Wie zit achter de Arabische Lente? Deel V

De lessen van de geschiedenis (vervolg)

De Iraanse Revolutie, ook wel Islamitische Revolutie genoemd, vertoont veel parallellen met de Russiche Revolutie. Toen de studenten in 1977 in opstand tegen het door de Verenigde Staten gesteunde regime van de sjah kwamen, sloten intellectuelen, middenstanders, communisten en geestelijken zich bij hen aan. De demonstranten riepen weliswaar om vrijheid, maar meer om islamitische staat. In 1978 voerde de sjah haastig wat maatregelen door, zoals de herinvoering van de islamitische kalender en de afschaffing van het eenpartijstelsel. Dat deden de Egyptische ex-president Hosni Moebarak en de huidige Syrische president Bashar Assad ook om hervormingen toe te zeggen. Echter de Iraanse revolutionairen wilden méér en streefden naar de val van de sjah. In september 1978 werd Iran gedestabliseerd. Het land ontaardde in demonstraties, stakingen en gewelddadigheden. In de ogen van het volk was sjah Mohammed Reza Pahlavi een tiran, een onrechtvaardig heerser en een stroman van het Westen.  Hij had Iran inderdaad met ijzeren hand geregeerd. In navolging van de Franse koningen en de Russische tsaren regeerde hij als absolute vorst. De demonstratie werd hardhandig neergeslagen, waarbij honderden doden vielen. Dit had tot gevolg dat het verzet tegen het regime onder de eigen bevolking steeds sterker werd. Het leger raakte verdeeld en besloot aan de kant van het volk te staan. Op 4 januari 1979 benoemde de sjah Shahpur Bakhtiar, voorzitter van het Nationaal Front, tot premier. Daarna vluchtte de sjah met zijn familie op 16 januari naar het buitenland, hetzelfde zoals de Tunesische president naar Saoedi-Arabië gevlucht had.

Sjah Mohammed
Reza Pahlavi
(1919-1980)

In zijn ballingschap in Egypte stierf de sjah aan kanker. Bakhtiar had een Voorlopige Regering gevormd, net zoals Aleksandr Kerenski tijdens de Februari-Revolutie in Rusland een Voorlopige Regering leidde. (zie deel 4) Op 1 februari 1979 keerde ayatollah Ruhollah Khomeini na vijftien jaar verbanning naar Iran terug. Op 11 februari 1979 was de ineenstorting van de monarchie een feit waardoor de Iraanse Revolutie gezegevierd had. In april 1979 werd er een referendum gehouden, waarin de bevolking zich kon uitspreken voor het behoud van de monarchie of de instelling van een islamitische republiek. De meeste Iraniërs kozen voor de islamitische republiek, omdat zij dachten dat onder de nieuwe republiek betere tijden zouden aanbreken. In hun ogen was de pro-westerse monarchie erg corrupt, die ook nog eens Iraans "nationale en religieuze identiteit" had verkwanseld. De Islamitische Republiek werd uitgeroepen. Khomeini liet in die tijd nog niet het achterste van zijn tong zien. Hij sprak de mensen aan met een anti-Amerikaanse en anti-dictatoriale houding en een beroep op vrijheid, net zoals de Franse revolutionairen en de Russische bolsjewieken ook een beroep op vrijheid deden. Moslims hadden volgens Khomeini de plicht op te komen tegen tirannie. In augustus 1979 werden verkiezingen voor een grondwetgevende vergadering gehouden en de Islamitische Revolutionaire Partij won de verkiezingen. De IRP was zeer trouw aan Khomeini. In december 1979 was de grondwet op islamitisch leest geschoeid. En Khomeini werd de absolute heerser en kreeg titels als Leider van de Revolutie en Hoogste Leider in Iran. Precies hetzelfde zoals Adolf Hitler 'de Führer' werd genoemd en Benito Mussolini 'de Duce.' Algauw was Iran veranderd in islamitische dictatuur: vanaf 1981 verbood Khomeini alle politieke partijen. De linkse partijen die tot dan toe Khomeini hadden gesteund, werden ontbonden. Het feit dat linkse partijen in Iran verboden werden, bewees voldoende dat Khomeini echt niet bekommerde om links. Laat dit een ernstig waarschuwing zijn voor alle westerse linkse partijen, die de islam hebben omarmd en de grote gevaren van islamisering in Europa weigeren onder eigen ogen te zien. Ook de Koerdische Democratische Partij (KDP) werd verboden. Een partij die het verbod op politieke partijen steunde en trouw bleef aan Khomeini, was de communistische Tudeh-partij, niet wetende dat zij het volgende slachtoffer werd. In februari 1982 moest de Tudeh-partij het onderspit delven. Geleidelijk was Iran veranderd in een 'theocratie', die steeds autoritair en bruut optreedt tegen iedereen. Het dictatoriale bewind van de ayatollahs bleek veel erger te zijn dan het bewind van de sjah. Sindsdien geldt in Iran het door Khomeini geïntroduceerde principe van velajat-e fakih ofwel de 'voogdij van de rechtsgeleerde.' Hiermee werd bepaald dat de hoogst geestelijke leider over alle politieke kwesties beslist. Onder "islamitische staat" verstaat men in het Westen doorgaans een staat die geordend is volgens de principes van de Sharia, het op de Koran en Soenna gebaseerde islamitische wettelijk stelsel. In plaats van wetboeken gelden oudere uitspraken en "juridische traktaten" als basis voor rechterlijke beslissingen. (2) Iraanse vrouwen werden het zwaarst getroffen door de nieuwe onderdrukking die deze revolutie bracht.

Ayatollah Ruhollah Khomeini
(1902-1989)

Kort na de revolutie begonnen de islamitische machthebbers met het afschaffen van de juridische wetten, die ten gunste van vrouwen werkten. De wettige en sociale positie van vrouwen in Iran werd ondermijnd: alle gelijke rechten van vrouwen waren opgeheven. Er werden strenge maatregelen genomen ten aanzien van vrouwen: zo werd o.a. de sluier verplicht, vrouwen mochten niet scheiden, bij overspel werden ze gestenigd. ook waren vrouwen verplicht gesteld een hijab te dragen. De tegenstanders van het islamitische regime werden geëxecuteerd. Andersdenkenden zoals de Bahaï, mensen die tot het christelijke geloof waren gekomen, homo's en anderen waren hun leven niet meer zeker. U moet niet denken dat de islam tolerant is tegenover homofielen. Zo werden twee minderjarige Iraanse homofiele jongens, Mahmoud Asqari (16 jaar) en Ayaz Marhoni (18 jaar) op 19 juli 2005 opgehangen. Voordat de executie voltrokken werd, waren de twee jongens volgens hun advocaat op 'n mensonterende wijze gemarteld en mishandeld. Zie de foto hieronder:

Ophanging van twee homo tieners

Uiteraard willen linksprogressieven die de leugen verkondigen dat de islam tolerant en menslievend is, deze bovenstaande foto's niet graag zien. Ze willen niets weten van de ware gedaante van de islam. In Iran zijn al meer dan 4000 homo's en lesbiennes geëxecuteerd. Ironisch genoeg heeft Iran het internationale verdrag inzake de rechten van het kind ondertekend. Dit verdrag verbiedt de doodstraf voor minderjarigen. Het artikel 37a van het verdrag luidt:"De staten die partij zijn, waarborgen dat geen enkel kind wordt onderworpen aan foltering of aan een andere wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing. Doodstraf noch levenslange gevangenisstraf zonder de mogelijkheid van vrijlating wordt opgelegd voor strafbare feiten gepleegd door personen jonger dan achtien jaar." (3) Blijkbaar heeft Iran deze verdrag aan z'n laars gelapt en niet nageleefd. Naar schatting is twee derde van het aantal ter dood veroordeelde minderjarigen geëxecuteerd. Meisjes van negen jaar werden ook ter dood gebracht. Tot op de dag van vandaag gaan executies van minderjarigen ondanks alle internationale protesten gewoon door.
In 1987 rapporteerde Amnesty International dat er sinds de Iraanse Revolutie van 1979 duizenden mensen in Iran ter dood zijn veroordeeld. De uitvoering van de doodstraf krijgt nieuwe methoden: fusillering, ophanging, onthoofding en steniging. Nu nog steeds zijn de mensenrechten in Iran geschonden.

Daniel Shayesteh, een voormalig Iraans revolutionair en ex-medewerker van Khomeini, vertelde in zijn getuigenis dat Khomeini een verborgen agenda had en de term vrijheid misbruikte voor zijn revolutie. "Geen mens kan zonder vrijheid leven. Waarom beloofde Khomeini het wel, maar het volk kreeg géén vrijheid!"zei Shayesteh. Toen hij zijn beklag deed bij Khomeini, kreeg hij te horen dat vrijheid tot 'het rijk van de hel' behoort. "Waarom?"vroeg Shayesteh verbijsterd. "Omdat vrijheid een product van het christendom is,"klonk het antwoord van Khomeini. "Maar als het in de hel hoort, waarom beloofde u het ons dan?"vroeg Shayesteh weer. Toen antwoordde Khomeini helder en duidelijk:"Dat was een heilige leugen. Volgens de Koran mag je liegen in het belang van de islam." (4) In VPRO's Andere Tijden wordt het volgende verteld over Khomeini:

"Op een slimme manier wist hij mensen van links tot rechts achter zich te krijgen door in te spelen op de twee belangrijkste sentimenten onder de Iraanse bevolking. De roep om meer vrijheid en democratie vooral uit intellectuele hoek en het verzet tegen de aantasting van de Iraanse nationale trots door import van westerse goederen en gewoontes. Wat het laatste punt betreft, was het niet verwonderlijk dat hij als inspirerende leider gold. Opmerkelijker is dat hij ook wat betreft het eerste punt als 'verlosser' werd gezien. Het was duidelijk taktiek, gezien zijn verleden, om zich in 1978 als een groter democraat voor te doen dan hij was." (5)

In de jaren dertig van de vorige eeuw deed Adolf Hitler zich ook voor als een grote democraat om via de verkiezingen de doodssteek toe te brengen aan de Duitse democratie! In deze rumoerige tijd werd de roep om een Führer, een leider, een redder,  in Duitsland steeds sterker. Hitler begreep het en proclameerde zichzelf tot de messias-verlosser van het Duitse volk. J.A.E. Vermaat schreef in zijn boek "Christus of ideologie":"Als geen ander benadrukt hij het goddelijke karakter van deze roeping - hij ziet haar als missio Dei. Hij ziet zich als de gezant Gods, die het Duitsland dat gebukt gaat onder de bepalingen van Versailles, wederom tot groter heerlijkheid zal brengen." (6) We zien een grote overeenkomst tussen Adolf Hitler en Ruhollah Khomeini, omdat beide dictators zich als democraten en messiasachtige verlossers voordeden. Ook heeft de islam heel veel gemeen met het nationaal-socialisme, omdat beide ideologieën religieuze trekken hebben. De in Iran geboren Nederlands rechtsgeleerde, filosoof en dichter Afshin Ellian kon zich heel goed herinneren en zei over Khomeini:"Hij is één van de grootste bedriegers uit de geschiedenis van Perzië en misschien van het Midden-Oosten. Hij heeft de vrijheid beloofd aan communisten, liberalen, vrouwen met of zonder hoofddoek en beloofde dat we een parlementaire democratie zouden krijgen. Hij verzekerde dat hij alleen onze geestelijke leider zou zijn, een soort Ghandi-achtige mystieke man, die geen macht wilde. Geestelijken zouden nooit en te nimmer het land zullen leiden, zei Khomeini. Dat werd zo vaak, ook door de BBC, uitgezonden." (5)

Wat zegt de Bijbel over bedriegers en volksmisleiders? Lees aantal Bijbelteksten en huiver:

"Want in hun mond is niets betrouwbaar, hun binnenste is enkel verderf, hun keel is een open graf, zij maken hun tong glad. Doe hen boeten, o God, laat hen vallen door hun eigen overleggingen, verstoot hen om hun vele overtredingen; want zij zijn wederspannig tegen U."
Psalm 5:10-11

"De woorden van zijn mond zijn onheil en bedrog, hij laat na verstandig en goed te handelen; op zijn legerstede beraamt hij onheil, hij stelt zich op een weg die niet goed is; wat kwaad is, verwerpt hij niet."
Psalm 36:4-5

"Dan zal een dwaas niet meer edel genoemd worden en de bedrieger niet meer aanzienlijk heten."
Jesaja 32:5

"...slechte mensen en bedriegers zullen van kwaad tot erger komen; zij verleiden en worden verleid."
II Timótheüs 3:13

Opnieuw zien we het bewijs dat Khomeini en de Iraanse revolutionairen dezelfde beloftes deden, net zoals de Franse revolutionairen vrijheid, gelijkheid en broederschap beloofden en de Russiche bolsjewieken vrede, brood en land. Toen zij de macht in handen kregen, braken zij alle beloftes. In plaats van vrijheid kwam slavernij. In plaats van democratie kwam dictatuur. Als u nog steeds niet wil geloven wat Khomeini en andere moslims zeggen dat vrijheid in de hel thuishoort, zult een onderstaande foto u wel ervan overtuigen:

Vertaling: vrijheid gaat naar de hel

De foto was gemaakt in Londen, toen er in 2007 werd gedemonstreerd tegen het bezoek van Geert Wilders aan Groot-Brittannië. Anders dan westerse zogenaamde experts en islamapologeten kent Afshin Ellian als ervaringsdeskundige de achtergronden van een totalitaire islamitische staat en de repressie van de plaatselijke interpretatie van de islam. Hij waarschuwt ernstig dat men zich in het Westen te weinig bewust is van de unieke waarde van de democratische rechtsstaat, en dat men zich te weinig weerbaar opstelt tegen de bedreiging door de politieke islam, door hem vaak aangeduid als het islamofascisme. (7)

Kort na de Iraanse Revolutie was de toestand in Iran nogal chaostisch. Op 22 september 1980 viel het Iraakse leger van Saddam Hoessein Iran binnen. De eerste Perzische Golfoorlog (niet te verwarren met de Golfoorlog van 1990-1991) ofwel Irak-Iranoorlog, was het gevolg van het slepende conflict om de rivier Shatt al-Arab en de Iraanse provincie Khoezistan. Deze oorlog werd in Iran de veeleisende oorlog genoemd en zou acht jaar duren. Hoewel het vast stond dat Saddam Hoessein het verdrag van Algiers, waarin de gemeenschappelijke grens tussen Irak en Iran was vastgelegd, geschonden had, vreesde de Iraakse dictator echter dat de Iraanse Revolutie naar de hele regio zou overslaan. (8) Immers, Khomeini had gezegd dat de islam over de wereld zou heersen. Daarom hoopte Saddam Hoessein met deze oorlog Iran gezichtsverlies toe te brengen en de verspreiding van de revolutie een halt toe te brengen. Zijn angst was niet ongegrond, want de Sjïeten, die in het zuiden van Irak wonen, zouden door de Iraanse Revolutie geinspireerd zijn en in opstand tegen het regime komen. In Iran is de meerderheid van de bevolking Sjïetisch. De Arabische landen en het Westen steunden Saddam Hoessein, hoewel iedereen wist dat hij deze oorlog met Iran begonnen was. Al deze landen zien een glorieuze overwinning van het revolutionaire islamitische Iran niet graag zitten. Voor hen was dat een nachtmerriescenario. Er zat voor hen niets anders op dan Irak openlijk te steunen in de oorlog tegen Iran. Het is volkomen duidelijk dat het Westen niet geheel onpartijdig is en zich schuldig heeft gemaakt aan opportunisme en oorlogsmisdaden, waarbij gifgas (door een Nederlands bedrijf!), wapens en vliegtuigen (o.a. Franse Mirages) aan Irak werden geleverd. Voor de Iraanse machthebbers was de oorlog een uitstekende gelegenheid om het volk te verenigen tegen één vijand: de soennieten. Khomeini en de machthebbers maakten van de oorlog een jihad, waarbij de in hun ogen 'tirannieke soennieten' verslagen moesten worden. De ayatollahs grepen terug op de slag bij Karbala van 680, waarbij imam Hoessein, de kleinzoon van de profeet Mohammed, door de soennitische kalief verslagen werd en als martelaar stierf. (8) Ze wisten de grote Iraanse bevolking op te trommelen tot een totale oorlog. Het doet ons wel denken aan de oproep van nazi-minister Joseph Goebbels tot totale oorlog. De oorlogvoering was in vele gevallen weerzinwekkend en wreed. Khomeini had zichzelf bewezen een wrede tiran te zijn, doordat hij zeer veel kinderen naar het slagveld had gestuurd. Tienduizenden kinderen stierven als gedwongen martelaar met "een sleutel voor het paradijs" om hun nek en een groene band met 'Karbala' op hun hoofd. (8) Zie twee foto's hieronder:

Iraanse kindsoldaten

Precies hetzelfde deden de nazi's ook met de kinderen. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werden Duitse kinderen, allen leden van de Hitlerjugend, als willoos kanonnenvlees ingezet om de strijd aan te binden met de oprukkende geallieerde legers. In de slag om Berlijn in 1945 moesten de kinderen tegen het Rode Leger vechten. De kinderen vochten wel dapper in de bloedige veldslagen en waren inderdaad de nachtmerrie van de geallieerden. Paus Benedictus XVI en prins Claus waren in hun jeugd ook onder dwang lid van de Hitlerjugend en deserteerden tijdens het eind van de Tweede Wereldoorlog. (9) De totale omvorming, indoctrinatie en inzet van de jeugd voor de duistere doeleinden van de nazi's was uiterst misdadig en gewetenloos. Hetzelfde deden de stalinisten en de maoïsten met kinderen. In Rusland was er ook een communistische jeugdorganisatie, de Komosomol. In de vroegere Sovjet-Unie begon de militair-patriottische opvoeding al heel vroeg bij de kleuters. Op kleuterleeftijd leerden de jongsten de technieken van aanvallen en verdedigen. In de gemilitariseerde spelen oefenden zij met modellen van pistoolmitrailleurs, legertrucks, bombardementsvliegtuigen en automatische geweren, terwijl de meisjes vertrouwd werden gemaakt met 'gewondenverzorging.' (10) Zo had de Sovjet-jeugd geleerd de vijand te haten. De Palestijnse terreurorganisatie Hamas die grote bewondering voor Adolf Hitler koestert en nazi-methoden heeft overgenomen, heeft kinderen ook ingezet voor de jihad tegen Israël en het zionisme. De Palestijnse kinderen leerden reeds op hun zeer jonge leeftijd de Joden te haten. De Bijbel waarschuwt ernstig dat degene die een kind tot zonde verleidt, een molensteen om zijn nek zou krijgen en in de diepten van de zee geworpen zou worden.

"Maar een ieder, die één dezer kleinen, die in Mij geloven, tot zonde verleidt, het zou beter voor hem zijn, dat een molensteen om zijn hals was gehangen en hij verzwolgen was in de diepte der zee."
Matthéüs 18:6

"ZIET TOE, DAT GIJ NIET ÉÉN DEZER KLEINEN VERACHT. Want Ik zeg u, dat hun engelen in de hemelen voortdurend het aangezicht zien van Mijn Vader, die in de hemelen is. Want de Zoon des mensen is gekomen om het verlorene te behouden."
Matthéüs 18:10-11

De kinderen horen niet in een slagveld te moeten vechten en te sterven, want ze horen in de eerste plaats het Koninkrijk van God te ontvangen. Kinderen zijn immers de toekomst van de ouders! De jeugd is de toekomst van een land. De nazi's, de communisten en de islamisten verachten de jeugd, hebben het Bijbelse gebod inzake naastenliefde met voeten getreden en begaan bijzonder zware zonden. Hen staat het vreselijke oordeel te wachten. Dat de kinderen aan het front een slag moeten leveren met de vijand, is dat een enorm nachtmerrie voor zeer veel ouders! Iran heeft het unicef-verdrag van de rechten van het kind geschonden. Het artikel 38 van deze verdrag verbiedt het inzetten van kindsoldaten in oorlogsgebieden! Het protocol van het artikel 38 luidt:"De Staten zullen al het mogelijke doen om te voorkomen dat kinderen jonger dan 15 jaar deelnemen aan vijandelijkheden. Strijdkrachten mogen geen kinderen jonger dan 15 jaar rekruteren. Verder zijn de Staten, in overeenstemming met het van toepassing zijnde internationale recht, verantwoordelijk voor de bescherming en de verzorging van kinderen die slachtoffer zijn van gewapende conflicten." (3)    
De strijdende partijen in de bloedige en slepende golfoorlog begingen zeer veel oorlogsmisdaden. Zo hadden de Irakezen hun toevlucht tot de inzet van gifgas dankzij de westerse hulp genomen om de Iraanse opmars tot staan te brengen. Ook hadden de Irakezen ecologische verwoestingen aangericht door olie in de moerassen te laten lopen en vervolgens deze aan te steken. (8) Vandaar de tactiek van de 'verschroeide aarde.' De Bijbel verbiedt het toepassen van de tactiek van de verschroeide aarde, een geliefdkoosde oorlogsmiddel bij veel volken. (Deuteronomium 20:19)  Ook werden vijvers onder stroom gezet, zodat de Iraniërs die niet door verbranding gestorven waren, geëlektrocudeerd werden. Hierbij kwamen ook duizenden burgers en dieren om het leven. De westerse landen trokken zich niets aan van wat er daar gebeurd was. Voor de westerse bedrijven die gifgas en wapens aan Irak hadden geleverd, is oorlog winstgevend. Geen van de strijdende partijen won de oorlog. In 1988 werden alle vijandelijkheden tussen Irak en Iran na de oproep van de VN gestaakt.

Vlak voordat Khomeini stierf, sprak hij nog een fatwa uit tegen de Britse schrijver Salman Rushdie, waarin hij opriep om Rushdie te doden. De reden van de oproep was dat Salman Rushdie een boek, getiteld De Duivelsverzen, geschreven had dat door Khomeini als diepe belediging van de profeet Mohammed werd opgevat. De arme Rushdie moest daarna onderduiken. Sindsdien heeft hij jarenlang met beveiliging moeten leven. In 1989 kwam Khomeini te overlijden. Rondom zijn graf werd een groot mausoleum naar het voorbeeld van Lenins mausoleum gebouwd, waar pelgrims kunnen komen te bidden. De torens van dit mausoleum zijn 91 meter hoog, een verwijzing naar zijn leeftijd. (11) In navolging van Mohammed, Boeddha, Confucius, Lenin, Stalin, Che Guevara, Mao, enz. kan Khomeini niet uit de dood opgestaan worden.

In de geschiedenis is het reeds bekend dat als de islam, waar ook overal ter wereld is, een land aan haar voeten onderwerpt, is de niet-islamitische cultuur praktisch vernietigd. 1400 jaar geleden had Perzië een zeer hoogontwikkelde beschaving. Deze beschaving werd vernietigd, toen de moslimlegers de Perzische legers in de slag bij al-Qãdisiyyah in 636 definitief versloegen waardoor de weg open gelegd was voor de verovering van het Perzische Rijk (Irak, Iran en Afghanistan) tot en met Pakistan. Na de Iraanse Revolutie in 1979 vond er een merkwaardig culturele omwenteling plaats. Deze omwenteling kwam in grote lijnen overeen met de Chinese Culturele Revolutie. De Iraanse Culturele Revolutie was een groot zuivering, waarbij alle westerse en niet-islamitische invloeden uit de Iraanse cultuur moesten worden uitgebannen. De zuivering duurde in de jaren 1980-1987. Het werd de linkse oppositie duidelijk, toen het bleek dat de ayatollahs niet van plan waren de macht te delen en hard bezig waren Iran tot een theocratie te willen omvormen. Binnen het wereldlijk onderwijs waren er echter nog steeds linkse en pro-westerse professoren en studentenbonden. De universiteiten maakten gebruik van westerse onderwijsmethoden en stonden in nauw contact met hun westerse tegenhangers. In de ogen van Khomeini en zijn fanatieke aanhangers waren de universiteiten bolwerken van "individualisme, nationalisme en westers kolonialisme en imperialisme" en in strijd met "de waarden van de islam." In 1980 opende Khomeini de aanval op het hoger onderwijs om de linkse oppositie voorgoed het zwijgen op te leggen. Na het vrijdaggebed op 18 april 1980 hield hij een redevoering tegen 'verderfelijke pro-westerse' universiteiten. Dezelfde dag werd in Teheran een opleidingsfaciliteit kort een klein geslagen door de fanatieke aanhangers van de Islamitische Revolutie. In het daaropvolgende weekend kwam een golf geweld in het hele land. Unversiteiten in Shiraz, Mashad, Ahwaz, Isfahan en Rasht werden aangevallen en verwoest en studenten en docenten werden gemolesteerd. Twintig personen vonden bij deze rellen de dood en honderden tot duizenden mensen moesten ziekenhuisbehandeling ondergaan. (12) De gevolgen van de Iraanse Culturele Revolutie waren verwoestend voor de ontwikkeling van Iran en een grote uitstroom van de intellectuelen naar andere landen kwam op gang, omdat ze in Iran niet meer konden studeren of doceren. Het land liep een flinke achterstand in de technische en industriële ontwikkeling op. Maar dat was nog niet alles. De ayatollah Sadegh Khalkhali (1926-2003) was zeer fanatiek en stond bekend om zijn antipathie tegen pre-islamitische Iran. (13) Hij was van plan het culturele erfgoed van Iran geheel te vernietigen, net zoals Stalin aantal kathedralen in Moskou met de grond gelijk liet maken en de Roemeense dictator Ceausescu het historische centrum van Boekarest liet platwalsen en in plaats ervan een groot paleis voor zichzelf liet bouwen. In 1979 noemde Khalkhali Cyrus de Grote die als Kores, de koning van Perzië, in de Bijbel bekend stond (II Kronieken 36:22-23, Ezra 1:1-2) en een gezalfde van de Here God (Jesaja 44:28) was, "een tiran, een leugenaar en een homoseksueel" en riep tot de vernietiging van de graftombe van Cyrus de Grote en de resten van het 2500 jaar oude Perzische paleis, de Persepolis in Shiraz. Persepolis is de ziel van het Iraanse volk en staat momenteel in de lijst van werelderfgoed cultuur van de UNESCO! Gelukkig ging de vernietiging van Persepolis niet door, toen Khalkhali en zijn aanhangers verjaagd werden door de woedende bewoners van Shiraz, die stenen gooiden. Wel werd het mausoleum van Reza Sjah onder leiding van ayatollah Khalkhali vernietigd met bulldozers en dynamiet. De vernietiging van het mausoleum werd goedgekeurd door Khomeini. (13) Khalkhali was erg wreed en kreeg als inquisiteur opdracht om de vijanden van de islam te berechten. Zo werden de generaals die onder de sjah gediend hadden, na een korte zitting als 'verdorvenen op aarde' geëxecuteerd. (14) Khalkhali gaf toe dat hij 100 executies persoonlijk had uitgevoerd. In sommige gevallen had hij zijn slachtoffers met machinegeweren geëxecuteerd. Vele bronnen melden dat hij 8000 mannen en vrouwen de dood ingejaagd had. In een interview met de Franse krant Le Figaro zou Khalkhali gezegd hebben dat als zijn slachtoffers op aarde teruggekomen zijn, zou hij hen zonder enige uitzondering weer executeren! (13)

                                                               Wordt vervolgd

Om Sions wil zal ik niet zwijgen. God zegene u.   


                                                                                   Paul


  (1) nl.wikipedia.org/wiki/Iraanse Revolutie
  (2) ibi.bibliotheek.nl
  (3) Unicef.nl/media/kinderrechtenverdrag
  (4) EO interview met Daniël Shayesteh
  (5) VPRO Andere Tijden: geschiedenis/documentaire.
  (6) Christus of ideologie. Door J.A.E. Vermaat
  (7) nl.wikipedia.org/wiki/Afshin Ellian
  (8) nl.wikipedia.org/wiki/Irak-Iranoorlog
  (9) nl.wikipedia.org/wiki/Hitlerjugend
(10) Sovjet Software. Door Hans Bax
(11) nl.wikipedia.org/wiki/Ruhollah Khomeini
(12) nl.wikipedia.org/wiki/Iraanse Culturele Revolutie
(13) en.wikipedia.org/wiki/Sadegh Khalkhali
(14) Elsevier: Afshin Ellian's weblog