Dossier X: Yasser Arafat

Wat de internationale media altijd voor ons verzwijgen en wat er ook niet in de officiële en politieke correcte biografieën over de allergrootste terrorist aller tijden verteld is...

Heerschappij voeren over hen...

In de Bijbel lezen we dat Heere Jezus (Hebreeuws: Yeshua) in Zijn gesprek met Zijn discipelen een opmerking maakte over de groten der aarde. De groten der aarde voeren heerschappij over volken, zowel goedschiks als kwaadschiks. 

"Gij weet, dat degenen, die geacht worden oversten te zijn der volken, heerschappij voeren over hen, en hun groten gebruiken macht over hen."
Marcus 10:42 (Statenvertaling)

De reden ligt voor de hand waarom Heere Jezus het hierover heeft. Telkens horen we weer hoe de mensheid in zijn algemeenheid is verworden tot een hoop beesten. Beesten die voortdurend met elkaar overhoop liggen. Als dat niet gebeurt in de vorm van een 'burgeroorlog', dan is het wel weer een zoveelste despoot die zichzelf heeft opgewerkt tot president/dictator, en die vanuit deze machtspositie doet waar Heere Jezus het in de bovengenoemde tekst over heeft. Het terroriseren van de eigen bevolking door dergelijke misdadigers is sinds de zondeval verheven tot een staatsvorm die tijdens Jezus' omwandeling op deze aarde al zo algemeen voorkomend was dat Hij dit als een voor iedereen begrijpelijk voorbeeld kon gebruiken. Zijn discipelen begrepen meteen waar Heere Jezus over sprak. Er zijn echter ook van die misdadigers die zich daarnaast nog bezighouden met het terroriseren van een andere dan de eigen bevolking. En daar komt in onze moderne tijd met alle aanwezige massamedia nog eens bij dat hier opvallend selectief over wordt bericht. De grote bazen van de massamedia bepalen welke nieuws de grote massa wel mag bereiken en welke nieuws niet. Het betreft een aangepaste "waarheid" en de eigenlijke naam van deze vorm van berichtgeving is: misleiding. (1) De Bijbel heeft ons meermalen zo ernstig gewaarschuwd voor de misleiding. Zo schreef de apostel Paulus in zijn brief aan de Efeziërs:

"Dat u niemand verleide met ijdele woorden; want om deze dingen komt de toorn Gods over de kinderen der ongehoorzaamheid." Éfeze 5:6 (Statenvertaling)

"En dit zeg ik, opdat niet iemand u misleide met beweegredenen, die een schijn hebben."
Colossenzen 2:4 (Statenvertaling) 

Met name de gruwelijke vertekende berichten over de gebeurtenissen in het Midden-Oosten zullen jullie overtuigen van de huichelachtige houding van de media. Een houding die dus voor een groot deel wordt bepaald door zware jongens, eigenlijk grote jongens en notoire criminelen, die een berichtgevingsbeleid in elkaar draaien dat hoofdzakelijk heel andere doelen dient dan een objectieve en eerlijke berichtgeving.  (1) De informatievervuilers hebben de propagandatechniek van de nazi-minister van Propaganda, Joseph Goebbels, overgenomen en geprefectioneerd en strooien vergiftigde informatie in de vorm van halve waarheden en hele leugens over de grote massa. Adolf Hitler zei al:"De brede massa van een volk valt makkelijker aan een grote leugen ten offer dan aan een kleine..." De media hebben van de grootste terrorist van de 20ste eeuw een 'heilige', een 'martelaar' en een 'vrijheidsstrijder' gemaakt en schetsen een misleidende beeld van deze persoon dat door de grote massa vanzelf wordt geloofd... Het wordt hoog tijd om de echte waarheid onder eigen ogen te zien. Al is de waarheid onaangenaam en een bitter pil dat we moeten slikken. Momenteel wordt er afgerekend met deze man en zovele mythen over die persoon, hebben we dus niet te danken aan het rechtvaardigheidsgevoel dat we van de huidige "beschavingen" zouden mogen verwachten, maar aan het rechtvaardige oordeel van de hemelse Rechter. (1) De man waarover we het nu hebben, is wijlen Yasser Arafat. 

Wie was Yasser Arafat?

Om meer te weten komen over die man, zouden we Wikipedia en biografieën eigenlijk moeten raadplegen. Maar de officiële biografieën vertellen echter niet alles over de persoon Yasser Arafat. Veel details zijn erg verfraaid en de informatie is vaak misleidend. En Wikipedia heeft wel uitgebreid details, maar vertelt toch niet alles. Vaak wordt Arafat's biografie op Wikipedia door andere schrijvers betwist en gewijzigd. Daardoor is de informatie niet meer zo betrouwbaar geworden. Als u de eerste zinnen op het artikel van Wikipedia leest, krijgt u de indruk dat Arafat een "Palestijns strijder en politicus, en samen met Yitzchak Rabin en Shimon Peres in 1994 winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede" was. Verder leest u ook de volgende zinnen:"Vanwege zijn betrokkenheid bij aanslagen op burgers wordt hij vaak als een terrorist beschouwd." Let wel erg goed op dat de laatste zinnen suggestief zijn. Deze suggestie wekt de indruk dat Arafat eigenlijk nooit een terrorist was geweest! Dan zien we dat de informatie misleidend is. Het klopt wel wat Wikipedia zegt dat Yasser Arafat via zijn moeder verre familie van de grootmoefti van Jeruzalem, Mohammed Amin al-Hoesseini, was. Het doet er niet toe dat Amin al-Hoesseini terecht of onterecht de oom van Yasser Arafat wordt genoemd. Vaak wordt hij door Arafat als zijn oom beschouwd. De grootmoefti Amin al-Hoesseini was een virulente Jodenhater en speelde een leidende rol in de anti-Joodse gewelddadigheden in de jaren dertig voordat de Tweede Wereldoorlog uitbrak. De gewelddadigheden kostten het leven aan veel Joden in Judea en Samaria. Ook ging Amin al-Hoesseini op bezoek bij Adolf Hitler. Hij hielp Hitler bij het werven van Bosnische moslims voor de SS. In het toenmalige Brits Mandaat Palestina werd hij gezocht door de Britten. Yasser Arafat heeft de Jodenhaat van zijn oom Amin al-Hoesseini geerfd. Hij was toen al reeds bij de gesprekken tussen zijn oom Amin al-Hoesseini en de Duitse nazi's die na de oorlog op de vlucht sloegen, betrokken. In deze gesprekken werden plannen gesmeed hoe de Joden in de zee gedreven konden worden. 

Jonge Yasser Arafat

Over zijn geboorteplaats en datum wordt al zoveel gelogen. Dikwijls beweerde Arafat dat hij op 4 augustus 1923 in Jeruzalem geboren werd, 'zoals een Palestijns leider past.' Wat Wikipedia ons echter niet kan vertellen, is zowel geboortedatum als geboorteplaats van Arafat door de toenmalige Russiche geheime dienst, KGB, vervalst. De KGB had alle officiële rapporten van Aafats geboorte en afkomst vernietigd en verving ze door vervalste documenten waarin stond dat hij geboren was in Jeruzalem, daardoor een 'Palestijn' van geboorte en een 'goed gelovig moslim.' (2) Het feit dat Arafat niet als moslim bekend stond, werd verdoezeld. De leugen werd de wereld ingeslingerd dat Arafat in Jeruzalem geboren werd en een Palestijn was. In werkelijkheid was hij een Egyptenaar. Aan zijn Egyptisch-Caïroese accent was duidelijk te horen dat hij uit Egypte kwam. Ook bevestigden mensen die hem van jongs af goed gekend hadden, dat Yasser Arafat in Egypte geboren werd. (3) Een latere vondst van zijn orginele geboortebewijs maakte een einde aan fabels over de Palestijnse afkomst van Arafat: Yasser Arafat bleek toch in Caïro te zijn geboren. En zijn geboortedatum is 23 augustus 1929. Hij was het vijfde kind van een Arabische koopman en zijn werkelijke naam is Mohammed Abdel Rahman Abdel Raouf Arafat al-Qudua al-Hoesseini. Arafat's grootvaders naam Al Qudua is zijn familienaam en Al Hoesseini is de naam van de clan waartoe de al-Quduas behoorden. Overigens staat Yasser Arafat ook bekend als Yassir Arafat of Abu Ammar. (3) Hij groeide op in een wijk van de middenklasse van Caïro tussen Joden en Libanese christenen, zoals Wikipedia suggereert. Arafat's zus Inam verklaarde in een interview met een biograaf van Arafat, Alan Hart, dat 'de jonge Yasser in de Joodse wijk in Caïro dikwijls vertoefde en de religieuze diensten in een synagoge bijwoonde.' Toen  Inam Arafat vroeg waarom hij niet wilde stoppen met het bezoeken van de Joodse wijk, reageerde hij door te zeggen dat hij 'de Joodse mentaliteit wilde bestuderen.' Hij beweerde later te hebben gezocht naar 'een beter begrip van het Jodendom en het zionisme door gesprekken te voeren met de Joden en de geschriften van Theodor Herzl en andere prominente zionisten te lezen.' (4) We zien duidelijk dat de biografie nogal verfraaid is. Ondanks de verfraaïng van de biografieën blijft de jeugd van Yasser Arafat in nevelen gehuld. Het schijnt dat Arafat in zijn jeugd christelijk opgevoed was en seksueel misbruikt werd door een Rooms-katholieke pater. Het is moeilijk om het kaf van de koren te scheiden, wat wel en niet waar is van Arafat's jeugd.

In Caïro studeerde Arafat voor ingenieur. In zijn studententijd sloot de jonge Yasser zich aan bij de Moslim Broederschap en volgde een militaire training.  Wat Wikipedia u ook echter niet heeft verteld, heeft Yasser Arafat een opleiding bij de toenmalige Russische geheime dienst KGB gekregen. Naast zijn opleiding bij de KGB kreeg Arafat ook een militaire training van de voormalige SS officier Otto Skorzeny. De relatie was ontstaan toen Arafat bouwkunde studeerde aan de Universiteit van Caïro. Tussen Otto Skorzeny en Yasser Arafat onstond er een jarenlange vriendschap. Ook onderhield Arafat nauwe contacten met SS-generaalmajoor Otto Ernst Remer die samen met oorlogsmisdadiger Alois Brunner, de rechterhand van Adolf Eichmann, in Damascus karweitjes opknapte voor diverse Arabische regeringen in de strijd tegen Israël. (2) Dat Yasser Arafat jarenlang een Sovjet-pion was geweest, bleek ook uit het feit dat de Palestijnse bevrijdingsgroep, de PLO (Palestine Liberation Organization), communistische wortels heeft. Op 10 oktober 1959 had Arafat samen met andere Arabieren een eigen beweging Fatah op. Later werd Fatah in de PLO opgenomen. De PLO was in 1964 op initiatief van de toenmalige Egyptische president Nasser door de Arabische Liga in het leven geroepen. Haar eerste voorzitter was Ahmed Sjoekeiri. In de loop van 1969 kwam de leiding van de PLO in handen van Yasser Arafat. Door hem werd de PLO omgebogen tot een federatieve organisatie van een twaalftal Palestijnse groeperingen. Fatah werd het overkoepelend orgaan van de PLO. Negen van de twaalf groepen die bij de PLO aangesloten zijn, houden zich bezig met terreuroperaties. Tijdens de Arabische topconferentie van Algiers in 1973 werd de PLO in beginsel erkend als de "enige wettige vertegenwoordiger van het Palestijnse volk." Op de Conferentie van Rabat in oktober 1974, werd dit nog eens bekrachtigd. (5) Opmerkelijk is wel dat de PLO helemaal NIET is gekozen door het "Palestijnse volk", maar alleen een overkoepelende organisatie van groepen terroristen, extremisten, voornamelijk Arabieren, die uit zijn op de vernietiging van Israël. Daartoe worden uiterst misdadige middelen gehanteerd, waarbij ook mensen die absoluut niets met het Midden-Oosten probleem te maken hebben, niet worden ontzien. De Arabische landen staan achter de PLO en steunen deze terreurbeweging financieel, logistiek en moreel. Zij gebruiken de PLO echter als speerpunt voor hun politiek, die uit is op de totale vernietiging van de Joodse Staat. Maar toch staan lang niet alle Arabische landen in hun hart welwillende tegenover de vorming van een Palestijnse staat in "Palestina"!  (5) Gezien het feit is Jordanië in werkelijkheid een Palestijnse staat! In 1969 werd Yasser Arafat voorzitter van de PLO. Onder zijn leiding begon de PLO als een bende van rovers, verkrachters en moordenaars die door media, links-progressieven, anti-Israël activisten en domme en naïeve westerlingen als een "verzetsbeweging tegen de zionistische bezetter" genoemd wordt, een hele reeks bloedige aanslagen en nietsontziende misdaden. In de jaren zestig en zeventig werkte de PLO van Yasser Arafat nauw samen met de Duitse extreem-linkse terreurgroep RAF (Rote Armee Fraktion), de Italiaanse Rode Brigades, de IRA in noord-Ierland en het Japanse Rode Leger.

Vliegtuigkapingen

Toen de PLO de gewapende strijd tegen Israël begon te voeren, was één van de meest opzienbarende terreurdaden een vliegtuigkaping. Van vier vliegtuigen die alle van Europese luchthavens op weg waren naar New York, trachtte het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP) zich op 7 september 1970 meester te maken. Een passagiersvliegtuig van El Al dat van Amsterdam was opgestegen, ontsprong de dans. Na een hevig vuurgevecht met een Israëlische veiligheidsagent werd één van de twee kapers dodelijk getroffen, terwijl zijn vrouwelijke collega, de 24-jarige Leila Khaled door passagiers werd overmeesterd en stevig gekneveld aan de Londense politie werd overgeleverd. Toen pas pas bleek dat uit één van de handgranaten reeds de veiligheidspin was getrokken, danken de 148 passagiers en twaalf bemanningsleden hun leven aan het falen van de wapenfabrikant. Drie andere vliegtuigen, twee Amerikaanse en één Zwitsers, vielen wel in handen van de Palestijnse terroristen. Dezen eisten onder meer de vrijlating van zeven in Europa vastgezeten makkers, onder wie Leila Khaled. Om hun eis bij te zetten, kaapten zij op 9 september nog een Brits vliegtuig dat naast het Zwitserse en één vande twee Amerikaanse in een woestijn bij Amman moest landen. (6) De ouderen kunnen de schokkende TV-beelden zich herinneren dat drie vliegtuigen, onder meer het Zwitserse en een gloednieuwe Jumbo-Jet die in Caïro had moeten landen, door de kapers werden opgeblazen. 

Voordat de vliegtuigen waren opgeblazen, werden de meeste van de ruim 400 gijzelaars vrijgelaten. De kaping eindigde pas eind september, toen de commando's de laatste gijzelaars de vrijheid hergaven, waarop ook de Palestijnse gevangenen werden losgelaten. De terroriste Leila Khaled gaf daarop in Beiroet een persconferentie, waar zij verklaarde dat zij het kapen van vliegtuigen als een 'wezenlijk onderdeel van de Palestijnse politiek" beschouwde, en dat zij er geen bezwaar tegen had het opnieuw te doen. (6) Hoe de terroristen op het idee kwamen om passagiersvliegtuigen te kapen, was dit aan Yasser Arafat toegeschreven. "Ik heb de kapingen van passagiersvliegtuigen uitgevonden,"schepte Arafat later op. (2) Diverse vliegtuigkapingen werden in opdracht van Yasser Arafat uitgevoerd. Dat hebben de biografen echter niet verteld. De PFLP die in 1967 werd opgericht, was ook  betrokken bij de aanslag op het vliegveld Ben Goerion in Tel Aviv. 27 mensen werden door de kapers doodgeschoten. Ook zat de PFLP achter de kaping in Entebbe, Oeganda, in 1976. Israëlische commando's maakten daar een eind aan de kaping en bevrijdden op wonderbaarlijke wijze de gijzelaars. De gijzelaars werden veilig naar Israël teruggebracht. 

Het huishoudboekje van Yasser Arafat

Om zomaar eens een indruk te geven van wat hij en zijn roversbende in die donkere periode hadden uitgevreten onder het dichtgeknepen oog van de wereldpers, volgt hier een opsomming uit hun gruwelijke huishoudboekje, waaronder ook plannen die nog uitgevoerd zouden worden. Al rééds in 1967 had Arafat met zijn Fatah-groep vanuit Nabloes in Judea en Samaria een zestigtal aanslagen op Israëlische burgerdoelen als boerderijen, fabrieken, scholen en een bioscoop georganiseerd. Er werd heel veel bloed vergoten. Uiteraard sloeg Israël keihard terug. Tussen 1969 en 1985 pleegden PLO-groepen meer dan 8000 aanslagen, waarvan tenminste 435 in het buitenland. Meer dan 650 Israëliërs, 28 Amerikanen en tientallen burgers van andere landen kwamen bij de terreuraanslagen om. (3) In 1970 gaf Arafat opdracht tot het vermoorden van Joodse schoolkinderen in de Israëlische plaats Avivim. Op 8 mei 1970 voerden de Palestijnse terroristen een aanval op een Israëlische schoolbus uit. Twaalf Israëlische burgers, waaronder negen kinderen, werden gedood, toen de terroristen twee bazooka granaten op de bus hadden afgevuurd. De aanval vond plaats op de weg naar Moshav Avivim. Vroeg in de ochtend vertrok de bus met de schoolkinderen uit Avivim naar de nabijgelegen scholen. Tien minuten later werd de bus in een hinderlaag onder vuur genomen. De bestuurder was net als twee andere volwassenen op slag dood. Vervolgens botste de bus tegen een dijk. De aanvallers bleven op de omgeslagen bus vuren. (7) Op 11 maart 1978 vond een bloedige aanslag plaats op de kustweg tussen Haifa en Tel Aviv. De aanslag stond bekend als de Coastal Road Massacre. 138 Israëliërs, waaronder 13 kinderen, werden gegijzeld en later op 'n beestachtige wijze afgeslacht. Eén van de meest gevaarlijke terroristen was Dalal Mughrabi. Die terroriste was een wrede moordenares. Later werd die terroriste uitgeschakeld door een speciaal Israëlische anti-terreureenheid. Aan de anti-terreureenheid nam Ehud Barak, de latere premier van Israël en de minister van Defensie, deel. 

Coastal Road Massacre

De terroriste Dalal Mughrabi die werd gedood door Ehud Barak en de leden van de anti-terreureenheid, werd door de Palestijnse Autoriteit tot 'martelares' uitgeroepen.  
Bij een andere overval op de kibboets Shamir in het noorden van Galilea doodden de terroristen drie vrouwen en een baby. De terroristische aanslagen, waarbij onschuldige Joodse kinderen werden gedood, hebben hoe dan ook niets te maken met de vrijheidsstrijd!! Tijdens de Olympische Spelen in München, Duitsland, werden elf Israëlische atleten in de nacht van 4 op 5 september 1972 gegijzeld door leden van de Palestijnse terreurbeweging Zwarte September. De gijzeling liep uit op een groot fiasco. Pogingen om de Israëlische gijzelaars te bevrijden mislukten, toen de bevrijdingsactie van de Duitse politie in een waar bloedbad eindigde. Alle elf Israëlische atleten en een Duitse politieman vonden de dood. En vijf van de acht Palestijnse gijzelnemers werden bij de reddingsactie gedood. De drie terroristen die het bloedbad overleefden, werden later op 'n schandalige wijze vrijgelaten door de West-Duitse regering. Israël zwoer wraak. Op het bloedbad van München volgde een reeks Israëlische wraakacties, waarbij twee van de drie in vrijheid gestelde terroristen om het leven werden gebracht. De laatste overlevende kidnapper Jamal al-Gashey is nog altijd in leven. Abu Daoud, het brein achter de gijzeling, onthulde in zijn autobiografie dat Yasser Arafat de opdracht heeft gegeven om Israëlische atleten te gijzelen. 

 In augustus 1970 dreigde Jordanié door het toedoen van Arafat en zijn roversbende te ontwrichten. De gevechten tussen Arafats doodseskaders en het Jordaanse leger escaleerden als gevolg van de verslechterende relatie tussen Arafat en de Jordaanse koning Hoessein. Tijdens Arafats verblijf in Jordanië liepen zijn gewapende bendeleden rond alsof ze de macht volledig in handen hadden en vielen naar willekeur Jordaanse burgers lastig. Er waren meer dan 900 gewapende incidenten tussen 1967 en 1970 waarbij regelmatig doden vielen. Arafats roversbende deed aan smokkel van sigaretten, alcohol en drugs, afpersing en ontvoering van vooraanstaande Jordaniërs. (2) Toen Jordanië aan de rand van de afgrond stond en een staat in een staat dreigde te worden, maakte de Mossad (Israëlische geheime dienst) koning Hoessein erop attent dat Arafat een staatsgreep wilde plegen. De Jordaanse koning kondigde een staat van beleg af en beval Arafat en zijn roversbende het land te verlaten. Arafat reageerde meteen door een 'regering van nationale eenheid' uit te roepen met zichzelf aan het hoofd. Ziedend van woede beval koning Hoessein het leger de PLO-troepen in Amman en alle Palestijnse 'vluchtelingenkampen' aan te vallen. Het Jordaanse leger nam Arafats bolwerken onder vuur met tanks, vliegtuigen en zware artillerie en joegen de roverhoofdman Arafat weg. (2) Hoe verschrikkelijk het ingrijpen van de Jordaanse koning moge zijn dat het leven aan tienduizend Arafats trawanten kostte, werd Jordanië wel behoed voor de afgrond. Na de verdrijving uit Jordanië verbleef Yasser Arafat met zijn roversbende in Libanon.

In 1975 was er in Libanon door toedoen van diverse elkaar bestrijdende islamitische, christelijke en andere partijen een chaotisch situatie ontstaan die doorging voor een burgeroorlog. Het feit is dat deze situatie ontstond als gevolg van de in Libanon aanwezigheid van Yasser Arafat en zijn roversbenden, omdat door de strijd tussen Libanese regeringstroepen en de PLO de vlam in de pan sloeg waardoor allerlei "belangengroepen" de kans grepen om in die onoverzichtelijke situatie hun eigen "idealen" door geweld te bereiken. Hun veelgehoorde motto is: het doel heiligt alle middelen. In deze chaos werden door meerdere partijen gruweldaden bedreven, zoals die hieronder zijn opgesomd, maar...het merendeel ervan kwam toch wel uit de koker van de PLO. En die hadden destijds op de nu volgende manieren huisgehouden. (1) Deze opsomming, zoals het huishoudboekje heet, is aangevuld met enkele verwante feiten:

* De Palestijnse kampen in Libanon waren militaire trainingskampen en opleidingscentra voor het internationale terrorisme, waarin door het Israëlische leger enorme wapenvoorraden, munitie en zelfs eens een commandocentra werden aangetroffen. De meesten wapens waren van Russische makelij.
* Ook in huizen, moskeeën, kerken en scholen waren onvoorstelbare hoeveelheden wapens en munitie opgeslagen, waaronder helikopters, vliegtuigen (in onderdelen), vrachtwagens, motoren en graafmachines. Genoeg voor een leger van honderdduizenden soldaten. 
* Israëlische soldaten vonden stalen kisten die ze zelf ter plekke niet eens open konden krijgen. Nadat specialisten ze hadden geopend, vond men o.a. gegevens over hoog technologische wapens. En in een door de Israëlische marine uit zee opgeviste kist vond men documenten met plannen om Saoedi-Arabië ten val te brengen. Deze kist werd kort daarvoor door vluchtende Palestijnen in zee gegooid tijdens hun vlucht voor de Israëlische marine. 
* Het was de bedoeling om op 2 augustus 1982 in Libanon de staat Palestina uit te roepen.
* Vele jonge mensen werden ontvoerd en gemarteld. Ogen werden uitgestoken, oorschelpen werden afgesneden en door Palestijnse terroristen als asbak gebruikt. Met gloeiende poken werd een kruis in hun rug gebrandmerkt. 
* In de tuin van een school, door het Vaticaan (!) aan de Palestijnen geschonken, werd een manshoge groeve uitgegraven, waarin verminkte schoolkinderen werden aangetroffen, staande in hun schooluniform met blazer en das. Een massagraf vol onschuldige kinderen. Het feit dat ze staande werden aangetroffen, deed vermoeden dat deze kinderen levend werden begraven. Dit was iets waar de hele wereld destijds niets van hoorde!
* Scholen werden gebombardeerd.
* In een ziekenhuis werden na een zoveelste slachtpartij gewonde christenen binnengebracht, die met bijlen waren geslagen en waarvan bij een aantal de armen en benen waren afgesneden.
* Een jong meisje werd bevolen om thee op te drinken waarin volgens haar kweller vergif zou zitten. Dat vergif zat er niet in maar de doodsangst van het arme kind was er niet minder om.
* Vrouwen en meisjes werden psychologisch op sadistische manieren gefolterd door ze te dreigen met (nog meer) lichamelijke folteringen.
* Van vele Libanese dorpen werd de bevolking systematisch massaal afgeslacht. Ze werden bijvoorbeeld met vrachtwagens naar de kerken gebracht en daar met elektrische zagen op het altaar onthoofd. 
* Op 11 september (let goed op het getal en de maand: 9/11) 1975 werd bij drie bejaarde monniken de keel doorgesneden. 
* In het dorp Damour werden vrouwen en kinderen op beestachtige manieren omgebracht met andere houwelen. Zuigelingen werden daar gevierendeeld. De christelijke begraafplaats werd verwoest, doodskisten waren opgegraven, de doden beroofd en organen en skeletten over de begraafplaats gesmeten. En de kerk werd in brand gestoken. 
* In een groot gebouw dat vroeger een gemeenteschool was, bevond zich een wirwar van cellen, muren en afgesloten onderaardse kerkers waarin de Palestijnse terroristen onvoorstelbare wandaden tegenover onschuldige burgers begingen.
* Smalle, volledig afgesloten kelderruimten zaten propvol met gevangenen. Ze werden vaak nachtenlang gefolterd met roodgloeiende ijzeren staven, hun vingernagels werden uitgetrokken, ze kregen verdovende slagen op het onderlichaam, enzovoorts, enzovoorts. 
* Een man die enkele Israëlische bankbiljetten en een paar schoenen van een Israëlische merk in huis had, werd alleen om die reden met behulp van vier auto's gevierendeeld. Zijn nog schokkende lichaam werd voor de ogen van de verplicht toekijkende menigte door de straten gesleept. Mensen die verplicht toe moesten kijken, vielen daarbij flauw. NIET één westerse krant berichtte over deze gruweldaad en de wereld kreeg het niet te horen!! 
* Vele Libanese jongens en meisjes werden door de Palestijnse terroristen als mogelijk toekomstige tegenstanders gezien. Om die reden werden ze dikwijls ontvoerd en werden al hun vingers afgehakt waarna ze weer naar huis werden gestuurd.
* De Palestijnse terroristen hadden de gewoonte om uit winkels alles (onbetaald!) mee te nemen, wat ze konden gebruiken om bij vertrek bijvoorbeeld nog even een etalageruit in te slaan. 
* Door zich te verschansen in dichte woonwijken werd de burgerbevolking tijdens de strijd tegen het Israëlische leger als schild gebruikt waardoor velen het leven verloren in de felle strijd. Hamas gebruikte tijdens de Israëlische inval in de Gazastrook ook Palestijnse kinderen als menselijke schild.
* Opmerking van een winkelier in Sidon:"De Arafatbenden hebben recht en orde in Libanon afgeschaft en pure anarchie ingevoerd."
* Terugkijkend op zijn "goede tijd" in Libanon zei Yasser Arafat vol trots:"Ik heerste over Libanon."
* In het Vaticaan werd Arafat door de paus hartelijk ontvangen alsof hij een staatsman was, terwijl hij in feite een bloeddorstige roverhoofdman en moordenaar was. Dat werd door de zwaar getraumatiseerde bevolking van Libanon als een schandaal ervaren en maakte zeer veel emoties los. (1) Een onderstaande en misselijkmakende foto laat ons zien hoe de roverhoofdman Arafat de hand van paus Johannes Paulus II kuste. Gezien het feit erkende Arafat de paus...als zijn meerdere! Bekend is dat er een duister en voor de massa verborgen connectie tussen het Vaticaan en de islam bestaat. 

Yasser Arafat kuste de hand van paus Johannes Paulus II

Om de voorgaande opsomming gruwelijkheden van deze moordenaarsbende nog even te onderstrepen: Mocht het u allemaal nog niet van hun wreedheid hebben kunnen overtuigen, wordt deze onderstaande foto van de slachting van Darmour eraan toegevoegd. Bij het zien van deze in stukken gehakte kinderen moet u als ouder toch minstens het klamme zweet uitbreken. Het zou uw eigen kind kunnen zijn..! 

De slachting van Damour

De slachting van Damour was een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Libanon. Er valt niet te ontkennen dat de PLO de gruwelijke slachting op haar geweten heeft. Pater Mansour Dabaky van de St. Elias kerk in Damour gaf een getuigenis over de gruwelijke en moorddadige acties van de PLO in Damour:"De PLO bombardeerde de kerk zonder binnen te gaan. Zij sloegen de deur open en gooiden granaten naar binnen. Een hele familie, de Can'an familie, werd vermoord. De vier kinderen, de moeder, de vader en de grootvader waren dood. De moeder had één van kinderen nog in haar armen en ze was zwanger. De ogen van de kinderen waren weg en hun ledematen waren er afgesneden. Zij hadden noch armen noch benen. Het was verschrikkelijk." (8) Er is ook een videoclip van YouTube opgedoken waarop bewijzen staan dat de PLO-strijders achter de slachting van Damour zaten.

Het is werkelijk onvoorstelbaar dat Arafat en zijn roversbende in Libanon alles overhoop hadden gehaald. De lijst van Arafat's huishoudboekje is eindeloos geworden. Vlak na de burgeroorlog in Libanon hebben zo'n 5000 gezinnen zich vrijwillig gemeld om getuigenverklaringen af te leggen, opdat de wereld kennis zou nemen van de misdaden van Arafat en zijn doodseskaders. Maar....Arafat's misdaden worden genegeerd door westerse regeringen en media! "Acht jaar lang waren wij levende doden,"vertelde een Libanees. "We werden pas weer tot leven gewekt, toen de Israëliërs kwamen om ons te bevrijden." (2) Maar de westerse media schilderden de Israëlische soldaten die in 1980 als bevrijders door de Libanezen werden begroet, als...'bezetters' af! De internationale gemeenschap eiste dat het Israëlische leger zich uit Libanon moest terugtrekken! Wat is de wereld die de gruwelijke misdaden van Arafat en zijn handlangers bewust negeert, zo verschrikkelijk hypocriet!

LIFE-cover; Palestijnse kindsoldaten

Zo hypocriet is het Westen dat het misbruik van kinderen door Arafat en zijn roversbende volledig genegeerd wordt. Palestijnse kinderen werden gerekruteerd om zelfmoordenaars te worden. Een hele jonge generatie kinderen wordt naar het voorbeeld van de Hitlerjugend gehersenspoeld en de lepel vol haat ingegoten om de Joden te haten en te vermoorden. Zo worden de Palestijnse kinderen tot kindsoldaten en wandelende zelfmoordbommen opgeleid door de misdadige roversbende van Arafat. Arafat noemde zijn kleine 'martelaren' de 'generaals van de stenen.' (2) De wereldleiders hebben nauwelijks geprotesteerd tegen de rekrutering van de Palestijnse jeugd. In de Gazastrook en de autonome Palestijnse gebieden heerst de doodscultus nog steeds. Arafat was ook de man die de handen van de Palestijnse kinderen liet afhakken, terwijl hun ouders vol afgrijzen machteloos toekeken. Vermeende collaborateurs die voor Israël gespioneerd zouden hebben, werden in het openbaar geëxecuteerd of publiekelijk vermoord, waarbij sommigen aan hun voeten werden opgehangen en met messen bewerkt. De lichamen van de beklagenswaardige slachtoffers werden als een soort jachttrofee door de straten gesleept, terwijl veel mensen toekeken. Als een Arabier een grond aan de Joden verkoopt, wordt hij meteen als een 'verrader' en 'collaborateur' gebrandmerkt!

Arafat als 'man van vrede' bejubeld


Op 17 november 1974 hield Yasser Arafat een toespraak voor de Algemene Vergadering van de VN. Toen hij een speech hield, noemde hij Israël "racistisch, kolonialistisch en imperialistisch." Hij deed een plechtig belofte dat hij zou afzien van geweld en terreur en de vreedzame weg zou bewandelen om tot een oplossing van het conflict met Israël te komen, zei hij:"Laat deze olijftak van de vrede niet uit mijn hand vallen." Nadat de toespraak was beëindigd, kreeg hij een ovatie van de toehoorders en oogstte hij groot diplomatiek succes in zijn streven de wereldopinie te beïnvloeden en aan zijn kant te krijgen. (2)   Wat ons sindsdien telkens weer heeft verbaasd, was de afwezigheid in de "beschaafde" wereld van welke poging dan ook om meneer Arafat en zijn roversbenden na hun gedwongen vertrek uit Libanon ter verantwoording te roepen voor talloze misdaden waaronder het Libanese volk ontzettend had geleden. Wat eigenlijk ook weer niet zo verbazingwekkend is gezien de massale doofpotmentaliteit van de massamedia. Wat we sindsdien wel hebben zien gebeuren, is dat na veel politiek gehannes, gesjoemel, handje-geklap, koehandel en geharrewar deze struikrover zich uiteindelijk, sinds 20 januari 1996, meneer de president van de Palestijnse Autoriteit mocht laten noemen. Een president die tijdens presidentschap al net zo'n wreed despoot bleek te zijn voor de eigen bevolking als hij tijdens zijn wilde jaren in Libanon was voor de Libanese bevolking. (1) De president van een ministaatje, eigenlijk godfather van de Palestijnse mafia, waarvan de inwoners door hem voortdurend werden aangemoedigd om voor de Joodse bevolking van buurland Israël het leven zo zuur mogelijk te maken. Dit kwam helemaal overeen met zijn uitleg over het soort vrede dat hij najoeg tijdens zijn verblijf in Libanon, zo bleek uit een uitspraak van hem uit de jaren:"Wij willen GEEN vrede, wij willen in een oorlog overwinnen. Vrede betekent voor ons de vernietiging van Israël en niets anders." Verder zei hij:"Wij zullen alles overnemen, inclusief heel Jeruzalem. Wij zullen de Staat Israël volledig elimineren en een zuivere 'Palestijnse' staat vestigen." Ondanks deze strijdlustige taal werd hem in latere jaren zelfs nog een Nobelprijs voor de "vrede" (of was het misschien de Rebelprijs voor de vrede?) toegekend. 

Winnaars Nobelprijs voor Vrede (1994): Yasser Arafat
(links), Shimon Peres (midden) en Yitzchak Rabin (rechts)

Voordat de sluwe vos ondertussen een ander masker had opgezet en doordat men destijds het feit maar heeft genegeerd dat de "vrede", waar Arafat op doelde, uitsluitend uit de loop van een vuurwapen kwam. (1) Precies zoals Mao ook eens zei:"Politieke macht komt uit de loop van een geweer." Kennelijk had Mao's citaat Arafat zo geinspireerd. Om u nog duidelijk te maken wat Arafat met vrede eigenlijk bedoelde, wordt er een veelzeggende foto geplaatst. Zie hiervan het bewijs.

Vertaling: Dood Joden voor vrede. 

Op 28 januari 2002 gaf de Europese ministerraad een verklaring waarop geëist wordt dat Arafat het terrorisme moest afzweren. "De Palestijnse Autoriteit en zijn gekozen president Yasser Arafat moeten alles doen om een eind te maken aan terrorisme en de gewapende Intifada, al de terroristennetwerken ontmantelen en de bedrijvers van terroristische handelingen arresteren en vervolgen,"klonk de gezamenlijke verklaring van de Europese ministerraad. (9) Arafat ging er helemaal niet in op de Europese eis. Een document van 7 januari 2002 dat tijdens de operatie Beschermend Schild gevonden werd door het Israëlische leger, onthulde dat aan Fatahleider Barghouti gevraagd werd om geld over te maken naar twaalf door Israël gezochte terroristen. Barghouti stuurde de brief door aan Arafat met het verzoek voor iedereen 1.000 dollar over te maken. Arafat ging akkoord, maar verlaagde het bedrag tot 350 dollar. (9) Dat de roverhoofdman Arafat helemaal géén vrede met Israël wil, bewijst een uitspraak van hem onomstotelijk ook. Hij riep de Palestijnen op tot Jihad. "Broeders, geliefden: ik dank jullie uit de grond van mijn hart. Jullie in Hebron tonen heldhaftige en legendarisch standvastigheid.. Zij zullen klaarstaan om dit land tot de Dag des Oordeels te verdedigen. Hun martelaar staat gelijk aan zeventig [gewone] martelaren. Dit is onze lotsbestemming, broeders. Dit is een gunst van Allah, dat wij dit land tot de Dag des Oordeels zullen verdedigen. Ja broeders, wij houden vast aan dit land. Wij bevinden ons in het land der standvastigheid. Onze heldhaftige martelaars, verpersoonlijkt door Faris Awdah, die martelaar werd [applaus] terwijl hij een steen droeg om die naar een Israëlische tank te werpen." Na de toespraak van Arafat klonk het spreekkoren:"Met onze ziel en bloed zullen wij jou verlossen, o Abu Ammar!" Arafat vroeg de menigte vervolgens het volgende te scanderen:"Met onze ziel en bloed zullen wij je verlossen, o Palestina!" Het koor herhaalde dat driemaal. "Ja broeders, met onze ziel en ons bloed zullen wij jou verlossen, o Palestina." De menigte scandeerde voortdurend:"Allah is groot! Glorie aan Allah en zijn profeet! Jihad, jihad, jihad, jihad, jihad!" (9) Is dat vrede waarover Arafat de westerse wereld dolgraag wijsmaakte!? 

Als u zegt dat Arafat terrorisme wel heeft afgezworen, dan weet u echter niet dat als Arafat zegt dat hij het terrorisme veroordeelt, spreekt hij Engels. Maar...in het Arabisch riep hij zijn aanhangers op tot het plegen van terrorisme! Meermalen had hij geweld, zowel schriftelijk als mondeling, afgezworen. Parallel daaraan had hij steeds opgeroepen tot geweld en heilige oorlog tegen Israël en het 'martelaarschap' van zelfmoordterroristen verheerlijkt! Dikwijls had Arafat de met Israël gesloten Oslo Akkoorden met de 'vrede van Hudabiya' vergelijken. De vrede van Hudabiya was een verdrag uit 627 dat de stichter van de islam, Mohammed, met de inwoners van Mekka had gesloten. Toen de moslims sterk genoeg waren om een oorlog tegen de inwoners van Mekka te kunnen winnen, had Mohammed het verdrag geschonden. De vergelijking werd door Arafat al in mei 1994 in de moskee van Johannesburg gebezigd, een half jaar na de Oslo Akkoorden. Terecht waren de woorden van een Amerikaanse bemiddelaar, toen hij zei:"Yasser Arafat is de meest onbetrouwbare persoon die ik in mijn hele leven heb ontmoet." Toen aan de voormalige Amerikaanse president G.W. Bush werd gevraagd of hij Arafat als betrouwbaar beschouwde, reageerde hij:"Hij heeft tot dusver nog nooit mijn vertrouwen gewonnen." Volgens Bush heeft Arafats leiderschap gefaald. Tijdens zijn bezoek aan Rusland, op 27 mei 2002, zei Bush:"Arafat heeft het Palestijnse volk teleurgesteld. Hij heeft het beloofde niet gebracht. Dankzij het harde werk van president Clinton had hij een kans de vrede te bewerkstelligen, maar hij deed het niet. Hij had een kans terrorisme te bestrijden, maar hij heeft het niet gedaan!"  (9) Een ander bewijs dat Arafat helemaal géén man van vrede is, is de door hem georganiseerde Tweede Intifada. Het is zo goed zeker dat zowel de Eerste als de Tweede Intifada gepland en georganiseerd waren door Yasser Arafat en zijn trawanten. 

Toen de toenmalige Israëlische oppositieleider Ariel Sharon op 28 september 2000 de Tempelberg, de heiligste plek van het Joodse volk, waar zich ook de islamitische Al-Aqsa moskee en de Rotskoepel bevinden, betrad, riepen de Palestijnen om moord en brand, alsof er een heiligschennis was gepleegd. Kort daarop braken volgens de officiële (en vervalste) lezing massale demonstraties en geweldsuitbarstingen uit. Ze mondden uit in de Tweede Intifada dat van 29 september 2000 tot 30 juli 2005 duurde. 972 Israëliërs, waaronder 122 kinderen, en 3301 Palestijnen, waaronder 653 kinderen, kwamen tijdens de Tweede Intifada om. Wereldleiders, kerkelijke autoriteiten en internationale media veroordeelden Sharons bezoek aan de Tempelberg en spraken van een "ernstige provocatie", terwijl daar helemaal geen sprake was, omdat het bezoek van tevoren met Arafat en de Palestijnse Autoriteit was overlegd! Bovendien was Arafat al een week tevoren van het Sharons bezoek aan de Tempelberg op de hoogte geweest. Bovendien waren er al rééds gewelddadigheden, voordat Sharon de Tempelberg bezocht. Op 12 maart 2009 heeft een Palestijnse minister van communicatie, Imad Faluj, op een bijeenkomst in een Palestijnse 'vluchtelingenkamp' in zuid-Libanon al toegegeven dat de Tweede Intifada niets van doen had met Sharons bezoek aan de Tempelberg, maar de voorbereidingen voor de nieuwe opstand tegen Israël al in juli 2000 waren begonnen, direct na het mislukken van de top in Camp David in 2000! (10) Dat hebben de westerse media helemaal NIET vermeld! Dat de Tweede Intifada helemaal geen spontane volksopstand maar gepland was, heeft de weduwe van Yasser Arafat, mevrouw Suha Arafat, ook toegegeven. Ze vertelde op 26 december 2012 op Dubai TV dat haar man kort na het mislukken van de Camp David top de Tweede Intifada had beraamd en geleid. Zie de onderstaande en Engelsondertitelde videoclip, waarop de verklaring van Suha Arafat staat. 

De verklaring van Suha Arafat is volkomen GENEGEERD door anti-Israël lobby, politici, sympathisanten en internationale media!! Blijkbaar willen ze de waarheid niet graag horen! De internationale gemeenschap houdt zich vast aan de mythe dat Arafat een vredesduif is, en negeert de zwaar belastende verklaringen volkomen. In de jaren van de bloedige terreur dat Arafat uitgeoefend had, werden meer dan 1500 Israëliërs gedood. De internationale gemeenschap liet GEEN enkel protest horen tegen de beestachtige moordpartijen. Integendeel, de westerse regeringen bleven het misdadige, moordzuchtige en corrupte regime in Ramallah jaarlijks belonen met honderden miljoenen dollars en euro's!! Het decadente Westen die beweert de vrede na te jagen en de geschiedenislessen niet heeft geleerd, ijvert voor een Palestijnse terroristische staat in het Bijbelse land. 

Een meester in het misleiden

Yasser Arafat was niet alleen een terrorist, bloeddorstige moordenaar en aartsleugenaar, maar ook een misleider. Dat hij een meester in het misleiden werd, heeft hij dus niet aan zichzelf te danken, maar aan zijn leermeesters Ho Tsji-Minh, Nicolai Ceausescu en de KGB. Reeds in 1964 had Arafat Khalil Ibrahim al-Wazir, beter bekend als Abu Jihad al-Wazir (vader van de strijd) die later de leider van de militaire operaties van de PLO werd, naar Noord-Vietnam gestuurd om de communistische strategie en tactiek van de guerilla-oorlogvoering te bestuderen, zoals die gevoerd werd door de Vietnamese communistische leider Ho Tsji-Minh. Op dat ogenblik liet Fatah  ook de geschriften van de Noord-Vietnamese generaal Nguyen Giap, evenals de werken van Mao en Che Guevara, in het Arabisch vertalen. Arafat was in het bijzonder getroffen door het succes van Ho Tsji-Minh die erin was geslaagd om linkse sympathisanten in Europa en de Verenigde Staten te mobiliseren en de Vietnamoorlog van een communistische aanval op het zuiden te veranderen in een strijd voor 'nationale bevrijding.' Ho Tsji-Minh's meesterstrateeg, generaal Vo Nguyen Giap, had Arafat en zijn trawanten duidelijk gemaakt dat als zij willen erin slagen, het ook voor hen noodzakelijk is om de voorwaarden van hun strijd te herdefiniëren. Het advies van generaal Giap was tegelijk eenvoudig maar grondig: de PLO moest leren werken op een manier die haar werkelijke doelen verborg, via het toestaan van de strategische misleiding en aldus de schijn van gematigheid ophouden. "Hou op met het praten over de vernietiging van Israël en verander in plaats daarvan uw terreuroorlog in een strijd voor de mensenrechten. Dan zal het Amerikaanse volk uit je hand eten."zei de communistische meesterstrateeg tegen Arafat. (11)

Ook kreeg Arafat het advies van Mohammed Yazid die minister van Informatie was geweest in twee Algerijnse regeringen in oorlogstijd (1958-1962):"Veeg het argument van tafel dat Israël een kleine staat is waarvan haar bestaan wordt bedreigd door de Arabische staten, of reduceer het Palestijnse probleem naar een vluchtelingenprobleem. Presenteer in plaats daarvan de Palestijnse strijd als een 'bevrijdingsstrijd', zoals anderen dat doen. Wek de indruk dat in de strijd tussen de Palestijnen en de zionisten de zionist de verliezer is. Nu is het de Arabier die onderdrukt en geslachtofferd wordt in zijn bestaan, omdat hij niet alleen met de zionisten wordt geconfronteerd, maar ook met het wereldimperialisme."  (11) Het advies van Mohammed Yazid is blijkbaar gevolgd door Arafat en zijn handlangers. Daarom hebben de Palestijnse terroristen met succes de wereld wijsgemaakt dat de zionisten de onderdrukkers van het Palestijnse volk zijn. Al eerder zei Adolf Hitler:"De brede massa van het volk valt makkelijker aan een grote leugen ten offer, dan aan een kleine." Hoe groter de leugens van Arafat, de Palestijnse Autoriteit, Hamas en de andere terreurgroepen zijn, hoe meer ze worden geloofd door domme en naïeve westerlingen!! 

Om er zeker van te zijn dat Arafat en zijn trawanten het advies zouden opvlogen, legde de voormalige Russische geheime dienst, de KGB, Arafat en zijn adjudanten in de handen van een meester in de propaganda: Nicolae Ceausescu, de dictator van Roemenië. Arafat werd de komende jaren begeleid en onderwezen door Ceausescu. De Roemeense dictator gaf hem lessen over hoe het advies van Giap, Yazid en anderen moest worden opgevolgd en in praktijk gebracht. 

Nicolae Ceausescu (links) en Yasser Arafat (rechts)

Arafat's persoonlijke mentor en 'coach', Ion Mihai Pacepa die het hoofd van de afdeling DIE (Departamentul de Informatii Externe), onderdeel van de Roemeense binnenlandse veiligheidsdienst Securitate, was, moest hard werken aan zijn soms erg onhandelbare protégé. Pacepa legde later een sessies vast, waarin Arafat woedend tegen de bevelen van Ceausescu inging dat de PLO zich moest presenteren als een revolutionair volksleger dat streed tegen onrecht en voor de bevrijding van de onderdrukten: Arafat wilde alleen maar Israël vernietigen. Geleidelijk aan begonnen de lessen van Ceausescu's machiavellisitsche staatsmanschap tot Arafat door te dringen. Tijdens zijn vroege jaren in Libanon had Arafat propagandatactieken ontwikkeld die het hem mogelijk maakten het beeld te creëeren van een 'ontworteld volk dat onderdrukt werd door een koloniale macht.' Deze gedaantewisseling zou hem in het Westen de komende decennia's nog goed van pas komen! Hoewel Arafat in de roerige periode een pionier was in het gebruik van vliegtuigkapingen en een golf van navolgers die het luchtruim terroriseerden, veroorzaakte, ontdekte hij dat zelfs de zwaktste en meest transparante excuses voor de westerse media voldoende waren om hem vrij te pleiten en de schuld en de oorzaak bij Israël te leggen voor haar represaille- of preventieve aanvallen, en zijn vasthoudenheid te aanvaarden dat hij een "staatsman was die geen controle had over de terroristen", die hij in feite zelf orkestreerde! (12)

Arafat's persoonlijke rijkdom en diefstal uit de publieke fondsen

Voor het stelen van miljoenen dollars uit publieke fondsen bleek Yasser Arafat, ondanks zijn drukke agenda, ook nog tijd vrij te kunnen maken voor het veiligstellen van al die dollars op zijn privé-bankrekeningen. Het zakenmagazine Forbes had een interessante informatie over de persoonlijke rijkdom van Arafat. Arafat beschikte volgens het zakenmagazine Forbes over een persoonlijk vermogen van circa 300 miljoen dollar. Volgens de chef van de Israëlische inlichtingendienst, Aharon Ze'evi, beliep het persoonlijke vermogen van Yasser Arafat 1,3 miljard dollar. Zo corrupt was Arafat ook, toen het IMF aan de hand van de boekhouding van de Palestijnse Autoriteit heeft duidelijk gemaakt dat Arafat 900 miljoen dollar uit publieke fondsen heeft overgeheveld naar privé-rekeningen. Anderen zijn van oordeel dat Arafat waarschijnlijk tussen 1 en 3 miljard heeft verschoven naar door hem beheerde rekeningen. De vrouw van Arafat, Suha, ontving van de PA elke maand 100.000 dollar als toelage. Volgens het weekblad Forbes had een minister van Financiën van de PA een belangrijke taak om de financiële middelen die naar Arafat persoonlijk vloeiden, te beperken. In oktober 2003 had de Franse overheid ook een onderzoek gedaan naar financiële stromen rond de weduwe van Arafat. Er vond een verschuiving van 1,27 miljoen dollar plaats van bankrekeningen uit Zwitserland naar de rekeningen van mevrouw Arafat in Parijs. Alles bij elkaar waren er vragen gesteld over de financiële rechtmatigheid van de verschillende verschuivingen. Volgens sommigen zou het IMF hebben vastgesteld dat Arafat 900 miljoen dollar aan financiële hulp voor de Palestijnen in eigen zak had gestoken.  (3)

Meteen na het ondertekenen van de Oslo Akkoorden had Arafat de Palestijnse bevolking gouden bergen beloofd. In werkelijkheid ging na de Akkoorden van Oslo het gemiddelde inkomen met circa 25% per hoofd van de bevolking achteruit, terwijl Arafat en zijn trawanten in weelde baadden. Leon de Winter schreef in zijn artikel 'J'accuse/In het Midden-Oosten danst de duivel, en hij danst onze kant uit' zeer kritisch over de handel en wandel van de PLO:"Ziekelijke corruptie en ernstig bestuurlijk onvermogen hebben niet alleen een economische chaos veroorzaakt maar ook een klassieke bandietenstaat met een politiemacht die mensen kidnapt om ze vervolgens tegen een losprijs vrij te laten, met standrechtelijke executies, door machthebbers gelegitimeerde diefstal en roof van Europese subsidiegelden. De wanhoop kan worden overstemd met de strijd tegen Israël, die al lang de Palestijnen de ruimt voor de opbouw van een eigen samenleving had geboden, MAAR het is enkel en alleen aan de Palestijnse Autoriteit te wijten dat de Palestijnen het momenteel veel slechter hebben dan onder de Joodse 'bezetter'." (9) De Palestijnse Autoriteit (afgekort: PA) kan beter omschreven worden als de Palestijnse Mafia. 

Het bewijst ook dat de roverhoofdman en mafiabaas Arafat zich ook helemaal NIET om het lot van de Palestijnen bekommerd had. Hij vocht helemaal niet voor de Palestijnse zaak. Die man hoort ook de Nobelprijs niet te verdienen. Het is een enorme schande voor de hele wereld dat men de Nobelprijs voor de Vrede aan een bloeddorstige moordenaar, dief, volksmisleider en roverhoofdman als Yasser Arafat heeft toegekend. De wereld vergat snel dat toen het cruiseschip Achille Lauro op 7 oktober 1985 voor de kust van Egypte door de Palestijnse terroristen gekaapt werd, vermoordden de kapers een passagier die aan zijn rolstoel was gekluisterd, de Joodse Amerikaan Leon Klinghoffer. Het lichaam van Leon Klinghoffer werd voor de ogen van zijn vrouw overboord gegooid. Uit de door de Amerikaanse geheime dienst afgeluisterde telefoongesprekken bleek dat Yasser Arafat de opdracht had gegeven voor de laffe moord op de 69-jarige gehandicapte Leon Klinghoffer. Dat Arafat een man van vrede genoemd werd, is nogal misplaatst en beledigend voor de nabestaanden van de slachtoffers van Arafat. Toen de PLO in zijn rol in de dood van Leon Klinghoffer strafrechtelijk vervolgd werd, werd de rechtszaak op 'n dag afgelast nadat de PLO een onbekende som geld aan Klinghoffers dochter had betaald. Kennelijk om de zaak te sussen. Wist u dat het cruiseschip Achille Lauro oorspronkelijk een Nederlandse naam Willem Ruys had? Deze schip was in 1938-1947 bij de scheepswerf KMS in Vlissingen gebouwd en in 1964 aan een Italiaanse rederij verkocht. Na de kaping en de moord op Leon Klinghoffer rustte er een vloek op het cruiseschip, toen er in 1994 brand woedde waardoor het schip in de zee verging en voor altijd verdwenen is. 

Yasser Arafat hemelhoog geprezen door wereldleiders en sympathisanten

Toen Yasser Arafat in 2002 stierf, spraken veel wereldleiders en regeringsvertegenwoordigers hun 'waardering' voor hem uit. Ze bewierookten en prezen Yasser Arafat hemelhoog, alsof hij een heilige was. De voormalige Britse premier Tony Blair bezocht het graf van Arafat waarbij hij boog als "teken van respect." De voormalige Franse president Jacques Chirac noemde de overleden Arafat "een man van moed en overtuiging" en zei letterlijk:"Met Arafat verdwijnt een moedig en overtuigd man, die veertig jaar lang de strijd van de Palestijnen voor erkenning van hun nationale rechten belichaamde." De voormalige Duitse bondskanselier Gerhard Schröder noemde de dood van Arafat "een groot verlies voor het Palestijnse volk." In werkelijkheid rouwde een meerderheid van de Palestijnse bevolking helemaal niet om Arafat. Yasser Arafat was bij de meeste Palestijnen zéér gehaat en gevreesd! Tijdens een interview op de TV noemde de voormalige minister van Buitenlandse Zaken in de kabinetten Balkenende II en III, Ben Bot, Arafat "een historisch leider die zich eindeloos had ingezet voor zijn volk." De vroegere Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Colin Powell, noemde Arafat een "belangrijke persoon in de wereldgeschiedenis." En...het Vaticaan roemde Arafat als "een leider die streed voor zijn volk." 

De vijf zojuist aangehaalde regeringstegenwoordigers gingen voor het gemak maar even voorbij aan het feit dat zij zelf, ten tijde van hun huichelachtige uitspraken, een regering vertegenwoordigen, die door middel van politie, justitie en rechtelijke macht overtreders van de wet in allerlei soorten en maten opspoort en berecht en daar wordt dan ook heel wat tijd en energie ingestopt. Tegelijkertijd echter hadden deze heren als Blair, Chirac, Schröder duidelijk geen enkel probleem met het bloedrode verleden van de nooit berechte aartscrimineel. Na de bovengenoemde opsomming van talrijke wreedheden tegenover de Israëlische burgers en de Libanese bevolking aandachtig gelezen te hebben zou Chirac's beschrijving van Arafat als "man van moed en overtuiging" ieder weldenkend mens spontaan kotsmisselijk moeten maken. (1) In de Bijbel lezen we de ernstige waarschuwing van Heere Jezus: 

"Maar Ik zeg u, dat van elk ijdel woord, hetwelk de mensen zullen gesproken hebben, zij van hetzelve zullen rekenschap geven in den dag des oordeels. Want uit uw woorden zult gij gerechtvaardigd worden, en uit uw woorden zult gij veroordeeld worden." 
Matthéüs 12:36-37 (Statenvertaling) 

Het walgelijke gedrag van de eerste vijf aangehaalde hiellikkers verraadt overigens ook meteen hun duistere banden met een onderwereld zoals gebleken is dat de Franse justitie op 21 november 2007 een strafrechtelijk onderzoek naar handel en wandel van de voormalige Franse president Jacques Chirac ingesteld heeft wegens een corruptieschandaal. In de jaren van Chirac's burgemeesterschap bleek op grote schaal gefraudeerd te zijn met bouwopdrachten en vier naaste medewerkers van Chirac waren in deze zaak veroordeeld. De vijf aangehaalde personen zijn niet de enigen die zulke ijdele woorden spreken over wijlen aartsterrorist Yasser Arafat. Zeer veel politici, activisten, schrijvers en sympathisanten hebben Yasser Arafat geprezen als een "man van moed" en een "vrijheidsstrijder." Om hun eigen woorden zullen ze op de jongste dag hun rekenschap moeten afleggen aan de hemelse Rechter. Het is vreselijk om in handen van de levende God te vallen.

Het was altijd een grote wens van Arafat geweest om op de Tempelberg, het meest heiligdom van Israël en het Jodendom, begraven te worden. Reeds in augustus 2003 kwamen de eerste meldingen dat Arafat had onderhandeld met de Arabische familie Budeiri uit het oostelijke deel van Jeruzalem om hem een stuk grond van de Tempelberg te verkopen. De wrede Egyptenaar wilde ten koste van alles een graf op de Tempelberg voor zichzelf verwerven om daar na een eventuele martelaarsdood bijgezet te worden. De Muslim Liberation Party, een kleine moslimgroep met een sterke vertegenwoordiging op de Tempelberg, bleek een felle tegenstander van Arafat's verzoek te zijn en dreigde:"Wij waarschuwen deze duivelse goddeloze ongelovige die is getrouwd met een christelijke ongelovige, tegen zijn overweging de heilige Al-Aqsa moskee te ontwijden."  (2) Waarom Arafat zich op de Tempelberg dolgraag wilde laten begraven, waren zijn ware bedoelingen duidelijk: hij wilde als de grote leider van 'zijn volk' een ereplaats op het Tempelplein om het Joodse volk te kunnen provoceren. Het was ook immers zijn bedoeling de voor de Joden meest gewijde grond te ontheiligen. De roverhoofdman, in wiens opdracht meer Joden en Libanese christenen waren vermoord dan wie dan ook sinds Hitler en die eveneens talloze slachtoffers heeft gemaakt onder zijn eigen Arabische bevolking, zag het begraven worden op het Joodse heiligdom als een middel om de Arabische claim op deze plaats mee te geven. De Palestijnen hadden hun 'geliefde leider' in Caïro netjes moeten begraven waar hij geboren is. De PA had drie jaar na de dood van Yasser Arafat met veel vertoon een massief mausoleum voor de beestachtige slachter opgericht, net zoals de Russische Bolsjewieken een mausoleum voor hun leider Lenin bouwden. Het monument werd feestelijk geopend door Arafat's boezemvriend, trouwe strijdmakker, Holocaustontkenner en troonopvolger Mahmoud Abbas, de nieuwe godfather van de Palestijnse Mafia. Het mausoleum meet elf bij elf meter en is zo gemaakt dat het gemakkelijk verplaatst kan worden. De PA is namelijk van plan het gehele bouwwerk naar de Tempelberg in Jeruzalem te vervoeren, wanneer dat deel van Israëls hoofdstad door de internationale gemeenschap aan de Palestijnen wordt toegewezen als 'hoofdstad van de Palestijnse staat.' 

De graftombe van Yasser Arafat

Tot verbijstering van velen had de voormalige Nederlandse premier Jan-Peter Balkenende die zich een christen noemt, een krans gelegd op het graf van Arafat. Het moest een choquerende ervaring voor de Bijbelgetrouwen die het Joodse volk liefhebben, geweest zijn. Wat een schaamteloze brutaliteit om 'namens het Nederlandse volk' een krans te laten leggen op het graf van de moordenaar. In plaats van God eren en respect tonen voor de slachtoffers en nabestaanden bewees de heer Balkenende de eer aan de Jodenhater en handlanger van satan! Zijn lakse houding was niets anders dan een grote minachting voor vele onschuldige Libanese en Joodse slachtoffers die door Arafat's terreur omgekomen waren. Zo huichelachtig was Balkenende ook dat hij aan het graf van Arafat stond en dan met een vroom gezicht de heropening van het Yad Vashem Holocaust museum in Jeruzalem bijwoonde. Nederland moet zich diep schamen voor het stompzinnige en hypocriete gedrag van Balkenende en vele Nederlandse politici. De meesten van ons weten dat we met het oog op hygiëne onze handen na een toiletbezoek goed moeten wassen en ook voordat we gaan eten. Handen wassen verkleint het risico op het oplopen van het buikgriepvirus. Het zou ook aangenaam zijn om tijdens een ontmoeting een hand te schudden. MAAR...er bestaat ook een geestelijke infectie! Om u te laten zien, wordt er een stuk uit het beroemde stripverhaal 'Kuifje en de Picaro's' hieronder geplaatst, dan zult u weldra begrijpen wat er precies met geestelijke infectie mee bedoeld is! 

Er kleeft heel veel onschuldige bloed aan de handen van Yasser Arafat dat vergoten werd. Het is zo gruwelijk om met onze eigen ogen te moeten zien hoe regeringsleiders, volksvertegenwoordigers, geestelijken, activisten, sympathisanten, enzovoorts de hand van Arafat die de mensenrechten met voeten trad, schudden en besmet waren geraakt. Door het drukken van Arafats hand maakten zij zich ook medeplichtig aan de moord op duizenden Joodse, Libanese en Arabische burgers. De onderstaande foto's laten ons zien hoe wereldleiders, geestelijken en activisten de hand van Yasser Arafat hadden gedrukt. Het is zo walgelijk om hun grijzende blik te moeten aanschouwen. 

Tony Blair en Yasser Arafat

Yasser Arafat en Erich Honecker 

Hans van Mierlo en Yasser Arafat

Yasser Arafat en Kofi Anan

Over de Nederlandse houding is er helemaal geen goed woord gesproken! Het is bekend dat vanaf de jaren tachtig had Nederland diplomatieke relaties aangeknoopt met de PLO. Door toedoen van de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken, Hans van den Broek, werd het kantoor van de PLO in Den Haag geopend. Diverse Nederlandse politici hadden vrij regelmatige ontmoetingen met Yasser Arafat. Ook na het uitbreken van de Tweede Intifada in september 2000 gingen deze ontmoetingen gewoon door! Nederlandse politici, activisten en sympathisanten gedragen zich wel als hiellikkers en dwepen helemaal met hun idool Yasser Arafat alsof hij hun held is. In januari 2003 ging Gretta Duisenberg, vergezeld door eerste Kamerlid SP Anja Meulenbelt, SP-lid Hans de Boer en chirurg van Palestijnse afkomst Tariq Shadid, op bezoek bij haar idool Arafat. Na het anderhalf uur durende gesprek kwam ze gearmd met Arafat naar buiten en sloeg haar arm om de schouder van Arafat heen voor het oog van vele camera's. 

Het is zo walgelijk om te zien hoe de Nederlandse activist Gretta Duisenberg de roverhoofdman Arafat heeft omarmd. Aan de bovenstaande foto kunnen we zien hoe weg was Gretta van haar idool Arafat. Het is opmerkelijk dat het omarmen van een man door een vrouw in de Arabische islamitische cultuur een taboe is. In veel Arabische landen kunnen vrouwen mannen niet openlijk omarmen, zoals Gretta Duisenberg wel deed. Met de Jodenhaat van Arafat heeft Gretta Duisenberg helemaal geen moeite, want ze maakt zich regelmatig schuldig aan antisemitische uitlatingen. Met Yasser Arafat kon Gretta Duisenberg goed opschieten. De columnist Luuk Koelman schreef er een satirische column over haar, die op zijn website en in het dagblad Metro werd gepubliceerd. Gretta Duisenberg werd in de column geportretteerd als iemand die vergeefs seksueel contact met Yasser Arafat zocht. Duisenberg spande een kort geding tegen Koelman aan en werd in het gelijk gesteld. Koelman moest de gewraakte column van zijn website verwijderen en een rectificatie plaatsen. Later begon hij een bodemprocedure tegen Gretta Duisenberg, die hij op 9 maart 2005 won. (13) Zeer terecht schreef Franklin ter Horst over de hypocriete houding van de wereld:"De wereldleiders lieten geen enkel protest horen tegen de afschuwelijke moordpartijen door Arafats wandelende zelfmoordbommen op onschuldige Israëlische burgers. Integendeel, ze bleven het verachtelijke moorddadige en corrupte geboefte in Ramallah gewoon met honderden miljoenen steunen. En nog steeds vloeien er miljoenen in de zakken van deze misdadigers. Wat waren ze dol op de massamoordenaar Yasser Arafat wiens handen dropen van het bloed van zijn onschuldige slachtoffers! Wat een kransen op zijn graf! Wat een haat, wat een woedende gezichten, wat een smerige leugenachtige rapporten! Arme wereldleiders die meehelpen het volk van Israël te vervloeken. Wegkruipen in holen zal straks niet meer helpen!" (2)

Arafat's doodsoorzaak, seksuele uitspattingen en huwelijk

Na de dood van "de geliefde leider van het Palestijnse volk" hebben de Palestijnen er gespeculeerd dat Israël Arafat zou hebben vergiftigd. De speculaties berusten op fabels. Maar de westerse media besteden zoveel aandacht aan de hoax dat Yasser Arafat vergiftigd zou zijn met polonium. Zowel de Palestijnen als de westerse media proberen te bewijzen dat Israël achter de dood van Arafat zou zitten. Men wil dolgraag Israël in de beklaagdenbank zetten. Men heeft zoveel complottheorieën verzonnen. Dat de vermeende plonium vergiftiging van Arafat een hoax is, is allang bekend. Als doodsoorzaak werd door de Franse artsen destijds een hersenbloeding opgegeven. Echter zijn de ware feiten rondom de doodsoorzaak verhuld. Het medisch dossier werd NIET vrijgegeven door de PLO en Arafat's weduwe weigerde sectie te laten verrichten op het lichaam. 

Als uit het medisch dossier ook maar een vermoeden van vergiftiging was gebleken, hadden de PLO en de weduwe dat uiteraard toen al willen laten onderzoeken. Dat dit gebeurd is, moet wel betekenen dat de artsen overtuigd waren van een natuurlijke dood. En de vermeende polonium vergiftiging is helemaal onwaarschijnlijk. De ziekteverschijnselen van Arafat duidden NIET op polonium vergiftiging. Bovendien is de gemeten hoeveelheid polonium dat snel afbreekt, op de spullen van Arafat veel te hoog voor de tijd die verstreken is. De Arabische nieuwszender Al-Jazeera meldde dit al bij het naar buiten brengen van het onderzoek. Het is daarom aannemelijk dat het polonium veel later is aangebracht. Als bewezen was dat Arafat inderdaad vergiftigd is, zou dit nieuws als een bom inslaan. Maar tot nu toe is deze volstrekt onzinnige en belachelijke complottheorie een puur speculatie. Toch blijven de westerse media zoveel ophef over de doodsoorzaak van Arafat maken en vreselijke onzin uitkramen. Interessant is dat het Nederlandse linkse en christelijke (!) Trouw in 2012 dertien keer over Arafat's vermeende vergiftiging bericht had. Hetzelfde gold overigens ook voor veel andere kranten:
Arafat stierf mogelijk aan vergiftiging  met polonium (03-07-2012), lichaam Arafat wordt voorlopig niet opgegraven (12-07-2012), Weduwe Arafat wil Frans moordonderzoek (31-07-2012), Fatah: Dahlan vergiftigde Arafat (08-08-2012), Zwitserse experts onderzoeken resten Arafat (24-08-2012), Frankrijk onderzoekt dood Arafat (28-08-2012), Twee teams onderzoeken dood Arafat (01-10-2012), Lichaam Arafat in november opgegraven voor onderzoek (30-10-2012), Palestijnen begonnen met openen mausoleum Arafat (13-11-2012), Weduwe:'Opgraven Arafat pijnlijk maar nodig' (22-11-2012), Lichaam Arafat na acht jaar opgegraven (27-11-2012), Arafat is opgegraven, MAAR WAT IS ER NA ACHT JAAR NOG VAN EEN LICHAAM OVER??? (28-11-2012) (14)

Het zou mooi zijn als de Nederlandse en internationale media zoveel aandacht moeten besteden aan wreedheden en misdaden van Yasser Arafat, interviews met de slachtoffers en de nabestaanden en de werkelijke toestanden in het Midden-Oosten. Maar dat vinden het Christelijke dagblad Trouw en  de andere grote media niet interessant!! Het feit dat westerse media, politici en activisten blijven zwijgen over enorme wreedheden en misdaden van Yasser Arafat, spreekt voldoende en bewijst ook dat zij zichzelf schuldig hebben gemaakt aan de misdaden van Arafat en zijn boevenbende. Wat u echter niet weet dat de media u helemaal niet hebben verteld over de ware doodsoorzaak van Yasser Arafat, heeft men de ware feiten angstvallig verborgen gehouden voor het publiek. Al reeds in 2011 werd onthuld dat Yasser Arafat gestorven was aan AIDS. Arafat's familie had het autopsierapport in 2011 vrijgegeven dat er opnieuw op wees dat de Palestijnse roverhoofdman AIDS had, hoewel de familie vandaag nog steeds volhoudt dat Israël hem heeft vergiftigd. Nieuwe details van de lijkschouwing van Yasser Arafat die werden vrijgegeven door het Franse ziekenhuis waar hij in 2004 stierf, wezen er weer op dat de PLO-leider en "icoon van de Palestijnse zaak" aan AIDS leed. (15)

Iedereen kon destijds op televisie zien en zich herinneren dat de 75-jarige Arafat lichamelijk aftakelde, wat ook niet verwonderlijk was gezien zijn beruchte ongezonde levensstijl. Dat weerhield de Palestijnse televisie niet om de Palestijnse kinderen te vertellen dat "de Joden Arafat vermoord hebben, en dat je die daarom vreselijk moet haten." Maar gezien het feit dat Arafat's ware doodsoorzaak AIDS is, heeft de familie al ingestemd met publicatie van het autopsierapport die kon vertellen dat er een stoornis aan de bloedplaatjes was. De artsen hadden kanker en een acute infectie al eerder uitgesloten. Zelfs de neef van Yasser Arafat, Nasser al-Qidwa, heeft met tegenzin toegegeven dat er GEEN ENKEL SPOOR VAN GIF in het lichaam van Arafat te vinden is. Voor wie zich niet laat verleiden tot politieke correctheid en bereid is om een beetje deductief te redeneren, is er nog een alternatief: AIDS. Het is bekend dat het HIV-virus dat AIDS veroorzaakt, ook stoornissen bij bloedplaatjes veroorzaakt. De Palestijnen hebben fel ontkend dat Arafat aan AIDS was gestorven, omdat dit doorgaans wordt geassocieerd met een homoseksuele levensstijl. (15) MAAR...volgens vroegere Oost-Europese geheime diensten was Arafat wel een verborgen homoseksueel. De vroegere chef van de Roemeense militaire inlichtingendienst en Arafat's persoonlijke mentor, Ion Mihai Pacepa, onthulde in zijn boek 'Het duivelsrijk van Ceausescu' (oorspronkelijke titel: Red Horizons) hoe tijdens bezoeken aan het regime van de vroegere Roemeense dictator Ceausescu, voor het verwerven van opleiding en fondsen voor zijn PLO strijdkrachten, Yasser Arafat homoseksuele contacten zou hebben gehad met zijn lijfwachten. Pacepa vertelde ook dat met zijn hulp had de KGB gebruik gemaakt van een 'hoogst gespecialiseerde verzekeringspolis.' De 'verzekeringspolis' was uiteraard Yasser Arafat, want de Russen hadden nogal getwijfeld aan zijn loyaliteit en betrouwbaarheid. Gebruik makend van de goede diensten van de Roemeense ambassadeur in Egypte legde de KGB in het geheim Arafat's nachtelijke homoseksuele escapades op tape vast, meestal met zijn lijfwachten en met ongelukkige minderjarige weesjongetjes die door Ceausescu aan hem werden geleverd als 'onderdeel van de Roemeense gastvrijheid.' Met de videobanden van een vraatzuchtige pedofiel Arafat in hun kluis en bekend met de traditionele houding tegenover homoseksualiteit in de islam, oordeelde de KGB dat Arafat voortaan een betrouwbare troef voor het Kremlin zou blijven... (11) Zo pervers was Arafat, vond hij genot bij jonge jongens. Bij zijn reizen wordt hij steeds begeleid door jonge jongens die hem op elk moment van de dag ter beschikking staan. In Pacepa's boek staat uitgebreid beschreven hoe Arafat met zijn jonge 'vriendjes' sekspelletjes deed in de slaapkamer. Pacepa vertelde, na alles wat hij door jarenlange spionage over de Palestijnse leider te weten was gekomen:"Wanneer ik gekust ben door Arafat, of hem alleen maar een hand heb gegeven, voel ik me gedrongen om een douche te nemen."  (15) Het is ook bekend dat de voormalige Amerikaanse president Bill Clinton zich steeds na een begroeting met een steeds naar sperma riekende Arafat zich heeft verontschuldigd om zijn handen te wassen. Zo vies was hij van deze man! Zulke informatie over Arafat's homoseksuele contacten vindt u op Wikipedia trouwens niet! Wist u dat men had geprobeerd Ion Mihai Pacepa die alles wist over Arafat, te vermoorden? 

Arafat omarmd door een jonge jongen.
De foto was in Libanon genomen.

Toen Ion Mihai Pacepa die de hoogste in de rang van de afdeling van de binnenlandse veiligheidsdienst Securitate was, op 25 juli 1978 naar het Westen overliep, had de Roemeense dictator Ceausescu 2 miljoen dollar op het hoofd van Pacepa gezet. Ook loofden Yasser Arafat en zijn vriend Moammar Khadaffi een beloning van elk 1 miljoen dollar uit voor het hoofd van Pacepa. Blijkbaar wilden ze Pacepa het zwijgen opleggen, omdat die man zeer goed op de hoogte was van hun handel en wandel en Arafat's seksuele escapades. In 1980 kreeg de terrorist Carlos opdracht van de Roemeense geheime dienst om Pacepa uit de weg te ruimen, maar deze kon hem niet vinden. Op 21 februari 1980 blies Carlos echter wel het hoofdkantoor van Radio Free Europe/Radio Liberty in München op. Dit station zond informatie uit over de vlucht van Ion Mihai Pacepa. (16)

Ahmad Jibril vertelde in 2007 voor Hezbollah's Al-Manar TV dat de Palestijnse leider en Arafat's opvolger, Mahmoud Abbas, hem had toevertrouwd dat Arafat was gestorven aan AIDS. "Toen Abbas naar Damascus kwam met zijn team, vroeg ik hen:'wat is er gebeurd met het onderzoek naar de dood van Abu Ammar (de naam van Arafat)? De Israëliërs heben hem gedood. Hij was mijn collega sinds 1965 en sliep gewoonlijk bij mij thuis.' Ze zwegen en toen zei een van hen tegen mij:'Om eerlijk te zijn, de Fransen gaven ons het medisch rapport dat AIDS als doodsoorzaak van Abu Ammar noemde.' Ik zeg dit niet, dat deden zij,"aldus Ahmad Jibril. (15)

Toen Yasser Arafat in 1990 met een christelijke vrouw in het geheim trouwde, was zijn vrouw op dat moment 27 jaar oud. En Arafat was 61 jaar oud. Het huwelijk van Yasser en Suha Arafat was niet bepaald een sprookjeshuwelijk. Mevrouw Arafat die nu een weduwe is, vertelde in een interview met de Turkse krant Sabah dat ze honderden keren heeft geprobeerd om haar echtgenoot te verlaten, en dat ze, als vooraf had geweten wat het huwelijk met de Palestijnse terroristenleider zou inhouden, nooit met hem zou zijn getrouwd! Ze zei dat ze heel veel van haar man heeft gehouden en hem vreselijk mist, maar dat het huwelijk een grote fout was, en dat ze er spijt van heeft! "Mijn moeder was tegen het huwelijk,"onthulde mevrouw Arafat. "Ze stapte op het vliegtuig, kwam naar Tunesië en maakte ruzie met Arafat. Nu begrijp ik waarom ze zo opgewonden was. Als ik had geweten waar ik doorheen zou moeten gaan, zou ik zeker niet met hem zijn getrouwd. Hij was een groot leider, maar ik kreeg EEN LEVEN VOL INTRIGES en was alleen." Suha drukt haar dochter op het hart uit de buurt te blijven van politici. "Toen ik met Arafat trouwde, geloofde iedereen dat Arafat van hun was. Ik kan niet toestaan dat mijn dochter hetzelfde moet meemaken." Suha, de dochter van een christelijke familie, die vanwege het huwelijk bekeerde tot de islam, voelde zich volkomen geisoleerd. "Ik moest voorzichtig zijn aan de telefoon, omdat we afgeluisterd konden worden en we bleven maar verhuizen van de ene locatie naar de andere. Mijn eigen identiteit werd helemaal vernietigd." Ze zei honderden keren te hebben geprobeerd bij Arafat weg te gaan. "Maar dat stond hij niet toe. Iedereen die dienstbaar aan hem was, weet heel goed hoe hij kon zijn,"aldus Suha. Na de dood van Arafat heeft mevrouw Arafat nooit meer hertrouwd. Ze wijdt haar leven aan de opvoeding van haar dochter. (17)

Mythen voorgoed ontkrachtigd en westerse interpretaties volkomen verkeerd

Na het overlijden van Yasser Arafat worden de mythen nog steeds in stand gehouden door de Palestijnse Autoriteit en de westerse media, links-progressieven en politici. Geleidelijk houden hun sprookjesverhalen over de 'menslievende, vrijheidslievende, humane en moedige leider' zich niet langer stand, nu steeds meer feiten zijn bekendgemaakt. Dat Arafat voor de Palestijnse zaak vocht, is absoluut nonsens. Arafat streed helemaal niet voor zijn fictieve 'Palestijnse volk.' Al die verhalen over "Joden stelen het land van de Palestijnen", "Zionisten zijn onderdrukkers", "Israël is een Apartheidsstaat", "Zionisme is racisme en kolonialisme", enz, die door westerse links-progressieven en anti-Israël activisten gepropageerd worden en door domme en naïeve westerlingen worden geloofd, zijn verzonnen en berusten allemaal op leugens. Niemand heeft zich ooit afgevraagd waar het zogenaamd Palestijnse volk eigenlijk vandaan komt. Nergens in de geschiedenisboeken wordt er een melding gemaakt over het Palestijnse volk. Ondanks de feiten wordt de geschiedenis herschreven en vervalst, alsof de Palestijnen rechtmatige eigenaars van het land zijn. Dat wist Yasser Arafat maar heel goed. Ofschoon hij een geboren Egyptenaar was, maakte hij iedereen wijs dat hij een Palestijn was en in Jeruzalem geboren werd. Dat het Palestijnse volk helemaal niet bestaat, zegt Yasser Arafat letterlijk:

"Het Palestijnse volk heeft geen nationale identiteit. Ik, Yasser Arafat, een man gekozen door het lot, zal ze die identiteit schenken door het conflict met Israël."

De westerlingen geloven dat Yasser Arafat een vrijheidsstrijder is. Maar hun interpretaties is volkomen verkeerd. Ze negeren een belangrijk feit dat Arafat ook helemaal NIET geliefd was bij de meeste Palestijnen! De Palestijnse schrijver en politiek analist Said Aburish heeft de mythe ontkrachtigd en een onthutsende beeld van Yasser Arafat geschetst. Volgens hem was Arafat voor de buitenwereld een 'toegewijde heldhaftige strijder voor de vrijheid van de Palestijnen'. In werkelijkheid was Arafat een bloeddorstige bendeleider die voornamelijk zijn eigen financiële belangen en die van zijn familie en enkele andere elitaire Palestijnse families op het oog had.

Nog steeds worden de misdaden van Yasser Arafat goedgepraat door anti-Israël activisten in het Westen. Zij vertellen de waarheid over Arafat niet graag. Maar de hemelse Rechter is de wreker van alle dingen, zoals staat geschreven in de Schrift (I Thessalonicenzen 4:6, Nahum  1:2), en rekent op Zijn eigen manier af met de sprookjesverhalen over Yasser Arafat. Op 'n dag zullen westerse media, politici, activisten en sympathisanten hun verantwoording aan de hemelse Rechter moeten afleggen waarom zij de misdaden van Arafat doelbewust hebben genegeerd en gebagatelliseerd. En ook moeten zij uitleggen aan Hem waarom zij zoveel leugens over Israël vertellen en de schuld van Arafats eigen misdaden, terreur, corruptie, moord en seksueel misbruik aan Israël geven, terwijl zij in feite in Gods ogen de schuldigen zijn. Dan worden ze zeer zeker geoordeeld. Er is maar één uitweg voor hen dat zij hun zonden moeten belijden aan de HEERE God, en erkennen dat alles wat zij kwaadaardig over Israël hebben verteld, gelogen is en dat zij de misdaden van Arafat hebben goedgepraat en gebagatelliseerd. Doen zij dat niet, dan is het oordeel over hen onherroepelijk. Het is zo vreselijk om in handen van de levende God te vallen. Zweet zal over hun gezicht druipen en hun hart bonst hard van angst... Westerse media, anti-Israël activisten, politici en sympathisanten verwerpen het Evangelie van Jezus Christus volkomen en geloven niet in de Bijbel, het Woord van God. Al hebben ze de Zaligmaker en Rechtvaardige Jezus Christus afgewezen en een moordenaar als Yasser Arafat begeerd en verafgood, precies zoals we in het Bijbelboek de Handelingen lezen:

"Maar gij hebt den Heilige en Rechtvaardige verloochend, en hebt begeerd, dat u een man, die een doodslager was, zou geschonken worden.." 
Handelingen 3:14 (Statenvertaling)

Om Sions wil zal ik niet zwijgen. God zegene u.

                                                                                        Paul Parker

Het auteursrecht van dit artikel ligt bij de blogger. Zonder toestemming van blogger Paul zijn vermenigvuldiging, eigen gebruik en publicatie in een ander blog of website verboden.

Bronnen en referenties:

  (1) Wat is waarheid: Een president voor Rome
  (2) Terreurmiljardair Jasser Arafat. Door Franklin ter Horst
  (3) nl.wikipedia.org/wiki/Yasser Arafat
  (4) en.wikipedia.org/wiki/Yasser Arafat
  (5) Volgend jaar in Jeruzalem. Door Evert van der Poll
  (6) Aanzien 65-70: vijf jaar wereldnieuws in beeld
  (7) zionism and Israel; Avivim School Bus Massacre
  (8) nl.wikipedia.org/wiki/Bloedbad van Damour
  (9) Israël en de Palestijnen: tien moeilijke kwesties. Door Ronny Naftaniël en Wim
        Kortenoeven
(10) Likoed Nederland: Weduwe Arafat: Arafat plande en leidde de Tweede Intifada.
(11) De Communistische wortels van de Palestijnse terreur. Door David Meir-Levi
(13) nl.wikipedia.org/wiki/Gretta Duisenberg
(14) Likoed Nederland: De media onzin over Arafat
(15) Israel Today Headlines: Autopsierapport van Yasser Arafat wijst op AIDS. 13-11-2011
(16) nl.wikipedia.org/wiki/Ion Mihai Pacepa
(17) De Volkskrant: Weduwe Arafat:'Mijn huwelijk was een grote fout.' 10-02-2013