (3) Toen de journalisten hem vroegen hoe hij een oorlogsheld werd, grapte hij:"Het was onvrijwillig. Ze brachten mijn boot tot zinken." 

Poster verkiezingscampage Kennedy - Johnson

Aan het einde van de oorlog werd Kennedy journalist en koos hij een tijdje daarna een politieke loopbaan. Hij wist zich steeds verder omhoog te werken en werd senator voor Massachusetts. Op 2 januari 1960 deed John F. Kennedy die een senator voor Massachusetts was, een gooi naar het presidentschap doordat hij zijn kandidatuur voor het presidentschap officieel bekendmaakte. In Los Angeles werd Kennedy tijdens de Democratische Conventie op 13 juli 1960 genomineerd als presidentskandidaat voor de Democratische Partij. Hij ging de strijd om het presidentschap aan met zijn Republikeinse rivaal Richard Nixon. Bekend was het eerste TV-debat tussen John F. Kennedy en Richard Nixon dat op 26 september 1960 in de studio van CBS in Chicago zich afspeelde. Tijdens de feitelijke verkiezingscampagne die daarop volgde, ging Kennedy in op de wijdverbreide vrees dat zijn rooms-katholieke geloof zijn handelingen als president zou beïnvloeden. In een hartstochtelijke verklaring wees hij erop dat kerk en staat gescheiden moesten worden gehouden. (4) Hij won ook aanhang door de kalmte en deskundigheid die hij toonde tijdens een reeks debatten met de Republikeinse kandidaat Richard Nixon. Uit de verkiezingsstrijd kwam Kennedy als de overwinnaar te voorschijn. Hoewel de verkiezingen hard tegen hard gingen, won Kennedy op het nippertje en werd in 1960 tot 35e president van de Verenigde Staten gekozen. En zijn running mate Lyndon B. Johnson werd vice-president. Kennedy was zeker een zeer begaafd spreker met een sterk charisma. Indrukwekkend was zijn toespraak dat tijdens zijn inauguratie op 20 januari 1961 werd gehouden. "And so, my fellow Americans: ask not what your country can do for you - ask what you can do for your country," waren de veelgeciteerde woorden die deel uitmaakten van Kennedy's inauguratietoespraak. Tijdens de rede waarmee Kennedy het ambt van president van de Verenigde Staten aanvaardde, sprak hij in zijn indringende, bijna poëtische woorden:"De fakkel is doorgegeven aan een nieuwe generatie van Amerikanen... Een trompet roept ons op niet tot de oorlog, maar tot de strijd tegen de gemeenschappelijke vijanden van de mens: tirannie, armoede, ziekte en de oorlog zelf." (4) Ook zwoer Kennedy dat de Verenigde Staten tegen het eind van de jaren zestig een mens op de maan zouden zetten. "Dit land moet zich ten doel stellen voor het einde van dit decennium een man op de maan te zetten en hem veilig terug naar de aarde te brengen,"klonken de inaugurale woorden van Kennedy. Zijn duurzame eed werd vervuld in juli 1969, toen de astronaut Neil Armstrong van de Apollo 11 op het maanoppervlak stapte. Kennedy's belofte om de mens op de maan te zetten viel slecht bij de zwarte dominee en voorvechter voor de burgerrechten van de zwarten, Martin Luther King. In het weekblad The Nation schreef King:"De president heeft een tienjarenplan voorgesteld om een Amerikaan op de maan te brengen, maar we hebben nog niet eens een plan dat het mogelijk maakt om een zwarte in het deelstaatparlement van Alabama te doen verkiezen." (1) 

De inaugurale toespraak van John F. Kennedy

LIFE-magazines over de Kennedy inauguratie

Het presidentschap van Kennedy begon in een economisch voorspoedige tijd. Toch kon Kennedy met zo'n kleine meerderheid niet rekenen op een krachtige steun van het Congres of van de openbare mening bij zijn wetsvoorstellen. Zo slaagde hij er niet in zijn pogingen het belastingsysteem te hervormen, de bejaarden medische verzorging te verschaffen en de burgerrechten te beschermen. (4) Met name in het zuiden kwam nog veel racisme voor en was er in het openbare leven sprake van een strikte rassenscheiding. Maar toen de federale wetten werden overtreden zoals het weren van zwarte reizigers bij interstate busreizen, greep president Kennedy in. De zwarte bevolking moest wachten op president Johnson die de vermoordde Kennedy opvolgde, voordat het grootste gedeelte van de sociale wetgeving die discriminatie op basis van huidskleur onwettig verklaarde, doorgevoerd kon worden waar Kennedy mee begonnen was. De wetgeving onder president Johnson maakte een eind aan de rassenscheiding. De omstandigheden zoals het niet doorvoeren van de sociale wetgeving, dwongen Kennedy trouwens veel tijd te besteden aan buitenlandse aangelegenheden. 

Kennedy in zijn toespraak 

Kennedy in Oval Office

Pappa Kennedy aan Oval Office Desk,
terwijl JFK jr onder het bureau kroop

14 januari 1963: Kennedy hield de State of Union 

Kennedy en zijn gezin in een buitenverblijf op Hyannisport

JFK en zijn twee broers Robert (midden)
en Ted (rechts)

Het buitenlandse beleid van president Kennedy was beheerst door de Koude Oorlog. Bovendien werd deze beleid ook vormgegeven door defensieminister Robert McNamara. In het buitenlandbeleid wist Kennedy de goedkeuring van het Congres te krijgen voor het 'Peace Corps' (vredeskorps) en voor hulpverlening aan Latijns-Amerika. (4) Met het oog op de dreiging van het communisme refereerde hij hieraan in zijn inaugurele rede als het 'uur van het grootste gevaar' voor de vrijheid. Al in de eerste tien dagen van Kennedy's presidentschap werd een plan opgesteld om met Amerikaans geld en personeel de Zuid-Vietnamese strijdmachten uit te breiden met 20.000 militairen en 32.000 paramilitairen. De Amerikaanse inmenging in de Vietnamese oorlog werd steeds intensiever; begin 1963 waren er 17.000 Amerikaanse militairen aanwezig in Zuid-Vietnam. (3) In een interview met Walter Cronkite zei president Kennedy in 1963 over het Vietnam-oorlog:"We kunnen hen helpen, we kunnen uitrusting, mannen en adviseurs sturen, maar het Vietnamese volk zelf zal de oorlog moeten winnen." (1) Hij realiseerde zich alleen niet dat inmenging in de Vietnam-oorlog desastreueze gevolgen heeft voor de Verenigde Staten. Indien hij de Bijbel goed kent, zou hij geestelijke middelen ongetwijfeld moeten gaan inzetten om het communisme te bestrijden. De tragiek van de Amerikaanse politiek is geweest dat Kennedy en zijn opvolgers zó geobsedeerd waren door hun militaire strijd tegen de communisten - een hopeloze strijd tegen "vlees en bloed" - een feit dat ze de strijd met geestelijke middelen uit het oog verloren. Zo'n grote fout hadden de Amerikanen in Vietnam gemaakt. Hiermede is helemaal niet gepleit voor een opheffing van alle militaire verdedigingslinies tegen het communisme. Hiermee is gepleit voor een strategie die erop gericht is om bovendien tegenover de communistische taktiek een tegentaktiek te stellen, gericht op onderdrukking van corruptie, verheffing van de levensstandaard, uitroeing van de armoede en het tegengaan van de honger. (5) Kennelijk vergat Kennedy dat de pro-Amerikaanse en pro-westerse Zuid-Vietnamese regering erg corrupt was en corruptie in Zuid-Vietnam speelde de communisten bijzonder in de kaarten. Hoewel Kennedy heel goed weet dat het communisme alleen op de akkers van armoede, corruptie en honger groeit, zei hij ook in zijn toespraak:"Communisme is nooit aan de macht gekomen in een land dat niet werd ontwricht door oorlog, corruptie of beide." Alleen heeft hij er niet aan gedacht de geestelijke middelen te moeten aanwenden om de opmars van het communisme een halt toe te roepen. Dezelfde fout hebben huidige westerse leiders gemaakt in hun beleid tegen islamitische extremisme en terrorisme. Ook was Kennedy verkeerd geinformeerd door zijn adviseurs. Kennedy's adviseurs bleken zeer slechte raadgevers te zijn!! Hoewel Kennedy van rooms-katholieke huize was, had hij de Bijbel als zijn betrouwbaarste gids moeten nemen en niet de slechte en onbetrouwbare adviseurs!   

Kennedy's politiek was tragisch en verkeerd en zorgde ook ervoor dat de Vietnam-oorlog verder escaleerde met 100.000 burgerslachtoffers als gevolg. Ook maakten president Kennedy, zijn regering, het Pentagon en de CIA een andere kolossale fout in hun strijd tegen het communisme. Kennedy had van zijn voorganger president Eisenhower een door de CIA getraind legertje van Cubaanse ballingen geërfd alsmede een plan voor hun invasie op Cuba. Hij was van tevoren door zijn staf op de hoogte gebracht van de onder Eisenhower geplande invasie en besloot dit plan door te zetten. Vetrouwend op zijn militaire adviseurs gaf hij toestemming voor die invasie in Cuba. De invasie was bedoeld om het regime van Fidel Castro omver te werpen. In zijn toespraak voor The American Society of Newspaper Editors in 1961 zei Kennedy:"Onder geen enkele voorwaarde zullen Amerikaanse troepen ingrijpen op Cuba." (1) Toen de invasie in de Varkensbaai op Cuba op een totaal fiasco uitliep, zag Kennedy de ernst van zijn grote fout in door op zijn adviseurs blindelings te vertrouwen. In zijn gesprek met speechschrijver Theodore C. Sorensen zei hij:"Mijn hele leven weet ik al dat het beter is je niet te verlaten op experts. Hoe kon ik zo stom zijn om ze hun gang te laten gaan?" (1) Zo wijselijk was hij die een dure les geleerd had, besloot hij niet weer een tweede invasie op Cuba te riskeren, anders zou dit zijn reputatie en het prestige van de Verenigde Staten ernstig beschadigen. 

John F. Kennedy en Willy Brandt

Prinses Beatrix, president Kennedy en
lady Bird Johnson

Een jaar later, na de mislukte invasie in de Varkensbaai, stelde president Kennedy in 1962 het geschokte Amerikaanse publiek ervan op de hoogte dat de Sovjet-Unie aanvalsraketten op Cuba had geplaatst, en dat de Verenigde Staten een blokkade hadden aangelegd om te voorkomen dat Russische schepen nog meer raketten zouden aanvoeren. Het ernstigste incident ging als de Cubaanse Crisis de geschiedenis in. De Cubaanse Crisis bracht de wereld aan de rand van een nieuw wereldoorlog, waarmee deze keer niet met conventionele wapens maar met kernwapens uitgevochten zou worden. Rusland had kernaanvalsraketten op Cuba inderdaad geplaatst, slechts 140 km van het vasteland van de Verenigde Staten. De wereld hield gespannen de adem in. President Kennedy slaagde erin de Sovjet-leider Nikita Chroestsjov ertoe te bewegen de Russische raketten op Cuba, het "pistool op de borst van Amerika", weg te halen en zo een dreigende nieuwe wereldoorlog te voorkomen. Speelde Kennedy blufpoker in een politiek schaakbord, zoals in de officiële geschiedschrijving vaststaat? Nee, de Sovjet-Russische leider Nikita Chroestsjov die bekend stond om zijn roekeloosheid en overmoed, was degene die gewaagde maar gevaarlijke blufpoker speelde door kernraketten op Cuba te plaatsen. Hij, een stalinist in hart en nieren die zijn leermeester Stalin verafgoodde en verguisde, was ook degene die de Amerikaanse president Kennedy en vele miljoenen mensen om de tuin leidde. 

Luchtfoto Russische raketinstallaties op Cuba

De Cubaanse Crisis: Fidel Castro

John F. Kennedy in gesprek met Nikita Chroestsjov

Misschien was Kennedy niet bekend met de Hegeliaanse dialektiek. De dialektiek was veelvuldig gehanteerd door Nikita Chroestsjov en de communisten. De communisten huldigen het standpunt dat hun 'vooruitgang' veelal gemaakt moet worden met een sprong voorwaarts. En als die sprong is uitgewerkt, doen ze een stap terug. Dit principe komt ook tot uitdrukking in de Chinese coummunistische formule: drie stappen voorwaarts en twee stappen achterwaarts. De heer Fred C. Schwarz, één van de grootste kenners van het communisme, gaf een illustratie van deze communistische methode met een prachtige voorbeeld: Een kwaadwillende inbreker met een pistool dringt in uw huis binnen, gijzelt uw gezin, richt zijn wapen op u en zegt:"Roep je vrouw en dochter." U doet wat de inbreker u beveelt, en roept uw vrouw en dochter bij u. Dan gaat de inbreker verder en zegt tegen u:"Ik stel je voor om eerst je dochter dood te schieten. Ik wil dat je ze hoort gillen en ziet sterven. Dan schiet ik je vrouw neer, zodat ze langzaam sterft. Als ik klaar ben, ga ik jou ook doodschieten." Kunt u zich voorstellen welke emoties, wat een spanning, welke gedachten er door uw hoofd gaan? Verschillende mogelijkheden om aan dit vreselijke lot te ontkomen dringen zich aan  u op. Moet u wachten tot de kans schoon is om die ellendige beul bij een onbewaakt ogenblik te overmeesteren? Of moet u zich gaan wagen in één grote sprong? U denkt:"Is dit nu het einde van het leven en haar verwachting?" Juist als u tot aktie wilt overgaan, begint de inbreker te grijnzen en hij zegt:"Wacht eens even, laten we het op een akkoordje gooien. Geef me duizend euro en ik vergeet de hele zaak!" Kunt u zich de zucht van verlichting voorstellen? Wat een geweldig aanbod is dit! Overstelpend! Het verandert het leven van zwarte duisternis in stralen van hoop. Deze man geeft voor duizend euro het leven terug van uw vrouw en dochter en ook nog eens uw eigen leven! Wat een grootmoedige aanbieding! Maar...in dat moment van ontspanning weet de inbreker beslag te leggen op datgene waarvoor hij oorspronkelijk kwam. (5) Het optreden van Chroestsjov tijdens de Cubaanse crisis was een prachtige illustratie van de toepassing van de Hegeliaanse dialektiek. Hij plaatste kernraketten op Cuba en bracht de wereld aan de rand van een wereldoorlog en toen hij met Kennedy overeenkwam om ze weer weg te halen, kreeg hij tijdens die onderhandelingen gedaan dat het regime van Fidel Castro in Cuba voortaan NIET meer zou worden aangevallen. (5) De mensen zijn geneigd te vergeten dat Chroestsjov de man was die zeer gevaarlijke blufpoker speelde door deze kernraketten op Cuba, zoals "het pistool op de borst van Amerika" genoemd wordt, te plaatsen!! In het oog van velen, vooral links-progressieven, was hij de man des vredes! En iedereen dacht dat de grote voorstander van een kernoorlog Mao Tse-Toeng was. Toen Chroestsjov toestemde de raketten uit Cuba weg te halen, werd hij bijvoorbeeld door Britse socialist en occultist Bertrant Russell betiteld als de 'behouder der wereld'!! (5) Chroestsjov heeft door zijn dialectische taktiek Kennedy en miljoenen mensen bedrogen en in de val gelokt. Hij kreeg het voor elkaar dat Kennedy en zijn opvolgers Cuba voortaan niet meer zouden aanvallen. De kern van het communisme is in feite bedrog en misleiding, maar de communisten vinden het gebruik van bedrog helemaal niet verkeerd of onrechtvaardig. Zoals de heer Fred C. Schwarz zegt, is dit gewoon een logische, wetenschappelijke toepassing van het basisprincipe: de Hegeliaanse dialektiek. De racistische beweging in Texas, John Birch Society had op 22 november 1963 een advertentie in The Dallas Morning News geplaatst, waarin Kennedy ervan werd beschuldigd toegeefelijk tegenover het communisme te staan! (1) Zo'n beschuldiging is absurd en vals. Het feit is dat u, Kennedy's tegenstanders en vele miljoenen mensen niet bekend zijn met de Hegeliaanse dialektiek, het door de communisten veelvuldig gepleegde bedrog. 

Kennedy: Ich bin ein Berliner

Toen de Oost-Duitse burgers de DDR ontvluchtten, zag er naar uit dat Oost-Duitsland leeggelopen zou worden. De DDR-leider Walter Ulbrich en de Sovjet-Russische leider Nikita Chroestsjov besloten de Berlijnse Muur te laten bouwen om een einde te maken aan de leegloop. De Berlijnse Muur verhinderde de Oost-Duitsers het socialistische arbeidersparadijs te ontvluchten. Toch ondernamen vele DDR-burgers hun pogingen om uit de hel te ontsnappen. Daarmee betaalden ze een hoge prijs met hun eigen leven. Ze werden tijdens hun vluchtpogingen doodgeschoten door de Oost-Duitse grenswachten. Op het hoogtepunt van de Koude Oorlog bracht de Amerikaanse president Kennedy het bezoek aan West-Berlijn. Op 23 juni 1963 sprak hij tot de inwoners van Berlijn toe, waar hij zijn solidariteit met hen betuigde. Hij sprak in zijn beroemd geworden woorden:"Alle vrije mensen, waar ze ook wonen, zijn burgers van Berlijn, en daarom zeg ik als vrij man met trots de woorden: Ich bin ein Berliner!" (1) 

De noodlottige dag dat Kennedy stierf

In 1963 ging president Kennedy, als voorbereiding op de verkiezingen van 1964, naar Dallas in Texas, waar onder de Democraten grote politieke verdeeldheid heerste. Al reeds betrok Kennedy in de herfst van 1963 electorale overwegingen in zijn reisplannen. Voor november stonden Florida en Texas op het programma. De president vreesde dat hij deze twee belangrijke staten niet zou kunnen behouden, nu hij was opgekomen voor de rechten van de zwarten. (1) In Texas hoopte Kennedy verkiezingsfondsen te werven. Hij had maandenlang druk moeten uitoefenen op gouverneur John Connally voordat die bereid was geweest een groot diner met potentiële geldschieters te organiseren. De gouverneur was er wegens de houding van de president inzake de burgerrechten voor zwarten namelijk niet al te happig op te worden gezien als diens bondgenoot. (1) Het scheen dat vicepresident Lyndon B. Johnson de trip naar zijn staat van herkomst niet zag zitten. Van verschillende kanten was het Kennedy sterk afgeraden om Dallas, een harde stad met veel oliedollars, in zijn reisplannen op te nemen. Al eerder had zijn Republikeinse tegenstander Richard Nixon in 1960 in Dallas 65 procent van zijn stemmen gekregen. Ruim een maand eerder werd Adlai Stevenson, ambassadeur bij de Verenigde Naties, ernstig gemolesteerd door nationalisten na een toespraak over het wereldverbond der volkeren. (1) Ook was Dallas een woonplaats van generaal buiten dienst Edwin Walker, een felle aanhanger van de racistische John Birch Society. Walker had Kennedy in een krantenartikel omschreven als "een obstakel voor de vrije wereld". (1) 

Ondanks alle waarschuwingen om niet naar Dallas te gaan, had president Kennedy geen moment geaarzeld. Zijn vrouw Jacqueline was wel zeer bezorgd. Enkele uren voor zijn dood zei Kennedy tegen zijn vrouw:"Jackie, als iemand mij wil neerschieten uit een raam met een geweer, dan kan niemand dat tegenhouden, dus waarom zou je je er druk om maken?" (1) In de laatste uren van zijn leven zou hij seks met zijn vrouw Jackie hebben gehad aan boord van het presidentiële vliegtuig Air Force One. Op de vlucht van San Antonio naar Dallas op 21 november 1963 bedreef Kennedy de liefde met Jackie. Na de vrijpartij verscheen de president weer met een fris shirt in de cabine van het vliegtuig. Dat had Jackie Kennedy zelf bekend gemaakt aan historicus William Manchester, toen hij haar in 1964 interviewde. Manchester had gezworen deze informatie geheim te houden tot zijn dood. In zijn boek 'The death of a president' sprak hij nog discreet over "een laatste moment van sereniteit". (6) Toen Kolonel Jim Swindal op de ochtend de Air Force One aan de grond op Love Field, het vliegveld van Dallas zette, verrichte vicepresident Johnson de taak de president onder aan de vliegtuigtrap te verwelkomen. Na eindeloos veel handenschudden namen president Kennedy en zijn vrouw plaats op de achterste bank van de limousine. Op de bank voor hen zat het gouverneursechtpaar John en Nelly Connally. De chauffeur was de 54-jarige Bill Greer. Hij werd geflankeerd door veiligheidsagent Roy Kellerman, die al sinds de tijd van Franklin D. Roosevelt Amerikaanse presidenten moest behoeden voor onheil. (1) Aanvankelijk trok de stoet weinig belangstelling, maar naarmate zij het centrum van de stad naderde, was er meer volk op de been. Het gejuich weergalmde door de straten. Nelly Connally draaide zich om en lachte de president toe met de woorden:"Meneer de president, u kunt toch onmogelijk zeggen dat Dallas niet van u houdt." (1) Nauwelijks was ze uitgesproken, weerklonken er schoten. Het eerste schot raakte de president in zijn nek, maar niet dodelijk. Had Kennedy niet een met metaal versterkt soort korset gedragen vanwege zijn rugklachten, dan was hij nu voorovergevallen en was het tweede schot over hem heen gegaan. (1) Deze fatale kogel blies een deel van Kennedy's schedeldak weg. Jackie stortte zich op haar man. Naast een bos rode rozen die zij ter verwelkoming kreeg, lagen nu zijn hersenen. "O nee, o mijn God, zij hebben mijn man neergeschoten, ik hou van je, Jack!"gilde Jackie. (1) Er volgde een dollemansrit naar het Parkland-ziekenhuis, waar ze om 12.36 aankwamen. Onderweg overleed president Kennedy. Kennedy was de vierde president van de Verenigde Staten die vermoord werd, en de achtste die tijdens de uitoefening van zijn ambt overleed. Hij werd begraven op de begraafplaats Arlington National Cemetery, Virginia, vlakbij het Pentagon. Met een "eeuwige vlam" getooid, is het voor veel mensen een herdenkingsplaats.

John en Jackie Kennedy op het
vliegveld

Kennedy's rijstoet door de stad Dallas

Fatale schot 

Fatale schot

Kennedy's opvolger en president Lyndon B. Johnson
legde zijn ambtseed af, terwijl weduwe Jacqueline
Kennedy toekeek

De driejarige John Kennedy junior be-
schermt zijn ogen tegen de zon tijdens
de begrafenis van zijn vader. De foto werd
wereldberoemd omdat het leek alsof hij
salueerde en zijn vader eer bewees.

Het graf van Kennedy

Vicepresident Lyndon B. Johnson stond erop dat hij zijn ambtseed aflegde, terwijl de Air Force One nog op Texaanse grond stond. Hij legde de eed af ten overstaan van de vlug opgetrommelde rechter Sarah Hughes. Vanaf dat moment was Lyndon Baines Johnson de 36ste president van de Verenigde Staten. Naast hem stond Kennedy's echtgenote en weduwe Jackie, die nog onder het bloed zat en in schocktoestand verkeerde. En de kist van haar man werd vervoerd naar Washington. Na de moord op Kennedy werd het grootste gedeelte van de sociale wetgeving door president Johnson doorgevoerd. Echter werd de loopbaan van Johnson vernietigd door de oorlog in Vietnam, die door Kennedy was begonnen. Volgens de officiële geschiedschrijving (en het rapport van de Commissie Warren) was Harvey Lee Oswald de moordenaar die drie schoten vanuit het raam van het Schoolboekenmagazine op Dealey Plaza had gelost. Volgens het onderzoek van de Commissie Warren handelde Oswald alleen. Maar...volgens het onderzoek van de Enquêtecommissie van het Huis van Afgevaardigden was er ten minste nog één andere schutter. Daarmee was de conclusie van de Commissie Warren ontkrachtigd. De hamvraag is of Harvey Lee Oswald wel of niet de moordenaar is, die op z'n eigen houtje handelde? Zo ja, wat was zijn motief? Twee dagen later, na zijn arrestatie, werd hij, terwijl hij werd overgebracht naar een andere ruimte op een politiebureau, doodgeschoten door nachtclubeigenaar Jack Ruby. 

Jack Ruby schoot Harvey Lee Oswald neer

De moord op Harvey Lee Oswald belemmert tot op de dag van vandaag het onderzoek naar de ware toedracht van de moord op Kennedy en maakt het mysterie alleen maar groter. De moord op Kennedy is tot de huidige dag nog altijd onderwerp van speculaties en heeft stof opgeleverd voor veel complottheorieën, zowel christelijk als niet-christelijk. Nog nooit is een complottheorie bewezen, omdat het in praktijk niet bewezen kan worden. Het ontgaat veel complottheoretici dat er altijd een verschil is tussen theorie en praktijk. In het volgende artikel zullen we lezen wie achter de moord op Kennedy zit en welke zin en onzin hebben de complottheorieën. 

                                                                                            Word vervolgd

                                                   
Om Sions wil zal ik niet zwijgen. God zegene u.


                                                                                            Paul Parker



Het auteursrecht van dit artikel ligt bij blogger Paul. Er wordt géén toestemming gegeven voor publicatie en eigen gebruik in een ander blog, website of een boekworm. 

Bronnen en referenties:

(1) Elsevier: Ter herinnering 1917-1963: John F. Kennedy. 2013
(2) AD: Moord Kennedy blijft na halve eeuw intrigeren. 17-11-2013
(3) nl.wikipedia.org/wiki/John F. Kennedy
(4) Lekturama Rotterdam: De Groten der Aarde
(5) Wat is communisme? Door dr. Fred C. Schwarz  
(6) AD:'Kennedy had dag voor moord seks in Air Force One'. 18-11-2013