donderdag 12 april 2012

Antisemitisme herleefd in Frankrijk



De nasleep van de gruwelijke moorden in Toulouse


Een maand geleden had een gestoorde moslim-schutter een rabbijn en drie onschuldige en weerloze kinderen in koelen bloede doodgeschoten. De beestachtige slachting veroorzaakte een grote beroering in Frankrijk. De moorden laten ons wel zien dat het antisemitisme in Frankrijk herleefd is. Niet alleen in Frankrijk maar ook in heel Europa! De herleving van het antisemitisme wordt niet alleen veroorzaakt door de lakse houding van veel Europeanen, maar ook door de eenzijdige en leugenachtige berichten van de reguliere media inzake het Israëlisch-Palestijnse conflict. Kwaadaardige en antisemitische complottheorieën over "zionistische wereldsamenzwering" dragen een steentje bij aan het grimmige klimaat. De moslim-immigratie in Europa is ook een voedingsbodem voor het antisemitisme. Heel veel westerse politici sluiten hun ogen voor de verontrustbarende en zéér gevaarlijke ontwikkelingen en houden vol dat de moslim-immigratie "een verrijking is van de cultuur." Helaas bewijst het tegendeel dat een nieuwe golf van antisemitisme dit keer wordt gevoed door de sterk toenemende moslimbevolkingen in Europa. En zodra de moslim-antisemieten nieuw leven inblazen bij de Joden-hatende Europese ultranationalisten, is de kans reëel groot dat de situatie in rap tempo uit de hand zal lopen. De reacties op de moord op vier Joden in Zuid-Frankrijk laten zien dat een nieuwe golf van antisemitisme opkomt in Europa, die boosheid op Israël als excuus gebruikt. (1) Het wrede en genadeloze vermoorden van een Joodse man en drie Joodse kinderen richtte de aandacht weer op een probleem dat velen probeerden te bagatelisseren: het toenemende antisemitisme in Europa. De schietpartij in Toulouse was ongetwijfeld een meedogenloze daad van antisemitisme, gedreven door irrationele Jodenhaat van de moordenaar Mohamed Merah. (1) De voornaamste drijfveer dat Merah met zijn zinloze daden wraak wilde nemen voor "de dood van Palestijnse kinderen in het Midden-Oosten." En toch verdedigen velen de moordenaar postuum tot onze verbijstering! Men probeerde de beestachtige daden van Merah goed te praten. 


Aanslag op de Joodse school in Toulouse:
kinderen in diepe schock
Sporenonderzoek na de aanslag op de Joodse school
in Toulouse
Na de moord op de rabbijn en drie kinderen ontvangen Joodse scholen in heel Frankrijk - óók de aangevallen school Ozar HaTorah in Toulouse - dreigende emails en telefoontjes. Het personeel van de Ozar HaTorah school, waar de moslimextremist Mohamed Merah genadeloos rabbijn Yonatan Sandler, zijn twee kinderen en de achtjarige dochter van de directeur doodde, vertelde dat ze werden overspoeld met e-mails en telefoontjes die het leven van meer Joodse leerlingen bedreigen. (2) Het Franse persbureau AFP meldde dat talloze e-mails naar de school waren gestuurd, waarin wordt opgeroepen tot moord op nog meer Joden. De recente moorden werden er in gerechtvaardigd als "reactie op het Israëlisch-Palestijnse conflict." Veel van de e-mails waren ondertekend met "de Wreker van Frankrijk en het Franse volk." (2) Deze bedreigingen zijn ook naar tal van andere Joodse scholen in Frankrijk gestuurd, waarvan de meeste tot het Ozar HaTorah scholennetwerk behoren. Het hoofd van dit scholennetwerk vertelde AFP dat hij verdere antisemitische aanvallen vreest. Niet ver van de Ozar HaTorah school in Parijs werd een twaalfjarige Joodse jongen door een bende jongeren aangevallen en geslagen. (2) Zijn aanvallers schreeuwden naar verluidt antisemitische scheldwoorden zoals 'vuile Jood.' Toen de meeste scholen in Frankrijk een minuut stilte hielden ter nagedachtenis van de slachtoffers van de schietpartij in Toulouse, liet een lerares Engels haar klas op de Gustave Flaubert middelbare school in Rouen, Normandië, een minuut stilte houden voor de overleden moordenaar Mohamed Merah! (1) Veel leerlingen liepen uit protest tegen de schaamteloze en respectloze vertoning weg, maar sommigen bleven en zouden gezegd hebben dat de Joodse slachtoffers "verdienden" wat er met hen was gebeurd. (1) Later werd de lerares Engels op last van de Franse regering geschorst, die haar klas probeerde eer te laten betonen aan de moordenaar van onschuldige Joden. In Toulouse hield een grote groep vrouwen een openbare bijeenkomst "ter ere van de nagedachtenis van Merah"! De leider van de groep zei tegen de deelnemers:"Wat wij vandaag vragen, is dat we stoppen met het demoniseren van Mohamed. We delen de pijn en het lijden van de gezinnen, wat het is dezelfde pijn voor ons hier." (1) Die tuig haalt zoveel lef vandaan om de misdaden van Merah goed te praten! Het is hetzelfde duivelse argument dat families van Palestijnse terroristen gebruiken, die beweren dat ze door "hun eigen ontberingen"op gelijke voet staan met de gezinnen van Israëlische Joden, die werden gedood door terreuraanslagen. (1) Op internet werd een Franse Facebook-pagina geplaatst als "Hommage aan Mohamed Merah." Er kwamen veel positieve commentaren voordat de pagina werd gesloten op verzoek van de Franse regering. (1) Het doet ons wel denken aan een geval uit de Bijbel dat het volk een moordenaar had begeerd door de Rechtvaardige te verloochenen en te verwerpen. Het volk eiste dat de moordenaar Barabbas in plaats van de Rechtvaardige Jezus vrijgelaten moest worden. (Johannes 18:40 Statenvertaling) In Handelingen 3;14 lezen we wat Petrus tegen de mensen zei dat men vrijheid voor de moordenaar wilde:


"Doch gij hebt de Heilige en Rechtvaardige verloochend en begeerd, dat u een man, die een moordenaar was, geschonken zou worden.."


In onze dagen begeren veel mensen die het Joodse volk minachten en verwerpen, terroristen en moordenaars! Ze praten bloedige daden van de moordenaars helemaal goed! Men noemt de Palestijnse terroristen "vrijheidsstrijders"! Sommige media passen de tactiek toe, van de moordenaar een slachtoffer te maken, waarmee ze suggereren dat Merah's acties "een natuurlijk gevolg waren van sociale en economische ontberingen." (1) De Franse krant Le Figaro schroomde er niet voor zo'n geraffineerde leugen te bedenken door te schrijven dat "het ér niet aan twijfelt dat Merah's doden van vier onschuldige Joden was opgewekt door de islamofobie van zovelen in Frankrijk." (1) Maar Le Figaro vergat één belangrijk feit dat de moslim Merah twee Franse militairen van islamtische afkomst eerder had gedood! Het heeft er totaal niks te maken met islamofobie! Ook de Amerikaanse krant The New York Times suggereerde dat in Frankrijk "moslims op grote schaal klagen over het gevoel dat ze worden overafschuwd door sommige politieke elementen, vooral in rechtse kringen." (1) Zijn de moslims in plaats van vier onschuldige Joodse slachtoffers opeens slachtoffers van de miserabele toestanden in Frankrijk!? De wereld is helemaal omgekeerd! Geen enkele krant legde uit hoe Merah's emotionele toestand, zelfs als die gevolg zou zijn van echte discriminatie, het harteloze afslachten van onschuldige en zelfs nog kleine kinderen zou kunnen rechtvaardigen! (1) De Franse regering heeft met harde hand op dit alles gereageerd en geëist dat de media geen opnamen mag uitzenden, die Merah nam van zijn moorden. (1) De Franse president Sarkozy kondigde aan dat radicale moslims het land zullen worden uitgezet, die "in ons land niets te zoeken hebben." (3) De Franse rechtbank had een 20 jarige man tot 3 maanden celstraf veroordeeld, omdat hij de serie moorden van Mohamed Merah prees. Mohamed Redha Ghezali werd veroordeeld voor het uitlokken van rassenhaat en verdediging van terrorisme. Volgens aanklager Michel Valet is met de veroordeling een belangrijk signaal afgegeven dat de autoriteiten geen uitspraken ter verheerlijking van de misdaden van Merah tolereren. (3) Ghezali werd opgepakt in Toulouse, vlak nadat Merah was omgekomen door politiekogels. Hij hield een tirade tegen agenten, waarbij hij zei dat Merah "een echte man was, die geen tijd had om zijn werk af te maken." (3) 


Merah's oudere broer, Abdelkader Merah, wordt nu verdacht van medeplichtigheid bij de aanval op de Joodse school Ozar HaTorah. Tijdens het verhoor vertelde hij aan Franse onderzoekers dat hij 'erg trots' was op wat zijn broertje Merah had gedaan. "Ik betreur niets van hem en keur goed wat hij heeft gedaan,"zei Abdelkader vol trots. (1) Merah's vader, Benalel Merah, zei tegen de Franse media dat hij de Franse regering wil vervolgen voor het doden van zijn moorddadige zoon! Mohamed Merah kwam om het leven na het hevige vuurgevecht, waarin hij verscheidende Franse politieagenten had neergeschoten en gewond. "Frankrijk is een groot land dat de middelen had om mijn zoon levend te arresteren,"zei vader Merah verontwaardigd tegen het AFP. "Ze hadden hem bewusteloos kunnen krijgen met aas en hem kunnen inrekenen. Ze wilden hem liever doden... Ik zal Frankrijk aanklagen voor het doden van mijn zoon." (1) Velen zullen de opmerkingen van Abdelkader Merah en zijn vader snel afdoen als de tirades van radeloze familieleden. De vader van Mohamed Merah, een Fransman van Algerijnse afkomst, liet eerder weten dat de moordenaar in Algerije zou worden begraven. Maar Algerije wilde echter niet  dat de 23 jarige Mohamed Merah in het Noord-Afrikaanse land zijn laatste rustplaats zou krijgen. Het Algerijnse consulaat in Frankrijk had zeer negatief gereageerd op de wens van de familie Merah en deelde mede dat de Algerijnse regering de begrafenis van de moordenaar niet toestond "vanwege de openbare orde." (4) Het lichaam van Mohamed Merah bevond zich ruim een week op het vliegveld van Toulouse-Blagnac, waar deze lijk naar Algerije zou worden overgevlogen om daar te kunnen worden begraven. (4) Echter ging het niet door. Uiteindelijk was het lichaam van Merah toch begraven in zijn woonplaats Toulouse, waar hij zijn bloedige aanslagen had gepleegd. De burgemeester van Toulouse was niet erg gelukkig met de uitvaart en had enorme bezwaren. Hij verzocht de teraardebestelling 24 uur uit te stellen. (4) De Franse president Nicolas Sarkozy wilde geen discussie over de begrafenis. "Hij was Frans. Laat hem begraven worden en laten we er niet over ruziën. Ik heb gezegd wat ik vind van Mohamed Merah, die zich monsterachtig heeft gedragen,"zei Sarkozy. Het lichaam van Merah werd bijgezet op een islamitische deel van de begraafplaats in Toulouse. (4) Laten we hopen en bidden dat de laatste rustplaats van de moordenaar geen bedevaartsoord zal worden van extremisten en bewonderaars. 


Na de begrafenis van Merah voerde Frankrijk een grote campagne tegen radicale moslims. De Franse politie had 19 moslims gearresteerd, die betrokken zouden zijn bij een radicale beweging. Er waren wapens zoals kalasjnikovs in beslag genomen. De arrestaties waren verricht in onder meer de streek rond Toulouse, waar Merah in ruim een week zeven mensen had vermoord. (3) Ook in de omgeving van Parijs waren aanhoudingen verricht. Bij de politieactie waren naast vuurwapens kogelvrije vesten in beslag genomen. Volgens welingelichte bronnen bij de Franse justitie was er nog geen direct verband aangetoond tussen de door Merah gepleegde aanslagen en de aanhoudingen. (3) President Sarkozy zei dat er meer acties tegen radicale moslims zullen volgen. (3) De voor verhoor meegenomen moslims zouden lid zijn van de fundamentalistische moslimbeweging "Forsane Alizza" (Fiere Ridders). (3) Echter gebruiken de echte moslims de term "ridder" nooit, want anders zouden de moslims die zich ridders noemen, voor kruisridders aangezien worden! Het is algemeen bekend dat zowel moslims als Joden niks moeten hebben van de Kruistochten. Minister Claude Guéant van Binnenlandse Zaken had eind januari de ontbinding bevolen van de radicale moslimgroep, omdat die zijn leden zou opleiden voor de gewapende strijd. (3) Het is nog een grote vraag of de acties het tij van het antisemitisme kunnen keren. De harde maatregelen van de Franse regering kunnen het antisemitisme wellicht remmen maar zullen het kwaad echter niet uitbannen! Het kwaad zit zo diep geworteld in het Europa, in de harten van de Europeanen.


Want een Franse Jood die naar Israël was geemigreerd, beschreef in een telefonische vergadering, georganiseerd door het Franse Joodse tijdschrift Le P'tit Hebdo, het huidige Europa als sterk lijkend op het Europa van voor de Holocaust, althans voor wat de Joden betreft! "Joden worden de hele tijd aangevallen,"zei Liora Zachary. "Kinderen in de bus, in de metro, op weg naar school, komend van school, echtparen op straat - dit is echt een ondragelijk situatie." (1) In de omgeving van Toulouse vonden de Franse autoriteiten ook graffiti met de teksten "Viva Merah" en "F**k de kippa,"meldde blogspot Elder of Ziyon. (1) Ook de Joodse grafstenen in Frankrijk worden met hakenkruizen beklad. 




Joodse grafstenen in Frankrijk beklad met hakenkruizen
Het is niet de eerste keer dat de rabbijn Yonatan Sandler en drie Joodse kinderen in Frankrijk vermoord werden. In Frankrijk bestaat het antisemitisme allang. Ook in heel Europa! 


De lessen van de geschiedenis


Het is zo beschamend om te moeten vernemen dat niet alleen de Fransen maar ook de Europeanen de lessen van de geschiedenis nog altijd niet hebben geleerd. De geschiedenis heeft het voor de zoveelste keer bewezen dat de mens niets heeft geleerd van de geschiedenis. In de geschiedenis van Europa hebben extreme uitingen van Jodenhaat meermalen geleid tot gruwelijke moord op Joden, zoals pogroms en de Holocaust. (5) Volgens Wikipedia werd de term 'antisemitisme' voor het eerst gebruikt tussen 1870 en 1880 in Duitsland. Echter is het antisemitisme niet een negentiende-eeuwse verschijnsel. Het antisemitisme is van alle tijden! Zowel religies als ideologieën, zoals christendom, islam, racisme, fascisme, nationaal-socialisme en nationalisme, spelen hun grote rol in het antisemitisme, waarbij Joden of het Jodendom als verwerpelijke religie, tegenstander en vijand gezien kunnen worden, bijvoorbeeld als vijand van Allah, vreemdeling, kapitalist, communist, zionist, enzovoorts. De hedendaagse antisemieten aanhangen ook allerlei complottheorieën, waarin dan aan Joden een veelal verborgen bepalende rol in "het wereldgebeuren" en een streven naar wereldoverheersing wordt toegedicht. (5) Een aantal gebeurtenissen wordt vanuit antisemitisch denken aan Joden toegeschreven, van de Russische Revolutie tot de aanslag op de Twin Towers in New York op 11 september. Vaak wordt geen onderscheid gemaakt tussen Joden als volk en Joden als aanhangers van het Judaïsme, Jood en zionist en het zionisme en de staat Israël. Haat en afkeer jegens Joden als ongewenste en veachtelijke minderheid treden sinds de Oudheid in telkens andere vormen weer op. (5) Als u een christen bent, zult u wel eigenlijk zich diep moeten schamen wat de Kerk het Joodse volk heeft aangedaan. Mede door de onbijbelse vervangingstheologie is de Kerk wel de grote boosdoener en hoofdrolspeler van het Europese antisemitisme. Vanaf het jaar 1096, aan het begin van de Eerste Kruistocht, werden in Duitsland in verschillende steden Joodse gemeenschappen uitgemoord door de ongeletterde en ongemanierde boerenbevolking, woeden de anti-Joodse pogroms nog altijd door de eeuwen. Niet alleen in Europa maar ook in Arabische landen. In Europa worden de Joden herhaaldelijk ervan beschuldigd dat zij "Jezus gekruisigd en dus God vermoord hadden." Al zijn deze valse beschuldigingen onredelijk en ongegrond! In aantal christelijke kringen heerst deze opvatting vandaag de dag nog steeds! 


Gravure 1586: De Jood met honden opgehangen
In het Europese rechtssysteem golden Joden als vreemdelingen. Zij werden achtergesteld en zwaarder gestraft dan christenen. De christenen hadden een weerzinwekkende en barbaarse gewoonte om Joden "met honden te hangen." Men hing een ter dood veroordeelde Jood omgekeerd aan de galg naast twee honden. Wanneer het slachtoffer zich alsnog tot het christendom bekeerde, werd hij van de galg losgemaakt en na een snelle doop en andere religieuze formaliteiten onthoofd!! (5) Werkelijk onvoorstelbaar wat men zovele wreedheden jegens de Joden had begaan.


Aan het eind van de 19e eeuw kreeg de Jodenhaat een nieuwe impuls: het antisemitisme was niet langer uitsluitend een uiting van religieus karakter, maar wordt onder invloed van het Darwinisme (Evolutieleer) biologisch gemotiveerd. De verlichtingsfilosofie van Jean-Jacques Rousseau heeft ook een bijdrage geleverd aan het idee dat de maatschappij gezuiverd moest worden van 'alle storende elementen.' (5) Het eindresultaat van het Darwinisme en de verlichtingsfilosofie was de Holocaust, waarbij zes miljoen Joden omkwamen. 


Het antisemitisme in Frankrijk


Weinig Fransen weten dat het antisemitisme in Frankrijk allang bestaat. In 1095 werd het Concilie in Clermont in Frankrijk gehouden. De kerkelijke vergadering werd toegesproken door paus Urbanus II, die alle christelijke koningen, prinsen, bisschoppen, baronnen, ridders en soldaten opriep om een internationaal leger te vormen en het Heilige Land te heroveren op de moslims. Vanaf dat moment noemden de Joodse historici de Franse stad Clermont, waar voor het eerst opgeroepen werd tot een kruistocht, niet Clermont (betekent letterlijk: heuvel van licht!), maar Har Ophel: Heuvel van Duisternis. (6) Want het Concilie van Clermont was het keerpunt in de geschiedenis van het Joodse volk. Nadat paus Urbanus II tot de kruistocht had opgeroepen, brak voor zowel de Joden als de niet-christenen een grote verdrukking aan. Vrijwel onmiddelijk begonnen de christenen benden te vormen, die het land doortrokken op zoek naar Joden, die ze konden verminken en vermoorden. Na het Concilie van Clermont vond op zondag (de zogenaamde christelijke rustdag!) 18 mei 1096 de eerste grote georganiseerde aanval op de Joden plaats in Worms, Duitsland. (6) Meer dan 700 Joden werden afgeslacht. De wrede en bloedige vervolgingen gingen de vier volgende vier eeuwen door in Europa. De kerkelijke autoriteiten in de Middeleeuwen vaardigden voorschriften uit dat de Joden aparte kleding en speciale insignes moesten dragen, zoals  de nazi's ook bevolen hadden dat de Joden gele Davidsster moesten dragen. In de Middeleeuwen werd een speciaal insigne echter verafschuwd en gehaat door de Joden. Het insigne had meestal de vorm van een ring of een cirkel en was geel van kleur. Het werd voor het eerst in 1218 in Engeland ingevoerd, in Castilië (Spanje) in 1219, in de Provence (Frankrijk) in 1234 en in de Pauselijke Staat in 1257. (6) Kort nadat de Eerste Kruistocht begonnen was in 1096, keerden de Franse autoriteiten zich tegen de Joodse gemeenschappen en dwongen hen te kiezen: verloochening van het Joodse geloof en aanvaarding van het christendom of vervolgingen en het verlies van burgerrecht. Slechts weinige Joden wensten hun geloof op te geven, dus moesten ze de gevolgen dragen. Op veel plaatsen waren er pogroms gehouden. Toen paus Innocentius III in 1215 een concilie opende en een aantal bevelschriften die direct gericht waren tegen de Joden, had uitgevaardigd, werden Joden verplicht speciale kleding te dragen, die hen onderscheidt van de christenen. (6) Ook hoefden de kruisvaarders geen rente te betalen, die zij geld van de Joden hadden geleend. Joden moesten belasting te betalen aan de Kerk voor landerijen, die eigendom waren van de Joden. Toen de pauselijke bevelschriften eenmaal bekend gemaakt werden, verergerden de Jodenvervolgingen zich, die uiteindelijk leidden tot verdrijving van Joden uit diverse landen. (6) In Frankrijk was de situatie verschrikkelijk. De Franse Joden werden voor het eerst in 1182 door koning Philippe Auguste verdreven. De Franse koningen, die volgden, zetten deze anti-Joodse beleid voort en in 1306 werden bijna alle Joden gearresteerd en verbannen. Hun bezit werd verbeurd verklaard en ze kregen slechts vier weken tijd om te vertrekken. (6) Toen de gevreesde "Zwarte Dood" door heel Europa rondwaarde in 1348-49 en deze pest méér dan de helft van de Europese bevolking had gedecimeerd, kregen de Joden daarvoor overal de schuld! 


In 1789 was de Franse Revolutie één van de meest beslissende en roerige gebeurtenissen in de wereldgeschiedenis. Napoleon Bonaparte herstelde de toestanden, waarvan de Revolutie juist getracht had af te komen. Ook hervormde hij de wet, de befaamde Codex Napoleon, dat de meeste onrechtvaardigheden niet meer konden voorkomen. Napoleon was zeer gunstig voor de Joden en behandelde hen goed. Hij gaf ze werk in zijn legers tijdens zijn eerste militaire overwinningen. Gedurende zijn veldtocht in Egypte beloofde hij de Joden een nieuw tehuis in Palestina om hen zo aan te moedigen zich met hem te verenigen, als hij de sultan van het Ottomaanse Rijk aan zou vallen. Maar...de Joden herinnerden zich de hulp en gastvrijheid, die de Ottomaanse Turken hun in de 16de eeuw hadden verleend, en weigerden. Dit vertoornde Napoleon en hij ontwierp een sluw plan om de Joden te straffen. (6) Terwijl het er tegelijkertijd op leek dat hij hun grote gunsten verleende, riep Napoleon de leidinggevende Franse Joden samen tot een Frans Sanhedrin: het herstel van van het Sanhedrin als officieel lichaam van het Joodse leven. Het moest in Parijs bijeenkomen en maakte Frankrijk hiermee tot een nieuw wereldcentrum voor de Joden. 


Op 30 mei 1806 herstelde Napoleon de Joodse religie
Het grote Sanhedrin, de eerste bijeenkomst van
de Franse en Italiaanse Joden, bijeengeroepen
door Napoleon op 9 januari 1807
Napoleons voornaamste oogmerk was echter hiermee de loyaliteit van Joden in landen als Duitsland, Oostenrijk en Polen te winnen, zodat, wanneer hij zou proberen Europa te veroveren, de Joden in die landen hem zouden steunen. Het plan mislukte gedeeltelijk, omdat de betrokken regeringen zich ervoor wisten te hoeden de Joodse gemeenschappen tegen zich in het harnas te jagen. Als vergelding kondigde in 1808 Napoleon een reeks strenge wetten af tegen de Joden. Het was hun verboden zich met handel in te laten tenzij met een speciale toestemming, die overigens moeilijk te verkijgen was. Schulden die Franse soldaten bij de Joden hadden, werden nietig verklaard. Deze en andere maatregelen ruïneerden veel Joden, maar hadden tegelijkertijd ook een averechtse effect op de economie van Frankrijk! (6) De Franse Joden kregen pas weer rechten ten tijde van Lodewijk XVII, de broer van de door de revolutionairen onthoofde Lodewijk XVI, die aan de macht kwam, toen Napoleon moest aftreden. Twee generaties ging het de Joden goed, vooral tijdens de regering van Napoleons neef, Napoleon III (1852-1870). In ruil daarvoor investeerden de Joden enorme bedragen in de Franse industrie en de Franse spoorwegen. (6) De Franse minister van Justitie, Adolf Crémieux, die in 1848 de slavernij in de Franse koloniën had afgeschaft, was een Jood. 


Aan het eind van de negentiende eeuw stak het antisemitisme in Frankrijk de kop weer op. Een golf van anti-Joodse gevoelens spoelde zich over heel Frankrijk. Deze werd veroorzaakt door de Franse socialisten, die klaarblijkelijk geloofden dat de Joden streefden naar de wereldheerschappij (6), precies hetzelfde zoals wij bij linkse partijen ook vandaag zien!! Veel van deze vijandschap trad in het leger aan de dag en dit resulteerde weer in de beruchte Zaak Dreyfus. 


Le Petit Journal 13 januari 1895:
Het verraad en de degradatie van
Alfred Dreyfus
De Zaak Dreyfus oftewel Dreyfus Affaire was een grote schandaal in de geschiedenis van Frankrijk dat grote gevolgen had in de Franse politiek. Het schandaal draaide om de onjuiste en omstreden veroordeling van de Joods-Franse legerofficier Alfred Dreyfus (1859-1935). Dreyfus werd er vals beschuldigd voor Duitsland gespioneerd te hebben. Hij werd in 1894 gearresteerd en door de krijgsraad veroordeeld wegens het doorgeven van militaire geheimen aan Duitsland. Een brief over militaire geheimen, die door hem geschreven zou zijn, werd als voornaamste bewijs tegen hem gebruikt. Kapitein Alfred Dreyfus werd schuldig bevonden, uit zijn rang gezet en op 5 januari 1895 tot levenslange gevangenisstraf, die hij op Duivelseiland voor de kust van Frans-Guyana moest uitzitten. (6) (7) 


Het proces Dreyfus ging gepaard met een stroom van beledigingen in de media tegen de Joden in het algemeen. (6)  Dreyfus' veroordeling bleek achteraf gebaseerd op valse verklaringen en op documenten, die door de werkelijke spion en majoor Ferdinand Walsin-Esterházy, zoon van de Hongaarse gravin Marie Anne Esterházy en geadopteerd door de Franse arts Walsin, geformuleerd waren. Het nieuw benoemde hoofd van de inlichtingendienst van het Franse leger, Marie Georges Picquart (1854-1914) was het bekendst voor zijn rol om de waarheid te achterhalen in de Zaak Dreyfus. Toen hij 1896 hoofd van de inlichtingendienst werd, was hij vastbesloten een diepgaande onderzoek naar de ware toedracht in te stellen, wat hem later tegenwerking opleverde. Hij ontdekte dat de brief, dat gebruikt was om kapitein Dreyfus te veroordelen, het werk was van majoor Ferdinand Walsin-Esterházy, en gaf dit door aan zijn meerderen. (7) Binnen de militaire top was dit een ongewent bericht hetgeen later blijkt dat de officieren zelfs valse documenten hadden opgesteld om Dreyfus' schuld te bewijzen. Hooggeplaatste generaals waarschuwden kolonel Picquart zijn ontdekking stil te houden, maar Picquart hield vol en zette zijn onderzoek voort. De hooggeplaatste generaals deden er alles om herziening van het proces te stoppen en de zaak in de doofpot te laten verdwijnen. Hierdoor werd kolonel Picquart van zijn taken ontheven en naar Tunis gestuurd. Na het proces van Émile Zola werd Picquart zelf beschuldigd van de vervalsing van de brief, die hem overtuigd had van Esterházy's schuld. Hij werd gearresteerd en en wachtte op zijn proces voor de krijgsraad. (7)


Kapitein Alfred Dreyfus
Een antisemitische cartoon: Dreyfus als
draak voorgesteld met de titel het verraad
Een antisemitische cartoon van
La Libre Parole. Zelfs de Franse
media maakten zich schuldig aan
antisemitisme.
Een tijdlang had de Franse regering geweigerd de zaak te heropenen, omdat er nogal wat hoge personen betrokken waren bij het complot. De moedige schrijver Émile Zola bracht dit echter in de openbaarheid in de krant L'Aurore. Zola schreef zijn open brief aan de president van de Franse Republiek, Félix Faure, naar aanleiding van de veroordeling van de onschuldige Alfred Dreyfus. Op 13 januari 1898 publiceerde hij zijn beroemd geworden brief , getiteld J'Accuse...! (Ik beschuldig...!), op de eerste twee pagina's van L'Aurore, de krant van de latere premier Georges Clemenceau. De brief eindigt met een aantal beschuldigingen en de hoofdredacteur liet het opschrift 'J'Accuse...!' boven de brief zetten. (7) Émile Zola werd voor de brief aangeklaagd en veroordeeld tot een geldboete en een gevangenisstraf, die hij wist te ontlopen door tijdelijk naar Engeland te vluchten. 


L'Aurore: J'Accuse...!
Israëlische postzegel 1994 ter ere van
Alfred Dreyfus en Émile Zola
Op 19 januari 1898 werd Alfred Dreyfus vrijgelaten, toen de Franse president besloot hem gratie te verlenen. Het vonnis werd ongeldig verklaard en Dreyfus was van blaam gezuiverd. Zijn rang werd in ere hersteld. Ook Picquart werd vrijgelaten en met zijn rang als brigadegeneraal in het Franse leger aangenomen. De Dreyfus affaire had verwoestende gevolgen voor Frankrijk. Niet alleen omdat er sprake was van antisemitisme tegen de vele Joden in het Franse leger, maar ook omdat er ontevredenheid uitsprak over het Franse politieke klimaat. Antisemitisme en nationalisme werden gebruikt door de machthebbers om de publieke opinie te bespelen. De media speelden een grote rol in het demoniseren van Dreyfus en de Joden. Eén van de gevolgen van deze haatcampagne was de aanslag op Dreyfus. In 1908 werd hij door journalist Louis Grégori in Parijs neergeschoten. (7) De Dreyfus Affaire had ook een grote invloed op Theodore Herzl (1860-1904), een Joodse journalist, die de zaak nauwlettend had gevolgd en tot zijn conclusie was gekomen dat een eigen tehuis voor de Joden de enig werkelijke oplossing was. De echte spion Ferdinand Walsin-Esterházy die ontmaskerd werd, vluchtte naar Engeland, waar hij buitenlands correspondent werd voor La Libre Parole. Hij bekende ook dat Dreyfus onschuldig was. Toen Ferdinand Esterházy op 75 jarige leeftijd stierf, was hij nog nooit veroordeeld. 


Toen Duitsland Polen in september 1939 binnenviel, verklaarde Frankrijk samen met Groot-Brittannië de oorlog aan Duitsland. Daarmee was de Tweede Wereldoorlog een feit. In mei 1940 viel het Duitse leger Frankrijk binnen. In juni capituleerden de Fransen en het bestand met de Duitse bezetters werd getekend. Vervolgens werd Frankrijk in tweeën gedeeld: het noorden en westen van Frankrijk kwam onder Duits bestuur en Zuid-Frankrijk die niet door de Duitsers werd bezet, kwam onder de controle van een Franse marionettenregering, die zetelde in Vichy. Aan het hoofd van het Vichy-regime stond maarschalk Philippe Pétain, een held uit de Eerste Wereldoorlog, die veel aanzien genoot bij de Fransen. (8) Het Vichy-regime was zeer berucht vanwege zijn collaboratie met de nazi-Duitsers en begon met het vervolgen van Joden. In de zomer van 1940, na de verovering van Frankrijk door Duitsland, woonden er 350.000 Joden in Frankrijk: meer dan de helft daarvan waren geen Franse staatsburgers, maar Joden die de Eerste Wereldoorlog naar Frankrijk waren verhuisd, en Joodse vluchtelingen uit Duitsland en andere gebieden, die door de Duitsers waren bezet. Bijna direct na de bezetting werden de Joden die in het Vichy-Frankrijk verbleven, onderworpen aan de eerste golf anti-Joodse maatregelen. (8) De Joodse burgers  met de Franse nationaliteit werden in sommige opzichten als tweederangsburgers behandeld. (9) In het door de Duitsers gecontroleerde gebieden raakten de Joden hun baan kwijt, werd hun bewegingsvrijheid beperkt en werden velen gearresteerd. In dezelfde tijd ging de Vichy-regering ook actief Joden vervolgen. In oktober 1940 werd een aantal anti-Joodse wetten aangenomen, het Statut des Juifs genaamd. Deze wetten definieerden duidelijk wie beschouwd moest worden als een Jood en veroorzaakten een drastische teruggang in de Joodse betrokkenheid in de Franse samenleving. (8) Eind april 1942 werd Pierre Laval minister-president van de Vichy-regering, die volledig bereid was met de nazi's samen te werken. In mei werd een fanatieke antisemiet, Louis Darquier de Pellepoix, hoofd van het Bureau voor Joodse zaken, die zeer bereidwillig was alle Franse Joden te vervolgen of ze nu staatsburger waren of niet. (8) De Duitsers en het Vichy-regime begonnen met de deportaties van de Franse Joden. Ook de Franse politie werkte in ruil voor een grote mate van onafhankelijkheid mee met de Jodenvervolgingen. In juni 1942 werden de Joden gedwongen de gele Davidsster te dragen om identificatie te vergemakkelijken: er werden grote Joodse groepen gearresteerd. (8) De aanhoudingen die meest door de Franse politie werden verricht, gingen de hele zomer door. Tijdens een vreselijke razzia die van 16 tot 17 juli 1942 plaatsvond, werden 12.000 Joden in Parijs bijeengedreven. Zo'n 7000 van hen werden dagenlang zonder voedsel, water of toiletten vastgehouden in het Vélodrome d'Hiver, een overdekt sportstation. Vele duizenden Joden werden in veewagons naar een doorgangskamp in de Parijse wijk Drancy gestuurd, waarna zij naar het oosten werden gedeporteerd. Het Vichy-regime deed in zijn zone hetzelfde. In 1942 werden in totaal 42.500 Joden naar het oosten gestuurd. Eén van de beruchte Duitse oorlogsmisdadigers, Klaus Barbie die de bijnaam "Slachter van Lyon" kreeg, had 44 Joodse kinderen uit het weeshuis in Lzieu op transport naar Auschwitz gezet. Aangekomen in Auschwitz waren 43 kinderen omgekomen. In 1947 werd Klaus Barbie bij verstek ter dood veroordeeld. Met hulp van de Amerikaanse geheime dienst CIC (Counter Intelligence Corps) wist hij in 1951 naar Bolivia te ontvluchten, waarna hij onder de naam Klaus Altmann tussen 1964 en 1982 diverse militaire dictators bijstond als ondervragingsspecialist. Klaus Barbie werd in Bolivia opgespoord door het echtpaar Klarsfeld en door de autoriteiten later gearresteerd en uitgeleverd aan Frankrijk. (9) In totaal werden in de oorlog zo'n 80.000 Franse Joden gedeporteerd en op 2000 na vonden allen de dood. Ongeveer 70.000 Joden werden naar Auschwitz gestuurd en de overigen werden gedeporteerd naar Majdanek, Sobibor en een klein aantal naar Buchenwald. (8) 75.000 Franse Joden werden tijdens de Shoa omgebracht.


Franse Joodse jongen


De gele Davidsster gedragen door de Franse Joden
Jarenlang werd de rol van het Vichy-regime in de uitlevering van Joden aan de nazi's gediscussieerd. Een argument was dat het regime van Pétain onder dwang zou hebben gehandeld. Vanaf de jaren 1960 voerde het echtpaar Serge en Beate Klarsfeld een verbeten strijd om de actieve rol van de Franse politie en Justitie bij de Jodenvervolging aan te tonen. De politieke leiders bleven jarenlang ontkennen, van de verzetsheld Charles de Gaulle tot en met de voormalige Vichyfunctionaris en collaborateur François Mitterand. De Gaulle en Mitterand waren presidenten van Frankrijk. Pas president Jacques Chirac Mitterand erkende kort na zijn aantreden in 1995 de politieke verantwoordelijkheid voor de deportaties. Op 16 februari 2009 publiceerde de Conseil d'État een uitspraak waarin volmondig werd erkend dat het Vichy-regime de wegvoering van Joden had toegestaan en mogelijk gemaakt. (9) Het politieke en maatschappelijke klimaat van het naoorlogse Frankrijk toont aan dat de Fransen de historische lessen nog lang niet hebben geleerd. En de houding van Frankrijk jegens Israël is nogal omslachtig. Het ligt ook aan het feit dat Frankrijk onder Charles de Gaulle en zijn reeks opvolgers een pro-Arabische koers heeft ingeslagen. Daardoor zijn de verhoudingen tussen Frankrijk en Israël soms gespannen. De voormalige lijsttrekker en voorzitter van het extreem-rechtse Front National, Jean-Marie Le Pen, die bekend staat om racistische opmerkingen, had de Holocaust een "minimalisering" genoemd. Op 13 september 1987 verklaarde hij:"Ik stel mezelf verschillende vragen. Ik zeg niet dat de gaskamers niet bestaan hebben. Ik heb ze zelf niet gezien. Ik heb de vraag niet specifiek bestudeerd. Maar ik geloof dat het maar een detail is in de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog." (11) Voor zijn nietswaardige en kwetsende opmerking kreeg hij hiervoor een boete van 1,2 miljoen Frank (183.200 euro). In december 1996 zorgde Jean-Marie Le Pen weer voor opschudding toen hij tijdens een toespraak voor de Duitse extreemrechtse Republikaner partij verklaarde dat de concentratiekampen "twee pagina's en de gaskamers 10 tot 15 regels" zijn. (11)


De ellende is nog lang niet voorbij voor de Franse Joden, want in de laatste jaren wordt Frankrijk geteisterd door antisemitische incidenten. In 2006 werd het land opgeschrikt door een brute moord op een Franse jongeman van Joods-Marokkaans afkomst, Ilan Halimi, die werd ontvoerd en vervolgens gemarteld door een bende genaamd, Gang des Barbares (de bende van Barbaren). Op 20 januari 2006 werd Ilan Halimi in de val gelokt door een aantrekkelijke zeventien jaar oud meisje met de naam Yalda. Hij werd overweldigd door de jeugdbende en vierentwintig dagen vastgehouden in de kelder van een flatgebouw in de Parijse banlieues. De nietsontziende bendeleden hadden Ilan Halimi drie weken lang gemarteld door zijn gezicht en hele lichaam met aanstekers en sigaretten te verbranden. Ze verkrachtten hem met de bezemstokken, plasten op hem, sneden en krabden hem met de messen. Naar verluidt kwamen buren langs om te kijken en ook om deel te nemen aan de marteling. Niemand had de politie gewaarschuwd. Aanvankelijk hadden de ontvoerders een losgeld van € 450.000 geëist. Ze dachten dat de hele Joodse gemeenschap hieraan mee zou betalen. De moeder van Ilan Halimi, een gescheiden Marokkaanse, kon dat bedrag niet opbrengen en waarschuwde de politie. Op aanraden van de politie werd er niet onderhandeld met de ontvoerders. De ontvoerders hadden benzine over het lichaam van Ilan gegoten en vervolgens hem in brand gestoken. (12)


Ilan Hamili
Op 13 februari 2006 werd de stervende Ilan naakt, geboeid en gebonden met nylon touw aan de boom in de buurt van de spoorwegen buiten Parijs aangetroffen. 80% van zijn lichaam bestond uit bloeduitstortingen, brandwonden en ernstige kneuzingen. Zijn lichaam was meer blauw dan vleeskleurig, vertoont meerdere gebroken botten en miste een oor en grote teen. Volgens het rapport van de Franse justitie, die gebaseerd was op strafrechtelijke onderzoek, zagen de testikels van Ilan als "zwarte sinaasappels" uit. (12) Onderweg naar het ziekenhuis was Ilan overleden. In de daaropvolgende dagen arresteerde de Franse politie 21 personen in verband met de moord op Ilan Hamili. Ook het moslimmeisje Yalda die als aas werd gebruikt, was gearresteerd. De bendeleider Youssouf Fofana vluchtte naar Ivoorkust, waar hij gearresteerd werd. Op 4 maart 2006 werd hij uitgeleverd aan Frankrijk. Al eerder werd Fofana veroordeeld voor verschillende misdrijven zoals gewapende roofoverval en verzet tegen arrestatie. (12) De wrede moord op Ilan Hamili veroorzaakte veel opschudding in Frankrijk en in de hele wereld. Het motief van de daders Youssouf Fofana en zijn handlangers was voornamelijk ingegeven door antisemitisme en geldzucht. Ook geloofden de antisemieten dat "alle Joden rijk zijn", terwijl het bekende fabel niet op waarheid berust. Fofana en alle betrokkenen zijn helemaal verblind door hebzucht en geldzucht en vervuld van Jodenhaat. U ziet hoe gevaarlijk is de Jodenhaat. De Franse politie omschreef de subcultuur van de bendes die voornamelijk actief zijn in banlieues, als "zeer giftige mentaliteit." De bendeleden zien Joden als hun vijanden. Er was ook veel kritiek geleverd op het handelen van de politie. Op 26 februari 2006 betoogden vele duizenden mensen in Parijs tegen racisme en antisemitisme. Onder de demonstranten bevonden zich Nicolas Sarkozy en Lionel Jospin. Op verzoek van de familie werd het stoffelijk overschot van Ilan Halimi herbegraven in Har HaMenuchot begraafplaats in Israël. (12) Youssouf Fofana, het brein achter de ontvoering en de moord op Ilan Halimi, werd op 11 juli 2009 veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf, zonder mogelijkheid op vervroegde vrijlating. (12) En zijn handlangers kregen gevarieerde gevangenisstraffen. Fofana heeft nog nooit berouw getoond en beledigt de nabestaanden van Ilan Hamili nog ook steeds! 


Het besluit


Het antisemitisme is een kankergezwel en verziekt de hele samenleving. Het vergiftigt ook zeer veel mensen en voedt hen met haat. De Franse regering zal niet erin slagen om het antisemitisme uit de Franse samenleving uit te bannen. Dat kan gewoon niet met politieke en maatschappelijke middelen. Ook de Kerk heeft geen antwoord op het maatschappelijke probleem, omdat de Kerk zelf ook nog steeds vergiftigd is door de vervangingstheologie. Want het antisemitisme is geestelijk en vloeit voort uit het hart van de mens. Daarom moet het antisemitisme met geestelijke middelen bestreden worden. De oplossing vinden we in het Bijbel. Maar...of christenen daartoe bereid zijn de geestelijke middelen aan te wenden, is nog een zeer grote vraag. Want de Kerk weigert nog altijd haar schuld te belijden aan God en het Joodse volk. Ook wil de Kerk geen afstand nemen van de vervangingstheologie. Als christenen de hele tragedie en de geschiedenis van het Joodse volk kennen en hun grote schuld en betrokkenheid in het antisemitisme erkennen, moeten zij nog een grotere stap nemen door ook afstand te nemen van vervangingstheologie, onbijbelse christelijke dogma's en doctrines en heidense feestdagen met christelijke saus! Ook moeten er tranen geplengd en kleren gescheurd worden als teken van boetedoening en verootmoediging. Ja, er kleeft heel veel Joodse bloed aan de handen van de Kerk. Ook kleeft er heel veel bloed aan de handen van regeringen, volken en landen die het Joodse volk hebben vervloekt, vervolgd en afgeslacht. Het wordt hoog tijd dat men hun zonden moeten belijden aan God en het volk Israël. Ook moeten er daadkrachtige maatregelen genomen worden om het antisemitisme met tak en wortel uit te roeien. En christenen die het volk Israël daadwerkelijk liefhebben, zijn ook geroepen om het antisemitisme met Bijbelse wapenrusting te bestrijden. Het bestrijden van antisemitisme is alleen mogelijk met geestelijke wapens. (Efeziërs 6:11-18) Ook grondig heropvoeding van volken is noodzakelijk. Bid voor het Joodse volk, nu het antisemitisme overal in de hele wereld toeneemt. Bid ook voor de regeringen, zoals de Bijbel ook voorgeschreven heeft. Als een christen verzuimt voor de regering te bidden, dan zal een heel land overspoeld worden met demonische krachten. Nu u het artikel gelezen hebt, vertel dan ook aan uw familieleden en vrienden en medegelovigen. Het is zo belangrijk dat u en alle anderen op de hoogte moeten blijven van de geschiedenis. GEBREK AAN BIJBELSE KENNIS EN VOORAL HISTORISCHE KENNIS RICHT ONS VOLK TEN GRONDE!!! (Hosea 4:6)


Gods oproep aan u en alle andere mensen: geloof de eenzijdige verhalen van de media en de complottheorieën absoluut niet! Ze brengen alleen maar verwarring en zaaien haat. Al zouden zij een soort evangelie, afwijkend van het Gods Woord, verkondigd hebben, verkondigen zij in hun complottheorieën over "zionistische samenzweringen" en in mediaberichten over "Israëlische misdaden" een evangelie van haat. Ook de kerkelijke vervangingstheologie is een ander evangelie en komt niet uit het Woord van God! Net zoals de apostel Paulus zegt: die zij vervloekt! Lees Galaten 1:6-9 


Om Sions wil zal ik niet zwijgen. God zegene u. 


                                                                          Paul


Het auteursrecht van dit artikel ligt bij de blogger. Zonder toestemming van blogger Paul zijn vermenigvuldiging, eigen gebruik en publicatie in een ander blog verboden.


Bronnen en referenties:


  (1) Israel Today: De antisemitische nasleep van de moorden in Toulouse. 27-03-2012
  (2) Israel Today: Veel bedreigingen voor Franse Joodse scholen. 29-03-2012
  (3) Brabants Dagblad: Frankrijk zet stappen tegen militante moslims. 30-03-2012
  (4) Reformatorisch Dagblad: Schutter Merah toch begraven in Toulouse. 29-03-2012
  (5) nl.wikipedia.org/wiki/Antisemitisme
  (6) De wonderbaarlijke geschiedenis van het Joodse volk. Door Plantagenet Somerset Fry.
  (7) nl.wikipedia.org/wiki/Dreyfus Affaire 
  (8) Yad Vashem; Beknopte encyclopedie van de Holocaut Frankrijk
  (9) nl. wikipedia.org/wiki/Vichy-Frankrijk
(10) nl.wikipedia.org/wiki/Klaus Barbie
(11) nl.wikipedia.org/wiki/Jean-Marie Le Pen
(12) en.wikipedia.org/wiki/Ilan Hamili



Geen opmerkingen: