Waartoe leiden de gebeurtenissen in de Arabische wereld?

De afgelopen maanden werd de wereld overschaduwd door twee belangrijke gebeurtenissen; de Arabische onrust en de ramp in Japan. Het lijkt of de fundamenten van de wereld helemaal geschud worden. De vraag is waartoe leiden de huidige gebeurtenissen. Leiden de actuele gebeurtenissen tot het einde van de wereld? Er zijn al doemscenario's gedraaid. De vraag houdt zeer veel mensen nog steeds bezig.

In de Arabische wereld woedt de onrust nog steeds voort. En het heeft nu al de naam domino-revolutie gekregen. Na de val van de diktatoriale regimes in Egypte en Tunesië is Libië aan de beurt gekomen. Op 15 februari 2011 braken protesten - in navolging van andere Arabische landen - uit tegen het regime van kolonel Muammar Khadaffi. Twee weken later verloor het regime de controle over een groot deel van Libië en de protesten ontaardden zich in gewelddadige confrontaties tussen tegenstanders en voorstanders. Uiteindelijk leidde het tot burgeroorlog. Het leger, die loyaal aan Khadaffi nog steeds blijft, sloeg keihard terug en heroverde twee steden, Ra's Lanuf en Marsa al-Burayqah, die voorheen in de handen van de opstandelingen waren geweest. Volgens een woordvoerder van het verzet, Abdel Hafiz-Ghoga, waren er meer dan achtduizend rebellen bij de volksopstand omgekomen. Dat had hij afgelopen zondag tegen de Arabische nieuwszender al-Jazeera verklaard. En hij noemde de mensen, die in de strijd tegen Khadaffi waren omgekomen, martelaars. Het verzet verloor steeds meer terreinen, toen het Libische leger een tegenoffensief had geopend en naar Benghazi verder oprukte. Toen de Khadaffi-getrouwen Benghazi naderden, zag er naar uit dat de stad op het punt stond ingenomen te worden. Als Benghazi ingenomen zou worden, dan zou het een waar bloedbad onder de burgerbevolking betekenen. Het verzet besloot de wereld om hulp te roepen. Na poltieke getouwtrek, eindeloze discussies en geharrewar besloten de westerse leiders de knoop door te hakken. Ook de Arabische Liga drong bij het westen aan op het instellen van no-flyzone. Op 17 maart 2011 werd resolutie 1973 door de Veiligheidsraad van de VN in New York aangenomen. De resolutie, die werd ingediend door Frankrijk en Engeland, stelde een vliegverbod boven Libië in en machtigde alle VN-lidstaten om, met uitsluiting van een buitenlandse interventiemacht op Libisch grondgebied, alle noodzakelijke maatregelen te nemen voor de bescherming van de burgerbevolking in Libië. Tien lidstaten van de Raad hadden vóór de resolutie 1973 gestemd. Rusland, China, Brazilië, Duitsland en India onthielden zich van de stemming. De no-flyzone werd een feit. Eigenlijk kwam de hulp voor het verzet beetje te laat. De militaire operaties waren tegen het Libische leger begonnen. Westerse vliegtuigen waren opgestegen en vlogen boven Libië. Na de eerste golf van aanvallen waren luchtafweergeschut en militaire installaties uitgeschakeld. Ook het hoofdkwartier van Khadaffi werd gebombardeerd. Maar Khadaffi bleef ongedeerd. Hij noemde de Franse en Engelse aanvallers "koloniale kruisvaarders." De aanval op Libische doelwitten leidde tot gemengde reacties in de wereld. De Russische premier Poetin veroordeelde de westerse aanval en zei dat het ingrijpen hem deed denken aan de kruistochten. "De resolutie van de VN-Veiligheidsraad is absoluut verkeerd en ontoereikend. Met de resolutie wordt een invasie van een soeverein land toegestaan. Het lijkt wel een middeleeuwse oproep voor een kruistocht,"aldus Poetin. De Russische president Medvedev distantieerde zich van Poetin's uitspraak en noemde het taalgebruik 'onacceptabel.' "Ik beschouw deze resolutie niet als verkeerd. Over het geheel genomen reflecteert hij ons begrip van wat er allemaal gebeurt,"beargumenteerde Medvedev. Hij gaf dan ook de Russische VN-afgezant opdracht zich te onthouden van stemming op het moment dat er werd beslist over de VN-resolutie. Ook benadrukte hij dat Rusland niet zal deelnemen aan de 'interventie.' "Voor de westerse landen is de leider van Libië geen persoon, die je de hand schudt, maar wij hebben onze banden met Libië niet doorgesneden. Onze bemiddeling kan nog nuttig zijn,"klonk de uitlating van Medvedev. En de Bulgaarse premier Boiko Borisov was van mening dat de enorme olievoorraad van Libië de reden was voor de interventie in Libië. Op 21 maart 2011 werd er een spoedberaad bij de VN-Veiligheidsraad door Libië verzocht. De Libische minister van buitenlandse zaken, Musa Kousa, schreef in zijn verzoek dat een 'buitenlandse samenzwering' op touw werd gezet om de eenheid en territoriale integriteit van Libië te ondermijnen. Het verzoek werd echter afgewezen. Ondertussen gaan de gevechten in Libië onverminderd door en de troepen van Khadaffi vielen Zintan en Misurata aan. Bij nieuwe aanval werd een Amerikaanse straaljager neergestort. Het toestel crashte in een gebied dat in handen is van de opstandelingen. Het scheen dat de piloten door de rebellen gered zouden zijn.


No-flyzone in Libië

Een gevechtsvliegtuig vliegt door de lucht

Een woordvoerder van het Pentagon geeft een voorlichting

Een Amerikaanse spotprent

             

Elders in de Arabische wereld gaan menigte mensen op straat om tegen de regimes te protesteren. In Jemen begint de positie van de president Ali Abdullah Saleh te wankelen. Afgelopen vrijdag hadden sluipschutters het vuur geopend op de betogers. Daarbij vielen 52 doden en raakten er 240 mensen gewond. Vanwege het bloedbad waren drie ministers en de ambassadeur van Jemen bij de VN opgestapt, evenals 27 leden van het Jemenistische parlement. Ook tientallen leden van de regeringspartij van president Saleh hadden hun lidmaatschap opgezegd. Het Franse persbureau AFP berichtte dat tientallen officieren naar de oppositie overliepen en hun steun betuigden aan de demonstranten, die het aftreden van het staatshoofd eisten. Daardoor verliest president Saleh steeds meer steun van het leger. President Saleh besloot de regering naar huis te sturen. Kennelijk kon hij de toenemende druk op hemzelf niet weerstaan. Ook zijn eigen stam had aangedrongen op zijn aftreden. Ook in Syrië waren er betogingen tegen het diktatoriale bewind van Bashar al-Assad gehouden. Maar de protesten werden keihard onderdrukt.
In Egypte had de meerderheid van de bevolking tijdens een referendum ingestemd met enkele grondwetswijzigingen, waaronder een maximum termijn van acht jaar voor de gekozen president en het laten deelnemen van meer partijen aan de presidentsverkiezingen.

Nu rijst er een grote vraag of de gebeurtenissen in de Arabische wereld echt tot democratie en openheid zouden leiden, zoals de westerse politici en media ons graag willen doen geloven. Echter moeten wij goed beseffen dat de westerse politici niet alleen naïef maar ook hypocriet en opportunistisch zijn. Zo verklaarde Barack Obama dat Khadaffi niet het doelwit van de westerse aanvallen was, hetgeen zijn uitspraak hypocrisie bewees. Ook wilde Obama dat de bondgenoten als Frankrijk en Engeland de leidende rol van de Verenigde Staten bij de militaire acties snel overnemen. Op zijn rondreis door Zuid-Amerika verklaarde hij dat eerder een kwestie van dagen dan weken zal zijn. Wilde Obama afkomen van de militaire acties tegen Libië? Het leek erop. Obama bleef benadrukken dat Khadaffi snel moet opstappen, maar "de mogelijkheden om hem weg te krijgen echter beperkt zijn." De huidige gebeurtenissen in de Arabische wereld, zoals de media hen de domino-revolutie noemt, leiden echter niet tot meer democratie, vrijheid en hervormingen. We kunnen ons wel voorstellen dat er veel onvrede onder de Arabische bevolking heerst. Er zijn inderdaad veel corruptie, onrecht, armoede, verpaupering en onderdrukking in veel Arabische landen. Bovendien kent de Arabische wereld géén echte democratie. Er is ook geen sprake van echte democratische ontwikkeling. Een volwaardige democratie is pas alleen mogelijk als alle politieke partijen aan de parlementsverkiezingen mogen deelnemen. Bijvoorbeeld de christenen. In vrijwel ieder Arabische land is het niet toegelaten dat christenen en niet-moslims een eigen politieke partij mogen oprichten! Dat is een harde feit. In het Westen zijn de moslims wel toegelaten een eigen politieke partij of een organisatie op te richten en een moskee te bouwen, terwijl de bouw van kerken in een moslimland streng verboden is. In Egypte zijn de Koptische christenen vervolgd. Aantal kopten zijn vermoord. In andere moslimlanden als Saoedi-Arabië en Iran zijn de christenen zwaar vervolgd. Dus is er absoluut géén sprake van godsdienstvrijheid. De islam is als de enige godsdienst wel toegelaten. Israël is het enige land in het Midden-Oosten, waar joden, christenen en moslims in vrijheid hun eigen geloof mogen belijden. Ook mogen de Arabieren, dus moslims, aan de Israëlische parlementsverkiezingen deelnemen. Zelfs hebben de Arabieren zitting in de Knesset, het Israëlische parlement!! Over enkele maanden zullen er parlementsverkiezingen in Egypte gehouden worden. De invloedrijke Moslim Broederschap, die tijdens de onrust opvallend in de achtergrond bleef, zal waarschijnlijk meedoen. Naar alle waarschijnlijkheid zal de Moslim Broederschap een taktiek gaan hanteren door het voorbeeld van Adolf Hitler te volgen. Adolf Hitler zei dat hij de democratie zou gebruiken om haar te vernietigen. Dat deed hij ook! Hij, een anti-democraat, werd een democraat, hield keurig aan de democratische spelregels en deed mee aan de verkiezingen in de vooroorlogse Weimarrepubliek. Toen hij de parlementsverkiezingen in 1933 won en een rijkskanselier werd, gaf hij meteen de dolkstoot aan de democratie! En de diktatuur werd gevestigd. Ook de naoorlogse Communistische partijen in Oost-Europa hanteerden dezelfde taktiek van Adolf Hitler. Laten we het zand in onze ogen niet door media strooien!!

Westerse politici en media vergeten historische lessen dat de meeste revoluties nooit tot vrijheid hebben geleid. Ook vergeten zij een waargeworden gezegde; de revolutie verslindt haar eigen kinderen. Tijdens de Franse Revolutie weerklonk de roep om vrijheid, gelijkheid en broederschap onder de bevolking. De roep werd in de kiem gesmoord, toen de terreur begon en duizenden mensen onder de guillotine stierven. Hetzelfde lot overkwam Rusland ook. Tijdens de Russische Revolutie beloofden de Bolsjewieken het volk brood, vrede en land. Hun belofte was nooit waargemaakt.

De Soedanese president Omar al-Bashir verklaarde dat de onrust in de Arabische wereld de inleiding is tot de 'slag om Jeruzalem.' De Hamas-leider Khaled Mashaal deelde de mening van de Soedanese president. Inderdaad zullen de gebeurtenissen in de Arabische wereld tot de slag om Jeruzalem leiden, precies zoals de Bijbel voorzegd heeft!! De huidige regimes in de Arabische wereld moeten eerst omvergeworpen en vervangen worden door de nieuwe regimes!! Wanneer het domino-effect in de Arabische wereld voltooid is, zullen de nieuwe islamitische regimes hun krachten gaan bundelen om vuist te maken tegen het Westen. Ook zullen de machthebbers hun strijdkrachten mobiliseren en een grootscheepse aanval op Israël leiden. De slag om Jeruzalem zal een feit zijn. Geloof het of niet, de gebeurtenissen in de Arabische wereld berusten helemaal niet op louter toeval. Want de Arabische onrust is lang tevoren tot in elk detail gepland! Denk aan de woorden van Franklin D. Roosevelt. "In de politiek bestaat er geen toeval. Wees ervan overtuigd dat het gepland is." Er werd handig gebruik gemaakt van onvrede onder de Arabische wereld. Juist zijn onvrede en opgekropte frustraties onder de Arabieren aangewakkerd en volledig uitgebuit. De gebeurtenissen in de Arabische wereld draaien alles om Israël!

Beste lezers, als jullie niet willen geloven dat de gebeurtenissen in de Arabische wereld tot de slag om Jeruzalem zullen leiden, dan zal een tekst uit de Bijbel voor jullie geciteerd worden.

Lees de woorden van God en huiver;

"Zie, Ik maak Jeruzalem tot een schaal der bedwelming voor ALLE VOLKEN IN HET ROND; ja ook tegen Juda zal het gaan bij de belegering van Jeruzalem. Te dien dage zal Ik Jeruzalem maken tot een steen, die alle natiën moeten heffen; allen die hem heffen, zullen zich deerlijk verwonden. En alle volkeren der aarde zullen zich daarheen verzamelen." Zacharia 12:2-3

De Arabische legers en de troepenmacht van de VN en de EU, die tegen Jeruzalem ten strijde trekken, zullen de grootste en smadelijke nederlaag aller tijden lijden, zoals de Duitsers in de slag om Stalingrad, de slag om El-Alamein en de slag om Engeland grote nederlagen hadden geleden. Jullie zijn gewaarschuwd!

Een opmerkelijk feit; volgens de Libische minister Kousa valt de resolutie buiten het mandaat van de Veiligheidsraad van de VN en schept deze een 'gevaarlijk precedent.' Bovendien vraagt hij zich af waarom de Veiligheidsraad niet ingrijpt bij andere conflictsituaties tussen staten en gewapende groepen, zoals bij de oorlog in Tsjetsjenië, het conflict in Kashmir en de Gazastrook (!). Wat de oorlog in Tsjetsjenië betreft, vergeet Kousa echter dat Rusland het vetorecht in de Veiligheidsraad heeft en een resolutie inzake de kwestie Tsjetsjenië kan torpederen. In de nabije toekomst zal de Veiligheidsraad met medewerking van de Verenigde Staten en door de eis van de Arabische wereld een resolutie goedkeuren wanneer de internationale gemeenschap besluit no-flyzone voor Israël in te stellen. Het kan alleen mogelijk zijn, wanneer Israël door Hamas en Hezbollah met bloedige terroristische aanvallen bedreigd wordt en gaat ingrijpen en de Palestijnen hun slachtoffersrol gaan spelen en misbruiken om het Westen onder druk te zetten. Er zal echt een zeer gevaarlijk precedent ontstaan, als de VN en de EU besluiten Israël te interventiëren. De internationale interventie in Israël zal catastrofale gevolgen voor de hele wereld hebben, zoals de Bijbelse profetieën allang voorzegd hebben.

Geen commentaar, want de foto zegt
genoeg.

Bid voor Israël en vrede voor Jeruzalem. Bid dat Nederland in de toekomst niet zal meedoen aan de internationale vredesmacht in Israël. Bid ook voor de Arabische volken. God zegene u.

Om Sions wil zal ik niet zwijgen.

                                                              Paul

Bron; xandernieuws.punt.nl
         Yvetnews
         diverse media