Het Palestijnse vluchtelingenprobleem een pressiemiddel.
Toen de Staat Israël op 14 mei 1948 geproclameerd werd, verklaarden de Arabische buurlanden meteen de oorlog aan de jonge Joodse Staat. De Arabieren riepen hun "broeders" die in het Joodse deel van Palestina woonden, op om tijdelijk te vluchten. "Dan kunnen wij intussen de Joden in de zee drijven. Daarna zijn Tel Aviv, Haifa en al de Joodse landerijen voor jullie,"aldus beloofden de Arabieren hun "broeders." Ondanks verzoeken van de Joden om toch vooral te blijven had de Arabische propaganda effect op de Palestijnse Arabieren. 500.000 Palestijnse Arabieren ontvluchtten het land en gingen naar Arabische landen, terwijl 800.000 Joden uit de Arabische landen verdreven werden. De Joden moesten alles in de Arabische landen achterlaten. De bezittingen die de Joden achterlieten, vertegenwoordigen een waarde die vijf maal hoger was dan wat de Arabische vluchtelingen in Israël achterlieten, schreef professor Michael L. Brown. (1) Ja, zeer veel Joden die uit de Arabische landen waren gevlucht en verdreven, hadden grondbezit die vier keer zo groot als Israël blijkt te zijn, achtergelaten. In 1948 kwamen minstens 70 Joden om bij bomaanslagen in Caïro en vele anderen bij anti-Joodse rellen, en er werden beslag genomen op hun bezittingen. In het midden van de jaren 50 van de vorige eeuw werden 34000 Egyptische Joden naar Israël verdreven met achterlating van hun bezittingen. (2) Na de Suez-oorlog van 1956 werden bijna 25000 Joden uit Egypte verbannen en hun bezittingen waren geconfisqueerd. Na de Zesdaagse Oorlog in 1967 werd het merendeel van de 15000 overgebleven Joden het land uitgezet. Sommigen na maandenlange gevangenschap, marteling en mishandeling. Nadat Egypte en Israël in 1979 vrede sloten en het Camp David akkoord ondergetekend hadden, werden de rechten van de overgebleven Joden hersteld, maar...erkenning van de verdrijvingen en confiscaties bleef uit. (2) Er is nauwelijks aandacht besteed voor de tragische geschiedenis van deze Joden, die uit de Arabische landen met geweld waren verdreven. Veelal wordt er nog steeds gesuggereerd dat zij vrijwillig vertrokken. De Joden die hun bezittingen in de Arabische landen kwijtgeraakt zijn, beginnen een nieuw leven in Israël en in andere landen, maar hebben nog nooit enige compensatie gekregen. De wereld is niet echt geinteresseerd in het lot van de Joden die uit de Arabische landen waren verdreven. (2) De wereld vergeet ook moedwillig dat de Europese Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog beroofd waren van hun bezittingen. Ook hebben de overlevenden van de Holocaust, de Shoa, nog nooit compensatie gekregen! Het ene leed kan tegen het andere nooit worden weggestreept, maar de oninteresse van het Westen en het totale gebrek aan aandacht voor deze vergeten Joodse groep vluchtelingen is schrijnend.
 |
| Joodse vluchtelingen in 1948 (1) |
 |
| Joodse vluchtelingen in 1948 (2) |
 |
| De vergeten Joodse vluchtelingen |
Vooral de VN ontfermt zich niet over hen, dan wel alleen maar over de Palestijnse vluchtelingen. De wereld maakt zich nog steeds druk om het lot van de Palestijnse vluchtelingen en geeft ten onterecht de schuld aan Israël van het Palestijnse vluchtelingenprobleem dat "nog steeds onopgelost is"!
 |
| Joodse vluchtelingen uit Jemen met de vliegtuig op weg naar Israël |
"Wie zijn deze, die daar komen gevlogen als een wolk, en als duiven tot haar vensters? Want de eilanden zullen Mij verwachten, en de schepen van Tarsis vooreerst, om uw kinderen van verre te brengen."
Jesaja 60:8-9a (Statenvertaling)
 |
| Joodse vluchtelingen uit Irak aan- gekomen in Israël (1951) |
 |
| Palestijnse vluchtelingen in 1948 |
 |
| Palestijnse vluchtelingen in Libanon opzettelijk aan hun eigen lot overlaten |
Het Palestijnse vluchtelingenvraagstuk is in werkelijkheid een politiek wapen geworden van de Arabieren! Israël wist ook dat het Palestijnse vluchtelingenprobleem verdraaid en sterk overdreven is als middel om Israël te dwingen toe te geven aan zijn eigen ondergang! Toen Israël in de Zesdaagse Oorlog van 1967 de Bijbelse gebieden Judea en Samaria op de Jordaniërs heroverde en grote gebieden als de Sinaï en de Gazastrook op de Egyptenaren veroverde, kwamen de meeste vluchtelingen onder Israëlisch bestuur terecht. Onder het Israëlische bestuur hadden de Palestijnse vluchtelingen hun tenten wel verruild voor permanente behuizing! Maar andere Palestijnse vluchtelingen verblijven nog steeds in Libanon, Syrië en andere Arabische landen. In september 1970 was Jordanië door het toedoen van de PLO bijna gedestabiliseerd. Het land stond aan de rand van de burgeroorlog. De Jordaanse koning Hoessein zag zich genoodzaakt hard in te grijpen en kondigde op 16 september een staat van beleg af. Het PLO hoofdkwartier in Amman werd belegerd en ingenomen. In andere Jordaanse steden werden Palestijnse vluchtelingenkampen aangevallen, waarbij geen onderscheid werd gemaakt tussen onschuldige burgers en terroristen. Het conflict tussen koning Hoessein en de PLO leidde tot honderdduizenden doden. Hoessein werd verweten, omdat hij bloedbaden liet aanrichten. Ondanks internationaal kritiek had de VN het bloedbad onder de Palestijnse vluchtelingen in Jordanië nooit veroordeeld! De internationale gemeenschap lijkt te vergeten dat de PLO de ware aanstichter was geweest van de ernstige ongeregeldheden in Jordanië. Het was reeds bewezen dat de PLO ook de aanstichter was geweest van de Libanese burgeroorlog. Hoewel 500.000 Arabieren in 1948 het toenmalige Palestina ontvluchtten als gevolg van de Israëlisch-Arabische oorlog, waren de Joden die uit de omringende Arabische landen verbannen werden, opgenomen door Israël. Professor Michael L. Brown merkte op:"De Joodse staat, die 640 keer kleiner is dan de Arabische wereld en waarvan de bevolking zich tot het totale aantal Arabieren verhoudt als één staat tot vijftig, heeft met succes de meeste Joodse vluchtelingen opgenomen." In de twintigste eeuw waren er vluchtelingenproblemen geweest, die veel groter van omvang waren dan het Palestijnse. West-Duitsland had in de jaren 1945-1950 miljoenen Duitsers die uit voormalige Duitse gebieden als het toenmalige Pruisen in het Oosten verdreven waren, opgenomen. Ook de Sudeten-Duitsers waren uit de westelijke delen van TsjechoSlowakije verdreven en in West-Duitsland opgenomen. Hetzelfde kan gezegd worden van de moslims die van India naar Pakistan trokken, en de hindoes in de andere richting, nadat deze twee landen in 1947 onafhankelijk werden. In beide gevallen werden de vluchtelingen volledig opgenomen. Na de Eerste Wereldoorlog vonden er ook grote verplaatsingen van bevolkingsgroepen tussen Griekenland en Turkije. In feite waren inde 20ste eeuw meer dan 50 miljoen mensen ontheemd door oorlogen en conflicten. Slechts een klein deel keerde terug naar zijn oorspronkelijke woning, maar...de arme Palestijnen leven nog steeds als vluchtelingen! Hoe kan het? De Arabische landen zouden gemakkelijk in staat zijn geweest om hun 500.000 "broeders" uit het toenmalige Palestina in hun samenlevingen op te nemen. Dat deed Israël ook met de Joden die in de jaren 1948-1953 uit Arabische landen verdreven waren. Waarom namen de Arabische landen de Palestijnse vluchtelingen dan niet op? Waarom hebben sommige van deze landen honderden miljoenen dollars aan Palestijnse terreurorganisaties als Hamas, al-Aqsa brigade, enz., terwijl ze slechts paar miljoenen aan humanitaire hulp spendeerden?? Raph Galloway, het voormalige hoofd van UNRWA (de hulpverleningsorganisatie van de Verenigde Naties voor Palestijnse vluchtelingen) schreef zeer terecht:"De Arabische landen willen het vluchtelingenprobleem helemaal niet oplossen. Ze willen dat het een open wond blijft, zodat ze de Verenigde Naties ermee kunnen tarten en het als een wapen tegen Israël kunnen gebruiken. De Arabische leiders zijn absoluut niet geinteresseerd in het tragische lot van de vluchtelingen." (1) In oktober 2010 wekte Andrew Whitney, de vertrekkende directeur van het New Yorkse kantoor van UNRWA (United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees in the Near East), de woede van de Arabische wereld met zijn opzienbarende uitspraak dat het deze Palestijnse vluchtelingen nooit wordt toegestaan in Israël te gaan wonen. Voor de Nationale Raad voor Amerikaans-Arabische betrekkingen zei Andrew Whitney dat het een onredelijke gedachte is, dat Israël na het vredesproces de deur openzet voor vijf miljoen (!) nieuwe Arabische inwoners, en dat de Palestijnse vluchtelingen en hun nakomelingen moeten worden opgenomen in hun Arabische gastlanden. Hij zei:"Als we niet snel een discussie met de vluchtelingen beginnen, dat zij gaan overwegen wat hun toekomst kan worden - dat zij gaan debatteren over hun eigen rol in de maatschappij waar ze zijn in plaats van in een toestand van onzekerheid te worden gelaten, waarin ze hulpeloos zijn maar liever de wrede illusies koesteren dat ze misschien op een dag terugkeren naar hun huizen - dan zijn we bezig problemen voor onszelf te verzamelen." Zowel de Arabische landen als het UNRWA distantieerden zich van de uitspraken van Andrew Whitney. (4)
 |
| Het logo van UNRWA |
Over vijf miljoen Palestijnse vluchtelingen gesproken. Hoeveel Palestijnse vluchtelingen er precies zijn, bestaan er tegenstrijdige en vaak onbetrouwbare bronnen. Volgens de PA zijn er vijf miljoen vluchtelingen. Maar andere bronnen spreken de cijfers van de PA tegen. Laten we aantal bronnen gaan bekijken hoe men met cijfers en getallen goochelt:
Bron (sinds 2001): Aantal:
* PA/PLO 5.000.000
* Onafhankelijke onderzoekers
op basis van de UNRWA-criteria 3.600.000
* Volgens de citeria van de UNHCR 1.000.000
* Nog in leven zijnde vluchte-
lingen uit 1948 - op basis van de
UNRWA-criteria 150.000
* Nog in leven zijnde vluchte-
lingen uit 1948 - op basis van de
van de UNHCR-criteria 40.000
De bronnen spreken elkaar tegen! Het bleek dat de cijfers na 1948 met honderdduizenden opgedreven werden. Er is dus sprake van vluchtelingenzwendel. Zodra de rampenhulporganisatie van de VN begon met het uitdelen van voedsel, onderdak, kleding en medische hulp aan de 'vluchtelingen', kwamen massa's behoeftige Arabieren naar de kampen uit de Arabische landen. Er was geen controle en de organisatie had geen mogelijkheid tot identificatie; de nieuwkomers tekenden dus eenvoudigweg het register als vluchtelingen en ontvingen gratis hulp. (5) Volgens Israëlische bronnen vluchtten in 1948 zo'n 500.000 Arabieren. Volgens Palestijnse bronnen waren het er meer dan 800.000. De VN kwam op basis van schattingen en berekeningen uit op 711.000 vluchtelingen. Na de Zesdaagse Oorlog in 1967 vluchtten wederom circa 200.000 Palestijnen uit de Westelijke Jordaanoever, waarvan een deel later weer terugkeerde. (2)
Het is onvoorstelbaar dat de nakomelingen van de Palestijnse vluchtelingen dezelfde vluchtelingenstatus krijgen als hun ouders en grootouders. Alleen maar bij de Palestijnen is het aantal vluchtelingen zo sterk toegenomen, doordat in de loop van 60 jaar de vluchtelingenstatus werd toegekend aan kinderen, kleinkinderen en zelfs achterkleinkinderen. Dit kunnen we verwachten, omdat er geen vluchtelingensituatie ooit zo lang heeft geduurd! De PA eiste dat de "vijf miljoen" vluchtelingen naar het land terugkeren. Voor Israël is het "Palestijnse recht op terugkeer"onbespreekbaar. Eigenlijk bestaat geen recht op terugkeer. Want er is een niet-bindende resolutie van de Algemene Vergadering van de VN (194 van 11 december 1948). Daarin wordt gesproken over terugkeer onder de voorwaarde dat de vluchtelingen in vrede met Israël willen leven en over eventuele compensaties. Tijdens de Camp David onderhandelingen werd er voorgesteld dat de uit de Arabische wereld gevluchte en verdreven Joden gecompenseerd moeten worden. Dat was de voorwaarde voor de eis dat de Palestijnen vergoeding van hun verloren gegane bezittingen moeten krijgen. (6) Nog vreemder was het dat de PA tien jaar geleden het 'recht op terugkeer' voor alle vluchtelingen van 1948 en al hun nakomelingen claimde en suggereerde dat het om 3,5 miljoen Palestijnse vluchtelingen ging. Nu spreekt de PA opeens van vijf à zeven miljoen vluchtelingen! De dubieuze beweringen en overdreven cijfers maken de PA echter ongeloofwaardig. Van de oorspronkelijke Palestijnse vluchtelingen uit 1948 zijn er naar schatting nog slechts 150.000 in leven. Voor hen bestaat wel een mogelijkheid tot terugkeer dat besproken moet worden. Het is zo goed als zeker uitgesloten dat hun nakomelingen die in de Arabische landen zijn geboren, recht op terugkeer hebben. We moeten naar de definitie van UNRWA echter kijken, die typeert een Palestijnse vluchteling als iemand: wiens vaste woonplaats tussen juni 1946 en mei 1948 in het toenmalige Palestina was en die zijn woning en middelen van bestaan had verloren als gevolg van het Arabisch-Israëlisch conflict en naar een Arabische land vluchtte. (6) Volgens de door UNRWA gehanteerde definitie horen ook de nakomelingen van de in 1948 gevluchte en ontheemde Palestijnse Arabieren onder de categorie 'Palestijnse vluchtelingen.' (6) Maar volgens de criteria van de UNHCR (de vluchtelingenorganisatie van de VN) hebben zij die status echter niet! (7)
Het is logisch dat Israël de eis van de PA volledig verwerpt, omdat de terugkeer van "vijf miljoen Palestijnse vluchtelingen" die het recht moeten hebben zich te vestigen in het soevereine Israël", tot de demografische vernietiging van de Joodse staat kan leiden! De Palestijnse leiders hebben nooit geheim gemaakt dat zij naar de demografische vernietiging van de staat Israël streven! De in 2001 overleden Palestijnse minister Faisal Hoesseini, die in het Westen als een 'vredesduif' werd beschouwd, zei letterlijk over de ware betekenis van de terugkeer van de vluchtelingen:
"De Palestijnen voeren een onafhankelijkheidsoorlog die alleen zal eindigen, wanneer de laatste kolonist de gebieden verlaten heeft en de Palestijnen een meerderheid vormen in het Heilige Land. Dan zullen ze beslissen of zij de Joden toestaan een eigen staat te hebben." (8)
In Januari 2011 zag de PA zich af van het recht op terugkeer van Palestijnen. Het bleek dat deze eis een obstakel vormde voor de onderhandelingen. In het openbaar benadrukken de Palestijnse leiders dat ze nooit afstand zullen doen van "het recht op terugkeer." In het geheim waren ze het blijkbaar eens met Israël, die stelde dat de terugkeer van de Palestijnse vluchtelingen de demografische vernietiging van de Joodse staat zou betekenen. De Arabische nieuwszender al-Jazeera gaf documenten vrij over de ontmoetingen tussen Israël en de PA en van de Palestijnse leiders over het vredesproces. Deze documenten worden "The Palestine Papers" genoemd. (9)
In praktijk worden de Palestijnen gebruikt als politieke pressiegroep die opzettelijk de vluchtelingenstatus behoudt, om druk op Israël uit te oefenen en de publieke opinie te beïnvloeden. Het Palestijnse vluchtelingenprobleem is tientallen jaren in stand gehouden door de Arabische landen en de PA. Ook de internationale gemeenschap, vooral de UNRWA, is gebaat bij deze misdaad. De Palestijnse nationaliteit is in 1964 uitgevonden en verschilt echter in taal, religie en cultuur nauwelijks van de Arabieren in de omringende landen.
Wordt vervolgd
Om Sions wil zal ik niet zwijgen. God zegene u.
Paul
Bronnen en referenties:
(1) Bloed aan onze handen. Door Michael L. Brown
(2) Israel-Palestina.info
(3) Volgend jaar in Jeruzalem. Door Evert van der Poll
(4) Israel Today november 2011
(5) Palestijnse claims op het land zijn vals. Door Franklin ter Horst
(6) United Nations 20-11-2007
(7) Israël en de Palestijnen: tien moeilijke kwesties. Door CIDI
(8) Ha'aretz 6-12-2006, CIDI
(9) Israel Today 25-01-2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten